Female Business Heroes

 

Annelies Batelaan (43)

Bedrijf: Batelaan Kunststoffen B.V.
Startdatum: 1961 (in bedrijf sinds 1994)
Werknemers: 11-25
Omzet: 1,35 miljoen

Batelaan begeeft zich in een mannenbusiness: de kunststoffenproductie. In 1994 kwam ze als derde generatie in het familiebedrijf en ze breidde het uit met nieuwe producten. Het bedrijf is oorspronkelijk ontstaan uit Burmalon, een uitvindersbedrijf in de jaren ‘50 van Johannes Balfour van Burleigh. Hij ontwikkelde de voorloper van de ballpoint, maar ook krulspelden, waslijnen en horlogebandjes van geweven nylon. Nu kunnen klanten met elke kunststofvraag bij Batelaan terecht, voor productontwikkeling of de productie van o.a. onderdelen van stoelliften, hoekstukken van landbouwmachines en plaatzaagmachines. Maar ook Nike behoort tot de klanten. Doel van Batelaan: in 2013 dé maatwerkspecialist in thermovormen zijn.

Annemarie van Gaal (47)

Bedrijf: AM Media, vastgoedfirma
Startdatum: 1991
Werknemers: 11-25
Omzet: onbekend

Deze oud-Sproutcolumniste begon ooit als directiesecretaresse en projectmanager bij uitgeverij VNU. In 1990 vertrok ze met Derk Sauer naar Rusland om daar voor de uitgever een magazine op te zetten, dat flopte. De twee besluiten in 1992 om zelf verder te gaan in Moskou en richtten Independent Media op. Onder die titel zetten ze binnen vijf jaar twintig bladen in de markt, waaronder Cosmopolitan en Playboy, en nemen 700 medewerkers in dienst. Sinds 2000 is Van Gaal weer in Nederland, eerst als directeur van de Telegraaf Tijdschriften Groep, later als boutique-eigenaar in de P.C. Hooftstraat en oprichter van AM Media, dat o.a. AM Magazine uitgeeft. Het woord ‘onbezoldigd’ staat niet in haar woordenboek, maar daar staat wel tegenover dat ze een deel van de opbrengsten uit dagvoorzitterschappen en speeches aan goede doelen geeft. Verder is ze regelmatig te zien op televisie, zoals in Dragon’s Den en Een dubbeltje op zijn kant. Ook schreef ze enkele boeken.

Annie Vrugt-Pereboom (49)

Bedrijf: BBA Tours/ De Mol Pelikaan
Startdatum: sinds 2005 eigenaar na management buy-out
Werknemers: 65
Omzet: 5,5 miljoen (2007)

Vrugt-Pereboom had al ervaring als commercieel directeur toen ze in 1997 gevraagd werd om eens te kijken naar vervoersbedrijf BBA Tours, omdat het daar niet goed ging. Dat beviel; ze mocht haar adviezen in de praktijk komen brengen als directeur. In 2005 stootte vervoersbedrijf Connex BBA Tours/De Mol Pelikaan af en greep Vrugt-Pereboom de kans om het bedrijf te kopen. De business ging van verliesgevend naar kostendekkend en vervolgens winstgevend onder haar leiding. Nu is ze eigenaar van 45 touringcars die vijf miljoen reizigers per jaar vervoeren naar zwembaden, schoolreisjes en een lijndienst tussen Amsterdam, Utrecht en Eindhoven en de luchthavens Eindhoven Airport en Airport Weeze. Ook is BBA de vaste vervoerder van spelers en supporters van Willem II, Helmond Sport en NAC.

Ariane Inden

Bedrijf: Ariane Inden Cosmetics
Startdatum: 1992
Werknemers: >500
Omzet: onbekend

Deze ex-Nederlands kampioen taewondo (1985) ontwikkelt en verkoopt milieu-, natuur- en diervriendelijke cosmetica voor het luxe topsegment. Inden pitchte haar businessplan bij beroemde parfumiers in Parijs, vertelde ze AmsterdamInc. Twee van hen zegden toe: Quest en het International Flavours en Fragrances Institute, partijen die normaal gesproken alleen werken voor topmerken als Dior en Chanel. Wat begon met 141 producten is uitgegroeid tot een lijn van 1000 artikelen die over de hele wereld worden verkocht. Inden ontwikkelt alles zelf; van producten tot verpakkingen en van winkelinrichting tot reclamemateriaal.

Claudia Willemsen (36)

Bedrijf: Kleertjes.com
Startdatum: 2003
Werknemers: 90
Omzet: 11 miljoen

 

De grootste online kledingzaak in kinder- en babykleding gaat nog steeds als een speer. Claudia Willemsen – hiervoor eigenaar van ict-bedrijven – begon supersimpel, door een partij kleding in te kopen en op haar site weer te verkopen. Voor haar nummer-1-positie heeft ze zich de traditionele kledingmarkt in moeten vechten. “Veel merken die ik benader hebben niet door dat wij inmiddels tien keer groter zijn dan hun grootste winkelier”, vertelde Willemsen twee jaar terug aan Sprout. Inmiddels hoeft ze niet meer te klagen en komen veel merken op háár af. Afgelopen jaar werd ze benoemd tot Emerging Entrepreneur of the Year door Ernst & Young.

Fleur Sluijter (38)

Bedrijf: Utops
Startdatum: 2008
Werknemers:
Omzet: onbekend

Na een tijdje te hebben gewerkt als advocaat, besloot Fleur Sluijter om in het familiebedrijf te stappen. Samen met broer Ivo runde ze Cotop International, dat medische instrumenten ontwikkelde en verkocht. Daarnaast startte ze FlivoPress, dat medische boeken uitgeeft. In 2004 kocht ze de aandelen van haar broer, waardoor ze de enige eigenaar werd van beide bedrijven. In een achtbaanprocedure – mooi beschreven in Vijf maanden in de achtbaan – verkocht ze in 2007 de aandelen weer aan een Amerikaanse strategische koper. Na een uitstapje als vice-president marketing bij NeuroTherm besloot Sluijter zich weer op het ondernemen te storten, en richtte Utops (Unknown Territory of Plants and Seeds) op.

Francine Houben (54)

Bedrijf: Mecanoo
Startdatum: 1984
Werknemers: 90
Omzet: onbekend

Francine Houben won nog voor haar cum laude afstuderen aan de TU Delft een prijsvraag met een ontwerp voor studentenhuisvesting in Rotterdam, samen met een groep studenten. Daaruit ontstond architectenbureau Mecanoo. Nu is ze de enige overgebleven compagnon van de oorspronkelijke groep, en ze wordt omschreven als één van de meest actieve architecten van Europa. Haar oeuvre is breed: huizen, scholen, complete woonwijken, theaters, wolkenkrabbers, pleinen, snelwegen of een kapel; en van Spanje tot Taiwan. De lijst met prijzen en honorships van Houben is lang. Een greep uit de lijst: honorary fellowship van de Royal British Architects Association, curator van de Eerste Internationale Architectuurbiënnale Rotterdam, lid van de International Design Committee London, bestuur van het International Film Festival Rotterdam, lid van International Design Committee van Londen. In 2009 kreeg Houben bovendien de Veuve Clicquot Business Woman of the Year Award voor de professionele organisatie van haar bedrijf.

Heleen van Oord

Bedrijf: DQ&A, Peak Capital
Startdatum: 2001
Werknemers: 85
Omzet: onbekend

Heleen van Oord richtte in 2001 DQ&A op, specialist in ad operations en ad management. DQ&A maakt het leven van uitgevers en bureaus makkelijker door te zorgen dat online advertenties en digitale mediacampagnes probleemloos functioneren. Een hele nieuwe branche, waarin ze zich moest bewijzen. “Wat wij deden, bestond gewoon nog niet. Zeker de eerste twee jaar was het echt survivallen”, vertelde ze Emerce. Met vestigingen in Sao Paulo, Kaapstad, Stockholm, Hamburg, Madrid en Voorburg gaat het nu voorspoedig. In 2007 werd Van Oord uitgeroepen tot Online Mediavrouw van het Jaar. Daarnaast is Van Oord bestuurslid geweest van netwerkorganisatie IPAN en was ze samen met andere brancheprofessionals betrokken bij de oprichting van Online-Entrepreneurs en Peak Capital.
 

Helene Hoogeboom

Bedrijf: Downtown Actiemarketing
Startdatum: 2003
Werknemers: 17
Omzet: onbekend

Oprichter van Downtown Actiemarketing, een bureau gespecialiseerd in direct marketing en actiemarketing. Samen met twee mannelijke compagnons vormt ze de directie. Maakt campagnes voor o.a. Unicef, ABN Amro en Hogeschool INHolland en zet daarbij veel nieuwe media in. Won drie jaar achtereen de bronzen Esprix, vakprijs voor meest succesvolle marketingcommunicatiecampagne. Missie van het bureau is om één-op-één communicatie in te zetten waarmee gedragsverandering teweeg wordt gebracht: ‘Vanuit ons specialisme iemand raken met de juiste boodschap op het juiste moment en op de juiste plaats’.

Inez van Oord (35)

Bedrijf: Linq
Startdatum: 2000
Werknemers: 20
Omzet: onbekend

 

Inez van Oord mag zich dit jaar alweer tien jaar eigenaar van LinQ noemen. Het bedrijf laat ouderejaarsstudenten – de Linqers – nieuwe jongerejaarsstudenten binnenhalen. “We halen de eerstejaars binnen en we willen dan dat ze bij ons blijven tot ze tegen het eind van hun studie een bij hen passende job hebben gevonden.” De student start met simpele bijbaantjes die losstaan van zijn studie. In de loop van de cyclus krijgt hij of zij meer inhoudelijk werk en is er de mogelijkheid om mee te doen aan projecten of om zelf iets te ondernemen. Met Interlinq wilde Van Oord het ook in Spanje proberen, maar daar is ze weer mee gestopt. Hiernaast is Van Oord aandeelhouder van Hillary Step, bemiddelingsbureau voor academici. Dit jaar is ze genomineerd als Next Role Model 2010 door magazine Lof, omdat ze anderen inspireert.
 

Jacqueline Zuidweg (44)

Bedrijf: Zuidweg & Partners B.V.
Startdatum: 1994
Werknemers: 51-100
Omzet: 3 miljoen

Maar liefst 165 gemeenten in Nederland nemen bij Jacqueline Zuidweg een door haar ontwikkelde vorm van schuldhulpverlening af. Daarbij zitten grote gemeenten als Amsterdam en Den Haag. Het bedrijf is daarmee toonaangevend op dit gebied. Zuidweg kon vroeger al afkijken hoe je zakendoet bij haar beide oma’s: ‘Zij regelden beiden de financiën voor een bedrijf: de één voor een aannemersbedrijf, de ander voor een slagerij, dit naast het runnen van het gezin’. Ook haar partner is ondernemer, en heeft haar de basiskneepjes van het vak geleerd. Zuidweg’s droom is om schuldhulpverlening aan te bieden aan ondernemers en ex-ondernemers, gesubsidieerd door de overheid.

