Geen producten in de winkelwagen.
Consultants Quinten Selhorst en Maarten Poot rijden ergens in het najaar van 2015 in een deelauto door Amsterdam, op weg naar een afspraak. Als de twee in het drukke hoofdstedelijke verkeer vast komen te zitten terwijl ze continu worden ingehaald door scooters, dringt één vraag zich bij ze op: waarom bestaan er eigenlijk nog geen deelscooters?
De twee zien wel iets in een dergelijk concept. Dus zeggen ze hun baan op en richten ze in 2016 deelscooterbedrijf felyx op. De eerste 108 e-scooters worden in Amsterdam neergezet. Daarna volgen in rap tempo Rotterdam, Den Haag, Brussel, Groningen en – in 2021 – Berlijn.
In 2022 trekt felyx zich terug uit de Duitse markt. Internationale expansie lijkt van de baan. In 2023 maken Selhorst en Poot hun vertrek bij felyx wereldkundig.
Lees ook: Waarom Quinten Selhorst juist nu vertrekt bij deelscooterbedrijf Felyx
In maart 2024 komt felyx in Spaanse handen als branchegenoot Cooltra het bedrijf overneemt. Felyx blijft onder de eigen naam actief. Het bedrijf heeft op dit moment zesduizend volledig elektrische voertuigen rondrijden, verspreid over zo’n twintig Nederlandse steden en Brussel.
Selhorst (36) investeert op dit moment met zijn Man in the Arena Capital in early-stage startups en heeft ‘wat adviesdingetjes’ gedaan voor vc’s en family offices. Hij ervaart nu meer vrijheid en ‘daar geniet ik echt van’.
Hoe zou je je felyx-ervaring in een woord omschrijven?
‘Als levensveranderend. Ik denk nu aan de oneliner, Ignorance is a bliss. Het is fijn als je niet precies weet waar je aan begint, want als je dat wél weet, wordt de stap om het te doen veel groter. Ondernemen is moeilijk en zwaar, maar ook heel gaaf. Dat is dus de balans die je de hele tijd zoekt.’
The Founder
In de interviewserie The Founder spreekt MT/Sprout Nederlandse ondernemers over de vindingrijkheid en het doorzettingsvermogen waarmee ze hun bedrijf van de grond kregen. Wat zijn hun gedachten, gevoelens en acties achter grote beslissingen? Ze delen hun onzekerheden, fouten en belangrijkste lessen. Lees hier alle interviews in de reeks.
Zou je met de kennis van nu de stap opnieuw maken?
‘Ik heb daar het afgelopen jaar veel over nagedacht en ik vind ‘m best moeilijk te beantwoorden.’
Wat maakt het moeilijk?
‘Met felyx hebben we from scratch iets gaafs gebouwd, maar het is wel ten koste gegaan van bijvoorbeeld privétijd met familie en vrienden. Dat roept dus de vraag op of je dat jezelf opnieuw aandoet. Aan de andere kant: ik heb er ook enorm van genoten om ons concept in zevenenhalf jaar tijd uit te bouwen tot een waanzinnig groot, internationaal bedrijf. En het zou ontzettend zonde zijn om niets met de opgedane kennis, ervaring en vaardigheden te doen. In theorie zou het nu ook makkelijker moeten zijn, omdat het niet de eerste keer is.’
Lees ook: Valentine van der Lande (Oot): ‘Failliet gaan was een waardevolle les in nederigheid’
Zie je jezelf nu als investeerder of ondernemer?
‘Het kwartje valt bij mij wel echt richting ondernemer.’
Dat antwoord kwam er makkelijk uit.
‘Kijk, ondernemen is net een marathon, met alle highs en lows die daarbij horen. In de laatste zes kilometers bijt je door de pijn heen en je komt de finish over met bloed in de keel. Maar als je het hebt gehaald, ben je helemaal euforisch en was het alle uren trainen waard. Dat gevoel is onwijs bevredigend. Dus ja, ik ga wel weer een nieuwe onderneming bouwen. Daarnaast investeer ik, maar wel in die volgorde.’
Je bent al ergens mee bezig?
‘De afgelopen maanden heb ik ergens hard aan gewerkt, maar ik ga daar niet mee door. Wat? Dat hou ik voor mezelf. De nieuwe ideeën die ik heb, moet ik nog uitwerken.’
Even terug naar je felyx-jaren. Je noemde ze levensveranderend. In welke zin?
