Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob en de weblog

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering ontdekt hij de weblog als managementtool.

 

AAN Iedereen
VAN LolaDeLogger
ONDERWERP Hadielui!

Wat ik zie binnen dit bedrijf, wat ik hoor, wat ik vind… en wat jullie ervan vinden: lees het elke dag op mijn weblog. Nog geen tien dagen in de lucht en nu al regent het reacties! Momenteel houdt op mijn weblog vooral die rare bonusregeling van Harry K. de gemoederen flink bezig. En vandaag geeft mijn goede vriend Tip Gever de achtergronden over de nieuwe leasebak van David W. Lees waarom deze Bk2-collega een Audi A6 heeft gekregen waar hij helemaal geen recht op heeft – en vertel op mijn weblog wat jij daarvan vindt.
Lola Logger

Geachte collega’s,
Eerst even wat rechtzetten. Uit recente postings op mijn weblog zou de indruk kunnen ontstaan dat ik een hekel heb aan Lola Logger (op de werkvloer beter bekend als Annemieke van Tellingen van Sales) en zelfs kreeg ik een mailtje met de mededeling dat ik jaloers zou zijn op haar bezoekersaantallen. Dit is uiteraard onzin. Ik heb an sich niets tegen een weblog gevuld met roddel en achterklap, maar mijn weblog vervult toch een wezenlijk andere functie. Op mijn weblog analyseer ik de managerial missers en misverstanden binnen dit bedrijf. Het gaat bij mij dan niet om de poppetjes maar om de processen. En wordt er kritiek geleverd op een van onze managers – zoals vandaag op onze hrm-chef Gerard Verhulst – dan gebeurt dit zakelijk, op basis van argumenten. Bovendien voorzie ik die argumentatie dan van relevante links, zoals nu eentje naar de site van Cornell University, over de vraag: is hrm still relevant? En natuurlijk is Gerard meer dan welkom om te reageren op de kritiek: het genereren van open, eerlijke discussies zie ik zelfs als de essentie van mijn weblog.
Dus Gerard en alle andere collega’s, bezoek vandaag nog mijn weblog!
Vr. gr.
Ruud Hagtenius

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.
 

Beste Bob,
Ik heb je er al eerder over aangesproken, maar kreeg nauwelijks een reactie, dus nog maar een keer. Inmiddels hebben maar liefst 28 van onze medewerkers een eigen weblog. Dat loopt uiteen van de mij onbekende Het Meisje Achter De Geraniums (Nelleke de Zwart? Christine van Dam?) over haar burnout en wat zij ‘Arbo-nazi’s’ noemt, onze assistant facility manager Mohammed Ashem die dagelijks verklaart waarom het gehele Nederlandse bedrijfsleven achter de schermen wordt gerund door joden, niet te vergeten de roddel en achterklap van die onnozele giechelbek van Van Tellingen en die ronduit zielige, pseudo-intellectuele praatjes van die loser van Hagtenius. Oh ja, zou ik bijna de allerergste vergeten, de volstrekt anonieme weblog van een clubje collega’s dat zich De Vrolijke Ratten noemt. Die klootzakken hebben vandaag het complete ontslagdossier van Thomas de Boer online gezet, inclusief zijn afvloeiingsregeling. Ik vind dat je echt moet ingrijpen, Bob, dit kunnen we als management niet langer tolereren. En ik zal dat in zoveel woorden vandaag ook melden op mijn eigen weblog.
Gerard Verhulst
Chief HRM

