Maak je eens wat minder druk om alles. Dat is een van de belangrijkste inzichten en adviezen uit het boek De kunst van goed leven, van de Zwitserse zakenman en bestsellerauteur Rolf Dobelli. Hij haalt daarvoor het verhaal aan van Ted Sturgeon, in de jaren vijftig en zestig een bekende sciencefictionschrijver.
Toen Sturgeon toentertijd te horen kreeg dat zijn genre ‘pulp’ was, was hij de eerste om dat te beamen. Maar dat gaf niet, voegde hij eraan toe, want negentig procent van alles wat geschreven werd, is troep.
‘Het meeste is gewoon onzin’
In de jaren negentig bestempelde de vooraanstaande Amerikaanse filosoof en cognitie-wetenschapper Daniel Dennett, in 2012 bekroond met de Erasmusprijs, deze ‘Wet van Sturgeon’ als waarheid. Dennett voegde eraan toe dat het adagium gold voor álles in de wereld. Het meeste van wat we doen, zeggen en maken is gewoon onzin. Het voegt niks toe. En is dat nou zo erg?
Prestaties zijn ook maar relatief
Toen hij voor het eerst van deze wet van Sturgeon hoorde, was dat een grote opluchting, schrijft Dobelli: ‘Ik ben opgegroeid met de overtuiging dat het meeste dat de mensheid voortbrengt belangrijk, weloverwogen en waardevol is. Als iets me ontoereikend voorkwam, zocht ik de fout bij mezelf. Tegenwoordig weet ik dat het niet aan mijn gebrekkige commerciële inzicht ligt als een businessplan een armzalige indruk wekt.’
Het ligt niet aan jou
‘Het ligt niet aan mijn ontbrekende menslievendheid als negentig procent van de gasten bij een galadiner me vervelen. Nee, het ligt niet aan mij, maar het ligt aan de wereld. Je mag het rustig hardop zeggen: negentig procent van alle producten is rotzooi. Negentig procent van alle e-mails is pure blabla, negentig procent van alle tweets is nonsens. Negentig procent van alle vergaderingen is tijdsverspilling. Van alles wat er gezegd wordt in die vergaderingen is negentig procent hol gepraat. Negentig procent van alle uitnodigingen is een valstrik die we beter ontwijken. Kortom, negentig procent van alles dat in de wereld wordt gezet is bullshit.’
Kortom: laat het soms gewoon gaan, als iets niets lukt zoals je voor ogen had. Je bent de enige niet.