‘Het voelde als een soort MBA on steroids. Ik zou niet weten waar je een snellere en steilere leercurve hebt op het gebied van interpersoonlijke en harde, vaktechnische vaardigheden dan bij het bouwen van een bedrijf. Ik heb hiermee bovendien een heleboel inspirerende mensen leren kennen waarvan sommigen zelfs goede vrienden zijn geworden. Plus: megasnel een bedrijf laten groeien in een enorm competitieve omgeving doet iets met de manier waarom je informatie verwerkt. Ik heb enorm leren compartimentaliseren.’
En dat is?
‘Dat je als ondernemer in staat moet zijn om snel te schakelen tussen onderwerpen. Je moet je ergens op kunnen focussen, om je aandacht vervolgens naar iets anders te kunnen verleggen. Dan is het belangrijk dat je niet meer nadenkt over het probleem waarmee je een halfuur daarvoor bezig was.’
Voorbeeld?
‘Je komt uit een meeting waarin je een heftige discussie met de aandeelhouders of stakeholders had. Vervolgens moet je je ervan bewust zijn dat je met een neutraal gezicht door de kantoortuin loopt. Want als je superchagrijnig kijkt, denkt iedereen: gaat het wel goed?’
‘Ik heb mezelf ook emotionele flexibiliteit aangeleerd, of anders gezegd: stabiliteit. Het werken in een snel veranderende omgeving gaat per definitie gepaard met veel druk. Je moet jezelf altijd dwingen om tussen de pieken en dalen het midden op te blijven zoeken, to stay sane in all the madness.’
Lees ook: Jeroen van Glabbeek (CM.com): ‘Ik twijfel altijd, heel lang’
Felyx kwam dit jaar in Spaanse handen. Een jaar daarvoor stapte jij op als ceo. In de persverklaring daarover stond dat bij een nieuwe fase nieuw management hoort. Was dat de echte reden?
‘Ja. Het bedrijf zit in een heel andere fase, in rustiger vaarwater. Ik haal daar minder energie uit, dus dan moet je dat vooral niet zelf doen.’
Gaf het jou geen uitdaging meer?
‘Ik zou mensen te kort doen als ik nu zeg dat het allemaal heel makkelijk was. Dat zou niet gerechtvaardigd zijn. Maar: het is een heel andere manier van bedrijfsvoering en voor mezelf haal ik daar minder uitdaging uit. Ik ga liever in korte tijd van nul naar 100 dan van 100 naar 105 in langere tijd. Het is niet per se moeilijker, maar anders.’
Die nieuwe, rustige fase van het bedrijf, zag je natuurlijk al aankomen. Zo trok felyx zich terug uit Duitsland, bijvoorbeeld. Hoe vond je dat, op dat moment?
‘Eind ‘20, begin ‘21 deden wij een grote financieringsronde. Maar toen brak de oorlog in Oekraïne uit en hield iedereen het geld op zak. Dus moesten we iets anders doen dan heel hard groeien. Op zo’n moment vind ik dat je niet moet gaan whinen hoe oneerlijk het is.’
‘Er waaide een andere wind door kapitaalmarkten en dat betekent dat je je moet aanpassen. Je moet niet weglopen van de minder leuke dingen van ondernemen, that’s part of it. Hetzelfde geldt voor reorganisaties: dat is het meest vreselijke om te doen, maar ook iets dat móet en ook daar word je beter in.’
Lees ook: Homam Karimi (Studytube): ‘Ik ben extreem competitief, daar kan ik me in verliezen’
Denk jij dat je in de loop van de tijd harder bent geworden?
‘Ja. Harder en rechtlijniger. Minder polderen, en dus sneller tot executie komen. Ik heb veel geleerd van het werken met internationale collega’s, zoals mensen die in Amerika en andere landen hebben gewerkt waar minder een consensuscultuur is.’
‘Ik denk dat ik vooral goed ben geworden in het verschaffen van duidelijkheid. In Nederland verwarren we dat nogal eens met hardheid. Het is de kunst om mensen mee te krijgen op basis van duidelijkheid, transparantie en accountability. Vertellen wat de gevolgen zijn als het goed gaat, en ook wat de consequenties zijn als je je targets twee keer níet haalt. Ik vind dat niet hard, wel duidelijk.’
Wat zijn in jouw ogen de grootste fouten die je met felyx hebt gemaakt?
‘In de beginfase heb ik veel te lang ín het bedrijf gewerkt in plaats van áán het bedrijf. Dat gaf me onvoldoende tijd om vooruit te denken en een helicopterview te hebben, ik was te veel in het hier en nu bezig. Dat is trouwens ook een les die ik meegeef aan de founders in wie ik nu investeer.’