Beste Gerard,
Kom, kom, ik vind dat je toch echt iets te negatief doet over het fenomeen weblogs. Een tijdje terug heb ik het hele management dat verhaal uit BusinessWeek toegestuurd: dat geen bedrijf meer zonder weblog kan, wil het overleven. Nou, dan klap ik in mijn handen dat wij er maar liefst 28 hebben. En vanaf morgen zelfs 29, want je raadt het al: morgen gaat mijn eigen weblog de lucht in. Het ging een beetje moeizaam om hem op te zetten, hoewel me toch was voorgespiegeld dat dit in six easy steps en in less than five minutes te doen zou zijn. Maar zo meteen komt er iemand van IT langs om me te helpen met de lancering van mijn weblog. Ik ga hem dagelijks vullen met mijmeringen over management, een stukje visie en een paar keer per week ga ik lekker pingpongen met degenen die reageren. Eigenlijk precies zoals Jeffrey Immelt van General Electric het doet. Net als Jeffrey ben ik ervan overtuigd dat weblogs de enige, echte tool zijn voor de toekomst van het mondiale management. En ja, Gerard, in dat grote perspectief zullen we de nadelen toch af en toe op de koop toe moeten nemen. Wat goed trouwens dat jij nu ook je eigen weblog hebt! Oh ja, nog even een vraagje. Ik zat dat net te lezen over die A6 van David Wolzak. Hoe kan dat nou eigenlijk dat jullie daar toestemming voor hebben gegeven? Ik begrijp van Lola Logger dat die man helemaal niks aan zijn rug mankeert noch dat hij exceptioneel veel kilometers maakt. Wil je me dit even uitleggen? Kan per mail, maar misschien beter om het via jouw weblog te doen, dan kan ik er weer op mijn weblog op reageren. OK?
Groet,
Bob

Meer Bob de manager?

Diversiteitsquota zijn als pijnstillers, ze lossen niet het echte probleem op

Organisaties die diversiteit tot speerpunt maken bij het aantrekken van nieuwe medewerkers falen negen van de tien keer. Terwijl organisaties die niet expliciet een quotum nastreven (onbewust) diverser talent lijken aan te trekken, schrijft Charlotte Melkert van Equalture. Wat gaat er fout en welke aanpak werkt dan wél?

diversiteit quotum
Foto: Getty Images

In 2018 startte ik met Equalture, een game-based assessmentplatform dat zich inzet voor objectieve selectie van kandidaten. Wij geven op een wetenschappelijke manier inzicht in iemands cognitieve eigenschappen en gedragingen, de sterkste voorspellers voor performance.

Zo ondersteunen wij onze klanten in het vinden van de best passende talenten op een eerlijke manier. Maar óók op een manier die de kans vergroot om een succesvolle keuze te maken.

Diversiteitsquotum als pijnstiller

Waar bij Equalture alles draait om een gelijke kans voor iedereen, zette ik met mijn vorige bedrijf volle bak in op positieve discriminatie. Dit was namelijk een werving- en selectiebureau voor vrouwelijk talent binnen de finance-sector.

Inmiddels geloof ik (gelukkig) niet meer in positieve discriminatie. De welbekende diversiteitsquota, meestal geïntroduceerd met de beste bedoelingen, doen vaak meer kwaad dan goed.

De meeste grotere organisaties hebben het afgelopen decennium diversiteitsquota ingevoerd. Niet omdat ze dat nou zo graag wilden, maar omdat zij vaak geen andere manier zagen om hun gebrek aan diversiteit te bestrijden.

Het is bemoedigend dat bij meer organisaties diversiteit en inclusie op de agenda staat, en dat ze zoeken naar manieren om dit binnen hun teams te verbeteren. Toch geloof ik niet in quota als oplossing voor de lange termijn. Het is een pijnstiller die symptomen bestrijdt in plaats van problemen oplost. Het veroorzaakt vaak zelfs – onbedoeld – een tegenovergesteld effect.

De nadelen van diversiteitsquota

Wanneer organisaties gedwongen worden om quota te halen, kunnen zij in de verleiding komen minder gekwalificeerde kandidaten uit ‘ondervertegenwoordigde’ groepen aan te nemen of promotie aan te bieden. Met als enige doel om de streefcijfers te halen.

De indruk kan ontstaan dat mensen een baan krijgen om aan een quotum te voldoen, in plaats van om hun vaardigheden en kwalificaties. Dat kan ook de rest van het team demotiveren.

Als kandidaten het gevoel hebben dat ze alleen actiever in aanmerking komen voor een functie vanwege hun ras of geslacht, zullen ze bovendien misschien minder snel solliciteren naar een baan of promotie. Je wil je immers nooit afvragen of je bent aangenomen vanwege je talenten of vanwege je demografische achtergrond.

Diversiteitsquota kunnen tot slot soms leiden tot meer polarisatie en conflicten binnen organisaties. Dit kan het moeilijker maken om een positieve en productieve werkomgeving te creëren.

Diversiteit verbeteren? Focus op kwaliteit

Het ‘diversiteitsprobleem’ los je dus niet op met een quotum. Sterker nog, hoe harder je het probeert, des te minder succesvol het vaak is. Maar hoe dan wel?

