Ari Wallach, buurman van Douglash Rushkoff, is een bekende Amerikaanse futurist. Als consultant begeleidt hij bedrijven, ngo’s en overheden om meer impact te creëren voor toekomstige generaties.
Dat zijn niet de minste, hij is onder meer bij Facebook, PBS, de VN en Downing Street 10 in Londen geweest. Als hij op zo’n vergadering in gesprek gaat over de toekomst dan is de reactie vaak: ‘Ik ben bereid om ver vooruit te kijken, zelfs wel acht maanden…’
Dat zijn geen domme mensen, vindt Wallach, ze leven alleen in een wereld die kortetermijndenken, snelle winsten en vlotte oplossingen beloont. En we maken ons daar allemaal schuldig aan, geeft hij mee. We zijn hyperreactief geworden.
Twintig jaar is nog altijd korte termijn
Dat kortetermijndenken heeft geleid tot de grote uitdagingen waar we voor staan, van klimaatverandering tot langdurige uitval van medewerkers. Ze zijn niet op te lossen in één individueel mensenleven.
Met tien jaar of twintig jaar vooruitdenken, redden we het dus niet. Dat is nog altijd korte termijn volgens Wallach. Maar in zijn nieuwe boek Longpath beschrijft hij uitgebreid een andere mindset om rekening te houden met de generaties die na jou komen.
Dat hoeft geen nageslacht te zijn, ook op je omgeving kan je een impact hebben die generaties overstijgt, zelfs al met het invoeren van een aantal kleine veranderingen. Maar hoe bouw je aan die longpath mindset? Drie tips uit het boek.
#1 Druk even op de pauzeknop voor je beslist
‘We leven in een wereld met continue updates, notificaties en breaking news. Allemaal samen jagen ze onze cortisol- en adrenalineniveaus de hoogte in, waarmee ook onze vlucht- of vechtreactie wordt aangewakkerd’, schrijft Wallach.
Dit is het nieuwe normaal voor ons, maar daardoor verliezen we het grotere geheel uit het oog, en vooral wat voor ons belangrijk is in dat grotere geheel. Met longpath neem je een time-out, en daardoor kun je prioriteit geven aan wat belangrijk is en wat niet.
Je bent onderdeel van een groter geheel, daarom is het goed om jezelf nu al voor te stellen als voorouder van de toekomstige generaties. Wat hebben zij van jou nodig? Wat kan jij daar vandaag al voor doen? Dat klinkt wat abstract, daarom geeft Wallach een praktisch voorbeeld.
Dreiging afwenden
Bij het bouwen van een sportcomplex stelt een leverancier een nieuw materiaal voor de atletiekbaan voor: vijf keer duurzamer én gebaseerd op maïs. Alleen is het duurder en duurt de afwerking langer. De projectleider moet haar budget en deadlines halen, dus de typisch impulsieve reactie is een keiharde nee.
Ze drukt in plaats daarvan even op de pauzeknop en denkt wat verder vooruit: wat is het ultieme doel hier? Een atletiekbaan die verschillende generaties meegaat of een bonus voor het afkrijgen van dit project zonder tijds- of budgetoverschrijdingen? Ze wil uiteindelijk toch proberen om dat nieuwe materiaal te gebruiken.
Tussen de 80 en 95 procent van onze beslissingen wordt genomen op basis van de korte termijn
‘Wat we doen is menselijk, een schijnbare directe dreiging afwenden, bij de groep willen horen, onze kortetermijnbelangen beschermen. Maar als je het grotere en langere plaatje bekijkt, en onze plaats daarin, dan ben je al bezig met longpath.’
Tussen de 80 en 95 procent van onze beslissingen wordt genomen op basis van de korte termijn, aldus Wallach. Dat kortetermijndenken blijft ook wel nodig, maar niet continu. Je moet weten wanneer je het moet nalaten, wanneer je op de pauzeknop moet duwen.
Je vraagt je op zo’n moment af: wat is het doel hiervan? Waarom gebeurt dit nu? Wat is de impact op de toekomst waar ik aan wil bijdragen? Met een beetje oefening ga je het vanzelf automatisch doen. ‘Het maakt je leven niet perfect, maar wel doelgericht.’
#2 Laat je wél beïnvloeden door emoties
Wanneer we beslissingen moeten nemen, worden emoties het liefst buiten beschouwing gelaten. Ze zijn niet relevant, eerder contraproductief, is de westerse opvatting. Maar als je wil nadenken over de toekomst, dan heb je die emoties juist nodig.
Het gaat er niet om of emoties goed of slecht zijn, benadrukt Wallach, het gaat erom ze op een slimme en productieve manier te gebruiken. Sparen voor je pensioen is bijvoorbeeld een verstandige keuze, maar het voorstellen van je toekomstige gepensioneerde leven, het voelen en het beleven ervan, is wat je ertoe brengt om dat geld ook echt te parkeren.
Zie emoties als een competentie om te versterken, net zoals empathie en intuïtie. ‘Deze ‘spieren’ stellen je in staat dieper na te denken en te voelen over het verleden, heden en toekomst, om onze plaats in de tijd te begrijpen, en om voor anderen te zorgen die nog niet geboren zijn.’
Empathie is een spier
Wees je voortdurend bewust van je plaats in de keten, zowel in die van het verleden, vandaag als in de toekomst. Wallach noemt dat transgenerationele empathie. Een voorbeeldje.
Je krijgt een goedbetaalde baan aangeboden, maar het is wel bij een vervuilend bedrijf. Wat zou je grootvader daarvan denken? Hij zou niet aarzelen, waarschijnlijk. En die houding maakt dat je vandaag zelf ook geïnteresseerd bent.
Hoe kijken ze in 2150 terug op jouw keuze voor een vervuilend bedrijf?
Maar wat zullen je toekomstige achterachterkleinkinderen van jouw keuze denken? Hoe kijken zij in 2150 terug op jouw leven? ‘Wat als je dit niet alleen kan denken, maar ook voelen? Gebruik die informatie, zowel de rationele als de emotionele, om je keuze te maken’, vindt Wallach.
#3 Laat je minder afleiden door het hier en nu
Als je continu je e-mail of je sociale media aan het checken bent, dan ben je zo afgeleid dat je geen tijd hebt om met de toekomst bezig te zijn. Je kunt je niet langer een wereld voorstellen die groter is dan jezelf. Je accepteert de bestaande situatie, zonder dat je je nog afvraagt hoe je die kan veranderen.
Het digitale tijdperk versterkt alleen maar onze focus op het hier en nu. Check je je smartphone voordat je uit bed stapt? Denk je tijdens het tandenpoetsen al na over je to-do-lijstje? Heb je je de ontbijtroutine van je gezin tot op de seconde getimed? Herkenbaar? Dan ben je volgens Wallach in de ban van een hyperfocus op de korte termijn.
Wallach heeft drie kinderen, over 200 jaar zijn dat wel 8.000 afstammelingen
Begin met geloven dat het anders kan, schrijft hij. Dat je wel degelijk ruimte kan maken om na te denken en te handelen met het oog op de toekomst. Je bent meer dan het aantal volgers op je sociale media. Laat een app je sociale media een tijdje blokkeren, zodat je live kan praten met je kinderen en/of je partner.
Je kan ook ontbijten zonder al die stress. Leg alle kleding voor de volgende dag ‘s avonds al klaar. Bespreek met je werkgever een flexibele tijd om te beginnen, werk ‘s ochtends thuis. Mogelijkheden genoeg als je die hyperfocus even afzet.
Twijfel je aan de impact die je daarmee maakt? Zelf heeft Wallach drie kinderen, en hij verwacht dat er over 200 jaar zo’n 8.000 afstammelingen van hem rondlopen. Wat je nu aan je nageslacht en/of aan je omgeving meegeeft, heeft dus wel degelijk impact op de toekomst. Zelfs al is het maar het aanleren van een minder gestresste ontbijtroutine.