Joke van der Ven (56)

Bedrijf: Ars Bene Laborandi BV
Startdatum: 2004
Werknemers: >100
Omzet: 2,3 miljoen

Joke van der Ven is pas een paar jaar bezig als ondernemer en heeft nu al meer dan honderd man in dienst, opdrachten tot in China en de titel Vrouwelijke Ondernemer (2008) van de Federatie Zakenvrouwen. In zes jaar tijd is Ars Bene Laborandi uitgebreid naar zes landen, en daar ligt wat Van der Ven betreft nog lang de grens niet. Ze wil ‘in alle werelddelen in zoveel mogelijk landen’ veroveren. Haar bekendste concept is briefopbestelling.nl, waar mensen brieven kunnen laten schrijven, bijvoorbeeld voor een sollicitatie of geliefde. 150 professionele schrijvers – grotendeels academisch geschoold – kunnen die op maat voor je maken. Daarnaast heeft Ars Bene Laborandi de webconcepten ItsMyTurn (outplacement via internet) en ItsMyBusiness (online ondersteuning van startende ondernemers).
 

Karin Orsel (39)

Bedrijf: Management Facilities Group
Startdatum: 1994
Medewerkers: >100

Omzet: 18,5 milioen

Karin Orsel begeeft zich in een echte mannenwereld met scheepvaartbedrijf Management Facilities Group (MFG). Als boekhouder bij Sandfirden Shipping Company, besloot ze op 23-jarige leeftijd mee te helpen bij de doorstart van het bedrijf onder de naam MFG. Vijf jaar later koopt ze met twee anderen de eigenaar uit, en nog later koopt ze haar compagnons weer uit en staat ze er alleen voor. Nu runt ze de tent met een mannelijke cfo. Maar de MFG is niet haar enige succes; Orsel heeft sinds 1994 verschillende bedrijven en stichtingen opgericht, de meeste gerelateerd aan de internationale scheepvaart. Ook zit ze in de Raad van Bestuur van een waslijst aan bedrijven en in het bestuur van verscheidene stichtingen en verenigingen, waaronder de Federatie Zakenvrouwen. Ze zet zich momenteel samen met de overheid in om het ondernemersklimaat in Nederland aantrekkelijker te maken door tonnagebelasting voor scheepsmanagers te realiseren.

Lisette Sens

Bedrijf: Service2Media
Startdatum: 2005
Werknemers: 50 (2008)
Omzet: onbekend

Service2Media werd in 2005 opgericht door drie senior managers van (Logica)CMG, en ontwikkelt mobiele diensten en applicaties voor media en financiële organisaties. Om het nieuws te lezen, video’s te kijken, kaarten te gebruiken, betalingen te doen en real-time informatie te krijgen. Gevestigd in Nederland en Engeland, en een serieuze rij klanten als CNN, Heineken en Sony Ericsson. Het bedrijf won de Deloitte Rising Star Award en compagnon Geert Kolthof gaf in 2008 in Sprout al aan plannen te hebben om met zesduizend procent te groeien.
 

Marlies van Wijhe (44)

Bedrijf: Van Wijhe verf
Startdatum: 1916
Werknemers: 250
Omzet: 15 miljoen

Marlies van Wijhe is de nieuwe Zakenvrouw van het Jaar. Ze staat inmiddels alweer tien jaar aan het roer van het familiebedrijf. Toen haar vader ermee op wilde houden, moest ze binnen enkele weken de beslissing nemen: bedrijf verkopen of aan het roer gaan staan? Ze koos voor het laatste. In tien jaar heeft ze het bedrijf verder uitgebouwd en meer innovatieve producten in het bedrijf laten maken. Ook duurzaamheid, een issue in de verfbranche, is een duidelijk speerpunt geworden. Vader Dick vindt zijn dochter ook directer: “Jij grijpt eerder in. Ik delegeerde meer. Dat komt door mijn aangeboren luiheid. Daarom had ik geen fulltime assistent nodig, zoals jij. Ik had alles al gedelegeerd.”

Meiny Prins (47)

Bedrijf: Priva
Startdatum: 1959
Werknemers: 400
Omzet: 60 miljoen

Alweer een oud-winnaar van de Prix Veuve Cliquot. Vorig jaar was Prins aan de beurt, in het jubileumjaar van Priva. Al vijftig jaar houdt het familiebedrijf – Meiny is tweede generatie – zich bezig met innovatieve en duurzame oplossingen voor complexe vraagstukken voor klimaatbeheersing en procesbeheer. Priva is wereldmarktleider in klimaatbeheersing in de overdekte tuinbouwsector. Dat klimaat is hot; afgelopen jaar won Prins ook de Clean Tech Star van het Wereld Natuur Fonds. Naast Priva richtte Prins ook een grafisch ontwerpbureau op waar inmiddels 24 mensen werken, en zit ze in de Raad van Advies van de Triodos Bank.

Monique Ansink (39)

Bedrijf: Excellent Products
Startdatum: 1976
Werknemers: 20
Omzet: onbekend

Excellent Products wordt geroemd om haar – ondanks van beperkte omvang – internationale uitstraling. Een kleine multinational, zoals Ansink zelf zegt: “Excellent Products groeit in de komende jaren uit naar dé marktleider in heel Europa van lading bevestigingsmaterialen onder de merknaam JUMBO. Wij ontwikkelen, produceren en verkopen spanbanden, snelbinders en afdeknetten om een bijdrage te leveren aan een veiliger verkeer.” Ansink werkt inmiddels ook in Azië, en is daar trots op. Andere mooie momenten: “Het enthousiaste team, de groei door succesvolle introducties en de diverse prijzen die wij gewonnen hebben, zoals de bronzen noot, de zilveren ster, de International Business Award en de innovatieprijs.”

Nina Hoogerbrugge (32)

Bedrijf: Hoogerbrugge
Startdatum: 1985
Werknemers: 30
Omzet: 5 miljoen

Ook dit familiebedrijf bestaat alweer 25 jaar, en in die tijd is de aannemer uitgegroeid tot een regionale reus. Wat de kracht van de onderneming is? Behalve het opleveren van grote panden is Hoogerbrugge ook het kleine niet vergeten: “Wij hebben de kleine klusjes, zoals het vervangen van een slot, het repareren van een kozijn en het herstel van stormschade, niet uit het oog verloren.” Volgens Hoogerbrugge bepaalt dat de band die opdrachtgevers met het bedrijf hebben.

Petra van Schayik (50)

Bedrijf: Compumatica
Startdatum: 1998
Werknemers: 26-50
Omzet: 5 miljoen

Wie zegt dat er geen vrouwen in de it werken? Petra van Schayik weet hoe de vermeende mannenwereld werkt: ze is trots op het feit dat ze als mkb-bedrijf netwerken van multinationals en overheden beveiligt. Haar streven: “Op technisch gebied aan de top blijven met vooruitstrevende producten voor beveiliging van data, video en voice. Een breed portfolio voor de beveiliging van digitale communicatie. Internationalisering met tevreden klanten over de gehele wereld. Een fijne, veilige en uitdagende werkomgeving bieden voor mijn medewerkers.” Klinkt als een mooi scenario voor verdere groei.

Rens Plandsoen (40)

Bedrijf: .bone
Startdatum: 1999
Werknemers: 11-25
Omzet: 3,9 miljoen

Ook .bone bestaat alweer ruim tien jaar, maar pas sinds vorig jaar is Plandsoen alleen. Partner van het eerste uur Koen Verhagen vond het tijd worden voor iets anders. En helemaal alleen is Plandsoen natuurlijk niet, want het bedrijf is gestaag meegegroeid. Nu werkt het interactieve bureau voor klanten als Pets Place en Lemnis Lighting. Reclameweek beloonde Plandsoen afgelopen jaar met de vierde plaats op de ranglijst van interactieve bureaus.

Stephanie Dijkstra (40)

Bedrijf: Simply Colors
Startdatum: 2005
Werknemers: 26-50
Omzet: 4 miljoen

Dijkstra werkte jaren als inkoper en marketeer voor grootwinkelbedrijven, en bedacht toen dat het leuker zou zijn om zelf wat van de grond te tillen op kindermodegebied. “Er is weinig kinderkleding in vrolijke kleuren zonder franjes. Wat er wel is, heeft vaak een zeer lage kwaliteit. De trend op het moment is om aan allerlei zaken een persoonlijk tintje te geven. Ik heb zelf kleine kinderen en als moeder/consument voelde ik de behoefte van de doelgroep aan.” Zo ontstond het concept van Simply Colors. Groei zit er in: Dijkstra heeft al franchisehouders in acht landen.

Yara Beerling (32), Harriet Noltes (33)

Bedrijf: ZIN & WIN
Startdatum: 2005
Werknemers: 50
Omzet: 3,2 miljoen

Het kan dus wel, vier dagen werken en een bedrijf van vijftig vrouwen aansturen. Beerling en Noltes lukt het in elk geval, als jonge moeders. Ze detacheren personal assistents aan directies en ondernemers, en dat gaat ze goed af. Vijftig assistenten zijn al geplaatst. Ze hebben ‘echt heel erg veel genetwerkt’, zegt Beerling. Bellen, bij bedrijven langs, vragen waar behoefte aan is. Shoppen met het businessplan, langs mogelijke investeerders, want dat is nodig in deze branche: de PA’s staan bij Zin op de loonlijst en werken bij de klant op basis van detachering. Zin betaalt hun salaris, de klant betaalt 45 dagen later. Die cashflow is inmiddels wel in gang gezet, met een omzet van meer dan drie miljoen.
 

Margit Thijn (46)

Bedrijf: Mickey’s Kinderdagverblijven, De Pilaar, Schoon Facilitaire dienstverlening, Kids OG, pluimveebedrijf in Senegal
Startdatum: 1993
Werknemers: 300
Omzet: 10 miljoen

 

Margit Thijn (46) werd bij toeval ondernemer; ze begon zonder ervaring en netwerk. Inmiddels heeft ze vijf verschillende bedrijven met meer dan driehonderd man personeel en tien miljoen euro omzet, en is ze uitgegroeid tot een ware netwerkkoningin. “Alles wat ik tegenwoordig doe, volgt uit mijn netwerk.”

Als Margit Thijn zeventien jaar geleden kinderopvang zoekt voor haar zoon Mick, loopt ze aan tegen klantonvriendelijke kinderdagverblijven met onmogelijke openingstijden en lange wachtlijsten.“Toen dacht ik: ach, ik begin er zelf wel eentje”, vertelt ze. Thijn huurt een pand en start. Maar “één is niks”, dus al snel volgt een tweede vestiging. Daar blijft het niet bij. Mickey’s Kinderdagverblijven groeit uit tot een keten van twintig vestigingen met zo’n driehonderd medewerkers.
Tijdens haar zoektocht naar geschikte locaties voor de uitbreiding van Mickey’s ontpopt Thijn zich steeds meer als projectontwikkelaar. Ze ontwikkelt vastgoed, zoekt er financiers bij en huurt daarna zelf de ruimte voor het kinderdagverblijf. Als ze plots een pand tegenkomt dat ze zelf als belegging wil aanhouden, richt ze vastgoedbedrijf Pilaar op. Thijn krijgt nu echt de smaak te pakken en trekt zich terug uit de dagelijkse leiding van Mickey’s. Ze begint een ontwikkelingsbedrijf in onroerend goed – vooral gericht op locaties voor kinderdagverblijven en naschoolse opvang – en start en passant ook nog een schoonmaakbedrijf en pluimveehouderij in Senegal met 25.000 kippen. “Mijn hele cv is voortgekomen uit toevalligheden”, zegt Thijn. “Ik heb nooit iets gepland, ben vrij impulsief. Als er iets leuks voorbij komt, dan pak ik het aan.” Passief aan de zijlijn afwachten tot zich een kans aandient, doet ze echter niet. Integendeel. Thijn is een echte netwerker, al was dat niet van meet af aan zo. “Ik ben begonnen zonder enig netwerk en voelde me de eerste jaren erg alleen in het ondernemerschap. Dat was de reden om eens te kijken: hoe doen anderen het?”

