Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Eind aan de mythe

Mythe Goede relaties opbouwen is het allerbelangrijkste in een salesfunctie.

 

Dagelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Realiteit In onderzoek van de Amerikaanse Sales Executive Council werden vijf types verkopers onderscheiden: de uitdager, de lone wolf, de harde werker, de probleemoplosser en de relatiebouwer. Van deze vijf types blijkt de laatste het slechtst te scoren, en de eerste het best. Het blijkt dat hoe minder een klant naar de mond gepraat wordt, hoe meer geneigd hij is zaken te doen met een salesman of -vrouw. Dit komt doordat de klant dan het gevoel heeft iets nieuws te kunnen leren, stellen de onderzoekers, en doordat mensen met een sterke eigen mening geloofwaardiger overkomen. Relatiebouwers scoren juist zoveel minder, omdat ze door hun meegaandheid weinig indruk maken. De conclusie: sales gaat niet om aardig gevonden worden, maar om respect krijgen.

>> Dit artikel komt uit MT Magazine. Abonnement?

VVD-talent Vincent Karremans schreef boek voor studentondernemers: ‘Iedereen raadt je af een startup te beginnen. Luister vooral niet’

Vincent Karremans, VVD-staatssecretaris van Jeugd, Preventie en Sport, was in een vorig leven startup founder. In zijn boek Student Entrepreneur schrijft de oprichter van Magnet.me over zijn lessen als studentondernemer - en die van oprichters achter onder meer Coolblue, HousingAnywhere en Equalture. 'We zijn vanuit het niets begonnen en hadden geen idee hoe we het moesten aanpakken.'

foto Arenda Oomen

Hij wordt als staatssecretaris een beetje geleefd, zegt hij met een glimlach, door een agenda die anderen vullen. ‘Als ondernemer had ik geen secretaresse of dienstauto. Nu stap ik achterin, ga een videocall in en krijg ik een memo over waar ik uitstap en wie ik daar spreek. Allemaal op mijn verzoek natuurlijk, maar toch echt iets anders dan alles zelf moeten plannen en voorbereiden.’

Founder werd wethouder en kabinetslid

Toch vond Vincent Karremans – ooit medeoprichter van Magnet.me, in Rotterdam VVD-raadslid en later wethouder en inmiddels lid van het kabinet-Schoof – nog tijd en puf om een boek te schrijven. Een boek voor jonge ondernemers die vanuit de collegebanken een startup beginnen, zonder ervaring, netwerk of geld. Het is ook een boek geworden over die studentondernemers.

Karremans begon zelf in 2012 met Magnet.me, destijds een nieuwe manier om bedrijven online in contact te brengen met afstudeerders en jonge professionals. Hij studeerde nog rechten en economie aan de Erasmus Universiteit en kan voor Student Entrepreneur dus uit eigen ervaring putten. Maar hij interviewde ook collega-founders als Pieter Zwart van Coolblue, Niels van Deuren van HousingAnywhere, Fleur Melkert van Equalture en nog een handvol bekende ondernemers die ook vanuit de collegebanken hun bedrijf begonnen.

Lees ook: Pieter Zwart 25 jaar aan het roer bij Coolblue: ‘Hij kan zich enorm opwinden over kleine dingen’

Boek als project voor ernaast

Waarom een boek? Aan het besturen van een stad en tegenwoordig het leiden van een departement heb je de handen toch meer dan vol, zou je denken. Karremans heeft ook nog een gezin.

‘Ik doe wel vaker verschillende dingen naast elkaar, zie ook die twee studies’, zegt hij. ‘Politiek is natuurlijk heel anders dan ondernemen. Ik vond het schrijven van het boek een leuk project om ernaast te doen, het gaf me ook het gevoel dat ik nog steeds met ondernemen bezig was.’

