Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Hype of hoop – Peter Olsthoorn

Het geluid van twee keer kloppen op de deur door de box van mijn pc: Erica, zoals gewoonlijk netjes op tijd. Tien minuten later weer geklop, nu van Jozefien, en kort daarop van Amalia. Zoals gewoonlijk hebben deze dames de wekker op negen uur gezet en zitten ze weer net te laat achter hun pc. Als laatste volgt Petra, zoals gewoonlijk te laat.
Dit gaat over het programma ICQ. Je kunt er direct mee op het beeldscherm zinnetjes uitwisselen, zeg maar een telefoongesprek in tekst. Bij goed, bescheiden gebruik een prachtig instrument om op afstand samen te werken. Maar dit programma maakt ook duidelijk wie er wanneer werkt. Kortom, het is ook een controle-instrument. Van Amalia en Jozefien eis ik dat ze nu toch echt de wekker op tijd moeten zetten, want hun tijdige aanwezigheid is essentieel. Goed gedaan, denk ik. Maar vanaf dat moment is er weerstand tegen ICQ. De dames menen, wellicht terecht, dat ik het programma misbruik om hen in de gaten te houden. Ik vind van niet, maar feit is dat er een sfeer is geschapen van controle, in een werkomgeving die het sterk van creativiteit en een zekere vrijheid moet hebben. Dit akkefietje is alweer uitgepraat, de dames zetten hun wekker eerder en ik beloof niet meer met ICQ de aanwezigheid te meten.
Dit is de aanloop om de ‘Regels voor controle op e-mail en internetgebruik van werknemers’ van de Registratiekamer te verhelderen. Zelden kreeg een stuk in de pers zoveel verschillende interpretaties. Het gaat dan ook om de geest van het verhaal. Die luidt als volgt: op de zaak bepaalt de baas het werk. De werknemer mag privé e-mailen en wat surfen, binnen de tevoren aangegeven grenzen. Controle van e-mail en surfgedrag mag wel, maar pas als daartoe een goede reden is (zie daarvoor www.registratiekamer.nl). Dan moeten ook de betreffende werknemers worden ingelicht. Onduidelijk is of je dan ook de al langer opgeslagen e-mail mag gebruik voor bewijsvoering.

Maar het belangrijkste is: maak van tevoren heel duidelijk wat de grenzen zijn, en zorg verder voor een goede sfeer. Argwaan is daarvoor fnuikend. Stuur op output en een zekere collegiale concurrentie, dat is veel effectiever dan controle.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Van AI tot Gen Z: professionals zijn overweldigd door alle veranderingen op het werk

Meer dan de helft van de Nederlandse professionals voelt zich overweldigd door de vele veranderingen op hun werk. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van LinkedIn. 'Met de snelle opkomst van AI moeten verschillende generaties hun vaardigheden veranderen. Maar een grote vraag is: hoe dan?'

werkvloer veranderingen generatie z ai
Foto: Getty Images

Het is bijna dagelijkse kost voor Marjolein Kleijn, director Benelux talent solution van LinkedIn. Gesprekken over de snelheid van de veranderingen op de werkvloer en hoe overweldigend dat kan zijn voor medewerkers en managers.

Tijd om daar eens een onderzoek op los te laten. Wordt dat sentiment ook in bredere zin bevestigd? Jazeker, zo blijkt na het bevragen van 2.000 Nederlandse professionals tussen de 18 en 77 jaar. Meer dan de helft (57 procent) voelt zich overweldigd door de vele veranderingen binnen hun werk.

De top drie van de uitdagingen waar ze tegenaan lopen:

  • samenwerken in teams met verschillende generaties;
  • succesvol op afstand werken;
  • opkomen voor de eigen behoeften, zoals het vragen naar flexibele werkregelingen of opleidingen.

Het leven op de werkvloer is het afgelopen jaar nog stressvoller geworden, vinden vier op de tien professionals. De verwachtingen zijn hoger dan ooit tevoren (37 procent). Meer dan een derde (36 procent) vreest door alle veranderingen achter te blijven in zijn of haar carrière.

Is kunstmatige intelligentie weer de grote boosdoener?

Kleijn: ‘We omarmen dat in Nederland. We gebruiken het graag en we zijn daar creatief in. Dus hierin lopen we best wel voorop. Daar ben ik ook een beetje trots op. Ik werk met veel collega’s en klanten uit verschillende landen en daar is AI een veel groter vraagstuk.’

‘Wat er wel speelt, is de vraag wat AI betekent voor de vaardigheden, voor de functies. Daar zijn wel zorgen over. Het is ook goed dat daar vragen over zijn en dat organisaties daarmee bezig zijn. Waar het uiteindelijk op neer komt, is hoe we dankzij AI efficiënter kunnen werken.’

‘Ik ben zelf als leidinggevende altijd op zoek naar meer tijd. Als je hele stukken kunt automatiseren, dan kan er zoveel meer waarde in je functie komen. Voor mij zit die waarde bijvoorbeeld op het persoonlijke vlak, in het meer diepgang in de gesprekken krijgen.’