Vrouwennetwerken

De eerste club waar Thijn zich inschrijft is Evon, een vrouwennetwerk in de regio Eemland met voornamelijk éénpitters. Automatisch wordt ze daarmee lid van het overkoepelende netwerk Federatie Zakenvrouwen. Zakelijk gezien leveren beide clubs haar niet veel op. “Het was vooral het vrouwelijk ondernemerschap dat me aanvankelijk boeide. Dat is nu helemaal niet meer zo, het stadium van vrouwennetwerken ben ik wel een beetje voorbij. Vrouwen zijn vaak als zzp’er bezig met het runnen van hun eigen toko. Ik ben juist echt ondernemer, vind het leuk om iets op te zetten, aan anderen uit te besteden en dan zelf aan iets nieuws te beginnen. Het is niet spannend om te lang te blijven hangen in één ding.”

The Bridging Link

Bij The Bridging Link, een businessclub op Golfpark Spandersbosch in Hilversum, voelt ze zich meer thuis. Daar zit ze ook in het bestuur. “Je komt er meer volwassen ondernemers tegen en ontmoet mensen uit de brede regio Midden-Nederland. Er zitten overwegend mannen.” Dat werkt in haar voordeel, weet Thijn inmiddels. “Al doe je er zelf weinig moeite voor, mannen bellen je sneller op om je iets toe te schuiven. Ze vinden het leuk om met je aan tafel te zitten. Ik maak gebruik van mijn vrouw-zijn. Niet door korte rokjes aan te doen, maar door te accepteren dat mannen graag zakendoen met een vrouw.”
Bovendien gebeurt er veel meer in mannennetwerken, merkt ze. “Ze zijn actiever. Je wordt vaker uitgenodigd voor netwerkdagen, ontmoet mensen, komt op andere plekken. Er komt veel meer uit.” Kids OG, haar vastgoedontwikkelingsbedrijf voor kinderopvang, runt ze bijvoorbeeld met een partner die ze heeft ontmoet tijdens een netwerkbijeenkomst.
Zijn mannen dan beter in netwerken? “Ik denk dat ze zich beter durven neer te zetten. Vrouwen zijn veel te bescheiden en voelen zich snel bezwaard of beschaamd om ergens handel in te zien. Dat heb ik niet. Ik heb al vaker gehoord dat ik een niet-vrouwelijke ondernemer ben. Dat vind ik prima, ik ben er zelfs blij mee.” Haar voorliefde voor snelle bolides en stoere motoren – Thijn rijdt een Porsche 911 en Harley Davidson Street Bob – lijkt het beeld dat ze one of the guys is te bevestigen. Al vindt ze zelf van niet. “Ik hou wel van mooie dingen, maar hoef niet zo nodig te ventileren wat ik allemaal heb, zoals dat bij mannen vaak wel het geval is.”

LinkedIn

Wat netwerken betreft is Thijn de laatste tijd vooral actief op LinkedIn. “Daar haal ik nog het meeste uit: door zichtbaar te zijn en af en toe iets te wijzigen aan mijn profiel.” Door bij subgroepen in te haken op initiatieven en mogelijke samenwerking bij bouwprojecten heeft ze nu een aantal dingen lopen, al is er nog geen concrete business uit voortgekomen. “Het is niet snel scoren; projectontwikkeling heeft een lange doorlooptijd.”
Op haar LinkedIn-profiel heeft ze de pluimveehouderij in Senegal zojuist opgeschoven naar de bovenste plek. Wat extra aandacht kan geen kwaad; ze zoekt er nieuwe mogelijkheden en wil er meer handel gaan doen. Het kippenavontuur heeft ze overigens te danken aan haar vriend. Hij is Senegalees en zijn familie woont er. “Er is een tekort aan eieren, daarom zijn wij in die markt gesprongen. Te weinig Senegalezen hebben de financiële draagkracht om zo’n bedrijf op te starten. De kippenhandel vergt een enorm grote voorinvestering. Die beesten gaan pas na een halfjaar eieren leggen. Je moet ze eerst kopen, voeden, een schuur bouwen. Dat kunnen mensen daar gewoon niet betalen.”
In de toekomst willen Thijn en haar vriend er de helft van hun tijd doorbrengen. “Niet dat ik zo graag kippen wil hoeden, maar met de geldstroom die de pluimveehouderij op gang brengt, kunnen we grond kopen om aan de kust verder te gaan met projectontwikkeling.” De grond is al gekocht. Er moeten vakantiewoningen op komen te staan. Ook in de buurt van het nieuwe vliegveld in Dakar hebben ze al eigen grond. “Daar gaat een heleboel gebeuren de komende jaren. Misschien start ik wel meerdere bedrijven in Senegal. Het is maar net waar ik tegenaan loop.”
 

Marja Ruigrok (44)

Bedrijf: Ruigrok | Netpanel
Startdatum: 1991
Werknemers: 10-25
Omzet: 1,7 miljoen

 

‘Als ondernemer sta je aan de zijlijn. Nu kan ik invloed uitoefenen’

Politiek maar een saaie bedoening? Niet volgens Marja Ruigrok (44). Voor de VVD nam de oprichtster van onderzoekbureau Ruigrok | NetPanel onlangs plaats in de Amsterdamse gemeenteraad. Ruigrok: “Ik zat nog niet op het pluche of Hans van Mierlo overleed, burgemeester Cohen werd PvdA-leider en minister Eurlings stapte op. Politiek is juist spannend.”

Ruigrok koos vooral voor de politiek omdat ze van de stad houdt. “Hoe betrokken je ook bent, als ondernemer sta je aan de zijlijn qua beleid en regelgeving. Daarop invloed uitoefenen lijkt me prachtig. Want veel in de stad kan beter georganiseerd worden. Van de oprichter van de Tuk Tuk Company hoorde ik bijvoorbeeld dat hij in alle stadsdelen vergunningen moest aanvragen om te mogen rijden. Hopeloos omslachtig.”

Een behoefte aan persoonlijke ontwikkeling speelt ook rol. “Ik heb bijvoorbeeld nog weinig ervaring in debatteren. Een bedrijfspresentatie houden is simpel: dit zijn de resultaten, punt. In een politieke discussie wordt me echt om een mening gevraagd. Me verschuilen achter statistieken is er dan niet meer bij.”

Over het combineren van twee functies maakt Ruigrok zich geen zorgen. “Daarover hebben we binnen het bedrijf heldere afspraken gemaakt. Zoals dat ik mijn politieke bezigheden en mijn onderzoekswerk zo strikt mogelijk gescheiden houd. Dat zal nog weleens lastige momenten opleveren, ja.”

Wat betreft tijdsdruk heeft Ruigrok een planning gemaakt. “Per werkweek heb ik acht uur voor politiek gereserveerd. Daarnaast zal het vooral buiten kantooruren veel tijd vergen. In onze fractie vinden de meeste vergaderingen ’s avonds plaats. Maar ach, als ondernemer was ik ook altijd al vier, vijf avonden per week de deur uit, vaak om te netwerken. Hoe ik dat volhoud? Mijn energieniveau is altijd al lekker hoog geweest.”

Olcay Gulsen (29)

Bedrijf: Supertrash
Startdatum: 2004
Werknemers: 26-50
Omzet: 12 miljoen

 

“Bijna obsessief”, noemt Olcay Gulsen, eigenaresse van het internationaal succesvolle modemerk SuperTrash, haar liefde voor mode. “Ik ben er dag en nacht mee bezig. Als ik in een restaurant een muur zie met apart behang denk ik: mooi patroon voor een blouse. Kom ik bij het opruimen van mijn huis een foto tegen van mijn moeder toen ze achttien was, zie ik direct een moderne versie van haar jurk voor me. Ik bezoek overal ter wereld modeshows, galerieopeningen en musea. En als ik een momentje over heb struin ik rond in vintagestores of spit ik modebladen door. Ik volg en schrijf blogs en ben actief op sociale netwerken. Als je precies wilt weten wat ik aan het doen ben hoef je me alleen maar te volgen op Twitter.”

Gulsens brandende liefde voor mode is er al zolang ze zich kan herinneren. Zo verknipte ze als klein meisje eens de nachtjapon van haar moeder. Gulsen: “Ik had Madonna gezien op tv in dat korset met de beroemde puntborsten. Dat wilde ik ook!” Grinnikend: “Over het resultaat was mijn moeder niet echt te spreken.”

Ook niet bepaald blij was Gulsens moeder toen dochterlief ontdekte dat spijkerbroeken met chloorvlekken in de mode waren. Gulsen: “Ik besloot de Levi’s 501 die ze net voor me gekocht had in een emmer chloor te dopen. Heel die broek verpest natuurlijk.”

“Wat ik zo mooi vindt aan mode, is dat het mensen telkens als ze opstaan weer de keuze geeft te zijn wie ze die dag willen zijn. Ik kan er de ene dag bijvoorbeeld bijlopen als een zwarte weduwe, terwijl ik de volgende dag rondhuppel in een bloemetjesjurk. Zo raak ik nooit uitgekeken op kleding.”

Karen Paanakker (50)

Bedrijf FirstCompany
Levert flexibele arbeidscapaciteit op het gebied van zorg en inkomen aan overheidsinstellingen
Medewerkers 123 vast, wekelijks tussen de 250 en 350 uitzendkrachten
Omzet 2009 18,9 miljoen euro
Inspiratie ‘Sport en gezin’
Ambitie ‘Een verdubbeling van de omzet’

In het blauwgekleurde kantoor van FirstCompany in Huis ter Heide worden elke dag verse sinaasappels geperst voor de gemeenschappelijke lunch. Voor of na het werk kan er worden gesport in de fitnessruimte. Het draagt bij aan een prettige werksfeer en een gezonde levensstijl. Algemeen directeur Karen Paanakker geeft zelf het goede voorbeeld. “Ik ben een fervent hockeyster en heb net een halve marathon gelopen. Met sport zoek ik mijn grenzen op en ontdek ik dat ik meer kan dan ik denk.” Paanakker heeft astma en kreeg onlangs de diagnose reuma. “Sporten kan ik wel vergeten, dacht ik toen ik dat hoorde. Maar ik heb mezelf er doorheen geknokt. Dat geeft veel voldoening.”