Maar ondernemersboeken zijn er al volop. Al worden ze minder door, voor en over studentondernemers geschreven. ‘Het idee is al ontstaan toen ik wegging bij Magnet.me om wethouder te worden. Er zijn natuurlijk veel managementboeken, maar die zijn veel te theoretisch, en vaak geschreven door succesvolle ondernemers die al een corporate achtergrond hadden voordat ze begonnen.’

Lees ook: Vincent Karremans verlaat zijn bedrijf Magnet.me: ‘Ik heb wel een traan gelaten’

Ondernemers die met niets beginnen

‘Ik miste een boek dat het perspectief liet zien van ondernemers die echt vanuit het niets begonnen zijn, vaak al tijdens hun studententijd. Ik wilde graag de verhalen delen van mensen die, net als wij, geen idee hadden wat ze moesten doen of hoe ze het moesten aanpakken.’

‘Die hebben niks aan organogrammen, die moeten offertes maken, mensen aannemen, nachten doorwerken om die tent van de grond te krijgen. Het boek gaat over het betere beunwerk in het begin, en natuurlijk over de vele mislukkingen daarna waar je van leert. Hustling, daar is nog geen goed Nederlands woord voor.’

Gesprekken tussen studentondernemers

Karremans genoot ook van de interviews, waarvoor hij niet alleen Rotterdamse studentondernemers vroeg, maar ook ‘Amsterdammers’ als Hans Ober van Ticketswap en Swapfiets-oprichter Dirk de Bruijn uit Delft.

‘Het waren meer gesprekken tussen ondernemers waarbij het net zoveel over mijn eigen ervaringen ging. En veel ervaringen delen we, zoals het gegeven dat iedereen ons afraadde om een startup te beginnen. Doe het niet, dat werd letterlijk door de Erasmus gezegd toen Niels begon met HousingAnywhere. Dat is nu een wereldbedrijf.’

Lees ook: Zo wil HousingAnywhere de grootste in Europa worden

Genoeg te bespreken. ‘De grootste puzzel was om alles in overzichtelijke thema’s te ordenen.’ Het resultaat zijn sprankelende verhalen van een club ondernemers, soms op het hilarische af, over de hustle, de ups en downs van het startuppen terwijl om je heen iedereen voorsorteert op een corporate eerste baantje. Marketing, sales, product, financiering en hr: de hoofdstukken hebben gortdroge titels maar de inhoud is smullen. Met leerzame takeaways.

Five touch rule voor sales

De five touch rule bijvoorbeeld. Magnet.me verstuurde massaal e-mails naar recruiters om ze warm te krijgen voor zijn platform. Maar ook in 2015 verzoop iedereen in zijn mailbox en bleven de meeste onbeantwoord. Karremans zat destijds in Londen voor de verovering van de Britse markt en een collega pikte via een WeWork-cursus de five touch rule op.

‘De kern is dat je vijf zogenaamde touches stuurt naar je target’, schrijft Karremans in zijn boek. ‘Een touch kon een e-mail zijn, een voicemail, een LinkedIn-bericht – als je de potentiële klant maar bereikte. En in plaats van steeds meer tijd aan te houden tussen elke reminder volgen de reminders elkaar juist steeds sneller op, als een trein die die naar hen toedendert. Die vijf touches samen heten een cycle. En zo’n cycle duurt precies drie weken en gaat volgens een heel exact schema, waarbij je de tijd tussen de reminders steeds halveert. We pasten de regel direct toe, en onze response rate ging keihard omhoog.’

Harald Swinkels als betaalde mentor

Die verovering van Engeland is overigens mislukt. ‘Nou ja, het is niet zo gelopen als we hadden gehoopt. We hadden te snel een nieuw front geopend, terwijl we in Nederland nog veel te doen hadden. Leergeld, zegt Harald ook, moet je ook accepteren als leergeld. En daarna kun je nog beter focussen op wat belangrijk is.’

Die Harald is de odd one out in het boek. Harald Swinkels, onder veel meer medeoprichter van energiemaatschappij NLE en toch een generatie ouder dan de groep in Student Entrepreneur. Swinkels was vanaf 2016 de mentor van Karremans en krijgt de ruimte om zijn lessen te delen. Grappig detail: hoe belangrijk het is om een mentor te hebben, is een les die in het boek ontbreekt.