Jaarlijks maken honderden organisaties gebruik van het game-based assessment-platform van Equalture om tienduizenden kandidaten te evalueren. Dit stelt ons in staat om veel data te verzamelen over de beslissingen die organisaties nemen, maar ook over de kenmerken van deze kandidaten.

Zo heeft iedere kandidaat de optie om anoniem extra informatie over zichzelf te delen, zoals geslacht, leeftijd, etniciteit en neurologische aandoeningen (AD(H)D, autisme, etc.). Daardoor kunnen wij op grote schaal zien in hoeverre kandidaten met verschillende (demografische) kenmerken de competenties bezitten die benodigd zijn voor de rol waarop zij solliciteren, en hoeveel procent van deze kandidaten daadwerkelijk wordt aangenomen.

Onderbuikgevoelens uitsluiten

Voor de duidelijkheid: ik ben Equalture niet gestart om organisaties diverser te maken, maar om ervoor te zorgen dat iedereen een gelijke kans krijgt voor een baan. Wij helpen organisaties hun evaluaties te baseren op wat daadwerkelijk succes voorspelt op de werkvloer (cognitie & gedrag), zonder afleiding door irrelevante informatie die vooroordelen voedt.

Het echte probleem achter een gebrek aan diversiteit los je in mijn optiek niet op met diversiteitsquota. Om een meer diverse groep talenten te werven, moeten we simpelweg voorkomen dat vooroordelen en onderbuikgevoelens onze beslissingen beïnvloeden. Met andere woorden: alleen wanneer wij onszelf dwingen om evaluaties te baseren op objectieve inzichten, terwijl we nog steeds streven naar het aannemen van de beste kandidaat, kunnen we zorgen voor gelijke kansen.

Het gaat niet om het halen van een getal, maar om het ontwikkelen van een onbevooroordeelde, objectieve kijk op iemands talent. Als je dat eenmaal hebt bereikt, volgt diversiteit vanzelf.

Inzichten vanuit Equalture’s data

Ik ben groot fan van data, dus gelukkig kan ik mijn verhaal onderbouwen met gegevens. Zoals gezegd verzamelen wij over tienduizenden (zo niet honderdduizenden) kandidaten per jaar waardevolle informatie, zoals:

  • (Demografische) kenmerken;
  • Competenties;
  • ‘Fit’ met de vereiste competenties voor de vacature;
  • Status (aangenomen/afgewezen).

Dit betekent dat wij precies kunnen zien hoeveel procent vrouwen versus mannen is aangenomen, of hoeveel procent witte versus Aziatische kandidaten (uiteraard genormaliseerd). En de data liegen niet. Zo is bijvoorbeeld gebleken dat vrouwen over het algemeen vaker worden aangenomen dan mannen, en dat ook kandidaten met autisme gemiddeld gezien vaker de baan krijgen dan neurotypische kandidaten.

Kortom: de ‘underrepresented groups’ lijken, juist door enkel te focussen op competenties die succes voorspellen, zónder afgeleid te worden door andere ruis, een veel eerlijkere kans te hebben gekregen op een baan.

Vrouwen strenger beoordeeld

Is dit dan allemaal positief? Nee, er zijn nog steeds problemen te zien in de data. Zo zien we bijvoorbeeld dat procentueel meer mannen worden aangenomen die niet perfect aansluiten op de vereiste competenties, in vergelijking met vrouwen. Oftewel, vrouwen lijken nog steeds een stuk strenger beoordeeld te worden.

Discriminatie is dus nog niet volledig uit het proces. Maar zij hebben wel bewezen dat het inzetten van een assessment pre-screening de kansen aanzienlijk verbetert.

Tot slot hebben we ook nog één andere conclusie kunnen trekken op basis van deze data. En dat is niet de minste. Organisaties die het hardst hun best doen voor diversiteit behalen aanzienlijk minder goede resultaten vergeleken met organisaties waarbij diversiteit geen doel is, maar het logische gevolg van een eerlijke blik op talent.

Oftewel: de organisaties met een focus op diversiteit zijn minder succesvol in het werven van divers talent dan de organisaties die een focus hebben op kwaliteit. En dat is precies hoe Equalture zou moeten werken.

