Flashback naar toen ik zeven jaar oud was: aan tafel, met mijn armen over elkaar, nee-schuddend. De aanleiding? Mijn ouders die een fietstocht hadden gepland van meer dan 50 kilometer langs het Lauwersmeer, tegenwind gegarandeerd.
Met tegenzin naar YoungCapital
Ruim 33 jaar later, zat ik aan tafel, armen over elkaar, en met zichtbare tegenzin op de koffie bij YoungCapital. De aanleiding? Ze zochten een ceo. Geen haar op mijn hoofd die daaraan dacht. Ik zag niet in wat ik bij zo’n kleine club moest doen.
De fietstocht werd uiteindelijk één van mijn mooiste jeugdherinneringen, en mijn tijd bij Young Capital was een ervaring die ik niet had willen missen. Wat bleek? Toen ik eenmaal ja had gezegd, ging er een wereld voor me open.
In het geval van de fietstocht: een ijsje als beloning, een geweldige dag met het gezin en de trots dat ik het op mijn kinderfiets toch maar mooi had gered. In het geval van YoungCapital heb ik meegebouwd aan een succesvolle en solide onderneming, die nauwelijks meer te vergelijken is met het kleine clubje waarmee het allemaal begon.
Weerstand
Als ik kijk naar de levenslessen en de professionele lessen die ik heb geleerd, is weerstand een belangrijke factor geweest. De functies of situaties waar ik het hardst ‘nee’ tegen zei, hebben mij uiteindelijk het meeste voldoening gegeven.
Alles wat ik had gehoopt in mijn leven is niet gebeurd, en alles wat er is gebeurd is mooier dan wat ik had gehoopt. Dat heb ik onder andere te danken aan leidinggevenden, die al vroeg in mijn carrière iets in mij zagen en dat uitspraken. Vaak was mijn eerste reactie: ‘Nee, dank je.’
Ik was blij met wat ik deed en had geen behoefte aan een podium. Als ik na lang aandringen van de andere partij de stap toch nam, ging de knop ook om en zette ik me voor honderd procent in. Alsof de weerstand die ik voelde er nooit was geweest. Een raar mechanisme, dat ik nog steeds niet helemaal kan verklaren.
Lees ook: Een slimme ceo hakt niet in 90, maar in 9 dagen knopen door
Wat ik wel heb geleerd, is dat ik dus juist moet bewegen naar de situaties of personen waar ik weerstand voor voel. En andersom ook. Dat ik, nu ik zelf ceo ben (nu van Circle8Group, red.), door de weerstand van anderen moet breken en iemand uit moet dagen om een bepaalde rol op te pakken.
Potentie uitspreken
Als ik potentie zie in mensen, spreek ik uit dat ik geloof in wat ze kunnen. Dat helpt niet altijd: uiteindelijk gaat het erom dat mensen het zelf geloven. Het is quatsch om te denken dat een carrière volledig in de cirkel van je eigen invloed ligt. Er is meer nodig dan heel hard werken om succesvol te zijn. Anderen die vertrouwen in je hebben bijvoorbeeld.
Ik heb, zowel privé als professioneel, de mooiste dingen meegemaakt door dingen te doen waar ik geen zin in had. Die kans wil ik anderen ook geven. Juist de meest geschikte mensen zijn vaak niet helemaal overtuigd van zichzelf. Dat blijkt ook uit onderzoek van hoogleraar Annebel de Hoogh.
Als je iemand met weerstand treft, kun je ervoor kiezen om iemand de kans te geven om uit zijn of haar comfortzone te treden. Dat heb ik de laatste periode ervaren, toen ik bezig was met het samenstellen van nieuwe managementteams. Door te laten zien welke groei en kansen in het verschiet liggen, vind ik de juiste mensen voor elk team.
Uiteindelijk werkte het net als bij mijn fietstocht: de route leek wat te ambitieus, maar toen het lukte had ik door dat ik veel meer kon dan ik dacht. De routes zijn alleen maar ambitieuzer geworden. Al hielpen de ijsjes onderweg als beloning natuurlijk ook.