Lees ook: Hoe Harald Swinkels zich na een exit van 200 miljoen op de filmindustrie stortte

‘Nou je het zegt. Ik had het gevoel: ik doe maar wat, zeker in Londen zat ik voor mijn gevoel maar wat in het luchtledige te knoeien, zonder begeleiding. Wat belangrijk was, en dat staat ook niet in het boek, is dat ik hem betaalde voor zijn mentorschap. We spraken een bedrag af dat nét hoog genoeg was om te zorgen dat het een beetje pijn deed, dat maakt het minder vrijblijvend. Maar het geld ging wel naar kankerbestrijdingsfonds KWF. Zijn vader is overleden aan de ziekte, net als mijn moeder. De royalty’s van dit boek gaan trouwens naar jonge mensen met kanker, ik hoef er niets aan te verdienen.’

‘Ondernemen allesbehalve romantisch’

De tips en trucs, de briljante successen en tragische dieptepunten in Student Entrepreneur laten zien wat een ongelofelijke achtbaanrit startupondernemen kan zijn. Op de dag dat het platform van Magnet.me in 2012 live had moeten gaan, kwam een van de vier oprichters om het leven bij een verkeersongeluk. Het boek is aan Hugo de Ruiter opgedragen, jeugdvriend van Karremans.

‘Hugo ligt vlak bij mijn moeder begraven’, schrijft hij. ‘Soms leg ik nog rozen op zijn graf – rozen, bij uitstek het symbool van romantiek, die symboliseren dat ondernemen allesbehalve romantisch is.’

Is het inderdaad geen ongelofelijk verschil met de Haagse politiek? ‘Ik heb geen dag spijt gehad van mijn overstap maar ik mis het ondernemerschap weleens. Daar zitten mooie kanten aan die je niet in de politiek vindt. De vrijheid die je hebt, en het feit dat als je morgen naar rechts wilt, je ook met zijn allen naar rechts gáát.’

Ondernemers zijn meer resultaatgedreven

‘In de politiek is het soms lastig dat je geen directe invloed hebt op operationele zaken. Je bent meer een bestuurder dan de directe baas. Maar je bent dan wel weer de baas over inhoudelijke keuzes en het beleid. Al ben je altijd afhankelijk van andere mensen: ik moet soms keihard werken om politieke steun te krijgen.’

Lees ook: De lichaamstaal van Dick Schoof: ‘Hij ervaart stress, vooral in contacten met de media’

De overheid is ook veel meer procesgedreven, zegt Karremans, terwijl ondernemers heel resultaatgedreven zijn. ‘Een sale is een sale, dat idee. Dat is in de politiek anders, daar moeten processen en regels gevolgd worden. Soms is dat frustrerend maar het heeft geen zin om de hele dag tegen alles aan te schoppen: choose your battles. Uiteindelijk wil iedereen hier ook resultaten, het is alleen een andere cultuur. En je bent ondertussen wel met enorm betekenisvolle dingen bezig, in plaats van met de volgende sale of investeringsronde.’

OKR’s op het ministerie

Wat hij als ondernemer leerde, nam de staatssecretaris zeker mee naar Den Haag. ‘Resultaatgerichtheid is er één van. Ook het meten van resultaten vind ik belangrijk, iets wat in veel sectoren binnen de overheid nog weinig gebeurt. Je hebt stuurinformatie nodig, je moet de cijfers kennen om snel te zien wanneer iets misgaat. Ik gebruik voor mezelf OKR’s, Objectives en Key Results. om structuur te geven aan mijn eigen doelen en prioriteiten.’

‘Niet dat ik die methode opleg aan mijn departement, maar elke brief over een maatregel of wetsvoorstel die er hier uitgaat, bevat meetbare doelen. Wat willen we bijvoorbeeld op vaccineren bereiken? Wat wil je de komende zes maanden, twaalf maanden, twee jaar, et cetera aan vaccinaties doen?’

