Eerst de disclaimer: MT/Sprout sprak twee weken voordat VanMoof failliet ging met Veloretti-oprichter Ferry Zonder. De aanleiding waren de nieuwste modellen van zijn fietsmerk. Dat zijn belangrijkste concurrent zo snel op zijn gat zou gaan, konden we toen niet vermoeden. Maar het maakt de nieuwe Veloretti Ace Two en Ivy Two (de laatste is de step through-variant die je vroeger damesmodel zou noemen) wel bijzonder relevant.
Goed dat we dus twee weken op pad mochten met een Veloretti Ivy Two. Konden we meteen checken waar Zonder, die zijn fietsmerk vorig jaar bij Pon onderbracht, met zoveel vuur over praat.
Veloretti Ace Two en Ivy Two: een evolutie
Zoals de naam al aangeeft, de Two’s zijn een evolutie van de originele fietsen die Veloretti pas twee jaar geleden introduceerde. Het merk was er dus tamelijk laat bij op de markt voor strakke elektrische stadsfietsen, maar zette meteen een goed ontwikkeld product neer. Wat de techniek betreft: die bleef in de basis dezelfde.
De Veloretti is een e-bike met een Bafang-middenmotor die via een riem de traploze Enviolo-versnellingsnaaf aandrijft. Hij staat net als zijn voorgangers op vette banden, heeft degelijke spatborden, hydraulische Shimano-remmen en een gps-tracker. Tot zover zijn de Two’s een evolutie van het oorspronkelijke succesnummer.
De frames – de Ace mét bovenbuis, de Ivy zonder, al is de instap niet bijzonder laag – zijn wel opnieuw ontworpen. Nog een tandje strakker, met plaats voor grotere U-vormige voor- en achterlichten die de elektrische Veloretti’s extra smoel geven. Voor monteert Veloretti iets wat veel concurrenten moeten missen: een extra ‘echte’ koplamp die niet is bedoeld om gezien te worden, maar om zélf te zien. Handig voor de urban commuter die zich af en toe buiten de stad durft te wagen.
Lees ook: De nieuwe VanMoof S5 en A5: de beste VanMoofs ooit, als ze het doen
Display in het stuur
Maar in het stuur huist de meest opzienbarende update van de Ace en Ivy: een display. De twee elektro-Veloretti’s moesten het eerder doen met een los geval op het stuur, maar dit is een stuk fraaier en gebruiksvriendelijker. Via vier knoppen aan weerszijden op het stuur wandel je door de schermen die snelheid, actieradius en mate van ondersteuning centraal stellen.
Zo regel je die ondersteuning zonder dat er een smartphone aan te pas komt: van 0 (niet echt lang vol te houden) tot ‘superhero’ (standje extra lui, bekend van de fatbikes). En dat geldt ook voor het traptempo van je voorkeur: een omwenteling of 45 per minuut als je een beetje relaxed wil cruisen, 60 per minuut als de beentjes in een wat sportievere cadans op en neer moeten.
Bijzondere versnellingsnaaf trapt heerlijk
Voor wie hem nog niet kent: de Enviolo-naaf is een soort CVT, een continu variabele transmissie waarbij je een aantal omwentelingen kiest en met de pedaaldruk aangeeft welke snelheid je wilt maken. Dat geeft een wat elastiekerig effect zoals we kennen van Dafjes (Opa vertelt) en Toyota’s Priussen: je snelheid is volstrekt onafhankelijk van hoe snel je trapt c.q. gas geeft.
De Veloretti’s zorgen zelfs dat je de eerste meters extra snel trapt om de techniek (en je knieën!) niet onnodig te belasten. Verfijnd – briljant eigenlijk – en nadat je eraan gewend bent, wil je eigenlijk niets anders meer. In de pre-elektrische wereld flopte deze naaf omdat hij nogal wat rendement kost, maar daar hebben we nu niks meer mee te maken.
Lees ook: De duurzame Mokumono Polder is een lekkere gooi- en smijtfiets
Actieradius Veloretti Ivy Two aan de krappe kant
Hoewel: de actieradius van de Ivy Two is aan de krappe kant als je voor een stevige ondersteuning gaat. Die schurkt dan eerder aan tegen 60 kilometer dan tegen de maximaal beloofde range van 120 kilometer. Waarbij de laatste 20 kilometers reikwijdte natuurlijk sneller terugtikken dan je verwacht en een ondersteuning die zeker de laatste 10 kilometers op de spaarstand gaat.
Van die beperkte actieradius verdenken we de af en toe vrolijk gierende automaat. Dat, en zijn gewicht van 28 kilo. Daarmee is de Veloretti sowieso een zwaargewicht onder de urban e-bikes.
Oplader kan gebruiksvriendelijker
De dikke batterij met een inhoud van 540Wh haal je makkelijk uit het frame, dus opladen is gelukkig zo gepiept. Jammer is dan wel weer dat het nogal friemelen is om hem aan de lader te krijgen. De drieweg plug pas er namelijk maar op één manier in en is niet echt overbemeten.
Op de verlanglijst voor de Veloretti-ontwerper: een mensvriendelijkere stekker, liefst magnetisch – als zoiets bestaat.
Navigatie is een uitkomst
Wat je ook op het stuurscherm aantreft, zijn routeaanwijzingen. Oké, daarvoor moet je dan wel even je smartphone uit je zak halen om de Veloretti-app te bedienen: voer daarop je bestemming in en de fiets wijst met pijlen de weg en laat via je oortjes weten welke kant je op moet.
Het werkt (nog) niet zo nauwkeurig en snel als Google Maps, maar in het kader van de actie ‘handen aan het stuur, telefoon in je zak’ is het wel een echt nuttige feature.
Veloretti Ace Two en Ivy Two: de prijs
De Ace en Ivy Two zijn al met al strakker en slimmer dan hun voorgangers. En, dat viel te verwachten, een stuk duurder. Maar Veloretti neemt bescheidenere stappen dan zijn concurrenten die hun urban e-bikes ook direct aan de consument verkopen.
Waar de prijzen bij het Belgische Cowboy en het betreurde VanMoof in een jaar tijd tot 1.000 euro de hoogte in gingen, zijn de Veloretti’s er voor 3.299 euro. Voor 145 euro per jaar krijg je er een diefstal- en schadeverzekering bij, plus Europa-dekking voor de gps-tracker.
Zeker, die prijs is plus 500 euro. Maar gezien de gemonteerde onderdelen en de inflatie van het afgelopen jaar is het nog steeds best scherp. Wat vaker laden nemen we graag voor lief in ruil voor een schakelvrij bestaan en de Ivy maakt een oerdegelijke indruk.
Tot slot misschien een beetje flauw, maar toch: Veloretti is onderdeel van Pon, de grootste fietsenmaker ter wereld. Een laatkomer, maar wel een blijvertje.
Lees ook deze artikelen over e-bikes:
- VanMoof speelde het unicornspel met fietsen en faalde
- Mokumono produceert zijn e-bike nóg lokaler en houdt fietsenmakers te vriend
- Stella Fietsen laat zien waar de pijn zit in de e-bikemarkt