Lees ook: 13 dingen die AI niet kan

Het woord overweldigd is wel een beetje heftig. Is het echt zo erg?

‘Verschillende generaties zullen met de snelle opkomst van AI hun vaardigheden moeten veranderen. Maar een grote vraag is: hoe dan? Waar moeten we beginnen? Dat is het overheersende gevoel. Ik had laatst een gesprek met een vp die daarover toch een diepe zucht slaakte.’

‘Het is ook nog nooit eerder voorgekomen dat organisaties alles vanuit het perspectief van talent moeten gaan bekijken. Dat thema staat nu voorop. Het gaat minder om de business of om de sales, maar veel meer om wat je strategie voor je mensen is. Welke vaardigheden hebben we nodig? Organisaties moeten dat erkennen, communiceren en faciliteren.’

Toch lijken professionals onzekerder te zijn geworden. Ze vrezen zelfs achter te blijven in hun carrière.

‘Ze zijn zoekende. Daar moet veel meer het gesprek over gevoerd worden. Waar zie je je kracht, waar ben je goed in en waarin juist niet? Het is aan organisaties om die informatie duidelijk in kaart te brengen.’

‘Naar welke vaardigheden ben je zelf op zoek als bedrijf, wat past er bij je mensen? Voor mij gaat het vooral over onduidelijkheid, niet over onzekerheid.’

marjolein kleijn linkedin
Marjolein Kleijn is director Benelux talent solution van LinkedIn. Foto: Marco Hofsté

Vijftig procent wil meer ondersteuning dan voorheen van leidinggevenden. Hebben managers daar wel tijd voor?

‘Vaardigheden zijn geen buzzwoord. Het ontwikkelen daarvan moet een prioriteit zijn voor de hele organisatie. Als manager moet je daarover een goed gesprek kunnen voeren met je eigen mensen. Wat zijn hun skills, wat missen ze, wat ervaren ze zelf? Hoe kan jij ervoor zorgen dat jouw werknemer succesvol blijft?’

‘Voor managers geldt overigens hetzelfde. Ook bij hen moet in kaart gebracht worden wat hun kracht is en wat niet. Wat ze vijf jaar geleden heel succesvol maakte, werkt nu misschien niet meer.’

Lees ook: AI is geen wondermiddel: 6 nuchtere lessen voor managers

Die gesprekken worden toch al gevoerd?

‘Ja, maar ze moeten in een sterkere structuur worden gebracht. Wat doen organisaties met de inhoud van die gesprekken? Hoe kunnen ze de input samenbrengen met de overkoepelende strategie? Is daar al een raamwerk voor?’

‘Een goede eerste start voor bedrijven is skill mapping. Hierbij maak je visuele weergave van de vaardigheden of de vaardigheidseisen in een organisatie.’

Communicatie wordt dus nog belangrijker?

‘De allerbelangrijkste en meest gevraagde vaardigheid vandaag is communicatie. Een manager moet duidelijk kunnen uitleggen waarom verandering belangrijk is, waarom er nu hierop wordt gefocust en niet daarop.’

‘Zeker bij generatie Z. Dat is een directe generatie. Die communiceren duidelijk wat ze willen. Als manager kun je daardoor zelf ook veel duidelijker zijn. Niet meer dingen weghouden van je team, eerlijk zijn, meer het waarom uitleggen. Dit is de situatie waar we in zitten, daarom wordt deze beslissing genomen.’

Lees ook: Lieve Gen Z’ers, werk hoeft niet altijd leuk te zijn

‘Veel van de dingen die je normaal bespreekt, worden nu geautomatiseerd. De interactie die we nog wel met elkaar hebben, moet je niet onderschatten. Een gesprek moet echt goed voorbereid worden. Niet van meeting naar meeting rennen en dan tussendoor even een grote verandering aankondigen.’

‘Denk na over hoe je zo’n gesprek ingaat. Je kunt enkele stappen vooruitdenken. Je weet dat er vragen gaan komen. Zelfs als mensen het niet hardop vragen, dan zitten die vragen wel in hun hoofd. Als manager moet je een goede balans weten te vinden tussen wat je wel en wat je niet kunt delen.’

‘Je moet op zo’n manier communiceren, dat mensen het gevoel hebben betrokken te zijn bij wat er gebeurt met een organisatie. Maar ook als ze er zelf geen invloed op hebben, moet je ervoor zorgen dat ze begrijpen waar een verandering of beslissing vandaan komt.’

Klinkt heel logisch, maar toch geven professionals aan dat ze dit missen.

‘Het is best wel een verandering voor een organisatie dat de focus nu het talent moet zijn. Een traditioneel jaarrapport gaat over visie, over resultaten en er volgt een mooi stuk over hr of talent. Die volgorde is aan het veranderen.’

‘Hoe je als organisatie gaat functioneren is gelinkt aan jouw talent, waar dat talent staat en hoe je dat ontwikkelt. De veranderingen op de arbeidsmarkt zijn ook nog nooit zo snel gegaan. Voor grote en kleine organisaties is het een grote uitdaging om dat allemaal bij te houden.’

