Op basis van een bestaand idee ontwikkelde ondernemer Arthur Valkieser de Hydraloop, een innovatieve waterrecycler met de uitstraling van een luxe koelkast. Een product dat in woningen en gebouwen zo’n 45 procent kraanwater kan besparen.
De eerste versie bracht Valkieser samen met zijn partner Sabine Stuiver in 2017 op de markt, waarna Hydraloop in heel Europa en Afrika voet aan de grond kreeg.
Hydraloop en Arthur Valkieser bekroond op CES
De wereldwijde doorbraak kwam in 2020, toen de startup vier prijzen binnensleepte op de Amerikaanse techbeurs CES, waaronder de award ‘Best of the Best’.
Vandaag heeft Hydraloop een groot partnernetwerk op alle continenten en kantoren in Nederland, Amerika, het Midden-Oosten en – binnenkort – Australië. De innovatie wordt gezien als een van de oplossingen voor het mondiale waterprobleem. De komende jaren investeert Hydraloop met name in projecten en assemblagelijnen in alle werelddelen.
The Founder
In de interviewserie The Founder spreekt MT/Sprout Nederlandse ondernemers over de vindingrijkheid en het doorzettingsvermogen waarmee ze hun bedrijf van de grond kregen. Wat zijn hun gedachten, gevoelens en acties achter grote beslissingen? Ze delen hun onzekerheden, fouten en belangrijkste lessen. Lees meer interviews uit de serie »
Je begon een startup in een levensfase waarin de meesten aan afbouwen denken. Wilde je nog één keer knallen?
‘Nee, waarom zou ik? Toen ik twintig jaar geleden mijn mediaproductiebedrijf United Broadcast Facilities verkocht, keek ik terug op een schitterende carrière. Ik heb vóór m’n vijftigste jaar meerdere bedrijven opgebouwd en waardering geoogst. Ik werd zelfs omroepman van het jaar 2001.’
‘Daarna volgde een soort lange sabbatical. Niet dat ik stilzat. Ik adviseerde bedrijven, emigreerde, haalde een beroepsvliegbrevet en verdiepte me in filosofie. Een nieuw bedrijf beginnen? Dat was totaal niet aan de orde. Ik hoefde niets meer te bewijzen en een grotere zeilboot hoefde ik ook niet.’
Wat was dan je drive?
‘Simpel: ik zag een oplossing voor een wereldwijd probleem. Als minderheidsaandeelhouder van een waterrecyclingbedrijf had ik al een tijdje meerdere prototypes van een waterrecyclingsysteem in huis. Dat bedrijf stopte ermee.’
‘Ik herinner me dat ik in 2015 vanaf het terras van mijn Franse woning uitkeek over het dal en dacht: waarom pakt nou niemand die uitdaging op om slimmer met water om te gaan? En vervolgens dacht ik: misschien moet ík het doen. Het voelde als een opdracht, gezien de toenemende mondiale waterschaarste.’
Ik weet dat als ik uit het lood geslagen ben, ik geen grote beslissingen moet nemen
Je bent een paar jaar in je garage met die prototypes aan het sleutelen en testen geweest. Hoe kijk je terug op die tijd?
‘Mijn ambitie was het ontwikkelen van een compact, gebruiksvriendelijk en onderhoudsarm toestel met een kleine footprint. Het systeem moest voldoen aan hoge internationale kwaliteitsstandaarden én betaalbaar zijn.’
‘Dat onderzoeksproces naar een nieuwe waterreinigingstechniek was er een van vallen en opstaan. Dan was de waterkwaliteit toch niet goed genoeg, of werkte er iets niet zoals ik wilde. Sabine en ik zaten soms ’s avonds in de garage naast de proefopstellingen te eten, omdat ik de testresultaten wilde volgen.’
Heb je in die tijd weleens wakker gelegen?
‘Natuurlijk. Ik had wekelijks wel een paar slapeloze nachten.’
Wat deed tegenslag met je?
‘Het maakte me soms wat neerslachtig. Er zijn wel momenten geweest waarop ik dacht: ik stop ermee.’
Wat weerhield je?
‘Ik ken mezelf inmiddels goed. Ik weet dat als ik uit het lood geslagen ben, ik geen grote beslissingen moet nemen. Het beste is gewoon even wachten. De oplossing dient zich dan meestal vanzelf aan.’
‘Als het niet lekker liep, ging ik een eind wandelen of sliep ik er een nacht over. Vaak wist ik de dag erna wat ik het beste kon doen.’
‘Problemen zie ik in die zin niet als obstakel, maar als gunst. Elke hobbel die je neemt, brengt je stap voor stap dichter bij je doel. Voor mij is het een levenskunst geworden om de omstandigheden de gelegenheid te geven zich gunstig te ontwikkelen. En te leren vertrouwen op mijn eigen vindingrijkheid en intuïtie.’
Twijfel zorgt ervoor dat je continu toetst of je op de goede weg bent
Geef eens een voorbeeld.
‘Enkele investeerders met wie we begin 2020 in gesprek waren, trokken zich door corona terug. Teleurstellend. Maar ik wilde niet in dat gevoel blijven hangen en maakte er een nieuw startpunt van.’
