In samenwerking met 7 Ditches TV
Afgelopen januari maakten Harald Swinkels en Pieter Schoen de exit van hun leven. Met de verkoop van Nederlandse Energie Maatschappij (NLE) voor om en nabij 200 miljoen euro kwam er een einde aan 12 jaar ondernemerschap op energiebied.
Net als andere ondernemers die hun bedrijf verkopen hield Swinkels een dubbel gevoel over aan die deal. “Ik weet nog dat we de dag nadat we die tekenden, ik ook een weemoedig gevoel had. Ik heb een paar keer heel hard ‘Why does my heart feel so bad‘ van Moby afgespeeld in de auto.” Swinkels zit nog nog steeds in een afkickfase, want “stress hebben is een soort van comfortzone”.
Maar uiteindelijk kwam de deal wat Swinkels betreft toch op een goed moment. “Iedereen was het er over eens dat dit goed was voor het bedrijf. En het opende mogelijkheden waar ik 25 jaar geleden nog niet van kon dromen.”
Camera’s
Een van die dromen was, als klein jongetje al, om ooit zelf een groot internationaal succesvolle Nederlandse film te produceren. “Toen wij als drie broers met elkaar met Playmobil speelden, stond er al een camera bij.” Een die twee broers, Niels, verwezenlijke zijn droom al met een baan bij filmmaatschappij Universal Los Angeles, waar hij onder meer samenwerkt met filmlegende Steven Spielberg. ‘We hebben ooit de afspraak gemaakt dat hij in de filmwereld zou gaan werken en ik geld ging verdienen. We liggen wat dat betreft aardig op koers.”
We werden moe van reclamebureaus die zeiden wat ons merk zou moeten uitstralen
Vier jaar geleden begon Swinkels zelf met het regissereren van de reclamefilmpjes van NLE. “We werden moe van reclamebureaus die zeiden wat ons merk zou moeten uitstralen. De aandeelhouders heb ik overtuigd met de kosten. En toen bleken die spots ook nog eens heel goed te werken.” In 2016 maakte Swinkels zijn filmdebuut tijdens filmcompetitie 48 Hour Film Project Rotterdam.
Fun fact: Swinkels maakte onlangs een campagnefilmpje voor de lijsttrekker van de Rotterdamse VVD, Vincent Karremans (oprichter van Magnet.me). ‘Dat ding is helemaal viral gegaan.’
Verfrommeld
De Nederlandse filmindustrie vertoont een paar gebreken, vindt Swinkels: “Allereerst wordt er te klein gedacht. Denemarken lukt het wel om internationaal succesvolle producties te produceren. Ten tweede is er bedrijfseconomisch van alles aan de hand. Ik heb een tijdje terug al eens geroepen dat ik iets wilde gaan doen in de filmindustrie, en dan word je gebombardeerd door mensen met projecten van mensen die met name op zoek zijn naar financiering. Maar als je dan vraagt ‘heb je een investeringsplan?’ dan komt er vaak een soort van verfrommeld excelsheetje tevoorschijn. Een serieuze investeerder zou hier nooit geld in stoppen.”
Het derde punt is meer cultureel. “Ik heb het idee dat Nederlandse filmmakers heel erg hangen aan allerlei subsidiekranen, en daar gaan ze ook altijd maar vol voor. En dan gaat het er alleen maar om dat het gemaakt moet worden, en zijn ze bereid om daar concessies voor te doen.”
Kosten
Volgens broer Niels is het grote verschil tussen de Amerikaanse en Nederlandse filmindustrie dat ze in Amerika een script hebben waarbij gekeken wordt hoeveel het kost om dat te maken. “Hierbij wordt de vraag gesteld of die kosten er commercieel dik uitgehaald kunnen worden. Is het antwoord ‘ja’ wordt de film gemaakt, is het antwoord ‘nee’ wordt de film niet gemaakt.”
In Nederland gaat het heel anders. Bij een script wordt, net als in Amerika, de vraag gesteld hoeveel het kost om de film te maken. Zijn de totale kosten maar voor een deel te financieren, wordt er stuk uit het script gehaald, maar wordt de film wel gemaakt. Hierdoor wordt er bezuinigd op allerlei belangrijke materialen – camera’s, licht en muziek – wat middelmaat in de Nederlandse filmwereld tot gevolg heeft, stelt Swinkels.