Op de verkeerde stoel?

Nog zo’n les uit het boek: dat luisteren cruciaal is, zowel in de sales als in de politiek. ‘In het boek beschrijf ik hoe Pieter Zwart pas na een tijdje tot het inzicht kwam dat zijn klanten zo’n beetje in zijn oor schrééuwden waarmee hij geld kon verdienen. Ook in de politiek wordt vaak te veel gepraat en te weinig geluisterd naar de zorgen van mensen.’ De ‘klanten’ in de politiek? Dat zijn de kamerleden, die de vragen uit de markt – de samenleving – verwoorden.

Lees ook: Startups somber over klimaat voor ondernemers in Nederland

Over het overheidsbeleid rond startups houdt de staatssecretaris in het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport zijn mond, dat is het terrein van zijn collega op EZ. Zit hij met zijn ondernemersachtergrond eigenlijk niet op de verkeerde stoel?

‘Het is heel simpel: je wordt gevraagd of je deze functie wilt doen of niet. Het is niet alsof je solliciteert en het voor het kiezen hebt. Maar ik ben hier hartstikke blij mee. De drijfveren zijn exact dezelfde als bij ondernemen: impact maken. Ik kijk de mensen die in de jeugdzorg werken recht in de ogen en kan soms aan concrete oplossingen voor ze werken.’

Ondernemen na de politiek

Met Magnet.me gaat het intussen goed. Althans, dat hoort Karremans van zijn vriend en medeoprichter Laurens van Nues, die nog steeds ceo is. Via het recruitmentplatform bereiken tegenwoordig circa 5.000 werkgevers 400.000 studenten en jonge professionals, er staan 25.000 vacatures online. ‘Ik ben heel trots op hoe Laurens dat nu doet.’ Zelf heeft hij zijn aandelen in een stichting ondergebracht zodat hij geen zeggenschap meer heeft over het bedrijf.

Voorlopig lijkt Karremans nog niet uitbestuurd. Hij begon zijn startup Magnet.me in 2010 op zijn 24ste. Op zijn 32ste ging hij in 2018 de politiek in als Rotterdams raadslid. Als 38-jarige staatssecretaris geldt hij nog steeds als jong talent en zelfs als een van de ‘kroonprinsen’ van de VVD.

Zou hij weer gaan ondernemen als hij klaar is met de politiek? Misschien niet, misschien wel. ‘Maar waarschijnlijk wel. Ik noteer nog steeds mijn ideeën voor een startup in mijn telefoon. Nee, ik ga niet zeggen welke, want dan wordt me dat telkens nagedragen. Zit er een idee tussen dat zo goed is dat mijn handen ervan gaan jeuken? Mijn handen jeuken hier net zo goed.’

Dagelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

‘Iedereen raadt het je af, luister vooral niet’

Wat zijn volgens Karremans de drie allerbelangrijkste lessen uit Student Entrepreneur voor mensen die nu in de schoolbanken zitten met jeukende handen? Hmm, een top drie had hij nog niet eruit gefilterd. ‘Durf te falen, dat is uiteindelijk les nummer één. En dan die les van Pieter over luisteren naar je klant. Het is zo simpel, maar het wordt door zoveel ondernemers niet gedaan!’

‘En die van Niels is ook belangrijk: iedereen raadt je af te gaan ondernemen, maar luister er vooral niet naar. Wees niet blind voor feedback, maar geloof erin dat jouw versie van de werkelijkheid de juiste is en ga ervoor.’

BeSirius haalt 3 miljoen op om duurzaamheidsdata te managen: ‘ESG zoals we dat kennen is dood’

Net nu veel bedrijven verlost lijken van verplichte rapportages over hun duurzaamheid, haalt de Amsterdamse startup BeSirius geld op voor zijn software die duurzaamheidsdata managet. Slechte timing? Helemaal niet, zegt ceo Anastasia Kuskova. 'ESG zoals we dat kenden is dood. Nu is er eindelijk weer aandacht voor het feit dat duurzaamheidsdata goed zijn voor je business.'

sirius anastasia kuskova
Sergey Tyan (cco), Seva Martynov (coo en cto) en Anastasia Kuskova (ceo). Foto: Sirius

Dinsdag maakte BeSirius, dat grote mijnbouw-, energie- en metaalbedrijven helpt bij het toegankelijk maken van hun duurzaamheidsdata, een nieuwe investeringsronde bekend.

Met de seedronde is 3 miljoen euro opgehaald bij het Duitse NAP (voorheen Cavalry Ventures) en bestaande aandeelhouders Fund F, Techstars, Blackwood Ventures uit Denemarken, het Duitse Wepa Ventures en Golden Egg Check, het fonds van startupanalist Thomas Mensink.

Duurzaamheidsdata bevrijden uit de spreadsheets

Met het geld wil BeSirius – tot voor kort heette de Amsterdamse startup nog Sirius, maar dat klonk toch te veel als een Amerikaanse muziekstreamer – zijn productontwikkeling versnellen, zijn team van 17 uitbreiden met AI- en duurzaamheidsexperts en meer klanten werven voor zijn platform.

Het doel daarvan: het moetje van de statische duurzaamheidsrapportage vervangen door realtime intelligentie die beslissingen rond deals, inkoop en strategie kan ondersteunen.

‘Metalen en mijnbouw zijn zo’n beetje de basis van alles wat de moderne wereld aandrijft: energie, technologie en defensie. Maar de sector blijft hangen in het vertalen van complexiteit naar statische rapporten’, legt ceo Anastasia Kuskova uit. ‘We willen duurzaamheidsdata uit dat keurslijf van de spreadsheet bevrijden. Alleen dan kun je die data gebruiken om je besluitvorming te verbeteren, je inkomsten veilig stellen, je strategie te bepalen en betere deals te sluiten.’

CSRD-regels afgezwakt

Dat was al de ambitie van Kuskova toen we haar begin 2024 spraken bij de lancering van haar startup. Intussen is de wereld behoorlijk veranderd.

Destijds zagen Europese bedrijven allerhande rapportageverplichtingen op zich afkomen uit Brussel, met CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive) als beruchtste voor de grotere corporates. Eerder dit jaar zette de Europese Commissie met de operatie Omnibus het mes in de rapportageverplichtingen met als rode draad: afzwakking en uitstel, met een beroep op de concurrentiekracht van Europa.

Lees ook: 40 Nederlandse bedrijven willen geen versoepeling EU-klimaatwetten: ‘Waardevolle tijd gaat verloren’

Kuskova, die voordat ze BeSirius oprichtte al ruim tien jaar erop had zitten als sustainability officer bij mijnbouwbedrijven, weet alles van die Brusselse regels. ‘ESG zoals we het kenden is dood.’ Maar dat is niet per se slecht nieuws voor haar bedrijf. ‘Het draait voortaan gelukkig niet langer om verplichte rapportages — het gaat meer om data die echt relevant is voor je bedrijf en je stakeholders.’

Geen budget meer voor bomen knuffelen

‘Je kunt weer nee zeggen tegen duurzaamheidsdoelen die goed staan, maar niks doen voor je business. Het gaat weer echt om de inhoud. Voor bomen knuffelen is ook geen budget meer, duurzaamheidsdoelen die een relatie hebben met je business komen prima door deze storm.’

Wat Kuskova betreft waren de regels te complex en eenvormig, en is het goed als ze straks in werkbare vorm terugkeren. ‘Omnibus is op zich geen slechte ontwikkeling, al is de manier waarop het is gegaan wel een ramp. Na twee jaar hard werken aan de voorbereiding zagen duurzaamheidsmanagers in één klap het resultaat verdwijnen. Zo jammer dat er een Trump voor nodig was om het zover te laten komen. Maar goed, dat zijn gedane zaken.’