Zakelijk zit Paanakker ook zo in elkaar: bij tegenslagen blijft ze vechten. “Het glas is meestal halfvol, vaak zijn de dingen positiever dan je in eerste instantie denkt.” Ondernemen is volgens haar bovendien bezig blijven, kijken waar kansen liggen en verder bouwen aan je bedrijf. FirstCompany levert flexibele arbeidscapaciteit op het gebied van zorg en inkomen aan overheidsinstellingen als het UWV, de Sociale Verzekeringsbank, de IND en gemeentes. Het verricht arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen en onderzoekt bijvoorbeeld of asielzoekers gezond genoeg zijn om terug te keren naar het land van herkomst. Werken bij FirstCompany kan op verschillende manieren; als uitzendkracht of vaste medewerker die wordt gedetacheerd bij opdrachtgevers. Verder is FirstCompany intermediair voor zzp’ers.

Paanakker, zelf bedrijfsarts, begon met ClientFirst in 2000. “Ik zag veel gaten in de gezondheidszorg en dacht: het kan veel sneller, handiger en beter.” Ze begon met het detacheren van bedrijfsartsen. “Wanneer zij als zelfstandige werkten, bleken ze veel gemotiveerder dan in dienst bij een Arbodienst. Geen vergaderingen meer, maar een totale focus op output.” P
aanakker draaide in haar eerste jaar als ondernemer vier ton omzet, door autonome groei werd FirstCompany gestaag groter. Toch ging ze een paar jaar geleden op zoek naar een strategische overnamekandidaat. “Ik wilde ons pallet verbreden en minder afhankelijk zijn van de grillige overheid.” Want de zorg mag dan geen conjunctuurgevoelige branche zijn, Paanakker heeft wel te lijden onder het onbestendige politieke klimaat. “Elk nieuw kabinet neemt andere maatregelen, met soms grote gevolgen voor ons.” Zo werd ze door een overheidsbezuiniging in 2009 gedwongen om een aantal werknemers te ontslaan die jarenlang uitstekend werk hadden verricht. “Dat doet pijn.” Met hulp van een adviseur vond ze Fysion, marktleider in het uitzenden van fysiotherapeuten. In 2008 werd het ingelijfd. Nu detacheert FirstCompany ook fysiotherapeuten, onder andere bij zorginstellingen.

Door de overname veranderde de structuur van het bedrijf: er is een holding FirstCompany. Van daaruit werken de verschillende labels. Behalve Fysion bijvoorbeeld ook het nieuwe label DentalFirst dat de overhead voor tandartsen en mondhygiënisten regelt. Paanakker hoopt op meer overnames in de toekomst. “Om te zorgen voor voldoende continuïteit is het noodzakelijk dat onze omzet over vijf jaar is verdubbeld. Groter worden betekent hopelijk dat we geen afscheid meer hoeven te nemen van medewerkers.” Paanakker heeft naast haar drukke ondernemersbestaan ook nog een gezin met vier (puberende) kinderen. Het helpt haar relativeren. “Ik vind mijn werk fantastisch, maar uiteindelijk zijn mijn man en kinderen het allerbelangrijkste.”

Nicolette Mak (38)

Bedrijf Valid Group
Wat koeriersdienst, vacaturebank, administratiekantoor en training- en coachingbedrijf voor & door mensen met een lastig lichaam
Opgericht 1999
Ambitie ‘Gelijkwaardigheid creëren voor iedereen met een afstand tot de arbeidsmarkt’

Ruim tien jaar geleden startte Nicolette Mak Valid Express, een koeriersdienst voor gehandicapten. Een reeks bedrijven rond hetzelfde maatschappelijk verantwoorde concept volgde. De social serial entrepreneur, zoals Mak zichzelf noemt, zit nog boordevol ideeën. “Ik kan niet mijn energie stoppen in iets wat de wereld niet mooier maakt.”

Haar allereerste ervaring als ondernemer had Mak toen ze in 1997 Dutch Dynamite lanceerde, een zout dropdrankje met twintig procent alcohol. Voldoening haalde ze er niet uit. “Ik werd er niet blij van”, vertelt ze. “Het was gewoon handel.” Haar broer, die een spierziekte heeft, bracht haar op het idee van Valid Express. “Toen kwam ik erachter: ik wil alleen nog maar iets doen waarmee ik andere mensen help.” Ze werd bewust sociaal ondernemer. “Geld is nooit een drijfveer geweest, ik wil een maatschappelijk probleem aanpakken. Het klopt niet hoe de samenleving omgaat met gehandicapten. Er wordt alleen in problemen en beperkingen gedacht.”

Mak praat snel, als een wervelwind. “Het is heel vermoeiend om Nicolette te zijn, ik zwabber alle kanten op. Ook thuis”, zucht ze. Tot een paar weken terug had ze co-ouderschap geregeld voor haar dochtertje van vijf en zoontje van acht. Nu is ze opeens fulltime mama. “We zagen dat het niet goed was voor de kinderen. Gelukkig heb ik een vriendinnetje dat helpt. Zij haalt ze uit school, ik ben thuis met het eten. Als de kinderen op bed liggen werk ik nog even of probeer ik een sociaal leven te hebben, maar het is wel heftig.”

Minder werken is geen optie. Niet nu ze Valid Group aan het uitbouwen is, een licentieorganisatie die ze vanuit Valid Express ontwikkelde en zich net als de koeriersdienst richt op mensen met een lastig lichaam: chronisch zieken of fysiek gehandicapten. De groep bestaat uit een vacaturebank (Valid People), administratiekantoor (Valid Solutions) en training- en coachingbedrijf (Valid Academy). En dan is er ook nog Valid Mushrooms in Roemenië, waarvoor ze nog een ervaren champignonkweker zoekt.
Hoe runt ze al die bedrijven naast elkaar? “Ik doe het niet alleen en ik ben natuurlijk niet degene die de kar hoeft te trekken. Met licenties kun je heel makkelijk schaalgrootte bereiken. Ik word niet blij van het runnen van een bedrijf, afschuwelijk!” Die les heeft ze geleerd van Valid Express. “Lang had ik het idee dat we een teletubbiekoeriersdienst waren. Dat bleek mee te vallen, maar doordat ik tien jaar lang in mijn eentje de bal in de lucht hield, heb ik iets laten liggen. Het had veel groter kunnen zijn wanneer ik niet was verzand in de dagelijkse dingen.” Dat doe ze nu anders. “Ik overzie alles beter en heb meteen toppers om me heen verzameld om Valid Group naar een hoger niveau te tillen.”

Het kan Mak niet snel genoeg gaan. De ideeën blijven opborrelen. “Ik wil ook nog een Valid Sales, dat hoort er gewoon bij. En als er morgen iemand naar me toe komt die Valid appeltaarten wil verkopen, dan doe ik mee. Laatst kwam er iemand langs met een idee voor Valid Graphics. Dat gooien we dan ook in het potje. Ik creëer, zou niet anders willen. Ik wil verder, meer, groter. Er zit een enorme drang in me om dat waar ik goed in ben in te zetten voor het collectief. Het is een heerlijke manier om te ondernemen.”
 

Karin Loeffen

Bedrijf Libersy
Wat online afsprakentool
Opgericht 2006
Ambitie Wereldwijd acceptatie van white label ‘Click-to-book ™’ systeem
 

“Ik kan je een primeur geven, want de inkt is net droog van onze laatste investeringsronde”, zegt Karin Loeffen, oprichter en ceo van technostarter Libersy blij. Met de vorige rondes meegerekend heeft de ondernemer een bedrag van ongeveer twee miljoen euro binnengehaald voor haar online afsprakentool. Op de vraag of dat geld nodig was omdat er een tekort was, gaat Loeffen niet in. “Het is een kwestie van sneller ontwikkelen, sneller uitbreiden en nog meer internationale projecten aangaan zoals in Duitsland, Zwitserland en Spanje. We spelen mee op wereldniveau en daar gaan de ontwikkelingen snel. We moeten blijven aanhaken en daarvoor is geld nodig.”
Als oprichter, bedenker en zoals ze zelf zegt manusje-van-alles, leidt Loeffen het technologiebedrijf met een vooruitziende blik. “Wat ik het allerleukst vind, is het uitwerken van mijn visie op de toekomst. De roadmap van het bedrijf moet daarop aansluiten. Het betekent dat je er echt af en toe voor moet gaan zitten om te bedenken waar de gebruiker het meest behoefte aan heeft en waar de kansen liggen”, vertelt ze. “Zo bedacht ik dat gebruikers van social media graag een tool willen hebben om een afspraak te maken. Social commerce wordt steeds belangrijker. Die trend hebben we vertaald naar een afsprakengadget en vervolgens hebben we een overeenkomst met Hyves gesloten. Via Hyves kun je afspraken met elkaar maken om leuke dingen te doen en kunnen bijvoorbeeld kappers en fysiotherapeuten geboekt en betaald worden voor hun diensten. We zijn al live met British Telecom en met directory iLocal (nu van TomTom, red.) in de UK; 16.000 bedrijven zijn daar via onze tool 24/7 boekbaar, zoals wij dat noemen.”

Het idee voor Libersy ontstond in 2005 toen Loeffen zich eraan ergerde dat je een kapper niet even online kon boeken. Hoewel zonder ervaring als ondernemer en een leek op technologiegebied – maar met ervaring in het uitwerken van online businesscases voor vrouwonline.nl – zag Loeffen een uitgelezen kans om zelf aan de slag te gaan om dit gat in de markt te dichten. “Ik ben een optimist in hart en nieren. Uit een psychologische test is jaren geleden naar voren gekomen dat ik zeer geschikt ben om met een no-brand van deur tot deur te gaan. Overigens kwam daar ook uit dat ik fysiek een longinhoud heb waar een man nog een puntje aan kan zuigen.”
Ze schreef een businessplan en begon een zoektocht naar de beste softwareontwikkelaar op dit gebied. Die eindigde in Michigan, waar ze een overeenkomst sloot met een professor van de Universiteit van Michigan, een van de allerbeste algoritme-experts. Hij nam ontslag en stelde een ontwikkelteam samen. Vier jaar lang wordt er nu al ontwikkeld aan de software, waarbij Loeffen ook partijen als KPN, TNO en allerlei focusgroepen heeft ingeschakeld voor het eerste prototype. Ze heeft haar achterstand in kennis ruimschoots ingehaald. Gebouwd wordt er via de programmeertaal Ruby on Rails en de kracht van Loeffen is “om het project sterk te leiden, anders gaat het alle kanten op. Ik hou wel van de to-the-pointheid van programmeurs.”