Lees ook: Benut het talent dat je al hebt, dat is absolute noodzaak als je verder wil groeien

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

En dus ook voor de managers. Vinden die hun baan nog wel leuk?

‘Wanneer je terugkijkt, dan zijn het altijd de uitdagendste tijden die de mooiste zijn. Dat zijn de periodes waarmee je impact kan maken op je mensen. Als alles goed gaat en hetzelfde blijft, heb je als manager de minste impact.’

‘Het is dus geen gemakkelijke tijd, maar dit is wel een kans. Hoe gaaf is het dat je je communicatie zo kunt veranderen dat de verschillende generaties in je team zich gehoord, begrepen en geïnspireerd voelen? Als je hier succesvol doorheen komt, dan ben jij straks wel de manager die de mensen zich zullen herinneren.’

Wat trekt mensen aan in zo’n autoritaire leider als Trump? 3 psychologische krachten

De 78-jarige Republikein Donald Trump is opnieuw verkozen tot president van de Verenigde Staten. Hij haalde miljoenen meer stemmen op dan zijn Democratische tegenkandidaat Kamala Harris. Wat trekt mensen aan in zo'n autoritaire leider? Drie psychologische krachten spelen een belangrijke rol.

donald trump president autoritaire leider
Foto: Getty Images

Kuddedieren onder stress gaan vreemde dingen doen. Denk maar aan de bekende stampedes uit Amerikaanse westerns. De mens is ook zo’n kuddedier, schrijft Insead-professor Manfred Kets de Vries in zijn recente boek The Darker Side of Leadership. Zet die onder stress en er ontstaat massahysterie.

‘Veel mensen verliezen het contact met de werkelijkheid en dalen af naar een staat van waanzin.’ Dat is ook hoe er vandaag in grote delen van Europa wordt gekeken naar het verkiezingsresultaat in de VS.

Maar charismatische leiders die op de juiste knoppen drukken, kunnen ook hier een gigantisch succes boeken. Daarbij spelen drie onderliggende psychologische krachten een rol. Donald Trump heeft daar gewoon als een meester gebruik van gemaakt.

#1 Angst en onzekerheid over de toekomst

Veel mensen voelen zich niet langer verbonden met of behoren tot een gemeenschap, geeft Kets de Vries aan. Isolatie en onzekerheid over de toekomst zijn een prima voedingsbodem voor stress, onzekerheid, angst en paranoia.

Autoritaire leiders maken handig gebruik van die gevoelens ‘om consensus te forceren over bizarre ideeën’. Hoe sterker dat groepsdenken, hoe groter de kracht van dit vliegwiel. Mensen stoppen met kritisch nadenken en geven zich over aan de emotionele retoriek.

De zorgen die ze al hebben, worden zo nog vergroot. De sociale druk neemt toe, meer en meer mensen raken in de ban. Bij massahysterie is het gewoon onmogelijk ‘om je hoofd erbij te houden’. Zelfs intelligente mensen die het goed bedoelen kunnen dan volstrekt idiote beslissingen nemen.

Groepsdenken

Trump gebruikt al heel lang groepsdenken om mensen in zijn kamp te krijgen. Angst is zijn rode draad daarin, analyseert The New York Times. Voor deze campagne is hij nog een tandje hoger geschakeld: het doomsday-scenario.

Zo heeft hij onder meer gewaarschuwd voor de Derde Wereldoorlog en de ‘nucleaire holocaust’ die de Democraten zullen veroorzaken. ‘Als ik niet word verkozen, hebben jullie straks geen land meer.’

#2 Aantrekkingskracht van macht

Autoritaire leiders doen zich voor als verdedigers van het gewone volk. Ze blijven herhalen hoe ‘vijanden’ van hen hebben geprofiteerd, dat hun onrecht is aangedaan en dat het leven niet eerlijk is geweest voor ze. Ze zijn experts in het uitbuiten van het gevoel van slachtofferschap.

Deze nieuwe leider wijst de weg. Hij (het is meestal een hij) gaat dat allemaal rechtzetten. Kennis en ervaring zijn dan ook niet nodig om politiek succes te boeken. Populariteit en showmanship des te meer. Daarbij worden de media massaal ingezet, maar ook grootse evenementen.

Macht heeft bovendien een magnetisch effect. Mensen spiegelen zich graag aan zo’n figuur. Ze projecteren hun verlangens en gevoelens op hem. Ze idealiseren deze leider ‘om met hun gevoelens van hulpeloosheid om te gaan’. Kets de Vries spreekt van een ‘kinderlijke afhankelijkheid’.

Polarisering

‘De ‘grote leider’ wordt een fascinerende figuur, vergoddelijkt door volgelingen die maar al te graag zien wat ze willen zien, schrijft hij. Wie niet voor deze leiders is, is dus ook tegen ze. Die polarisatie leidt eerst tot het belasteren van de tegenstanders.

Leiders die voldoende vertrouwen hebben in hun machtsbasis gaan verder. Tegenstanders worden vervolgd, opgesloten of vermoord. Hun volgers zien dat niet, zij zijn hun kritische denkvermogen al lang verloren. Ze hebben blind vertrouwen in hun leider en weten niet welke enorme schade hij aanricht.