De usecase van Randstad

Om dit te illustreren, neem ik Randstad als voorbeeld. De uitzender had twee grote uitdagingen: het vinden van geschikte kandidaten voor klantcontactfuncties en het verminderen van personeelsverloop binnen deze doelgroep. Veel sollicitanten voldeden niet aan de ervarings- en opleidingseisen, terwijl veel geplaatste medewerkers ook snel weer vertrokken vanwege moeilijkheden bij het afronden van verplichte opleidingen.

In samenwerking met Equalture verlegde Randstad de focus van traditionele cv-eisen naar potentie op basis van cognitie en gedrag. Door de prestaties van huidige Customer Contact-professionals in Equalture’s games te analyseren, identificeerden ze de belangrijkste competenties van high-performance professionals op een onbevooroordeelde manier.

Kandidaten kregen vervolgens de keuze: de reguliere sollicitatieprocedure met cv of het doorlopen van Equalture’s games zonder cv en zonder eis voor een bepaald opleidingsniveau. 52 procent koos voor de game-based benadering. Uiteindelijk resulteerde deze nieuwe methode in de aanname van 47 kandidaten.

Nog opmerkelijker: maar liefst 70 procent van deze nieuw aangenomen medewerkers (33 in totaal) zouden op basis van hun cv normaal gesproken niet eens voor een gesprek zijn uitgenodigd. Dit waren vaak mensen die eerder over het hoofd waren gezien vanwege een gebrek aan ervaring of opleiding, of omdat zij terugkeerden op de arbeidsmarkt.

De diversiteit binnen deze groep was significant hoger. ‘Juist omdat dit ook veel mensen zijn die arbeidsmarktdiscriminatie hebben meegemaakt, lijkt de intrinsieke motivatie een stuk hoger, wat leidt tot een enorm prettige werksfeer’, gaf de operationeel manager van Randstad aan. Bovendien daalde het uitvalpercentage tijdens de cursus van 32 procent naar 18 procent.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dit is een perfect voorbeeld van waarom focussen op kwaliteit – door irrelevante ruis weg te filteren en kandidaten te evalueren op basis van data die daadwerkelijk voorspellend zijn voor succes – leidt tot meer diversiteit. Niet omdat het moet, maar omdat de beste kandidaat nu eindelijk wordt gezien.

Lees ook: Beoordeel jij sollicitanten op hun cv? Dan heb je in 2025 een crisis

Echte ondernemers huilen (niet): waarom je jouw vrijheid verliest als je emoties negeert

Heb je als ondernemer of leidinggevende bij onrust of tegenslag het gevoel dat je er alleen voor staat, dat je klem zit of op een rijdende trein waar je niet vanaf kunt? Ondernemer en coach Monique Schuurmans schreef een boek voor iedereen die met dit soort gevoelens worstelt. 'Negeer je je emoties, dan negeer je jezelf.'

monique schuurmans echte ondernemers huilen niet

‘Lange tijd was mijn standaardoplossing wanneer het even lastig of oncomfortabel werd: harder werken’, vertelt Schuurmans. ‘Als kind hoorde ik al: met hard werken kun je alles oplossen. Maar als jij steeds taken overneemt als het even lastig wordt, dan gaat je team nooit een deel van jouw verantwoordelijkheid overnemen. Dan voelen mensen zich niet veilig genoeg om fouten te maken en gaan ze ook niet pro-actief handelen.’

Leiders weten het soms even niet

Vanuit haar onderneming Scout begeleidt Schuurmans samen met haar team ondernemers en C-level-leiders, én schreef ze het boek Echte ondernemers huilen (niet).

‘Iedereen is met regelmaat onzeker. Of het nu gaat om bedrijfsresultaten, je eigen prestaties of de samenwerking met je team. De kans dat mensen die onzeker zijn en dat negeren niet optimaal handelen, is groot. En dat is jammer. Het leidt vaak tot afbreuk van je eigen succes of geluk.’

Hoe dat komt en wat je daar aan kunt doen? Daar is Schuurmans zich steeds meer in gaan verdiepen, met het boek tot gevolg. ‘Ik dacht dat ik een uitzondering was, maar in de top van vrijwel iedere organisatie speelt hetzelfde: dat leiders het soms even niet weten. De perceptie is dan vaak: ja, maar ik ben eindverantwoordelijk. Ik hoor te weten hoe ik met deze uitdaging om moet gaan.’