Om geld op te halen voor de eerste ronde heeft ze de hypotheek op haar huis verhoogd en beroep gedaan op vrienden en familie, een kleine beleggingsclub en wat informele investeerders. Toen de eerste paar ton op waren en er echt geld bij moest -na het eerste prototype – dacht Loeffen geld te kunnen ophalen in Silicon Valley. Ze sprak op internationale congressen en netwerkte zich een ongeluk, waardoor ze bij de juiste Amerikaanse investeerders in het vizier kwam, zoals Ron Conway. Maar uiteindelijk bleek het toch te naïef om te denken dat hij een startende Europese ondernemer zou financieren die nog niet van plan was om naar Silicon Valley te verhuizen.
Bij het Flevoland Technologiefonds was het wel raak. De belangrijkste overwegingen volgens Loeffen: een product dat staat, een klantenlijst, een geweldige board van adviseurs en een gedreven ondernemer die een rotsvast vertrouwen heeft in het product. “En ook wel een beetje een gezonde blinde vlek natuurlijk, dat moet je wel hebben als ondernemer”. Nu bij de nieuwe derde ronde doet die weer mee, net als een nieuwe investeerder: Henq capital. Loeffen is inmiddels minderheidsaandeelhouder, maar wel een met een doorslaggevende stem op bepaalde gebieden. “En….”, zegt ze lachend: “Ik mag blijven!” En weg is ze, want één keer per week moet er geoefend worden met haar band Baroq, die je overigens ook kunt boeken via de book-it-now tool van singer-songwriter Loefen.
 

Marijn Pijnenborg (39)

Bedrijven Zomoto, Boralis
Wat autoportals en investeringen
Ambitie “Ik wil in 2010 nog in maximaal tien startups investeren”

“Ik heb het gemist, het nadenken en praten over nieuwe dingen, en die vervolgens uitwerken. Werk hoort bij mij.” Marijn Pijnenborg is na acht weken nadenken over of haar pasgeboren meisje al gepoept heeft of niet, weer aan de slag als ondernemer en investeerder. “Ik vind het geen logische combinatie, het zijn verschillende vakken. Als ondernemer moet je het helemaal zelf doen, je moet erin geloven en zelf de besluiten nemen. Als investeerder moet je juist niet op de stoel van de ondernemer gaan zitten, je moet er pas zijn als het niet goed gaat en dan met een advies voor een oplossing komen. En niet de hele tijd valkuilen zien” En toch doet ze het, ze is een van de weinige vrouwelijke investeerders. Daarover zegt ze: “Ik wist niet dat dat een ding is eigenlijk.” Geen issue dus voor Pijnenborg.
Pijnenborg zette Freeler op, de eerste gratis internetprovider, en daarna Funda, de huizenzoekmachine. Hoewel het voor haar bij beide bedrijven voelde als een eigen bedrijf, was ze volgens haar definitie geen ondernemer, want ze bezat geen aandelen in de bedrijven. Wel was er een lucratieve bonusregeling en daarmee legde ze de basis voor haar huidige activiteiten. Met Marque Joosten, haar businesspartner in crime bij Freeler en Funda, zette ze in 2007 Zomoto en Boralis op. “Ik wilde iets met auto’s doen en zag dat we het businessmodel van de verkoop van auto’s via internet op z’n kop konden zetten. We hebben inmiddels diverse autoportals ontwikkeld en zelfs de domeinnaam auto.nl gekocht. Ik ben echt aan het ondernemen met Zomoto.”

Om tegelijkertijd alle andere ontwikkelingen te kunnen volgen op internet, bedachten ze, investeren ze internetbedrijven. “Zo blijf ik geïnspireerd. Ik kan met iemand aan de gang gaan die een plan heeft en leren hoe die te werk gaat en problemen oplost.”

Dat deed Pijnenborg al als adviseur voor Diningcity, al was dat zonder aandelen, “meer als aardigheid”. Via Diningcity investeerde ze in Seatme, het restaurantreserveringssysteem, maar haar belang daarin heeft ze weer verkocht. “Het bedrijf was in een nieuwe fase, een soort van militaire uitrol, en daar komen vraagstukken bij kijken waar ik niet over mee wil denken. Heel erg operationeel zeg maar. Als iets op de rails staat, dan ga ik wat anders doen, zowel als ondernemer als investeerder. Tenzij er een mogelijkheid is om verder te innoveren natuurlijk, dan vind ik het nog wel leuk.”

Recentelijk heeft ze geïnvesteerd in Usabilla, omdat ze “gewoon overrompeld was door de kennis van die jongen” (Paul Veugen, red.). “De persoon van de ondernemer is het belangrijkst, als die wegvalt lukt het meestal niet met de startup”. Zes keer per jaar zijn er intense besprekingen en één keer per maand telefonisch contact, hoewel er pieken zijn bij belangrijke gebeurtenissen. In de komende periode wil ze in maximaal tien startups investeren, met bedragen die variëren van 10.000 euro tot 100.000. “Waarschijnlijk gaan we elk kwartaal bedrijfsplannen bekijken en dan met name doorrekenen, want daar zit toch vaak de meeste pijn: de businesscases blijken dan niet te kloppen.”

Wat zijn de verwachtingen eigenlijk? “Als de helft van al mijn investeringen een succes is, ben ik blij. En als het niet lukt, dan blijft er nog genoeg over.” Als het aan Pijnenborg ligt blijft ze samenwerken met Joosten, en wellicht nog met nieuwe participanten in hun fonds. “Het is eenzaam als ondernemer of investeerder, ook al heb je werknemers. Het is rustiger en leuker met een businesspartner.” “En..”, voegt ze toe: “Je kunt even weg om een kindje te krijgen.”
 

Dorrie (39) en Betty (38) Eilers

Bedrijf Neptunus
Wat ontwikkelen, produceren en verhuren van tenten en tijdelijke accommodaties
Opgericht 1937 (sinds 2000 eigenaar)
Ambitie met nieuwe tentconcepten op de markt vooruitlopen en zonder externe financiering groeien

 

Binnenkort knallen er champagneflessen in het Limburgse Kessel. Dorrie (39) en Betty Eilers (38) van tentenverhuurder Neptunus nemen deze lente – samen met broer Antoine (35) – officieel het bestuursstokje van vaderlief over.
Niet dat er veel verandert. Sinds 2000 waren de kinderen – ieder heeft een derde van de aandelen – reeds eigenaar. Vader Hans (63), die als statutair directeur aanbleef, heeft zich de jaren daarna geleidelijk uit de bedrijfsvoering teruggetrokken. Dorrie: “We blijven alles bespreken aan de keukentafel, maar wij nemen de beslissingen.”

Dorrie heeft onder meer zes jaar lang saleservaring opgedaan voor Neptunus in Engeland en treedt sinds de eigendomsoverdracht op als commercieel directeur. Betty, die een logistieke achtergrond heeft, opereert sinds enkele jaren als logistiek directeur. Binnenkort worden de titels dus formeel vastgelegd. Wie bestuursvoorzitter wordt, is nog geheim.

Mede onder de leiding van Dorrie en Betty heeft Neptunus, die zich tot de fine fleur van Europese tentenmarkt mag rekenen (naar eigen zeggen veertig miljoen euro omzet in 2009 en vestigingen in zeven Europese landen), een strategische koerswijziging ondergaan. Traditioneel moet het bedrijf het hebben van tentenverhuur aan grote evenementen. Wie deze zomer bijvoorbeeld op het North Sea Jazz Festival of het Royal Ascot (prestigieuze Britse paardenraces) rondloopt, kijkt er tegen een ‘Kessels dakje’ aan.

Die evenemententak is echter seizoensgevoelig. Inmiddels haalt Neptunus daarom zo’n dertig procent van haar omzet uit de ‘semipermanente zakelijke markt’. Het gaat om meerjarige contracten met bedrijven of overheden voor de huur van mobiele, semipermanente bedrijfsruimtes, een soort luxe noodlokalen. Betty: “We zijn het afgelopen decennium mede daardoor in omzet verdubbeld en behoren tot de top-5 van Europa.”

Hoewel Neptunus een groot deel van haar productie de afgelopen jaren heeft verplaatst naar Polen – broer Antoine ziet toe op R&D en operationele zaken – is de familie nog steeds verankerd in ‘de Kesselse kleigrond’. Een groot deel van de productontwikkeling, assemblage en sales vindt er nog plaats. “Het is belangrijk rekenschap te geven aan de gemeenschap”, zegt Betty. Een beetje gekscherend voegt Dorrie er aan toe: “We sponsoren een ware waslijst aan fanfares en voetbalverenigingen.”

Door de marktdifferentiatie is Neptunus ook redelijk ongeschonden uit crisisjaar 2009 gekomen. Dorrie: “Bedrijven stellen bouwinvesteringen uit en kiezen als alternatief voor onze semipermanente ruimtes.” De omzetdaling is vorig jaar met vijf procent beperkt gebleven en de nettowinstmarge met zeven procent goed overeind gebleven.

Met het succes neemt ook de interesse van buitenaf toe. Neptunus zou een overnamebod van een Franse concurrent hebben afgeslagen. Dorrie: “Het is leuk om eens aan een bod te ruiken. Maar we zijn vrij zeker dat we zelfstandig willen blijven groeien in de markt en externe financiering buiten de deur willen houden.”

Hoe anders vergaat het inmiddels concurrent De Boer. In 2000 ging het familiebedrijf uit Alkmaar in zee met private equity investeerder 3i. In 2005 stapte NPM Capital in. De familie De Boer heeft zich toen, terwijl het bedrijf er niet al te florissant voor stond, laten uitkopen. Van de groeiplannen van het nieuwe management – in vijf tot acht jaar van zestig miljoen naar vijfhonderd miljoen euro – is weinig terechtgekomen. In 2008 dook De Boer diep in de rode cijfers. Momenteel houdt NPM het met extra kapitaalinjecties overeind. Je zou denken: een reden om in Kessel te toosten? Dorrie: “Zo zien we het niet, we houden van een glas champagne, maar dit wensen we onze concurrent niet toe.”

Erna Froon (48)

Bedrijf: HappyCustomers
Startdatum: 2000
Werknemers: 51-100
Omzet: 6 miljoen

 

‘vrouwen moeten elkaar de bal toespelen’

Ze vindt zichzelf een conservatief ondernemer, maar wil wel dat haar bedrijf binnen vijf jaar uitgroeit tot een organisatie met 500 man personeel. Erna Froon (48) runt al tien jaar it-dienstverlener Happy Customers, en nog altijd met veel plezier. Maar dat plezier mag de ambitie niet in de weg staan. Vanaf de zolder van Jan des Bouvrie probeert ze slag na slag te slaan in de it-markt, waar volgens haar nog altijd het old boys network heerst. Daarom trekt Froon ten oorlog. Geen vuile oorlog, maar een slimme: “Als ik een opdracht kan gunnen aan een vrouw, dan zal ik dat zeker doen.” Een gesprek met een verlicht zakelijk feministe over ambitie, groeien en de vrouwelijke touch van een it/bedrijf. “Ik neem risico’s, maar wel conservatieve. Het is niet alles of niets bij mij. Ik nam vroeger nooit meer dan vijf knikkers mee naar school, ook al had ik er veel meer. Dan kon ik er maar vijf verliezen.”

Ben je een geboren ondernemer?