Trump – Make America great again – omschreef maandag nog de VS als een ‘bezet land’, meldt CNN. Migranten, of ze nu illegaal zijn of niet, ziet hij als een ‘militaire invasie’ maar dan zonder soldaten. ‘Ze lopen jullie keukens binnen en snijden jullie kelen door.’ Hij beloofde ‘elke stad en dorp te redden’ en kondigde ‘massale deportaties’ aan.

Hij stopt overigens niet bij migranten. Hij wil ideologische screenings opleggen om ‘communisten die christenen haten, marxisten en socialisten buiten Amerika te houden’. Ook worden de visa van buitenlandse studenten die deelnamen aan anti-Israël of pro-Palestijnse protesten ingetrokken.

Lees ook: Waarom tech-miljardairs plots Trump zijn gaan steunen

#3 Ongelijk niet willen toegeven

Volgers van autoritaire leiders worden onder meer onder controle gehouden via de media. Alle kanalen worden ingezet om hun boodschap te verspreiden. ‘Als onderdeel van deze negatieve propaganda vertrouwen ze op nepnieuws of een handige mix van feit en fictie’, schrijft Kets de Vries.

Deze leiders zien ook overal samenzweringen, die ‘onmogelijk te weerleggen zijn’. Zelfs als harde feiten het tegendeel bewijzen, dan worden die gewoon in de samenzweringstheorieën verweven. Of er wordt gebruik gemaakt van deze bulldozertactiek: fake news.

Daar is Trump al jaren zeer bedreven in. De journalisten die bij grote Amerikaanse media werken, met name die bij CBS, ABC en NBC, zijn volgens hem corrupt. ‘The media is so damn bad, it’s unbelievable.’

Desinformatie

Het verspreiden van desinformatie is een belangrijk onderdeel van de mediamix van autoritaire leiders. Wie een leugen maar vaak genoeg herhaalt, maakt er vanzelf een waarheid van.

Wikipedia houdt inmiddels de valse en misleidende statements van Trump bij op een ellenlange pagina. Radiostation NPR heeft 162 leugens, verdraaiingen of overdrijvingen per uur geteld op een verkiezingsbijeenkomst in augustus. Bij het stemhokje sprak hij woensdag 15 minuten met journalisten, die meteen 15 onwaarheden noteerden, aldus The Washington Post.

Dat aanklagen helpt echter niet. Het is ongelooflijk moeilijk om toe te geven dat je fout zit. Dat voelt als verliezen. Mensen ‘walsen over werkelijkheid heen’, anders moeten ze toegeven ‘dat hun eigen verhaal niet klopt’, weet Kets de Vries.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Nog heel wat aanhangers geloven nog altijd dat Trump de vorige verkiezingen heeft gewonnen. Zij geloven dus ook dat vier jaar Democraten aan de macht heeft geleid tot ‘een economische hel voor Amerikaanse arbeiders’.

Sociale media

Digitale technologie is een geweldig hulpmiddel voor dergelijke manipulatie. Daarmee hebben autoritaire leiders 24 uur per dag toegang om met behulp van algoritmes op sociale media mensen ‘mentaal te conditioneren’.

Trump heeft recent nog beweerd dat immigranten huisdieren opeten. Om die boodschap kracht bij te zetten, post hij op zijn Truth Social-platform een serie AI-gegenereerde afbeeldingen van katten. ‘Laat ze ons niet opeten. Stem voor Trump’, staat er op een bord dat wordt vastgehouden door een groep schattige kittens.

Maar katten zouden nooit op Trump hebben gestemd, laat staan op een andere autoritaire leider. Katten zijn namelijk geen kuddedieren.

Lees ook: Waarom hoogmoedige leiders nog gevaarlijker zijn dan narcisten

Acuut cashtekort dwingt Blokker in surseance: ‘Deal met Gordon Brothers was laatste strohalm’

Valt het doek voor Blokker? De huishoudketen vroeg maandag surseance van betaling aan, vaak een opmaat tot een faillissement, na jaren waarin verwoede pogingen werden gedaan om het tij te keren. Triest, vinden retaildeskundigen. ‘De beste kansen voor een doorstart? Private equity.’

blokker surseance failliet
Blokker had geen buffer meer, zeggen deskundigen. 'Er was niet veel voor nodig om aan de verkeerde kant van de streep uit te komen.' Foto: Getty Images

Net voor de finish gestruikeld. Dat is tussen de regels door te lezen in het statement dat Blokker maandagochtend uitdeed. Moederholding Mirage Retail Group heeft surseance van betaling aangevraagd voor alle activiteiten van Blokker B.V. De vierhonderd winkels van de huishoudketen blijven voorlopig open, de webshop is dicht.

En dat terwijl ceo Pauline Boerman in een interview met MT/Sprout afgelopen juni nog vol optimisme vooruitblikte. Na jaren van verliezen zou Blokker volgens de topvrouw dit jaar voor het eerst weer zwarte cijfers schrijven. De keten lag op koers om 2024 met een omzet van 360 miljoen euro (+5 procent) en een positief ebitda van minimaal 4 miljoen euro af te sluiten, mogelijk meer.

Lees ook: Ceo Pauline Boerman: ‘Tijd om te laten zien dat Blokker wél bestaansrecht heeft’

De reden voor dat optimisme was de deal die een maand eerder met de Amerikaanse investeringsmaatschappij Gordon Brothers was gesloten, die tot een maximumbedrag van 35 miljoen euro liep. Genoeg om de groeiplannen te financieren en ondertussen ook de coronaschuld van 28 miljoen euro en een uitgestelde btw-betaling van 7,5 miljoen euro (over Q4 2023, red.) af te lossen.

Begin van het einde

Terugkijkend heeft die deal misschien het begin van het einde ingeluid, ziet Dirk Mulder, sectorbankier trade & retail bij ING. Hij vermoedt dat de nieuwe geldschieter de stekker eruit heeft getrokken. Gordon Brothers is gespecialiseerd in herstructureringen en bedrijfsliquidaties, ondernemingen in het nauw.

‘De lening was gekoppeld aan de voorraad van Blokker’, legt hij uit. ‘Met die voorraad als onderpand kon Gordon Brothers ruimhartiger zijn dan traditionele kredietverstrekkers, maar daar stonden strakke afspraken tegenover. Als de verwachte resultaten vervolgens uitblijven, denk ik dat het voor zo’n partij heel makkelijk is om te zeggen: ik stop ermee.’

Mulder omschrijft de deal met de Amerikanen als een ‘laatste strohalm’. ‘Blokker had geld nodig voor de inkoop en Nederlandse banken weigerden medewerking. Dan moet je wat, als bedrijf. Ik geloof echt dat de directie de omzetprognoses naar eer en geweten heeft opgesteld, maar ik denk ook dat er niet veel voor nodig was om aan de verkeerde kant van de streep uit te komen. En er was geen buffer meer om zulke tegenslagen op te vangen.’

Noodmaatregelen

Dat blijkt ook uit de verklaring van Blokker. Het bedrijf moest begin dit jaar op stel en sprong op zoek naar vers kapitaal. Dat geld had uit de geplande verkoop van Intertoys moeten komen, maar die deal klapte op het laatste moment. Ondertussen kwam het moment dat de kredietlijn met de Britse durfinvesteerder Hilco afliep, snel dichterbij. Tijdens de zoektocht naar een nieuwe geldschieter moest het bedrijf een aantal noodmaatregelen nemen, stelt Boerman, waarbij ‘directe liquiditeit boven voorraad en winstgevendheid’ werden gesteld.

Wat daarmee bedoeld wordt, wordt niet duidelijk, maar in de retail betekent dat meestal grootschalig uitverkopen. Snelle omzet, weinig marge. ‘Dit leidde samen met druk van de coronaschulden tot tijdelijke terugval in de bedrijfsresultaten en een acuut geldtekort’, aldus de topvrouw. ‘Afspraken om tijdelijk meer financiële ruimte te creëren, hebben tot op heden niet tot het gewenste resultaat geleid.’

pauline boerman blokker ceo
Ceo Pauline Boerman sprak afgelopen juni op MT/Sprout nog haar vertrouwen in de toekomst uit. ‘We gaan laten zien dat Blokker wel bestaansrecht heeft.’ Foto: Blokker

Al werd Intertoys vorige maand uiteindelijk wel verkocht, aan het Belgische familiebedrijf Toychamp. Mulder weet niet of het verschil had gemaakt of die deal eerder was gevallen. ‘Ik denk dat het alleen uitstel van executie was geweest.’

Op eigen terrein ingehaald

Het rommelde namelijk al jaren bij de huishoudformule. Blokker is op eigen terrein ingehaald door Action, schetste Barbara Rijlaarsdam eerder in gesprek met MT/Sprout. Ze schreef een boek over het winkelbedrijf (Blokker: Hoe het imperium de familie ontglipt, 2018).

‘Action doet wat Blokker vroeger deed’, zegt ze. ‘Goedkoop en op grote schaal inkopen in Azië en meer en meer winkels openen om alles in te schuiven. Met een businessmodel gericht op omloopsnelheid en groei. Dat deed niemand nog in die tijd. De marges waren gigantisch, een artikel kon wel zeven keer over de kop gaan.’

Lees ook: Gaat retail-icoon Blokker V&D achterna? ‘Er moet nu niets meer misgaan’

Een model waarmee oprichtersbroers Jaap en Ab Blokker de gelijknamige keten volgens Rijlaarsdam groot hebben gemaakt. Ze namen de leiding in 1975 over van hun vader en bouwden er een retail-imperium met meer dan tien formules omheen. Intertoys, Bart Smit, Xenos, Leen Bakker en Marskramer – bijna de hele winkelstraat was van de familie.

Het is een van de redenen dat de problemen bij Blokker zo lang onopgemerkt bleven, denkt Jos Voss, journalist en strategisch adviseur bij JV-Insights en bijna twintig jaar retailwatcher voor Rabobank. ‘Binnen een groot concern kunnen tegenvallers bij de ene formule door de andere worden opgevangen.’