‘Het idee is wel lang geweest: je emoties laat je maar thuis. Toch moeten we méér met onze emoties aan de slag. De menskant van organisaties is de belangrijkste tegenhanger van ontwikkelingen als AI. Ik gun het iedere ondernemer ook zo. Aandacht geven aan je eigen emoties en die van een ander dragen bij aan de groei van jezelf, je bedrijf en je team.’

In contact blijven met jezelf

Schuurmans besloot een master positive psychology and transformation aan de Universiteit van Madrid te volgen en zich verder te verdiepen in entrepreneurial emotions. ‘Het zou zonde zijn om de lessen die ik heb opgedaan niet met anderen te delen. Ondernemerschap en leidinggeven is superleuk, maar het is nog leuker wanneer je ook in contact blijft met jezelf en de wereld om je heen als het tegenzit.’

Hoe je dat doet? Schuurmans geeft ons een voorproefje uit het boek en deelt vijf lessen.

#1 Laat je emoties toe

‘Iedereen kent wel een leidinggevende die om de kleinste zaken uit zijn of haar slof schiet, geen ruimte geeft aan een ander en eigenwijs blijft vasthouden aan wat hij of zij vindt dat moet. Vaak is dat een teken van onzekerheid. Als je onbewust ruimte geeft aan dat soort emoties, dan doet dat afbreuk aan de kwaliteit van de keuzes die je maakt. Irritatie, frustratie, boosheid of angst leiden tot heel ander gedrag dan nieuwsgierigheid, enthousiasme, belangstelling. Daarmee ontzeg je jezelf kansen of nieuwe ideeën.’

‘Door emoties te herkennen en er bewust mee om te gaan, kun je ze voor je laten werken. Dus mijn pleidooi is: laat emoties juist toe. Altijd. Waar ik in mijn boek over schrijf is: wat kun je doen, óók als je onbewust handelt, om jouw emoties zo vaak mogelijk voor je te laten werken? Want 75 procent van de dingen die we doen, doen we op de automatische piloot met emoties aan het stuur.’

‘Uit neurowetenschappelijk onderzoek blijkt ook dat emoties er altijd zijn. Het is het middel van je brein om jou in actie te laten komen. Als je emoties negeert zijn ze niet weg, je geeft ze juist de leiding. Ondernemers hebben altijd met druk te maken, maar wat doe jij onder druk? Ga je alles zo snel mogelijk proberen weg te werken? Of hou je vast aan je visie van je team en laat jij je niet afleiden? Als je emoties negeert, heb je daar geen invloed op.’

Lees ook: Waarom je juist wél emoties moet tonen: ‘Voor die leiders werken medewerkers het liefst’

#2 Geef je brein zo vaak mogelijk het sein ‘veilig’

‘Je ligt ‘s nachts in bed en je hoort de trap kraken. Direct voel je een emotie als angst of onrust. Stel er is een inbreker in huis, dan zijn die emoties natuurlijk superwaardevol. Ben jij op je werk en de cijfers vallen die week een beetje tegen en je gaat als gevolg daarvan dichter op je team zitten, mensen vragen om cijfers, je bemoeien met andermans taken, dan is dat geen effectieve emotie.’

‘Jouw brein heeft één belangrijke taak en dat is zorgen dat je overleeft. Als je brein op wat voor manier dan ook ongemak voelt, gaan je emoties dat proberen te herstellen. Met een aanvallende, verdedigende of beschermende reactie tot gevolg. Krijgt je brein zo vaak mogelijk de conclusie dat je veilig bent, dan is er ruimte voor een tweede doel en dat is zijn wie je wil zijn. Want dan is zelfbescherming niet nodig. Dan ontstaan er andere emoties.’

‘Als jij het gevoel hebt dat je oké bent… Ook al valt het resultaat dan even tegen, dan veroordeel je jezelf niet op wat je doet. Je kijkt veel meer naar wie je bent en waar je voor staat. Dan wordt verandering ook niet zo snel als onveilig gezien. Of een tegenvaller als een bedreiging. Zo kun je open blijven staan voor de wereld om je heen en de kansen en mensen die zich daar bevinden. De zaken die bijdragen aan groei.’

echte ondernemers huilen niet monique schuurmans

Echte ondernemers huilen (niet): hoe emoties op de werkvloer je succes vergroten is geschreven door Monique Schuurmans. Het boek is onder meer te bestellen via managementboek.nl.