‘Een grote fout maakten we toen we naar België gingen. Veel Belgische gebruikers registreerden zich in die tijd met prepaid creditcards – creditcards waar ze zelf geld op moesten zetten. Iets dat wij in Nederland toen en ook nu nog niet echt kennen. Gevolg was dat sommige mensen maar één euro op de kaart hadden staan en vervolgens voor 300 euro gingen rijden. Als je als operator dan het geld probeert af te schrijven, gaat dat niet. Dat was een duur foutje.’
Hoe duur?
‘Dat weet ik niet meer exact, maar we hebben het wel over tienduizenden euro’s aan gemiste opbrengsten.’
Hoe reageer jij op zoiets?
Lacht. ‘Shit happens. Zodra er iemand tegen me zegt dat ik geen fouten mag maken, mag die persoon het zelf doen en kijken of hij het wel zonder fouten kan. Dat bestaat gewoon niet. Het gaat er meer om hoe snel je leert en hoe snel je het oplost. Je kunt volledig op je plaat gaan, als je maar weet hoe je eruit komt.
In hoeverre is felyx het succes geworden dat je had gehoopt?
‘Eh… minder? In 2016, 2017 dacht ik echt dat deze vorm van mobiliteit binnen tien jaar wereldwijd een van de belangrijkste mobiliteitsvormen zou zijn. Wat Maarten en ik verkeerd hebben gedaan is dat we vanuit Nederlands perspectief naar de wereld keken.’
‘We dachten: fietsen doet iedereen, scooters rijdt iedereen. En we hebben ook echt wel onderzoek gedaan, maar in heel Amerika wordt er bijna niet op brommertjes gereden. Laat staan dat vrouwen op zware brommers rijden. Dat zijn grote potentiële markten die wegvallen. In onze omliggende landen rijden ze alleen in de grote steden op scooters. Het is ons tegengevallen hoe groot en snel de adaptatie was. Toch overheersen trots en blijdschap over wat we hebben gerealiseerd. We hebben enorme impact gemaakt. We zijn niet blijven praten, maar hebben het gedaan.’
Wat deed het opstappen bij felyx met je?
‘Dat besluit nemen vond ik zwaarder dan het moment van verkoop. Ik deed afstand van de controle, zat niet meer aan de knoppen. Maar aan zo’n besluit gaat een heel traject vooraf. Het begint met nadenken: blijf ik wel of niet? Op basis van logica kom je tot een conclusie. Ik realiseerde me wel dat ik ook emotioneel afstand moest doen van het bedrijf. Over zoiets moet je tijd heen laten gaan en je dan afvragen: wint de ratio het nog steeds van de emotie?’
‘Als het gaat om keuzes denk ik: rip off the band-aid. Je moet een logische keuze maken, nog een keertje bij jezelf inchecken als het gaat om een one way door, wat een keuze als dit uiteraard is. En daarna je besluit gewoon snel doorvoeren. Niet blijven twijfelen, anders kan het gaan zeuren. Bij zo’n aanpak kan ik het ook wel makkelijk loslaten.’
Lees ook: Hans Ober (TicketSwap): ‘We hebben flinke kansen laten liggen’
Je zegt evengoed wel dat het zwaar was. Hoe zwaar?
‘Nou, het was ergens vergelijkbaar met de start van felyx. Toen moest ik m’n comfortabele positie opgeven om iets na te jagen waarvan ik wist dat de kans klein was dat het zou lukken. Heel spannend. Ook nu moest ik weer in het diepe springen. Een lastige keuze, met dus vergelijkbare emoties als toen we begonnen.’
Over welke emoties heb je het dan?
‘Een ‘je weet niet wat je niet weet’-emotie? Niet zeker zijn van de consequenties. Maar dat is niet echt een emotie, hè? Ik weet eigenlijk niet zo goed welke emoties je bij zoiets hebt. Ik heb er in ieder geval geen traan om gelaten.’
Denkt hardop verder. ‘Als je zevenenhalf jaar van je leven volledig aan iets toegewijd bent en het je veel heeft gebracht en gekost, is het een belangrijk onderdeel van je leven. Je bent dan wel even zoekende. Wie is Quinten zonder felyx? Daar had ik nog nooit over nagedacht. Niet dat ik naar de psycholoog moest, zo van: mijn God, wie ben ik ook alweer?! Maar ik moest mezelf wel weer even opnieuw uitvinden.’
Ben je er al achter wie Quinten Selhorst is zonder felyx?
‘Iemand die gepassioneerd met dingen bezig is, zowel zakelijk als privé. En die probeert alles uit het leven te halen, liefst samen met anderen. Maar of het nou met of zonder felyx is, ik ben nog net zo veel de persoon Quinten.’
Lees ook: Loes Daniels (Experiencegift): ‘Ik ben een controlfreak, dat is een bottleneck voor groei’