Minder marge pakken

Want ondertussen verschenen er kapers op de kust. Action kwam volgens Rijlaarsdam met precies hetzelfde model, met één belangrijk verschil: de bereidheid om minder marge op producten te pakken. ‘Waardoor ze klanten scherpere prijzen konden bieden dan Blokker. De broers waren gewend geraakt aan megawinsten en niet bereid om in te leveren. Dat, en het feit dat ze te laat op de online trein zijn gestapt, heeft Blokker op een enorme achterstand gezet.’

Een achterstand die onder de huidige eigenaar Michiel Witteveen – hij nam Mirage, toen nog de Blokker Holding, in 2019 over – voorzichtig werd ingelopen. Blokker werd gemoderniseerd en maakte een digitaliseringsslag. Er kwamen data- en voorraadbeheersystemen om alles door te meten en een webshop met koppelingen voor partners. Het winkelnetwerk werd kritisch tegen het licht gehouden en het assortiment ging op de schop. De focus kwam meer op het eigen merk te liggen, een strategie die ook veel supermarkten hanteren vanwege de hogere marges.

Maar daarmee bleef Blokker het volgens deskundigen op prijs afleggen tegen Action en Temu, op gemak tegen online spelers als Bol en Coolblue, en qua emotie en verrassing tegen Hema en Ikea. Een andere retailer die jarenlang kwakkelde, maar onder ceo Saskia Egas Reparaz helemaal terug is.

Lees ook: De geslaagde keuzes van Saskia Egas Reparaz voor Hema: ‘Een icoon maakt een comeback’

‘Vergeet ook niet hoe moeilijk het is om zo’n verandering binnen een retailbedrijf door te voeren’, zegt Jos Voss (JV-Insights). ‘Het plan van de directie had goede elementen, maar ik denk dat ze de complexiteit van het proces hebben onderschat.’ Mulder: ‘En vergeet ook de inflatie en kostenstijgingen niet.’

Krater in winkelstraat

Uitstel van betaling leidt in veel gevallen tot een faillissement. Mulder ziet mogelijkheden voor een doorstart in een afgeslankte vorm, met ‘honderd tot honderdvijftig van de beste winkels’. ‘Ik denk dat er nog steeds markt voor Blokker is. Maar vierhonderd vestigingen is te veel. Voor sommige locaties zijn de huren en personeelskosten te hoog.’

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Op eigen kracht gaat zo’n doorstart volgens Voss niet lukken. Hij acht het ook niet reëel dat een concurrerende retailer Blokker inlijft. ‘Zo’n overname tot een succes maken kost tijd, geld en aandacht. Welke detaillist is bereid om zo’n risico aan te gaan? E-commercespelers die bijvoorbeeld azen op bepaalde vestigingen, kunnen ook direct naar de verhuurder stappen om contracten over te nemen. Daarvoor hoef je geen volledige overname te doen.’

Private equity biedt volgens Voss de beste kansen. ‘Bij een partij die gespecialiseerd is in herstructureringen, zoals H2 of Nimbus. Noodlijdende formules nieuw leven inblazen is hun vak. Maar ook hier geldt: dan hebben ze een goed plan nodig, managers die hun naam eraan willen verbinden en financiers die er geld in willen steken.’

Voor dat laatste kijkt Voss ook naar grote leveranciers als Brabantia en Philips. ‘Blokker is een belangrijk afzetkanaal. Wellicht zijn zij bereid om direct te investeren of de nieuwe eigenaar betere marges te geven.’

Mulder hoopt het. ‘Een faillissement zal best een krater in de winkelstraten slaan’, zegt hij. ‘Al denk ik dat de markt het wel kan opvangen. De ruim 3500 mensen die bij Blokker werken, vinden ook wel weer een nieuwe baan – de retail staat te springen om gemotiveerd personeel. Maar Blokker was er bijna, dat maakt het zo triest. Weer een stukje retailhistorie dat mogelijk verdwijnt.’

Lees ook: Nederlandse winkels Scotch & Soda sluiten per direct, wat ging er mis bij de modeketen?

Met Pim Berendsen krijgt PostNL een leider met ‘oranje hart’ en Cruijff-mentaliteit

Premium - Pim Berendsen is nog relatief onbekend als cfo van PostNL, maar hij staat al jarenlang op polepositie voor het ceo-schap. Vanaf volgend voorjaar neemt hij het stokje ook echt over. Een profiel van de nieuwe ceo. 'Hij is geraakt en geïnspireerd door Johan Cruijff.'

pim berendsen postnl ceo

Gratis verder lezen?

Maak snel en eenvoudig een gratis account en krijg toegang tot premium artikelen.

Of heb je al een account? Log dan in.

Om dit bericht te kunnen lezen moet je ingelogd zijn

Vestibulum id ligula porta felis euismod semper. Donec ullamcorper nulla non metus auctor fringilla. Duis mollis, est non commodo luctus, nisi erat porttitor ligula, eget lacinia odio sem nec elit. Donec id elit non mi porta gravida at eget metus.

