Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob gaat op survival in Schotland

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer gaat Bob op survival in Schotland.

 

VAN Robert
AAN
Bob
ONDERWERP
Survival weekend

Hoi Bob,
Zéér benieuwd hoe je Management Survival Weekend was in Schotland. Heb je het überhaupt overleefd? Ben je jezelf tegengekomen? Hoor het graag, want zoals je weet moet ik over twee weken. Het schijnt hét middel te zijn voor teambuilding, toch?
Robert

Hoi Robert,
Ik mail je even vanuit huis, want ik kan amper lopen en ga straks eerst naar de huisarts voor wat pijnstillers. Dan weet je het al natuurlijk: Robert, het was echt verschrikkelijk. Ik vind het eigenlijk onzin dat Hoofdkantoor dit soort tochten organiseert voor zijn managers, zonde van het vele geld, maar goed, als je weigert kun je de komende jaren promotie wel vergeten.

Enfin, we kwamen op vrijdagmiddag aan in Glasgow, toen met een busje helemaal naar het noorden, úren onderweg. Al die tijd zat ik naast ene Roel Dassink, onze survival coach. Dat schijnt een bekende bergbeklimmer te zijn en die leert nu managers zichzelf tegen te komen. Dat zei hij ook die hele rit: ‘Jij komt jezelf straks helemaal tegen, Bob' en ‘Ik sleep je er doorheen, Bob, maar alleen: als jij jezelf helemaal geeft, Bob.' Hele vermoeiende man.

Zaterdagochtend moesten we eerst mountainbiken. Erg zwaar parcours, veel heuvels en vooral erg glad en ik ging veel te hard van start en kon halverwege amper nog adem halen. Ik wou echt opgeven, maar toen kwam die Roel weer: ‘Jij wilt toch niet dat ik Hoofdkantoor moet vertellen dat jij al na een paar uur hebt opgegeven, hè Bob?' Wat een kwal zeg. Ik kwam halfdood aan, gelukkig net niet als laatste, want Arno was onderweg gevallen en die arriveerde vijf minuten later, hevig bloedend.

 

Toen moesten we meteen erna een tocht maken door heel ruig gebied en Arno hield het niet meer vol, waar ik best blij om was, net als toen Johan uitgleed en niet meer verder kon. Ondertussen, dat was nog het ergste, moest ik van die Roel voortdurend verhalen aanhoren over zijn avonturen in de Himalaya en hoe vaak hij daar zichzelf was tegengekomen en dat hij zulke fijne maatjes is met onze bestuursvoorzitter, wat best zou kunnen, je weet maar nooit, dus deed ik almaar alsof ik heel geïnteresseerd was.

's Avonds kampvuur. Iedereen was kapót. Van Roel moesten we zeggen hoe we ons voelden. Dan zeiden mensen ‘Moe' of ‘Kapot' en dan zei Roel dat hij dat niet bedoelde, nee, hoe we ons écht voelden, maar niemand had nog zin in zo'n therapeutisch gesprek en toen werd hij boos en begon te roepen dat we allemaal slappelingen waren, mietjes, niet geschikt voor de echte top en toen zei André ineens: ‘Ach man, jij kan niet eens een spreadsheet maken…' En toen werd het echt ruzie en toen zei Frank ineens dat hij er genoeg van had en liep weg. ‘Die komt wel terug', zei Roel. ‘Dit heb ik zó vaak meegemaakt.' Nou, Frank kwam niet terug, we hebben hem uiteindelijk gevonden, na een halve nacht zoeken, en toen waren we Pieter weer kwijt. Het was echt chaos en die Roel deed net alsof het er allemaal bij hoorde. ‘Nou leren we de leiders kennen!' zei hij almaar, maar d'r was helemaal niemand meer die de leiding nam, hij ook niet. En als we weer eens iemand kwijt waren, zei hij: ‘Zoeken! Jullie managers moeten leren zóeken!' Gelukkig vertelde een sombere Henk ons diep in de nacht dat de kwartaalcijfers van zijn divisie zwáár achterliepen, dat monterde ons dan wel weer op.

Op zondag waren we allemaal zo moe dat niemand nog wat zei, wat best lastig werd tijdens het groepsgesprek, ergens bovenop een berg. Roel bleef proberen, maar niemand had nog zin, en toen begon hij te huilen, echt waar, die brede, boomlange kerel begon ineens te huilen. Toen hebben we hem maar getroost en mee naar beneden genomen, naar het busje, want hij was echt de weg kwijt, figuurlijk en letterlijk.

Nou ja, behalve Roel is verder niemand zichzelf tegengekomen in Schotland en aan teambuilding zijn we ook niet toegekomen. Maar nu moet ik echt naar de huisarts, man, die rug van me…
Bob

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Hoi Bob,
Wat een fiasco zeg. Ik hoop dat je snel herstelt. Ik krijg trouwens net een mailtje van Hoofdkantoor dat mijn Schotse survivalweekend is gecancelled. Er staat niet bij waarom.
Robert

 

Meer Bob de manager?

De verborgen prijs van goedkope flexkrachten: ‘2025 kan een kantelpunt worden’

Steeds meer bedrijven willen flexwerkers voor een zo laag mogelijke prijs. Uitzendbureaus werken zich uit de naad om hieraan te voldoen, maar dat gaat niet lang meer goed. In 2025 kan dit zorgen voor grote problemen, schrijft ervaren ceo Ineke Kooistra.

flexwerk goedkoop arbeidsmarkt

Cultuur is niet zomaar een randvoorwaarde; het is de hoeksteen van je succes als organisatie. Daar heb ik de afgelopen jaren veel over geschreven. Cultuur bepaalt of je mensen blijven, groeien en uiteindelijk schitteren, of dat ze teleurgesteld vertrekken.

