Draadloos internetten met de laptop op schoot kan de vruchtbaarheid ernstig schaden. Dat concluderen Argentijnse wetenschappers na een studie in het tijdschrift Fertility and Sterility. Moeten we ons echt zorgen maken om de effecten van wifi?
Het onderzoek naar de gevolgen van wifi-straling werd weliswaar in het lab verricht, maar de resultaten zijn opmerkelijk. De onderzoekers namen bij 29 gezonde mannen sperma af, verdeelden dat telkens over twee buisjes en plaatsten één daarvan vier uur lang naast een laptop die via wifi verbonden was met internet. Na die tijd bleken de zaadcellen die waren blootgesteld aan wifi een stuk minder beweeglijk, een kwart van de cellen bewoog helemaal niet meer. Bij tien procent van het sperma werd ook DNA-schade geconstateerd, drie keer meer dan normaal.
Kwaliteit sperma getroffen
Volgens onderzoeker Conrado Avendano van Nascentis Medicina Reproductiva in Cordoba is de elektromagnetische straling door de draadloze verbinding de oorzaak. “Het gebruik van een laptop die draadloos verbonden is met het internet en die zich in de buurt van de voortplantingsorganen bevindt, kan de kwaliteit van het sperma treffen,” legde Avendano uit. “We weten niet of dit bij alle laptops het geval is of welke omstandigheden het effect versterken. Een andere test met een laptop toonde aan dat de computer zelf weinig straling uitzendt, dus het ligt echt aan de wifi-verbinding.” De Argentijn slaat niet direct alarm, maar beveelt wel nader onderzoek aan.
Zure melk
Het onderzoeksresultaat doet denken aan veel andere zorgen omtrent nieuwe technologie, die al de kop op steken vanaf de tijd dat boeren vreesden dat de stoomtrein zou zorgen dat hun koeien zure melk zouden geven. In de regel valt het met gezondheidsrisico's wel mee, belangrijke uitzonderingen daargelaten. De eerste sussende reacties op het wifi-onderzoek zijn inmiddels ook al binnen. Het is bijvoorbeeld maar de vraag in hoeverre wifi-straling de zaadcellen bereikt, die nog in het lichaam van de laptopgebruiker zitten. De invoed van elektromagnetisme neemt bovendien snel af met de afstand tussen lichaam en zender. Volgens professor urologie van het Universitair Medisch Centrum Boston Robert Oates gaat het om een kunstmatige setting en is het resultaat uit wetenschappelijk oogpunt interessant, maar heeft het voor mensen geen biologische relevantie.
Eerder onderzoek
Het is echter niet de eerste keer dat er verband wordt gelegd tussen wifi en de gezondheid. In Groot-Brittannië ontstond in 2007 ophef rond de constatering, dat op lagere scholen door draadloos internet een niveau van elektromagnetische straling werd gemeten, dat driemaal zo hoog was als direct onder een gsm-mast. Daarop gelastte de Public Health Autority nader (laboratorium)onderzoek naar de effecten van wifi binnen scholen. De conclusies daaruit werden onlangs openbaar: er is geen enkel bewijs dat wifi schadelijke gevolgen heeft voor de gezondheid. De radiogolven zijn vergelijkbaar met die van FM radio en mobiele telefonie, bevatten een geringe hoeveelheid energie van maximaal 57 milliwatt en blijven daarmee binnen alle internationale normen. Het Britse onderzoek stelde bovendien vast dat de wifi-zender in een laptop in de praktijk slechts 1 procent van de tijd actief is, een drukbezocht accesspoint 12 procent. Ook een aardige: een jaar lang naast een wifi-hotspot staan, bezorgt het lichaam een zelfde hoeveelheid radiogolven als een telefoongesprek van 20 minuten.
Richtlijnen
Deze concusies stelden overigens niet alle ouders gerust: normen en cijfers zijn mooi, maar ze hadden liever ook metingen aan kinderen van vlees en bloed gezien. Daar hebben ze een punt: internationale stralingsnormen zoals gesteld door het IEEE en het ICNIRP stellen vooral een maximum aan de hoeveelheid energie die via radiogolven het lichaam mag bereiken, dit met het oog op de gevaren van verhitting. Dit gevaar is immers wel algemeen erkend en onderzocht. Vermoedens dat elektromagnetische straling ook DNA-schade en zelfs kanker kan veroorzaken, zijn te vaag om dwingende normen op te baseren.
EMF Project
Aan de zorgen over wifi ging de bekende onrust omtrent mobiele telefonie vooraf, die andere alomtegenwoordige verspreider van elektromagnetische straling. De Wereldgezondheidsraad WHO heeft al in 1996 het EMF Project in het leven geroepen, om al het onderzoek naar elektromagnetische straling met frequenties tot 300 Ghz te verzamelen. Binnen dat spectrum gebruiken ook Bluetooth, DECT en afstandsbedieningen overigens radiogolven voor de signaaloverdracht. De laatste onderzoeken die het EMF project bereikten, stellen (nog) gerust. Althans: als je ze goed leest.
'GSM mogelijk kankerverwekkend'
De elektromagnetische velden die mobiele telefonie opwekt, zijn 'mogelijk' kankerverwekkend, aldus het International Agency for Research on Cancer, na data van mobiele bellers uit dertien landen over een periode van meer dan tien jaar te hebben verzameld. Er is geen verband aantoonbaar tussen frequent bellen en tumoren in hoofd, hals of nek. Maar bij de veelbellers werden wel opmerkelijk vaak hersentumoren aangetroffen. De onderzoeksperiode en de resultaten waren echter onvoldoende om een verband tussen bellen en tumoren hard te maken. Vandaar dat 'mogelijk': het kan best eens zo zijn, dat over een paar jaar onderzoek wordt afgerond, dat wel uitsluitsel kan geven.