Integer posuere erat a ante venenatis dapibus posuere velit aliquet. Morbi leo risus, porta ac consectetur ac, vestibulum at eros. Etiam porta sem malesuada magna mollis euismod. Curabitur blandit tempus porttitor. Maecenas sed diam eget risus varius blandit sit amet non magna.

Een nieuwe ceo is geen superheld die alles gaat fixen: ‘Veel ploeteren eenzaam in stilte’

Ceo's beginnen in een nieuwe organisatie vaak op een roze wolk, alleen donderen ze daar ook zo weer van af. Volgens Maaike van der Wal zijn hardnekkige mythes over startende ceo's daar mede schuldig aan. Daar maakt ze in een nieuw boek korte metten mee. 'Zo'n nieuwe ceo is uiterst kwetsbaar in het begin, maar die hele menselijke kant wordt vergeten.'

maaike van der wal het venijn zit in de start

Aan de start van nieuwe ceo’s kleven nog een aantal hardnekkige mythes. Daardoor faalt veertig procent binnen achttien maanden. En dat is dan nog conservatief ingeschat. Maaike van der Wal, expert in leiderschapstransities, vraagt zich af waarom dit onderwerp niet veel hoger op de agenda staat.

Het gevoel overheerst kennelijk nog altijd dat de beste kandidaat benoemd is. Dat hij of zij het roer gemakkelijk kan overnemen. En dus krijgt de nieuwe ceo het blinde vertrouwen. Met het recent verschenen Het venijn zit in de start maakt ze een einde aan die mythes. Voor MT/Sprout zoomen we met haar in op drie ervan.

Mythe 1: een goede ceo kan het alleen af

Een nieuwe ceo zoeken en benoemen is voor de raad van commissarissen een belangrijke interventie. Het is een van de belangrijkste strategische ingrepen, omdat ze de opvolger moeten kiezen voor de toekomst van het bedrijf.

Toezichthouders vinden die periode ‘heel spannend’. Daar wordt veel energie ingestoken, ze komen intensief bij elkaar. Wanneer ze dan de perfecte kandidaat hebben, krijgt die man of vrouw alle vertrouwen.

‘Jij kunt het, jij hebt alle skills, jij bent precies wat we nodig hebben. Daar slaat die kandidaat ook op aan. Die voelt een verbondenheid met de missie, die wil echt van betekenis zijn.’

Superheld

Zo wordt het verhaal steeds groter, de perfecte kandidaat wordt ‘een soort superheld’. Dat wordt ook gecommuniceerd naar alle stakeholders. ‘Iedereen zit op een roze wolk’, de nieuwe ceo inbegrepen.

Niemand vraagt of hij of zij ondersteuning of advies nodig heeft. De ceo vindt ‘het raar’ om dat voor zichzelf te vragen, want die is ervan overtuigd dat het gaat lukken. De commissarissen denken dat er met zo’n perfecte kandidaat niks mis kan lopen. Hulp vragen of aanbieden voelt als een zwaktebod.

Zelfs een serieus onboardingproces is niet nodig, een paar praktische zaken regelen en een lijst met kennismakingsgesprekken zijn voldoende voor de ceo. Dat is de mythe. Vanaf dag één is die m/v wel eindverantwoordelijk voor de organisatie.

Hij of zij ligt onder een vergrootglas. ‘Terwijl die ceo nog wel moet landen, veel leren en zich een oordeel vormen over het reilen en zeilen van de organisatie. Eigenlijk is zo’n nieuwe ceo uiterst kwetsbaar in het begin. Maar die hele menselijke kant wordt vergeten.’

Geploeter in stilte

Wat betekent dat voor de praktijk? Veel geploeter in stilte. Bijna de helft van de nieuwe ceo’s voelt zich eenzaam en dat beïnvloedt hun prestaties op een negatieve manier. Ceo’s missen in die periode oprechte feedback, aanscherping van hun ideeën en die extra energie of het zetje in de juiste richting van een sparringpartner.

Het duurt dan ook niet lang voordat die ceo van zijn of haar roze wolk afdondert. Daarvoor in de plaats komt een emotionele achtbaan. De topman of -vrouw wordt geplaagd door twijfels, frustraties, onzekerheden en (mentale) uitputting.

Mythe 2: de nieuwe ceo gaat het nu allemaal fiksen

De raad van commissarissen slaakt na de benoeming een collectieve zucht van verlichting. De toezichthouders gaan honderd dagen min of meer uit beeld. Ze willen de nieuwe ceo alle ruimte geven. ‘De kat uit de boom kijken’, noemt Van der Wal dat eerder. ‘Iedereen neemt een afwachtende houding aan, ook het bestuur en het eigen managementteam.’

Alle hoop is nu op de nieuwe ceo gevestigd. ‘Er wordt heel veel op de nieuwe ceo geprojecteerd. En dat is een risico. Bij het minste geringste, en zelfs als er niets wordt gedaan, zijn mensen teleurgesteld en wordt de ceo afgeschreven.’