Ik wilde altijd wel een eigen bedrijf, maar niet alleen. Als ik wat wil doen, moet dat met meer mensen om me hen, was mijn gedachte. In 2000 kwamen een paar dingen bij elkaar. Ik ontmoette mijn toenmalige compagnon. Zij kwam uit de detachering, ik uit de consultancyhoek. We zijn gestart met twee investeerders. We spraken ook met de bank, maar ondanks dat we zelf ook een behoorlijk startkapitaal hadden, lukte het niet om een lening te krijgen. In 2000 werd het ook net crisis. In Laren zijn we begonnen, en in een paar maanden groeiden we meteen door naar zo’n twintig man. In de jaren daarna maakten we soms een sprongetje, dan bleven we weer hangen, tot we vijf jaar geleden op ongeveer dertig man zaten. Op dat moment heb ik mijn compagnon uitgekocht, zij ging emigreren naar Zuid-Afrika. Ook de investeerders heb ik uitgekocht.

Je wilde in 2000 niet alleen beginnen. In 2005 is dat veranderd?

Ja. Het kwam ook door de omstandigheden. We zijn niet uit elkaar gegaan omdat er onenigheid was, maar omdat het leven zo liep. Toen ik hoorde dat mijn compagnon wegging, dat ik wel: en nu? Maar al snel voelde ik ook de ruimte. Ik ben ook niet op zoek geweest naar een nieuwe partner. Daar had ik geen behoefte aan, is ook niet bij me opgekomen. Ik had toen al wel een paar mensen om me heen, een klein managementteam, en daar had ik alle vertrouwen in. Bovendien, later instappen geeft complicaties. Volgens mij is dat altijd lastig. Je zit ook met een financieel plaatje, net als wanneer je uit elkaar gaat. Degene die vertrekt, vindt altijd dat hij te weinig krijgt en degene die moet uitbetalen, vindt het veel te veel. Hoe goed je alles ook uitrekent. Ik ken voorbeelden van mensen die alles tot in de puntjes hadden vastgelegd, maar toen ze dan uit elkaar gingen, werd de berekening onderuitgehaald. Dan is de markt weer gunstiger, of juist slechter. Ik kijk liever op dat moment hoe het gaat.

In de periode rond je start, de internethype in 2000, was het vrij normaal om met externe investeerders te starten. Voor jou ook?

We hadden al een flink startkapitaal waarmee we hadden kunnen starten, maar we wilden het liefst met een grote groep mensen beginnen, om schaalgrootte te krijgen. Maar om dat uit te zingen, hadden we wel een oorlogskas nodig. We zijn alle banken afgegaan, hebben overal gepresenteerd en overal werd het plan goed ontvangen, maar het antwoord was steeds dat we niks kregen. Zeer frustrerend. Het was dus helemaal niet onze bedoeling om met investeerders te starten. Iedereen had het in die dagen ook over burn rates en geld uitgeven, en ik dacht alleen maar dat we ook gewoon winst moesten maken. Ik begreep dat gewoon niet en dacht daarom: laat maar zitten, ik moet alleen dingen doen die ik wel begrijp. Maar noodgedwongen kwamen we wel uit bij investeerders. Mijn oud-werkgever wilde investeren, samen met een informal investor. Dat ging ook heel snel. Waar ik met banken drie maanden bezig was, was dit in een avond bekeken.

Was het nodig om met startkapitaal te beginnen, of had het ook kleiner gekund?

Nou ja, je hebt wel wat volume nodig. Wij waren met z’n tweeën, maar niet in het veld aan het werk; alleen maar commercieel bezig. Dat betekent dat je al snel naar twintig man moet om de kosten gedekt te krijgen. Ik denk dat die aanpak anders is dan je veel ziet in de it-markt. Oprichters zitten vaak zelf in het begin bij de klant, en trekken zo af en toe iemand aan. Wij zijn juist vanuit de commerciële en marketingtechnische insteek gestart.

Wat deugde er volgens die banken eigenlijk niet aan het plan?

Ik heb wel eens gezegd dat ik me nog nooit van mijn leven gediscrimineerd heb gevoeld, maar ik hoorde ook van anderen dat het bij de bank wel verschil maakte of je man of vrouw was.

Een blonde vrouw in de it, dat kan niet goed gaan?

Ik heb wel gedacht dat onze business inderdaad niet serieus genomen werd. Dat we een breiwinkeltje of iets dergelijks startten, voor de bezigheidstherapie. Terwijl we een serieus plan hadden.
 

Lag het wellicht ook aan de naam, Happy Customers?

Ja, dat zou goed kunnen. We hebben laatst nog interne discussies gehad over de naam, of die weerspiegelt wat we doen. We krijgen twee dingen te horen. Conservatiefdenkende mensen nemen de naam niet zo serieus, en dus ook onze activiteiten niet. Als we dan vertellen wat we doen, vragen ze: waarom heet je dan niet anders? De andere groep vindt het juist een gave naam, die niet snel vergeten wordt. Ik heb er wel eens over nagedacht of we ook geen naam moesten nemen met IT erin, maar dan ben je net als iedereen en dat willen we natuurlijk niet.

Wat is er bij jullie dan zo anders dan bij de concurrent?

We proberen het familiegevoel erin te brengen, met een informelere band. We besteden veel aandacht aan de mensen, maar ook aan de partners en gezinnen. Om de paar maanden houden we op zaterdag een LAN-party. Dan worden alle computers naar binnen gesleept en wordt er de hele dag gegamed. Is ook niet gezellig hoor, niemand zegt wat! We hebben ook een gameserver, dus veel mensen zitten twee avonden per week vanuit huis met elkaar te gamen. De grap ervan is dat het onderling een band schept. We krijgen ook wel klanten die graag tegen ons willen spelen. Het is niet zo bedoeld, maar het is een leuk bijeffect. Het heeft met onze business te maken, wij moeten het van onze mensen hebben. Als zij iets anders uitstralen dan wij willen verkopen, dan klopt er iets niet.
Onze mensen komen bijna allemaal uit eigen kweek. Dat heeft als voordeel dat het dna van de onderneming er goed in zit. Aan de andere kant moet je wel oppassen dat je niet blind wordt voor je eigen fouten, dus op commercieel vlak laten we wel mensen van buiten instromen.

Wat voor klanten trek je aan?

We hebben twee takken van sport. Voor de detachering zitten we vooral in de bedrijven met meer dan 200 werknemers. Dat varieert van de marine tot banken en accountantskantoren. Daarnaast doen we ook managed services. Eigen ict-helpdesk en werkplekondersteuning, dat soort dingen. Dat doen we sinds vorig jaar, ook ingegeven door de economische situatie. Detachering is heel kwetsbaar voor schommelingen. Die managed services doen we vooral voor bedrijven tussen de vijftig en honderd werknemers. Die zijn al zo groot dat ze eigenlijk een ict’er in dienst moeten hebben. Maar één is geen, want die kan ook ziek worden, en gaat op vakantie. Dus heb je er eigenlijk meer nodig, maar zomaar een paar mensen aannemen, daar zijn ze dan weer net te klein voor. Die zaken kunnen ze dus prima uitbesteden.

Hoe concurreer je met de grote jongens? Detachering is een volle markt…

Maar wel een markt met veel kansen. Ook de managed services die we aanbieden, daar is veel vraag naar. In het begin is het investeren. Voor die ene klant die belt, moet je wel iemand hebben zitten. Maar omdat je die mensen hebt zitten, trekt het ook weer klanten aan.

Nu zit je op honderd werknemers. Een bedrijf van die grootte ziet er heel anders uit dan een onderneming van twintig man. Wat zijn de verschillen volgens jou?

Groei gaat in stappen. De eerste twintig man gaat relatief makkelijk. Dat heeft er volgens mij ook mee te maken dat mensen je iets gunnen als starter. Van twintig naar veertig was heel moeilijk. Je komt haast niet over die dertig heen, daarna moet je dingen echt anders gaan organiseren. Tot die tijd kent iedereen elkaar, gaat het allemaal losjes en makkelijk. Vanaf dat moment wilden we in businessunits verder bouwen, volgens de celtheorie van Eckart Wintzen. In groepen tot dertig man kent men elkaar, dan heb je niet al te ingewikkelde procedures nodig. Dat houdt je slagvaardig. Vanaf 25 medewerkers zijn we dat gaan voorbereiden, hebben we er twee groepen van gemaakt. Op een gegeven moment hadden we twee groepen van twintig, dat leek al ergens op! We konden op dat moment heel moeilijk aan mensen komen en daarom bedacht ik dat we ergens anders een nieuwe vestiging moesten openen. Dat werd Apeldoorn, en die vestiging groeide weer uit tot twintig. Zo hebben we dat ook in Gouda gedaan, en zo doen we dat nu in Tilburg.
Na die drempel van dertig groeiden we toch naar vijftig, en daar kwamen we maar niet overheen. Dan gaan mensen uit dienst, dan krijg je er weer drie bij, heel apart gaat dat. Dat merkten we ook bij de tachtig, en ook weer bij de honderd. Over die honderd komen we maar niet heen. Ook de markt heeft natuurlijk niet geholpen. We hebben het jaar met een plus kunnen afsluiten, maar het blijft kwakkelen. In het westen loopt het nu goed, in het oosten slecht.

Wat vind je zelf eigenlijk makkelijker: twintig man aansturen of een groter bedrijf van honderd werknemers runnen?

Ik vind het nu makkelijker. Er zitten goede mensen op de teams. Onbedoeld krijg je wel meer afstand, want de mensen in het veld zie je minder. Ik probeer wel bij de meetings te zijn, en we houden introductiedagen. Ik ken ze nog, maar belangrijker is het dat de mensen in de vestigingen elkaar kennen. Werknemers zeggen wel eens dat ze niet iedereen kennen, maar dat kan ook niet meer. De vestiging moet een thuisbasis zijn.

Heb je ambities voor verdere groei? In Nederland of daarbuiten?

Ik wil echt de grootste worden op ons gebied. Je moet een doel hebben waarvoor je op je tenen moet staan. Ik wil heel graag naar 500 man. Eigenlijk had ik al verwacht om dit jaar op honderd man te zitten, maar dat gaan we gewoon niet halen. Ik wil wel dat de helft van onze business in die managed services gaan zitten.

Wil je dan via overnames groeien?

Dat is een gewetensvraag. Ik denk dat we heel sterk zijn in cultuur maken en houden, maar als je gaat overnemen krijg je een hele andere cultuur binnen. Ik denk dat ik daar niet goed in ben, maar ik weet ook dat dat de manier is om snellere groei te bewerkstelligen. Dat is een dilemma.

Is dat nu de vrouwelijke aanpak, om een cultuur te willen neerzetten?

Dat weet ik niet, zou kunnen. Ik hecht er in ieder geval wel sterk aan, om twee redenen. Ten eerste denk ik dat je er op deze manier zakelijk alles uithaalt wat erin zit. Ik vind het mooi om ieders kwaliteiten te benutten. En ten tweede wil ik dat graag in een plezierige omgeving doen. Dat is best moeilijk, want als je groter wordt, haal je ook wel eens mensen binnen waar je geen goed gevoel bij hebt. Ik ben wel eens achter mijn bureau weggekropen omdat ik gewoon geen zin had om zo iemand te zien. Toen dacht ik wel: daarom ben ik toch niet voor mezelf begonnen?

