De 3 grootste uitdagingen voor Blendle

Op 26 oktober werd bekend dat The New York Times en de grote Duitse uitgeverij Axel Springer 3 miljoen euro investeren in Blendle. Het is een nieuw hoogtepunt in de nog jonge carrière van twee Nederlandse jongens: Alexander Klöpping en Marten Blankesteijn, de oprichters van Blendle. Klöpping en Blankesteijn legden recentelijk op blogplatform Medium uit waarom ze een paar jaar terug begonnen met hun bedrijf:

'Als journalisten (columnist en eindredacteur) zagen we hoe de Nederlandse journalistiek afbrokkelde. We zagen de enorme ontslagrondes, de worsteling met digitaal publiceren en de afname van inkomsten uit advertenties. Ondertussen vertelden senior journalisten ons over een tijd, slechts een paar jaar daarvoor, toen de krant van vrijdag op dinsdag al vol zat met advertenties en de sales-afdeling de telefoon niet meer opnam. […] Met Blendle hopen we het tij te keren.'

Blendle is een online krantenkiosk. Alleen, in tegenstelling tot de fysieke kiosk (die inmiddels bijna is uitgestorven), betaal je niet voor een krant, maar voor een los artikel. De prijs wordt bepaald door de uitgeverij en ligt vaak tussen de 19 en 59 cent, met uitschieters naar iets boven de één euro. In april van dit jaar ging het platform, dat ook wel een iTunes voor kranten en tijdschriften kan worden genoemd, officieel live.

 

Sindsdien hebben zich meer dan 130.000 gebruikers aangemeld, een aantal dat blijft groeien. Volgens Blankesteijn kent Blendle een conversie van zo’n 20 procent, wat betekent dat 26.000 mensen ten minste één keer hun digitale Blendle-portemonnnee hebben aangevuld. Is Blendle dus een succes? Dat is lastig te zeggen, want het bedrijf is nog jong en er is eigenlijk geen vergelijkbaar product op de markt. Nederlandse startups als eLinea en Myjour doen iets soortgelijks, maar werken op een veel kleinere schaal. Hoe nu verder?

 

Dit zijn de 3 grootste uitdagingen voor Blendle:

Blendle werkt samen met uitgevers, zoals De Persgroep (De Volkskrant, Het Parool en het Algemeen Dagblad) en NRC Media. Het bedrijf ontvangt stukken uit de diverse kranten die ze voor een door de uitgever vastgesteld bedrag verkopen. Van dit bedrag gaat 70 procent naar de uitgever en 30 procent naar Blendle. Dat is exact evenveel als Apple ontvangt bij de verkoop van losse nummers in iTunes. Er zijn geen duidelijk afspraken gemaakt over wat de samenwerking tussen Blendle en uitgevers betekent voor de stukken van freelancers en dat is voor een grote groep freelance journalisten een gevoelige kwestie.

 

Volgens Villamedia, dat zich baseert op gegevens van de Kamer van Koophandel (KvK), stonden er in juli van dit jaar 5.350 freelancers ingeschreven. In totaal zijn er zo'n 15.000 journalisten actief, dus grofweg een derde werkt zelfstandig. Het vakblad voor journalisten stelt in een telefonische reactie dat dit een schatting is, omdat journalist een vrij beroep is en lang niet iedereen zich als zodanig inschrijft bij de KvK. Ook merkt Villemedia op dat soms onduidelijk is wie je wel en wie je juist niet als journalist kunt beschouwen. Is een cameraman van de NOS bijvoorbeeld een journalist of een cameraman?

 

Daarnaast blijft vaag hoeveel van hen schrijft en hoeveel van hen zaken voor radio of televisie doet – ook omdat sommigen beiden doen. Wat wel vaststaat is dat de groep freelancers de afgelopen jaren is gegroeid en dat hun stem hoorbaarder klinkt. Zo stelt Kees Schaepman, bestuurslid van auteursrechtenorganisatie Lira, in Villamedia dat Blendle vanaf het begin de vergoeding voor freelancers beter had moeten organiseren. Marten Blankesteijn, mede-oprichter van Blendle, verdedigt zich door te zeggen dat dit iets is tussen uitgevers en freelancers.

3 miljoen euro krijgen van The New York Times en Axel Springer is fantastisch. Maar uiteindelijk gaat het erom dat andere (internationale) uitgevers denken: hé, als zij instappen, dan moet het wel goed zijn. En daar ligt direct de grootste uitdaging voor Blendle. Hoe gaat het bedrijf al die uitgevers overtuigen? Allemaal hebben ze verschillende behoeften en een andere digitale strategie. The Wall Street Journal, The Washington Post, TIME, Financial Times, The Independent en National Geographic zijn bijvoorbeeld zes grote, wereldwijd bekende namen uit het medialandschap. Allemaal zitten ze bij een andere uitgeverij.

 

En dat terwijl alleen al het behouden van bestaande uitgevers voor Blendle een uitdaging wordt. Voor vele deelnemende krantenbedrijven is Blendle, in ieder geval op dit moment, vooral een leuk experiment. Het levert nog altijd niet heel veel omzet op. De Volkskrant-hoofdredacteur Phlippe Remarque liet onlangs aan Businessweek weten de verwachting te hebben dat Blendle dit jaar 76.000 dollar opbrengt. Kan je daar een redactie van betalen? Nee. Dus de vraag is: wat gaan uitgeverijen doen als de eerste contracten aflopen? Aan Blendle de taak om ze binnen te houden.

Ooit was iTunes de crème de la crème. Alle muziek was er op te vinden. En het was goedkoop, want je hoefde geen album te kopen van 19,99 euro, maar kon voor 89 cent een nummer of voor 9,99 euro een album kopen. Dat was 2007, 2008 en 2009. Maar in 2008 ging Spotify live. Achteraf was dat het begin van het einde voor iTunes. Dat werd onlangs opnieuw duidelijk, toen The Wall Street Journal op gezag van bronnen meldde dat Apples iTunes-verkopen opnieuw waren gezakt, ditmaal met 13 tot 14 procent.

 

Ondertussen groeit Spotify door. Het bedrijf heeft nog niet de omvang van een iTunes bereikt:het heeft 10 miljoen betalende gebruikers (volgens Billboard, mei 2014) en 40 miljoen gebruikers die gratis luisteren (en tussendoor advertenties horen). Ook maakt Spotify nog geen winst. Volgens Businessweek heeft Spotify sinds de oprichting meer dan 200 miljoen dollar verlies gedraaid. De publicatie baseert zich op onderzoeken van een bureau, Spotify wilde zelf niet reageren op de getallen.

 

Desondanks loopt de muziekwereld, samen met de film-industrie, voor op de uitgeefwereld. Blendle is, als 'iTunes van de journalistiek', voor gebruikers revolutionair. Maar zoals media-analist en -commentator Frédéric Filloux stelt in zijn nieuwsbrief Monday Note: het is maar de vraag hoelang het bedrijf dit volhoudt. Uiteindelijk willen gebruikers gebruik maken van een all-you-can-eat-abonnnement, zo laten Spotify maar ook Netflix zien. Het is maar de vraag of uitgevers dat ook zien zitten – waarschijnlijk de komende tijd niet.

Klöpping en Blankesteijn vertelden recentelijk bij DWDD over de miljoeneninvestering: