Geen producten in de winkelwagen.
Ik bevind mij in een lichte staat van COVID-koortsigheid. Een niet onprettige, ietwat hallucinerende ervaring, die ik herken van de eindejaarsgriep van voorgaande jaren.
Normaal gesproken kom ik in deze half wakkere conditie niet verder dan Home Alone 1, 2 en 3 te gaan zitten kijken. Nu denk ik er mijn voordeel mee te doen door een pleidooi te houden voor hallucinerend leiderschap in tijden van (digitale) transformatie.
Macaulay Macaulay Culkin Culkin
De roes waarin ik dit schrijf brengt me automatisch bij Macaulay Carson Culkin, die de hoofdrol speelt in Home Alone. Hij bleek een enorme hekel te hebben aan zijn middelste naam. Dat bracht hem ertoe om een poll uit op internet uit te schrijven voor suggesties voor een (tweede) naamsverandering.
De meeste stemmen gingen naar de naam ’Macaulay Culkin’. U leest het goed: twee middelste namen die een exacte kopie zijn van zijn echte naam. Hierna veranderde hij zijn naam zijn in Macaulay Macaulay Culkin Culkin.
De sprong van een dubbele naam naar een digitaal dubbelleven gaat mij in deze conditie gemakkelijk af. Macaulay Macaulay Culkin Culkin leefde door zijn filmoptredens zo’n dubbelleven en in toenemende mate doen wij dat allemaal ook. Nu nog op Instagram, Facebook Snap of BeReal, straks in Meta’s Metaverse of NVIDIA’s Omniverse.
Hoe gaat dat in zijn werk? Een digitale afvaardiging van onszelf zit aan een metaverse vergadertafel met collega’s. Onze doppelgänger pakt nonchalant een markeerstift om op het virtuele whiteboard de woorden ‘dit is echt’ te schrijven. Je zit erbij en je kijkt ernaar. Het is deze out-of-body experience die het allemaal zo anders maakt: je bent het wel en je bent het niet. Zo moet Macaulay Macaulay Culkin Culkin ook naar zijn eigen films kijken, denk ik dan.
De realiteitsdimensies van Joseph Pine
Het is vooral zoektocht naar woorden. Hoe kunnen we die nieuwe realiteiten beter begrijpen? Management- en marketinggoeroe Joseph Pine deed in 2011 hiervoor een dappere poging in zijn boek Infinite Possibility. Daarin introduceerde hij een veelassig kwadrant, de Multiverse genaamd.
Tegenover de klassieke time, space en matter tekende hij no-time, no-space en no-matter op. Hierin kon je makkelijk allerlei soorten realiteiten plotten, zoals augmented, alternate of virtual reality.
De ondertitel van zijn boek luidde: ‘Creating Customer Value on the Digital Frontier’. Het idee was dat door de realiteitsdimensies beter te begrijpen organisaties succesvoller zouden worden. Maar ik denk dat de gemiddelde organisatiepersoon, confuus geraakt door zoveel realiteiten, allang is afgehaakt voordat er aan klantwaarde kon worden gedacht.
Pine schatte het intellect van zijn lezerspubliek te hoog in, het boek werd dan ook geen succes.
De meerwaarde van een ayahuasca-trip
Om aan deze beperking van ons denken over de realiteit een boost te geven, pleit ik voor hallucinerend leiderschap. Door life changing hallucinaties te organiseren die de boel in ons hoofd radicaal op zijn kop zetten, kunnen we tot nieuwe inzichten komen. Met als uiteindelijke doel de macht aan de dromers over te dragen.
Als alternatief heb ik hiervoor twee concrete suggesties. De eerste is het innemen van een hallucinogene drank met de naam ayahuasca, een bitter uit lianen geperst donkerbruin goedje dat de indianen in het Amazonegebied tot zich nemen. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat zo’n ayahuasca-trip inmiddels bon ton is binnen de directiekamers.
De beperkte voorstellingsvermogens van bestuurders die zich met transformatie bezighouden, krijgen hierdoor een enorme optater. Je schijnt erdoor in contact te komen met nieuwe dimensies. Buitenaardse wezens spreken je in jouw hallucinerende dromen liefdevol toe en leggen uit dat de realiteit toch net even anders in elkaar zit als je ooit had gedacht.
Ga uren achter elkaar naar TikTok-filmpjes kijken, boek een kaartje voor het avatarconcert van Abba in Londen
Zo’n transformatieve, door extraterrestrials gegeven snelcursus kan het begin inluiden van een noodzakelijke koersverandering van organisaties. Het is goed te weten dat er in de beginjaren van het computertijdperk een korte periode geweest waarin men dacht dat het nemen van drugs, met name LSD, zou bijdragen aan betere ontwerpen van computersystemen. Doe jezelf een genoegen en lees het voortreffelijke boek van John Markoff hier over. Het heet What the Dormouse Said.
TikTok-filmpjes en Abba in Londen
Een minder gevaarlijke route tot hallucinerend leiderschap is het gevoelsleren. In plaats van lezen over verschillende realiteiten zoek je die zelf op. Digitaal kan dat heel eenvoudig door aanschaf van VR- en AR-headset en dan tot in de late uurtjes alle maffe en mooie uithoeken van het 3D-internet ontdekken.
Of ga uren achter elkaar naar TikTok-filmpjes kijken, boek een kaartje voor het avatarconcert van Abba in Londen of praat eens met uw medewerkers. Vraag hoe ze de gekmakende interne systemen en processen ervaren. Voel wat je voelt, voel wat zij voelen, voel de mogelijkheden voor verandering tot in jouw vezels.
We begrijpen het universum immers nog zoveel slechter dan het metaverse
Ook de ‘echte’ materie kun je met gevoelsleren tot je nemen. We begrijpen het universum immers nog zoveel slechter dan het metaverse. Ga met klimaatjournalist Bernice Notenboom mee op expeditie naar de Noordpool. Of beklim de Mount Everest om te zien hoe de gletsjers er vandaag de dag voor staan. De ijle lucht geeft je de hallucinaties die je goed kunt gebruiken als je eenmaal weer de deuren van het bedrijfspand opent.
Als dit allemaal niet werkt en je het ook niet meer weet, dan kun je altijd nog Home Alone 1, 2 of 3 aanzetten. Slik daarbij de pil, die blauwe uit de Matrix, die de fictie en niet de waarheid laat zien. In de wetenschap dat Macaulay Macaulay Culkin Culkin inmiddels een gelukkig leven leidt, droom je nu nog lekkerder weg. Dat is wat ik nu ga doen. Maar zonder synthetisch goedje. Ik duik weer onder de wol.
Lees meer columns van Menno van Doorn:
- Marketeers zijn het schuim der aarde
- Digitale zaken in iemands portefeuille? Een ridicuul idee
- Reflectieporno gaat de planeet redden