Even terug naar die overname. Misschien wel, misschien niet…
Ik ben aan het kijken, hoor. Dat vind ik wel een beetje eng.

En anders? Weer naar een investeerder stappen?

Nee. Ik wil het zelf doen. We kunnen dat zelf redelijk goed financieren, er is een goede basis en het spelletje kennen we ook. Je kunt kiezen voor een investeerder, compleet met zware marketingcampagne, maar dat heb ik ook vaak zien mislukken. Ik denk dat dat onevenredig veel geld kost. Dan bind ik liever kleine bedrijfjes aan ons, daar heb je meer de kans dat het gevoel en de cultuur goed aansluiten.

Zit je nu in het befaamde Niemandsland? Te groot voor kleine klanten, te klein voor de groten?

Een beetje wel, ja. We kunnen grote klanten bedienen, maar we gaan natuurlijk ook voor continuïteit, en daar hebben we meer schaalgrootte voor nodig. We zullen grote aanbestedingen binnen moeten halen. Dat is een gevecht, en het is nu ook oorlog in de markt.

Past dat bij je, oorlogvoeren?

Tot op zekere hoogte wel, ik hou ervan om op het scherpst van de snede te acteren. Maar ik hecht ook aan integriteit, en dat staat haaks op oorlogvoeren. Maar ja, je kunt ook slim oorlogvoeren.

Klopt de concurrent hier wel eens aan de deur om Happy Customers over te nemen?

Nee, dat gebeurt niet. Ik sta er ook niet echt voor open, denk ik. Laatst was ik bij een meeting van de Entrepreneurs’ Organization, en daar vertelde iemand dat het heel Nederlands is om de tent te verkopen als de eerste groei geweest is. En dat klopt ook wel. Mijn drijfveer is om te winnen, en dan denk ik in eerste instantie niet aan het financiële aspect. Ik wil met deze club iets bereiken. Laten we gewoon doorpakken, en niet bezig zijn met exitscenario’s.

Heb je nog wel eens last van je vrouw-zijn, zoals in de begindagen bij de banken?

Nee, dat gaat nu heel goed, ook bij de bank. Wel merk ik in de business dat er nog steeds een old boys network bestaat dat elkaar opdrachten toespeelt, puur om het feit dat ze vriendjes zijn. Er wordt niet gekeken naar de kwaliteit, of wie de beste de job zou kunnen doen. En omdat dat gebeurt, vind ik ook dat wij, als vrouwen, elkaar de bal moeten toespelen. Maar alleen als de prijs/prestatieverhouding gelijkwaardig is. Als je in gelijke prestaties iets kan gunnen aan een man of een vrouw, gun het dan aan een vrouw.

Je bent een verlicht zakelijk feminist?

Ja, dat vind ik wel een mooie term. Ik kom te vaak opdrachtgevers tegen die te makkelijk naar hun vriendjes stappen. Terwijl ik zeker weet dat we beter en goedkoper zijn, maar hij geeft ons niet eens de kans. Als het zo niet lukt, dan moeten vrouwelijke ondernemers elkaar zeker ook helpen.

 

Rahma el Mouden (51)

Bedrijf: Mas Dienstverleners
Startdatum: 1997
Werknemers: >100
Omzet: 7,5 miljoen

Schoonmaken is en blijft mensenwerk, vindt El Mouden, en daarom is de klant koning en zijn de medewerkers keizer, zo zegt ze zelf. El Mouden was Zwarte Zakenvrouw van 1999 en ze kreeg een gouden speldje van de Marokkaanse koning Mohammed VI. Haar ambities zijn groot: “Ik wil de komende vier jaar mijn omzet minstens verdubbelen, meer buiten Amsterdam opereren en starten met een franchiseconcept.” De ‘M’ van MAS staat voor multicultureel. “Dit komt terug in ons personeelsbestand: tachtig procent van onze medewerkers is allochtoon. Medewerkers die de Nederlandse taal niet voldoende machtig zijn, bieden wij de mogelijkheid Nederlandse taallessen te volgen.”

Anne-Marie Rakhorst (42)

Bedrijf: Search
Startdatum:1994
Werknemers: 200
Omzet: 20 miljoen

Anne-Marie Rakhorst is ondernemer in hart en nieren. In 1994 richtte ze Search Laboratorium BV op. Dat is door de jaren uitgebreid met een ingenieursbureau, opleidingsinstituut, consultancy en kennisbureau. Het bedrijf richt zich op (duurzame) bouw, industrie, milieu, ruimtelijke inrichting, energie en water. Dat allemaal onder het bedrijfsmotto ‘environment inspires’, want Rakhorst hecht veel waarde aan maatschappelijk verantwoord ondernemen. Zowel voor de mensen die in haar bedrijf werken, als voor de omgeving en het milieu. Gerelateerd aan dat thema schreef ze ook de boeken De winst van duurzaam bouwen en Duurzaam ontwikkelen… een wereldkans. Rakhorst maakt tevens deel uit van Urgenda, de Amsterdamse klimaatraad en de raad van advies van de Club van Rome. In 2000 werd ze Zakenvrouw van het Jaar.

Arjanneke Teeuw

Arjanneke Teeuw & Joost de Bruijne: Echtgenoten & sinds 2006 compagnons van Healthy People

Arjanneke Teeuw:

“We kenden elkaar twaalf jaar toen ik in 2006 Healthy People oprichtte. Vanaf het begin hielp Joost, naast zijn gewone baan, met van alles in het bedrijf. Al snel ging het zo hard – we produceren gezonde vruchtensappen – dat ik het werk niet meer in mijn eentje aankon. Omdat Joost er al met één been in stond, was het logisch dat hij erbij zou komen.
Daarover hebben we vantevoren goede afspraken gemaakt. Zoals ’s avonds niet over zaken praten. Dat lukt niet altijd, moet ik toegeven. Dan zeggen de kinderen: ‘pap, mam, jullie gaan toch niet wéér de hele avond over granaatappels praten?’ Maar over het algemeen werken de afspraken prima.
Veel mensen beweren het omgekeerde, maar ik vind het prettig om zakelijk en privé te combineren. Het maakt flexibel. Als er een kind ziek is kunnen we snel kortsluiten wie thuisblijft om het te verzorgen. Joost en ik hebben aan een half woord genoeg. Omdat we elkaar zo door en door kennen, relativeren we een slechte bui van de ander ook makkelijker. We kunnen voor honderd procent tegen elkaar zeggen waar het op staat. Nee echt, ik zie alleen maar voordelen van samenwerken met mijn partner.”

Joost de Bruijne:

“Het voelde als een hele natuurlijke stap om fulltime bij Healthy People te gaan werken. Arjanneke en ik zitten op dezelfde golflengte. Dat bleek al toen we aan het begin van onze relatie vier maanden samen door Azië reisden. Op zo’n trip leer je elkaar wel kennen hoor. Werd Arjanneke bijvoorbeeld midden op Sumatra doodziek; dan moet je het maar met elkaar zien te rooien. Als je dat met elkaar hebt meegemaakt, dan kun je ook samen een bedrijf runnen.
Wat daarin wel helpt is een duidelijke taakverdeling, zodat je niet in elkaars vaarwater zit. Ik doe de financiële kant van de bedrijfsvoering, zij de commerciële. Arjanneke ziet trends in de markt goed aankomen en heeft veel mensenkennis. Ze is ook optimistischer dan ik. Ik zie soms beren op de weg waar zij mogelijkheden ziet.
Natuurlijk hebben we ook weleens spanningen. Zoals laatst toen een toeleverancier ons plotseling in de steek liet. Maar die heb je in elke werkrelatie. Dat zou ook mijn tip aan andere compagnons zijn: accepteer dat er af en toe ruzie is. Als de relatie gezond is komt het altijd weer goed.”

Sherita Narain (38)

Bedrijf: Thermen Holiday
Startdatum: 2003
Werknemers: 40
Omzet: onbekend

De Zwarte Zakenvrouw van 2007 denkt graag groot. Na haar saunacomplexen in Zuidwolde en Schiedam ontwikkelde ze plannen voor het grootste wellnesscomplex van Europa, in de Haarlemmermeer. De schop moet daar nog de grond in, maar de plannen liggen klaar: duizend gasten per dag moeten daar aan hun ontspannende trekken komen. Narain: “In het complex komt het Wellnessplein van de toekomst. Fabrikanten mogen daar hun nieuwste snufjes presenteren en wij kunnen onze gasten het nieuwste van het nieuwste bieden.”

Viviënne van Eykelenborg (42)

Bedrijf: Difrax
Startdatum: 1967
Werknemers: 30
Omzet: onbekend

En weer een familiebedrijf in de lijst. Viviënne van Eijkelenborg nam het bedrijf in babyartikelen over van haar ouders en kreeg alle gelegenheid om het bedrijf uit te bouwen. In de tijd dat Van Eijkelenborg bij Difrax begon, werkten er tien mensen. Ze kreeg geen echte functie, maar concentreerde zich op zaken die bleven liggen. “Aan productontwikkeling deden ze niet, marketing en branding gebeurde nauwelijks, het meetbaar maken van resultaten en aansturen van salesteams helemaal niet. Dat eerste jaar heb ik me vooral met de inkoop en sales beziggehouden. Ik zat in niemands vaarwater.” Nu zit ze alleen in het vaarwater van concurrenten; haar afzetmarkt is door de jaren flink gegroeid.

Yvonne Swaans (43)

Bedrijf: Direct Wonen
Startdatum: 1990
Werknemers: 270
Omzet: onbekend

Vorig jaar kwam er een kink in de kabel in het succesverhaal van Yvonne Swaans. De gemeente Amsterdam oordeelde dat het woningverhuurbedrijf niet volgens de gemeentelijke regels werkte, en trok de vergunning in. Inmiddels werkt Direct Wonen wel weer in de hoofdstad. Swaans begon al in 1990 op de woningmarkt, bouwde het bedrijf uit en dat leverde haar in 2005 de titel Zakenvrouw van het Jaar op. Twee jaar later noteerde ze Direct Wonen zelfs aan de Londense AIM-beurs.

Annemarie Laan (63)

Bedrijf: Timing Uitzendbureau
Startdatum: 1989
Werknemers: 450
Omzet: 200 miljoen

Ze startte in 1989 met een klein regionaal bedrijfje, maar wist het in twintig jaar uit te bouwen tot een organisatie met 53 vestigingen en een omzet van tweehonderd miljoen. Hiermee staat ze in de top-10 van uitzendorganisaties in Nederland. Door de financiële crisis heeft ze harde klappen gehad en zag ze haar omzet dalen, maar dit jaar hoopt ze weer op stabilisatie van de omzet, vertelde ze FD.

Connie Maathuis

Bedrijf: NDA Incasso
Startdatum: 2001
Werknemers:
Omzet: onbekend

De Nederlandse Deurwaarders Associatie (NDA) is ontstaan in 2001 uit vijf gerenommeerde deurwaarderskantoren. NDA verzorgt de volledige behandeling van vorderingen in het incassotraject. Maathuis is een echte netwerker en zit in het bestuur van verschillende organisaties. Sinds 2008 is ze voorzitter van de SVE, stichting vrouwelijke entrepreneurs. Ook is ze bestuurslid van de Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders, redactielid van De Gerechtsdeurwaarder en lid van de Haagsche Commissie van de Vereniging voor Credit Management.