‘De ceo’s voelen die druk en het appel. Ze willen gaan aanpakken, zien de problemen ze kunnen oplossen. Ze overschatten daarbij de bereidheid tot veranderen. Binnen no time stappen ze in een soort reddende rol.’

Lees ook: Dankzij Thomas Plantenga is probleemkind Vinted nu 5 miljard waard

Waar gaat het mis?

Een ceo kan niks alleen fiksen, dat is een mythe. Alle partijen zijn hard nodig. Het is een leiderschapsproces waar de hele organisatie eerst doorheen moet. Het hele ecosysteem in de organisatie werkt nog zoals het werkte bij de vorige ceo, geeft ze aan. Dat poetst een nieuwe man of vrouw niet zomaar weg.

Dat kan alleen wanneer de ceo gevestigde relaties heeft, wederzijds vertrouwen heeft opgebouwd met de stakeholders, een goed oordeelsvermogen heeft kunnen ontwikkelen en voldoende voeling met de politiek en de cultuur heeft.

‘Menig raad van commissarissen krabt zich achter het oor als de perfecte kandidaat zijn of haar belofte niet waarmaakt. Wat ging er nu mis? En dan ligt het aan de ceo natuurlijk, die heeft gefaald.’ Hoog tijd dat dit falen wordt gezien als een gedeelde verantwoordelijkheid.

De raad van commissarissen zou veel meer moeten investeren in die start. Maar ook het bestuur, de vertrekkende ceo, hr en het managementteam. Samen moeten ze ‘een vruchtbare voedingsbodem’ voor die nieuwe leiderschapsfase creëren en die ceo vanaf dag één ondersteunen. Voor een soepele overgang moeten alle partijen dus betrokken blijven, vindt Van der Wal.

Lees ook: Waarom competente commissarissen falen

Mythe 3: honderd dagen zijn voldoende als inwerkperiode

De eerste honderd dagen zijn de wittebroodsweken voor de nieuwe ceo. Hij of zij kan landen en zich inwerken. De sfeer is gemoedelijk, iedereen is welwillend, blij met het nieuwe boegbeeld en een frisse blik. Maar zo vrijblijvend is deze periode helemaal niet.

De start van de ceo is een nieuw begin voor de hele organisatie, een leiderschapstransitie. De benoeming is dan wel rond, maar de implementatie van dat nieuwe leiderschap nog lang niet. Dat maakt de eerste honderd dagen meteen tot een uitdagende periode. ‘Zodra de nieuwe ceo start, wordt het juist tastbaar voor de mensen in de organisatie.’

Iedere ceo balanceert tijdens die eerste honderd dagen tussen inwerken en ingrijpen. ‘Dat is niet alleen afhankelijk van de situatie waarin het bedrijf verkeert. Als nieuwkomer kunnen en moeten ceo’s juist acties ondernemen die later veel lastiger zullen zijn.’

Lees ook: Een slimme ceo hakt in negen dagen al knopen door

Terughoudend blijven

Toch raadt Van der Wal ceo’s een zekere terughoudendheid aan. ‘De acties en beslissingen die je aan begin neemt, zetten de toon. Dat is best eng. De verwachtingen zijn hoog gespannen. De mensen willen soms al zo lang dat er iets gebeurt. Je ziet twintig dingen die je meteen wil aanpakken, onder elke steen die je oppakt ligt weer een andere steen.’

Het vergt nogal wat om dan rustig te blijven, weet ze. Om echt die honderd dagen te nemen om te kijken wat nodig is, wat de meeste impact heeft en waar ook verder op gebouwd kan worden. ‘Wat in het echt meestal gebeurt: de praktijk overkomt je, overvalt je en je staat er alleen voor.’

Zelf adviseert ze ceo’s om een dag in de week thuis te werken in deze periode. Om alle indrukken te verwerken en de rode draad te blijven zien. ‘Je hebt die rust nodig om mentaal in het lood te blijven staan. Je bent dan veel effectiever en bereikt meer.’

Achttien maanden

Voor het inwerken van een gemiddelde werknemer zijn honderd dagen voldoende. Voor een ceo is dat veel te weinig. Ook die honderd dagen zijn een mythe. ‘Zijn of haar verantwoordelijkheid en scope is vele malen groter. Bovendien heeft de ceo impact op de hele organisatie en kost het tijd om de menselijke processen in goede banen te leiden.’

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Een gemiddelde ceo is pas productief na achttien maanden. ‘Eigenlijk voelt een nieuwe ceo zich vaak pas in de tweede benoemingsperiode helemaal comfortabel. En dat is gemiddeld na vier jaar.’

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Met een proces waarin de voorbereiding op de eerste honderd dagen, de onboarding en de integratie goed geregeld worden, kan die tijd enorm worden verkort. De sleutel: behandel de start veel strategischer én als een collectief nieuw begin voor de hele organisatie.

het venijn zit in de start maaike van der wal

Het venijn zit in de start: wat nieuwe ceo’s moeten weten over de eerste 100 dagen en de tijd daarna is geschreven door Maaike van der Wal. Het boek is onder meer te bestellen via managementboek.nl.