Geen producten in de winkelwagen.
‘De regelgeving is de belangrijkste reden waarom ik nu terugtreed als ceo’, zegt De Nood woensdag tijdens het Upstream Festival. Daar werd hij op het podium geïnterviewd over zijn bedrijf Meatable.
De verkoop van kweekvlees is in de Europese Unie op dit moment verboden uit veiligheidsoverwegingen. En het kan nog jaren duren voor die toestemming er komt. Singapore, Israël en de Verenigde Staten hebben wel groen licht gegeven voor de verkoop van vlees gemaakt uit cellen van levende dieren.
Amerikaanse topman
Meatable wil later dit jaar de markt op in Singapore, daarna volgt de commerciële lancering in de VS. Om die stap naar de Amerikaanse markt te maken, stelt de kweekvleesproducent een nieuwe ceo aan.
Op 17 juni geeft De Nood het stokje door aan Jeff Tripician, een Amerikaanse topman met meer dan een kwart eeuw ervaring in de vleesindustrie. Hij stond eerder aan het hoofd van Grass Fed Foods, het grootste platform voor grasgevoerd rundvlees van de VS. Ook werkte hij voor de Perdue Premium Meat Company.
‘Het voelt dubbel’, vertelt De Nood. ‘Aan de ene kant was ik dolgraag doorgegaan met het avontuur dat we zes jaar geleden zijn gestart. Aan de andere kant is het gaaf dat we nu op het punt zijn om zo’n stap naar de VS te maken.’
De start van kweekvlees
Meatable is in 2018 opgericht door De Nood en Daan Luining. Die laatste was betrokken bij de eerste hamburger uit het lab, die in 2013 werd gepresenteerd door de Nederlandse wetenschapper Mark Post. Dat leidde uiteindelijk tot Mosa Meat, een andere kweekvleesmaker uit Nederland.
Luining ontwikkelde ondertussen met professoren van Cambridge en Stanford een nieuw procedé voor de productie van kweekvlees: met één enkele cel, in plaats van voor elke partij bijvoorbeeld serum van een kalverfoetus te gebruiken. Samen met De Nood, die na bijna zeven jaar McKinsey toe was aan een nieuw avontuur, startte hij Meatable.
Sinds de oprichting haalde het duo zo’n 85 miljoen euro op bij investeerders, waarvan 30 miljoen euro afgelopen jaar. Daarmee werd de technologie verder ontwikkeld. Meatable kan nu in vier dagen een gecultiveerd varkensworstje produceren. Daar hangt alleen wel een prijskaartje aan van ongeveer 75 euro. Veel goedkoper dan de eerste kweekvleesburger ruim een decennium geleden van 250.000 euro, maar nog niet concurrerend met vlees uit de supermarkt.
Proeverij met kweekvlees
Vorige maand konden de eerste mensen het kweekvarkensworstje proeven. De Nederlandse overheid heeft vergunningen verleend zodat kweekvleesbedrijven een proeverij kunnen houden. Chef-kok Ron Blaauw had op het Leidse kantoor van Meatable een luxe hotdog met broodje klaargemaakt voor een select gezelschap.
Hoe het worstje smaakte? De Nood: ‘Het gekke is dat als je het proeft, het bijna een teleurstelling is. Omdat je iets heel speciaals verwacht. Maar dan stop je het in je mond en is het gewoon een worst. Het spannende is de manier waarop het geproduceerd is.’
Lees ook: Brengt deze startup kweekvlees naar de massa? Het geheim: fruitvliegjes
De Nood bereidde de aanwezige journalisten daarom voor op de ervaring. ‘Ik begon mijn praatje met: vandaag is een heel normale dag waarop we iets heel normaals gaan doen: een heel normaal worstje eten.’
Voor De Nood was die dag een ‘mooi afscheidsmoment’ om zes jaar Meatable mee af te sluiten. Na 17 juni blijft hij wel betrokken bij het bedrijf, als lid van de board of directors.
Groeien buiten Europa
Voorlopig blijft het voor Meatable bij proeverijen. Massaproductie van kweekvlees is nog ver weg. Maar De Nood heeft geduld: hij heeft zijn blik gericht op de lange termijn. ‘Als we de komende dertig jaar de groei van de vleesmarkt kunnen remmen, dan doen we het denk ik goed.’
Dat moet voorlopig dan wel gebeuren buiten Nederland, en ook buiten Europa. De EU beoordeelt kweekvlees als zogeheten ‘novel food’, een nieuw voedingsmiddel. Om zo’n product op de markt te brengen moet er een aanvraag worden gedaan bij de European Food Safety Authority. Door de strenge procedure kan toestemming nog jaren duren.
Lees ook: Kweekvlees: wel in Singapore, nog (lang) niet in de Appie
‘Met de board hebben we vastgesteld dat er geen toekomst voor ons is in Europa’, zegt De Nood. ‘We zijn een Europees bedrijf en zouden graag hier als eerste naar de markt zijn gegaan. Maar nu moeten we naar Singapore.’
Singapore schakelt snel
De Aziatische stadstaat loopt voorop in voedselinnovatie. Dat is een bewuste keuze. Zo’n 90 procent van al het voedsel wordt nu geïmporteerd, wat Singapore erg afhankelijk maakt van andere landen. Daarom wil het land in 2030 30 procent van zijn voedsel binnen de eigen grenzen produceren. Daarvoor kijkt Singapore naar nieuwe technologieën als kweekvlees.
Meatable is met open armen ontvangen. De overheid heeft de afdeling voedingsregulering flink uitgebreid, daardoor kan de kweekvleesproducent snel schakelen met de lokale autoriteiten. De Nood: ‘Als we ‘s avonds een e-mail sturen, dan hebben we de volgende ochtend antwoord. Ik overdrijf een beetje, maar niet veel.’
Vergeleken daarbij is het proces in Europa traag als stroop. Op de website van de European Food and Safety Authority kunnen bedrijven hun aanvraag indienen. ‘Binnen 18 maanden hoor je van ons, staat erbij’, zegt De Nood.
VS is meer business-minded
De VS zit een beetje tussen Europa en Singapore in, aldus de topman van Meatable. De Amerikaanse toezichthouder FDA ‘ziet het als hun taak om jou in staat te stellen daar zaken te doen’, zegt De Nood. ‘Zulke dingen hoor je niet van een Europese toezichthouder. De focus ligt hier veel meer op het beschermen van burgers. Dat is goed, maar waar is de balans?’
Volgens De Nood hebben bedrijven in de VS ‘enorme voordelen qua regelgeving’ vergeleken met Europese concurrenten. Daar is hij bezorgd over. ‘Je ziet het nu ook met AI, of met een technologie als crispr-cas. Hier wordt dat gezien als genetische modificatie, in de VS niet.’
De strenge regelgeving in de EU is de belangrijkste reden voor het kweekvleesbedrijf om de focus te verleggen naar de VS. ‘R&D blijven we doen in Nederland. Maar als Meatable een succes wordt in de VS, dan zal men daar voornamelijk de vruchten ervan plukken.’