Duurzaamheidsteam verdrinken in informatieverzoeken

BeSirius is nooit gebouwd voor een specifieke rapportageverplichting als die uit de CSRD, maar ontwikkeld om duurzaamheidsdata structureel bruikbaar te maken, zegt Kuskova. Met als doel: concurrentievoordeel ermee behalen.

Blijkbaar snappen de eerste gebruikers, waaronder giganten als staalproducent ArcelorMittal en koper- en gouddelver Freeport-McMoRan dat ook. ‘We groeien alleen maar in aantal klanten, die ons aanbevelen bij hun relaties. En bij die klanten wordt de software steeds vaker gebruikt. De sustainability-mensen zitten tot wel 30 procent van hun werktijd op ons platform.’

Dat was ook de bedoeling. Duurzaamheidsteams verdrinken in eindeloze verzoeken, waarbij elke stakeholder om data op een andere manier vraagt. Dat gaat dus lang niet alleen om de wetgever die een verplicht CSRD-rapport vraagt, maar ook om banken en verzekeraars die beter zicht willen hebben op de duurzaamheidsrisico’s om hun rentes en premies op af te stemmen.

Anders dan de aandelenmarkten prijzen dergelijke partijen wel degelijk die risico’s in. ‘Na de maatregelen uit Brussel denken veel mensen dat de aandacht voor duurzaamheid inzakt, maar het tegendeel is het geval, ook door de onzekerheid in de wereld.’

Gebruiksvriendelijke software is onorthodox

Dat aanleveren van data – vaak het invullen van formulieren of het reageren op e-mails met eindeloze vragenlijsten – is traag, gebeurde handmatig en houdt slimme mensen zoet met rapporteren in plaats van dat ze strategisch meedenken met hun bedrijf, zegt BeSirius.

In plaats daarvan ziet het zijn systeem als een ‘universele adapter’. De investeerder, afnemer of toezichthouder die duurzaamheidsdata nodig heeft, krijgt ze na toestemming uit de database geserveerd op de manier en het format die het beste past.

Die database bijhouden is ook geregeld, met een Sustainability Twin, een up-to-date digitaal profiel van het bedrijf dat alle duurzaamheidsdata verzamelt, actueel houdt en toegankelijk maakt voor de buitenwacht. Het vermindert handmatig werk met 70 procent, claimt BeSirius, en signaleert ook welke informatie ontbreekt of juist extra relevant blijkt voor pakweg investeerders en klanten.

De bedrijfskleur van Kuskova’s startup is pimpelpaars, haar software oogt gebruiksvriendelijk. ‘We zijn best onorthodox wat dat betreft. Mensen zijn het echt niet gewend. Rapportagesoftware is meestal zo lelijk dat niemand er graag mee werkt.’

Lees ook: Door de rem op CSRD moest Engyon zijn auditsoftware aanpassen: ‘80% van onze markt viel weg’

Duurzaamheidsdata om geld mee te verdienen

‘Het helpt bedrijven zich te richten op wat er écht toe doet bij de volgende onderhandeling’, aldus Kuskova. Want daar draait het wat haar betreft om bij duurzaamheidsdata: niet dat verplichte dansje voor wetgevers, maar geld verdienen. ‘Ik kom uit een redelijk cynische omgeving: als iets geen geld oplevert, krijgt het geen aandacht.’

‘Dat doe je dus met duurzaamheidsdata die wél van waarde is voor je strategie en voor je stakeholders.’ Denk aan autoproducenten die van een metaalproducent willen weten waar het kobalt in hun accu’s vandaan komt, of een bank die inzicht wil in de manier waarop je het risico op milieuschade minimaliseert rond een bepaalde mijn.

