Vele pyramideachtig bestuurde bedrijven vielen als zandkastelen uit elkaar om welke reden dan ook en maakten plaats voor legers van zzp’ers en mkb’ers. De nieuwkomers konden zich slechts met de grootste moeite losweken uit de verouderde denkpatronen. Hoe de kleine ondernemer zich kon onderscheiden in die dorre, kleurloze vlakte der concurrentiewoestijnen, waarin iedereen ook nog eens smacht zijn dorst naar winst direct te lessen, werd onduidelijk.
Beleidmakers op alle niveaus blonken voor, tijdens en na de financiële crisis uit als intelligente dwazen. Ze maakten problemen slechts groter en complexer, terwijl de kleine man hongerend de broekriem moest aantrekken omdat de banken niet langer zijn basisactiviteiten wilden financierden. De overheden lieten verstek gaan en verdronken massaal in kibbelarijen en ordinaire scheldpartijen. Ministers en presidenten van banken toonden zich laffe angsthazen en probeerden met draaikonterij hun duurbetaalde baantjes te redden en luxe bonussen in stand te houden. Een parlementaire onderzoekscommissie, vorsend naar de ware diepverborgen oorzaken van het financieel wanbeleid, vertaalde de enige moed om de economie vanuit het dal in tegengestelde richting te doen bewegen.
Het vertrouwen in organisaties, overheden en grote bedrijven bij het publiek is totaal verdwenen. Wat rest is het gezicht van een enkele moedige, die zich onderscheidt. Oprah Winfrey, J.K. Rowling, Barack Obama en Tiger Woods zijn de nieuwe goeroes die ons moeten vervullen met nieuwe energie. Hoe zwak hun vlam flakkerde bewees Woods wel, met het faken van zijn eerlijke glamourboy imago.
Een enkele lokale ondernemer onderscheidde zich door zich in het openbaar met nieuwe gedachten, helder gedrag en filosofie naar voren te komen. Snel werden authenticiteit, integriteit, autoriteit, consistentie en onderscheidendheid deel van nieuwe politieke kretologie, zonder enige echte inhoud. Iedere ondernemer die zich zodanig presenteerde, kon rekenen op vervloekingen, als egotrippers, van ambtenaren en politici die klampachtig trachtten hun plekje in de spotlights te behouden.
De grijze muis, Herman Van Rompuy, werd de nieuwe president van de Europese Gemeenschap in een tijdsperk dat schreeuwt om leiderschap en identiteit, en terstond gekroond tot toonbeeld van een lafhartig en verrot systeem waar leiders slechts door gebrek aan gewicht komen bovendrijven.
Toch is herstel van de welvaart alleen mogelijk door een economie waarvan de ruggengraat gevormd wordt door miljoenen kleine ondernemers met een waar gezicht, een echte personal branding economie.
Alleen ware moed en ondernemerschap kunnen dat nog scheppen. Als het water aan de lippen staat zullen ze opstaan. Het internetpubliek staat trappelend van ongeduld hun komst af te wachten. Laat de ware personal branding heroes opstaan!