#3 Werk aan je cognitieve flexibiliteit

‘Veel ondernemers moeten leren dat verandering normaal is. Anticipeer erop, in plaats van veranderingen zo snel mogelijk proberen op te lossen. Hoe je dat doet? Door te werken aan je cognitieve flexibiliteit. Dat is een dure term, maar het betekent eigenlijk: effectiever reageren op veranderende omstandigheden.’

‘Je leert je brein dat verandering normaal is door veel te reizen of met regelmaat dingen nét even anders te doen. Door bijvoorbeeld ander eten te proeven, jezelf te laten coachen of een opleiding te volgen. Voer gesprekken met mensen uit andere culturen of ga eens aan de andere kant van het bed liggen. Probeer herhalingen te doorbreken, daarmee leer jij je brein dat áls er een keer iets anders loopt dan normaal, dat dat geen bedreiging is.’

‘Alles wat je vandaag doet op de automatische piloot is gebaseerd op wat je in het verleden hebt geleerd. Als jij je verleden elke dag aanvult met positieve ervaringen, dan breid je jouw set herinneringen uit waardoor jouw systeem uit veel meer ervaringen kan putten voor de toekomst. Wat je vandaag leert, is jouw portfolio met oplossingen van morgen.’

#4 Wees je bewust van je verleden

‘Als je je onvoldoende bewust bent van waar je morgen wil zijn, ga je vandaag werken voor wat je vroeger hebt gemist. Je automatische systeem laat zich dan leiden door de meest impactvolle ervaringen uit je verleden. Ik kom uit een redelijk traditioneel Limburgs gezin. Ik leerde dat zorgen voor de ander ontzettend belangrijk is. Als ik me onvoldoende bewust ben van waar ik naartoe wil, dan laat ik me dáár door leiden. Dan ga ik invullen wat de ander van mij wil of verlangt.’

 Volg MT/Sprout nu ook op WhatsApp

‘Je brein gebruikt drie informatiebronnen. Je fysieke toestand: ben je moe, hongerig, heb je voldoende geslapen, ben je fit? Dat is één bron voor het bouwen van emoties. De tweede informatiebron is alles wat binnenkomt via je zintuigen. Die twee worden gekoppeld aan wat je al hebt meegemaakt: welke situatie uit het verleden lijkt daar het meest op?’

‘Stel je bent met je partner uit eten. Je hebt een heerlijke, gezellige avond en ineens komt je ex-partner binnen. Iemand waar je een slechte relatie mee hebt. Dan voel jij je ineens onveilig of oncomfortabel. Wat gek is, want de situatie verandert verder niet. Jouw brein maakt de link naar: er is hier iets aan de hand. Als gevolg daarvan ga je misschien stotteren of raak je afgeleid van het gesprek waarin je zit. Komt een vroegere vriendin binnen, dan ontstaat er een heel andere emotie. En dat heeft niets te maken met de toekomst, maar veel meer met het verleden.’

#5 Weet waarom je bent gaan ondernemen

‘Sta af en toe stil bij de vraag waarom je dit werk doet. Zorg dat je ambitie en je intentie je houvast zijn. Uit onderzoek blijkt dat veel ondernemers hun eigenwaarde koppelen aan het succes van hun onderneming. Het is prima om te balen als je het budget niet haalt of de resultaten vallen tegen, maar als jij jezelf dan keer op keer niet goed genoeg gaat vinden dan lijkt dat op onzekerheid. Als je onzeker bent, maak je gewoon minder goede keuzes.’

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

‘Je hebt accidental entrepreneurs. Dat zijn mensen die gaan ondernemen vanuit het weg willen bewegen van de situatie waarin ze zitten. Denk aan geen verantwoording meer willen afleggen, omdat ze een slechte ervaring hadden met hun leidinggevende. Of ondernemers die zeggen: ik wil laten zien wat ik kan, omdat ik vroeger nooit gezien ben. Of mensen die denken: voor mezelf hou ik er veel meer aan over dan in loondienst. Dat zijn allemaal prima groeistarters om voor jezelf te beginnen, maar je houdt het er niet een leven lang mee vol.’

‘Uiteindelijk wil je uitzoeken: wat drijft mij? Een mooi product in de markt zetten en consumenten helpen? Jonge professionals helpen met hun ontwikkeling? Dat zijn voorbeelden van redenen om te ondernemen die helpen om houvast te vinden als het even spannend wordt of anders loopt dan verwacht.’