‘Het was ons geluk dat we op dat moment niet afhankelijk waren van extern geld. We financierden zelf. Na een paar maanden geduld kwamen machinefabriek Niverplast en de Rabobank voorbij als investeerders.’
Neem je in het algemeen makkelijk beslissingen?
‘Ja, niks doen is altijd verkeerd. Daar wil ik wel aan toevoegen dat een gevoel van zekerheid ook een valkuil kan zijn. Want wie zegt dat iets echt is zoals je denkt?’
‘Twijfel zorgt ervoor dat je continu toetst of je op de goede weg bent en dus ook steeds nadenkt of er geen betere oplossing is. En dan moet je flexibel genoeg zijn om die andere weg te nemen.’
Heb je weleens een echt foute keuze gemaakt?
‘Met name in de ontwikkelfase van Hydraloop had ik vaak een technisch idee dat toch niet bleek te werken. Maar wat is fout? Elke tegenslag is een trigger voor verbetering. Uiteindelijk pakten alle keuzes die ik voor Hydraloop maakte goed uit.’
Maar wat als het hele idee was geflopt?
‘Ik had me bij een mislukking kunnen neerleggen als ik wist dat ik er alles aan had gedaan. Dan was ik weer lekker met m’n zeilbootje gaan zeilen. Ik had me wél slecht gevoeld als ik geen gehoor had gegeven aan die roeping die ik voelde.’
De Hydraloop van Arthur Valkieser. Foto: Hydraloop
Welke beslissing was cruciaal voor het huidige succes?
‘De beslissing om te gaan produceren en de markt op te gaan, want met alleen een werkende techniek alleen ben je er niet. Je moet ook vraag creëren.’
‘Sabine en ik bezochten in twee jaar tijd wereldwijd 27 beurzen. Met z’n tweeën, een supportteam hadden we toen nog niet. Stonden we daar, met een standje, twee Hydraloops en een belangrijk verhaal. Als twee missionarissen bijna.’
‘De grote ommekeer kwam in januari 2020, toen we op de techbeurs CES in Las Vegas vier awards wonnen, waaronder Best of The Best.’
Hoe belangrijk is timing voor het succes van Hydraloop?
‘Steeds meer partijen zien de noodzaak van waterrecycling. Een tijdje terug kregen we een telefoontje van het Australische waterleidingbedrijf Sydney Water: ze waren geïnteresseerd in onze producten. Alleen: hun standaard was ongeschikt voor Hydraloop.’
‘Binnen drie maanden publiceerden ze een nieuwe standaard die wel een match was. De omgekeerde wereld. Het is nu zelfs zo dat je in New South Wales geen bouwvergunning krijgt als je geen waterbesparend systeem in je woning plaatst.’
Wat is als ondernemer jouw stip op de horizon?
‘Het is een echte noodzaak om slimmer met water om te gaan. Het is onze visie dat over 10, 20 jaar een waterrecyclingsysteem in huizen en bedrijven net zo gewoon is als een wasmachine of zonnepanelen. Hydraloop is dan één van de marktleiders. We produceren dan wereldwijd vele honderdduizenden systemen en werken met veel bedrijven samen die onze gepatenteerde technologie gebruiken.’
Ik zei tegen Sabine: “Als dit lukt, dan zitten we niet met dat glaasje rosé aan het zwembad”
Sta jij dan nog aan het roer?
‘De komende jaren blijf ik leiding geven. Ik ben jong van geest en ik barst van de energie. Maar laten we realistisch zijn: over 30 jaar werk ik er niet meer.’
‘Dat is niet erg. Als je je werk als ceo goed doet, wordt een bedrijf volledig autonoom. Een zelfstandig opererende eenheid die loskomt van degene die het begonnen is. Dat gaat met Hydraloop ook gebeuren.’
‘We hebben nu een team van 35 mensen en ervaren managers die hun sporen hebben verdiend. Ik kan mijn kindje straks wel loslaten.’
Wat maakt een ceo een goede leider?
‘Eerlijk? Dat weet ik niet precies. Natuurlijk wil je dat mensen je missie en visie delen. Je wilt dat het iets gezamenlijks is en dat je iedereen inspireert om daar aan bij te dragen. Dat is wel een kernvoorwaarde, ja.’
Hoe doe jij dat?
‘Geen flauw idee, ik heb daar geen techniekje voor of zo. Ik denk dat ik een bepaalde bevlogenheid uitstraal waardoor het verhaal aankomt bij anderen.’
Stel dat jij in 2015, sleutelend in je garage, had geweten dat je nu een 80-urige werkweek zou hebben.
‘Voor die 80 uur kies je niet. Het is een onlosmakelijk gevolg van een ambitie en streven naar perfectie. Indertijd zei ik tegen Sabine: als dit lukt, realiseer je dan wel dat het enorm veel impact op ons leven zal hebben. Dan zitten we niet met dat glaasje rosé aan het zwembad.’
‘En toch vind ik het schitterend om op mijn leeftijd een startup te zijn begonnen en mijn kennis en ervaring in te zetten. Een van mijn helden is de filosoof Spinoza. In zijn visie zijn we allemaal onderdeel van een groter geheel en is het leven een enorm geschenk. Dat maakt elk mens schatplichtig; we moeten iets teruggeven. Het is díe gedachte die mij motiveert.’