‘AI-specialisten zijn onbetaalbaar voor startups’

Kuskova haalde in 2024 al 1,2 miljoen euro op en kan dankzij de nieuwe investering weer verder bouwen aan haar team. Net als haar compagnons Seva Martynov en Sergey Tyan werkt ze vanuit Nederland (‘Ik ben trots op mijn Nederlandse paspoort en proudly building in the Netherlands’), maar het team van BeSirius werkt over de hele wereld. Dat krijg je als je afhankelijk bent van schaars AI-talent.

‘We hebben iemand in Vietnam zitten, in Portugal, maar ook in de VS. We houden rekening met de voorkeuren van mensen. Helaas is het voor Nederlandse startups onbetaalbaar geworden om AI-specialisten voldoende te betalen om hier te komen wonen en werken. Als mensen horen dat ze bij OpenAI in München een half miljoen kunnen verdienen, zijn ze vertrokken.’

Dagelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Elk bedrijf een sustainability twin

Nu de seedronde officieel is, concentreert Kuskova zich alweer op de volgende, een grotere Series A-ronde die volgend jaar zou moeten worden geregeld. ‘Met elke ronde moet je je alfa vinden: het bewijs dat je de markt kunt verslaan. Dat waren eerst de ervaring en skills van ons als oprichters. De investering van deze week danken we aan ons product, en hoe goed dat aanslaat bij gebruikers.’

Begin volgend jaar wil BeSirius serieuze omzet maken en bewijzen dat ze sneller groeien dan de markt. ‘Uiteindelijk zou elk bedrijf in de wereld over een sustainability twin moeten beschikken, met data die op afroep beschikbaar is.’

Waarom ik DEI niet van onze website haal – en andere ceo’s dat ook niet zouden moeten doen

De snelheid waarmee Amerikaanse bedrijven hun diversiteitsbeleid afbouwen, is ronduit verontrustend, vindt Charlie MacGregor, ceo van hotelketen The Social Hub. Los daarvan is het ook gewoon onverstandig. ‘Al die organisaties wil ik een simpele vraag stellen: hoe denk je klanten aan te trekken als je geen diverse teams hebt?’

charlie macgregor the social hub diversiteit inclusie beleid
Charlie MacGregor, ceo van The Social Hub: 'Ik hoop - en denk - dat veel bedrijven gewoon aan het 'Trump-washen' zijn.'

Terwijl de wereld om ons heen razendsnel verandert, wil ik graag stilstaan bij iets dat ik moeilijk te bevatten vind. De snelheid waarmee grote Amerikaanse bedrijven hun DEI-beleid afbouwen, is ronduit surrealistisch en verontrustend om te zien.

Als oprichter en ceo van The Social Hub vraag ik me af wat dit eigenlijk over ons zegt.

Ik moet er meteen bij zeggen dat ik dit schrijf vanuit een bevoorrechte positie. Ik ben een witte, heteroseksuele en valide man, ik heb een opleiding kunnen genieten en een fijne opvoeding gehad. Mijn hele leven lang heb ik kunnen profiteren van de voordelen die onze samenleving biedt.

‘Anti-waarden’

Laten we eens kort stilstaan bij wat het acroniem DEI eigenlijk betekent: Diversiteit, Gelijkheid en Inclusie. Laat die woorden even op je inwerken. En stel je dan voor wat het betekent als je dit niet steunt, als je juist het tegenovergestelde nastreeft: Uniformiteit, Ongelijkheid en Uitsluiting.

Het is toch ondenkbaar dat je anno 2025 in de westerse wereld een team zou willen leiden op basis van die ‘anti-waarden’ – zeker als je een breed en internationaal publiek probeert aan te spreken.

Lees ook: Diversiteit staat onder druk: nu komt de echte test voor leiders

DEI kreeg momentum als een gezamenlijke reactie op de moord op George Floyd in 2020, door een witte politieagent, midden op de dag en vastgelegd op camera. Het onweerlegbare bewijs vormde de aanleiding voor de Black Lives Matter-protesten die zomer en ontketende een golf van steunbetuigingen voor meer diversiteit, gelijkheid en inclusie.

Samen met de bredere bewustwording die de MeToo-beweging had gebracht, kwam een pijnlijke waarheid naar boven. Een waarheid zo oud als de mensheid zelf: onze samenlevingen en economieën zijn geen gelijk speelveld. Ze bevoordelen structureel een bepaald type mens: de witte, heteroseksuele man. Mensen zoals ik, dus.

Succesvoller en winstgevender

Het was een kantelpunt dat de Amerikaanse mythe – hard werken is de weg naar succes – ontkrachtte. In plaats daarvan werd pijnlijk duidelijk hoe diepgeworteld de systematische ongelijkheid is. Het bood de wereld een uniek moment van zelfreflectie.

Al in juni 2020 publiceerde het World Economic Forum een DEI-toolkit voor bedrijven. Wat me vooral opviel, was dat daarin niet alleen het morele belang werd benoemd, maar ook het zakelijke. Dat is geen hogere wiskunde. De wereld ís divers.

Bedrijven die een inclusieve werkcultuur creëren en het volledige potentieel van menselijke diversiteit benutten, zijn succesvoller. Dat blijkt ook uit de cijfers: uit een onderzoek van McKinsey blijkt dat bedrijven met een divers managementteam tot 39 procent winstgevender zijn dan organisaties zonder.

Lees ook: ‘Trumps oorlog tegen ‘woke’ is precies wat diversiteit nodig heeft

Bij The Social Hub bedienen we een wereldwijd klantenbestand. Net als de vele S&P 500-bedrijven die hun DEI-beleid inmiddels aan het terugdraaien zijn. Aan die organisaties wil ik een simpele vraag stellen: hoe denk je die klanten aan te trekken als je geen diverse teams hebt? Teams die de mensen aan de top kunnen helpen om de wensen, behoeften en uitdagingen van groepen met een andere achtergrond dan zijzelf te begrijpen? Groepen die, als je ze optelt, de meerderheid vormen?

Balans vinden die werkt

Een veelgehoord argument is dat DEI ‘te ver is doorgeschoten’. En ja, er zijn extremen aan de linkerkant die intimiderend kunnen zijn. Maar het is aan ons – mijn collega-ceo’s – om hierin een balans te vinden die werkt voor zowel onze mensen als onze bedrijven.

Want voor mij zijn een divers personeelsbestand en een eerlijk en inclusief personeelsbeleid vanzelfsprekend. Wij willen en hebben een divers team; we geven iedereen gelijke kansen en doen ons best om alle medewerkers zich welkom en gezien te laten voelen. Dat is tenslotte precies wat we ook elke dag doen voor onze gasten.

Lees ook: Nederlandse bedrijven gaan niet mee in Trumps oorlog tegen DEI

Onze hubs zijn veilige, gastvrije plekken voor iedereen. Ons hotel in het centrum van Amsterdam was tijdens Pride bijvoorbeeld de officiële Pride Hub, al onze locaties hebben genderneutrale toiletten en ons netwerk van ambassadeurs bestaat uit mensen met diverse achtergronden, waarvan velen tot LGBTQIA+-gemeenschap behoren.

Daarnaast ben ik bijzonder trots op onze TSH Talent Foundation, waarmee we ‘changemakers scholarships’ aanbieden: huisvesting en ontwikkelingskansen voor briljante maar kansarme studenten, die we willen helpen hun potentieel te benutten. Afgelopen herfst werd onze inzet beloond toen we een B Corp werden, een enorme mijlpaal voor ons.

‘Trump-washen’

Ik ben van nature een superoptimistisch persoon, dus een groot deel van mij hoopt – en denkt – dat de grote internationale bedrijven die het mes in hun diversiteitsbeleid zetten gewoon aan het ‘Trump-washen’ zijn: een oude, witte, mannelijke bullebak tevreden houden door die drie letters van hun websites te halen, maar ondertussen geen echte anti-DEI-acties ondernemen.

Maar ik kies ervoor het anders te doen. Ik sta er trots voor: wij steunen DEI. Als je het mij vraagt, is dit de enige weg.