Esther Raats-Coster (37)

Bedrijf: BAN Holding
Startdatum: vanaf 2004 eigenaar
Werknemers: 110
Omzet: 30 miljoen

Zakenvrouw van het jaar 2006. Begon in 1997 helemaal onderaan de ladder als verkoopassistente bij Bandridge Europe, een leverancier van accessoires op het gebied van multimedia, audio en video. Binnen mum van tijd werd ze verkoopdirecteur en vervolgens directeur. In 2004 besloot ze de vier voormalige aandeelhouders van de onderneming – één ervan was haar vader – uit te kopen en werd ze eigenaar van de BAN Holding. Onder haar vleugels verdrievoudigde de omzet en breidde de holding uit tot vijf bedrijven met vestigingen in Nederland, België, Zwitserland en het Verre Oosten. Hiernaast zit ze in diverse Raden van Advies en coacht ze graag (jonge) startende ondernemers. Sinds maart 2009 is ze tevens directeur van Talent naar de Top.

Lucy van der Helm

Bedrijf: DCVF
Startdatum: 1997
Werknemers: >50
Omzet: 5 miljoen

Samen met drie mannelijke compagnons runt Lucy van der Helm een bureau met de raadselachtige naam De Combinatie van Factoren (DCVF). Het brandactivationbureau ‘zet mensen aan tot actie’, zoals in de recente campagne waarbij je als man een scheerbeurt van Yolanthe Cabau Van Kasbergen kunt winnen. Ook Frank het zwarte schaap van Tele2 is een hersenspinsel van DCVF. Het bedrijf sleepte al vele prijzen binnen, en Van der Helm is genomineerd voor de Opzij Power Award 2010 voor de machtigste vrouw in commerciële communicatie.

Madeleine Pauw

Bedrijf: Pauw
Startdatum: 1948
Werknemers:
Omzet: onbekend

Het kledingmerk van de familie Pauw – Madeleine is de dochter van de oorspronkelijke oprichters – wordt omschreven als ‘bekakt’ en ‘deftig’, maar ook ‘on-Hollands’ en ‘elegant’.
De kleding wordt verkocht op 140 verkooppunten over de hele wereld, en heeft in Nederland dertig zaken in eigen beheer. De Pauwstijl is ‘klassiek, chic, een tikje mannelijk en streng; je kunt er de Nederlandse vrouwen met oud geld, of zij die er zo uit willen zien, bijna in uittekenen’, aldus Quote. Haar zoon Christiaan Klein Pauw is inmiddels ook toegetreden tot het bedrijf.

Marijke Schaaphok (46) & Jenny Puzelik (41)

Bedrijf: MasMedia
Startdatum: 2005
Werknemers: 25
Omzet: 7 miljoen

Voordat Marijke Schaaphok aan een eigen avontuur begon, was ze al jaren voor Endemol buitenlandse vestigingen aan het opstarten. Met Joop van den Ende en John de Mol als voorbeeld kan het ook niet anders dan dat de twee partners ambitieus te werk gaan. MasMedia moet tot de top-5 van televisieproducenten gaan behoren. Met meer dan vijftig man (maar voornamelijk vrouwen) personeel en een omzet van zeven miljoen euro zijn de eerste stappen gezet. De eerste producties zijn aan het buitenland verkocht.

Marlies Dekkers (45)

Bedrijf: Marlies Dekkers
Startdatum: 1991
Werknemers: 100
Omzet: onbekend

Marlies Dekkers maakt al bijna twintig jaar lingerie, maar de laatste jaren voelt ze zich gedwarsboomd door nieuwkomers op de markt. Sapph en Yolanthe Cabau van Kasbergen zouden ontwerpen van haar gestolen hebben, en dat zorgt ervoor dat Dekkers meer in de rechtszaal dan achter de naaimachine te vinden is. Neemt niet weg dat ze wel een heus lingerie-imperium heeft gebouwd met beroemde klanten. De crisis ging niet aan haar voorbij – de winkel in Berlijn werd gesloten – maar de naam van Dekkers blijft een ijzersterk merk.

Nicole Disbergen (40)

Bedrijf: meerdere horeca in Amsterdam
Startdatum: 2002
Werknemers: tientallen
Omzet: onbekend

Nicole Disbergen is geen bekend gezicht, maar wel gezichtsbepalend voor de Amsterdamse horeca. Ze is mede-eigenaar van de Chocolate Bar, Sing Sing, Villa Ruysch en Pompstation. In 2002 ontdekte ze met haar toenmalige vriend Ed van Zomeren (die nu nog wel compagnon is) dat er in de buurt waar ze woonde geen leuke kroeg was om een borrel te doen. Ze konden een pandje kopen in de 1e Van der Helststraat, en dat werd de Chocolate Bar, meteen ook de eerste stap naar het Amsterdamse horeca-imperium. Minder: “Regel- en wetgeving in Nederland stimuleert ondernemerschap absoluut niet. Je loopt tegen belachelijke kosten aan. Van het werk dat dat oplevert, zou je moedeloos worden”, zei ze al tegen Jackie Business.

Riet en Truus Spijkers (40)

Bedrijf: Spijkers & Spijkers
Startdatum: 2000
Werknemers: 10
Omzet: onbekend

Door ze de vrouwelijke Viktor & Rolf te noemen doe je ze eigenlijk tekort. Riet en Truus Spijkers hebben een hele eigen stijl. Dat ze succes in de modewereld zouden krijgen, lag niet voor de hand; de zusjes groeiden op in een Overijssels gehucht, vader was automonteur en moeder hielp in de zaak. Ze voelden al snel dat ze ‘anders’ waren dan hun dorpsgenoten, en trokken naar de grote stad (Arnhem) voor een modeopleiding. Ze trokken de stoute schoenen aan, reisden af naar Parijs en vielen eigenlijk meteen in de smaak in ‘het wereldje’. Nu maken ze jaarlijks collecties voor alle grote catwalks.

Sandy Wenderhold (42)

Bedrijf: Sansyl
Startdatum: 1998
Werknemers: 51-100
Omzet: 17 miljoen

De bedrijfsnaam Sansyl zegt je waarschijnlijk niet zoveel, maar onder die noemer vallen acht erotische ondernemingen, waaronder merknamen als Seventeen en Passie. Sandy Wenderhold nam alweer jaren geleden het stokje over van vader Wenderhold, en zag de verinternetisering van de seksindustrie ontstaan. Waar veel concurrenten die omschakeling niet te boven kwamen, draait Wenderhold nog altijd op volle toeren door de acht merken van Sansyl te bundelen en samen te laten werken. Ze blijft een opvallende verschijning: “De meeste mensen verwachten in deze business een ordinaire, blonde del. En dat ben ik dus niet.”

Sarah Keller

Bedrijf: Paparazzi Models
Startdatum: 1996
Werknemers:
Omzet: onbekend

Wat veel mensen niet weten: Doutzen Kroes hebben we te danken aan Sarah Keller. Ze was één van de eersten die zag dat er iets bijzonders was met het meisje uit Friesland dat graag model wilde worden. Inmiddels is Kroes ’s werelds topmodel en één van de grootste hits die Paparazzi ooit scoorde. Daarnaast heeft Keller natuurlijk tientallen modellen onder contract die ze inzet voor campagnes voor bekende merken en bladen wereldwijd.

Tineke Bakker (61)

Bedrijf: Ferm
Startdatum: 1966
Werknemers: 100
Omzet: 100 miljoen

“Hoe het is als vrouw in een mannenwereld? Geen, idee, ik ben nooit man geweest”, aldus Tineke Bakker. De voormalig kleuterleidster staat al vijftien jaar aan het hoofd van het bedrijf dat gereedschap maakt en verkoopt over de hele wereld. ‘Voortdurende verbetering’ is de lijfspreuk van Bakker, ronkt de website van Ferm. ‘Haar passie voor mensen, zakendoen en het product resulteert in een nimmer aflatende innovatiedrift. In techniek, maar ook in design, service of marketing. Ferm zal altijd op zoek zijn naar nieuwe producten.’

Sabine Hulsman (42)

Oprichter Sabine Hulsman (42) van kinderkledingproducent Cookie Company is na bijna vijftien jaar ondernemen recent een les rijker. Snelle groei levert weinig op als vervolgens je winstmarges verdampen.

1996: “Ik begon met beenmodecollecties voor het grootwinkelbedrijf. In het eerste jaar draaiden we al een omzet van 500.000 euro. Ik realiseerde me evenwel vrij snel dat we als private label fabrikant makkelijk ‘uitwisselbaar’ waren en dat een andere strategie gewenst was. We gingen opzoek naar licenties van populaire tv-series of films.”

1998: (scherpe piek)(1,5 miljoen Euro omzet) “Dit was een topjaar. Ondanks een zwangerschap in een hectische tijd realiseerde ik onze doorbraak. Als klein bedrijfje slaagden we erin de licentie voor sokken van Teletubbies te verwerven. Het werd de grootste rage aller tijden binnen ons vak. Iedereen wist in één klap wie we waren. Nieuwe klanten en nieuwe licenties verwerven ging plotseling eenvoudiger. Klanten als Zeeman en Kruidvat kwamen snel binnenboord. Ook volgden licenties voor onder meer Barbie en Furby.”

2002: “Inmiddels had ik twee dochters. Het opbouwen van een gezin parallel aan dat van een bedrijf trok zijn spoor en mijn gezondheid zat in een dip. De omzet steeg door naar 5.000.000 euro, maar zelf lag ik even op apegapen.”

2004: (Piek) “Wederom een flinke groei gerealiseerd, naar ruim 8.000.000 euro omzet. Ook beschikten we over een goede portfolio van klanten en licenties. We bleken een neus te hebben voor nicheproducten. Disney ontbrak echter nog aan onze licentieportfolio. Net toen we hadden opgegeven om er achteraan te jagen, klopte Disney bij ons aan. Hierdoor konden we verder gaan groeien.”

2008: (Omzet 23 miljoen euro) “Ondanks de groei was het een lastig jaar waarin we weinig winst maakten. We kregen te maken met de gevolgen van de crisis, onder meer in de vorm van failliete debiteuren. Ook bleek de organisatie niet helemaal in vorm. Er waren veel fouten gemaakt en de definitie van ‘leergeld betalen’ ondervond ik aan den lijve. Achteraf bleken we beslissingen te hebben genomen op basis van financiële rapportages die verkeerd waren. Tijd dus voor een bezinning op de strategie en om taken te delegeren naar een nieuw aan te stellen directeur.”

2010: “De gevolgen van 2008 waren nog duidelijk voelbaar in 2009. Zeker de eerste twee kwartalen was de schade groot en bleek niet meer ingelopen te kunnen worden. Voor het eerst in onze geschiedenis moesten we een stap terug doen qua omzet. De omzet kwam uit op 20.000.000 euro. Wel was de marge weer terug. Dit jaar zijn we terug op de goede weg naar de geplande verdubbeling van de omzet in drie jaar.”