Een sterke cultuur trekt talent aan, maar een toxische cultuur is een garantie voor falende resultaten. Hier ligt de verantwoordelijkheid van leiderschap. Geef je niet het juiste voorbeeld? Dan bouw je een huis op drijfzand, en we weten allemaal hoe dat afloopt.

De klantrelatie onder de loep

Er is ook een ander soort cultuur: de cultuur die je bouwt in de relatie met je klanten. Want wie goed voor zijn mensen zorgt, kan goed voor zijn klanten zorgen. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar wat als die klanten niét goed voor jou zijn?

In de flexbranche is dit een zeer actueel thema. Niet alleen zijn de marges in de branche sterk onder druk komen te staan, ook is de kostprijs voor flexibele arbeid in de afgelopen jaren flink gestegen door overheidsmaatregelen.

Er wordt geprobeerd om flex minder aantrekkelijk te maken, maar ondertussen weten we ook dat flexibel werken enorm populair is onder werkenden zelf. Zeker in Nederland, waar flexibele arbeid juist vaak een opstap is naar een vaste baan. Het is een cruciaal kanaal om mensen – die graag willen – kansen te bieden op de arbeidsmarkt.

Lees ook: De winnaars en verliezers in het paniekvoetbal over zzp

Flex als motor voor groei

Wat veel bedrijven niet beseffen, is dat flexibele arbeid ook een krachtige motor is voor ontwikkeling en groei. Staffing- en recruitmentorganisaties richten zich steeds meer op ontwikkelingstrajecten in combinatie met leren op de werkplek.

Deze combinatie biedt een unieke kans om niet alleen de mismatch op de arbeidsmarkt te verkleinen, maar ook om werkenden beter voor te bereiden op de toekomst. In een artikel in het FD schreef ik hierover: flexibele arbeid biedt niet alleen vrijheid voor werkenden, maar draagt ook bij aan het succes van organisaties die begrijpen hoe waardevol deze werkvorm is.

Structurele schaarste vraagt om een nieuwe aanpak

De realiteit is dat we midden in een tijdperk van structurele schaarste zitten. Recente cijfers laten zien dat er nog altijd 44 vacatures per duizend banen openstaan in Nederland, met uitschieters in sectoren zoals de bouw, waar de spanning extreem hoog blijft.

Het vinden en behouden van talent is al uitdagend genoeg. Mensen zijn dus geen kantoorartikelen die je voordelig kunt inkopen. De gedachte dat je ‘volume-mensen’ tegen de laagste prijs kunt aanschaffen, is niet alleen achterhaald, maar destructief.

Zet dit door, dan voorspel ik een enorm kantelpunt in 2025. Bureaus kiezen hun klanten en bedrijven gaan nog verder stagneren in hun groei, omdat ze geen leveranciers meer kunnen vinden.

Het echte probleem: verlies draaien op klanten

Wat veel bedrijven zich niet realiseren, is dat flexleveranciers vaak verliezen draaien op klanten. Niet omdat ze hun werk niet goed doen, maar juist omdat ze koste wat kost hun afspraken willen nakomen. Zonder extra te vragen, leveren ze meer dan afgesproken – vaak ten koste van hun eigen marges.

Dit is geen pleidooi om staffing- of recruitmentbureaus zielig te noemen, integendeel. Het gaat hier om iets fundamenteel anders: het besef dat deze bureaus met hun kennis, ervaring en mogelijkheden veel meer zouden kunnen betekenen voor kandidaten als ze wat meer ruimte kregen. Er is zoveel mogelijk om de mismatch op de arbeidsmarkt aan te pakken.

Wederzijds respect als sleutel tot succes

Een gezonde samenwerking vraagt om wederzijds respect. Naast de afdeling inkoop zou het zeer wenselijk zijn om andere afdelingen zoals hr, operatie en de directie een plaats aan de pricing-tafel te geven. Uiteindelijk is een sterke partnerrelatie niet alleen beter voor de bureaus, maar vooral voor de kandidaten én de lange termijn van je organisatie.

Mijn oproep is dan ook: kijk verder dan spreadsheets en de kortetermijnkortingen. Een partnership draait om bouwen, niet afbreken. Alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat we in een krappe arbeidsmarkt de juiste mensen op de juiste plekken blijven krijgen.

Lees ook deze columns van Ineke Kooistra:

Vergeet Sinek en Covey, dit zijn 8 nieuwe leiderschapsgoeroes met inspirerende ideeën

Premium - Neurodivergenten inzetten als kanaries, leiders die burgemeester moeten worden, de intelligentie van welzijn... Deze acht leiderschapsgoeroes komen met inspirerende concepten voor de uitdagingen op de werkvloer.

nieuwe goeroes leiderschap mita mallick rachel botsman greg brenarda

Gratis verder lezen?

Maak snel en eenvoudig een gratis account en krijg toegang tot premium artikelen.

Of heb je al een account? Log dan in.

Om dit bericht te kunnen lezen moet je ingelogd zijn

Vestibulum id ligula porta felis euismod semper. Donec ullamcorper nulla non metus auctor fringilla. Duis mollis, est non commodo luctus, nisi erat porttitor ligula, eget lacinia odio sem nec elit. Donec id elit non mi porta gravida at eget metus.

Integer posuere erat a ante venenatis dapibus posuere velit aliquet. Morbi leo risus, porta ac consectetur ac, vestibulum at eros. Etiam porta sem malesuada magna mollis euismod. Curabitur blandit tempus porttitor. Maecenas sed diam eget risus varius blandit sit amet non magna.