Geen producten in de winkelwagen.
Het efficiënter indelen van je tijd, het lijkt zo handig. Niets is minder waar, zo schrijft de Britse krant The Guardian. Aan de hand van het persoonlijke verhaal van Merlin Mann, die een manier bedacht om zijn mailbox zo leeg mogelijk te houden, beschrijft de krant hoe timemanagement vooral het tegenovergestelde effect tot gevolg heeft.
Neem bijvoorbeeld de eeuwig overlopende mailbox. De meesten zullen de situatie herkennen: eindelijk thuis van werk, met vrienden in de kroeg of ‘s avonds voor het slapen gaan komt er net nog een mailtje binnen. Met een smartphone altijd in de buurt zijn we bereikbaarder dan ooit. Je neemt je voor het mailtje morgen op kantoor te beantwoorden, maar doordat je weet dat er iets op je staat te wachten ben je onmiddellijk een stuk onrustiger.
Koffietent
Het managen van tijd is populairder dan ooit. Er zijn duizenden apps die je helpen productiever te zijn, inclusief software die geluiden uit een koffietent voor je nabootsen omdat dit zou helpen bij de concentratie. Boeken over timemanagement staan niet bij uitzondering weken in bestsellerlijsten, omdat mensen graag willen weten hoe ze hun tijd efficiënt mogelijk in kunnen delen.
Maar levert het wat op? De wrange waarheid is dat technieken die ontworpen zijn om productiviteit toe te laten nemen, vooral de angst voeden om niet productief genoeg te zijn. Hoe beter je wordt in timemanagement, des te minder heb je het gevoel dat je productiever bent. Neem het voorbeeld van de mailbox wederom: wie constant ervoor zorgt dat zijn mailbox leeg is, kan onrustig worden van het feit dat er misschien een e-mail klaar staat waar iets mee moet. Wie altijd zo snel mogelijk reageert op mail om een lege inbox te forceren, krijgt natuurlijk ook snel weer antwoord.
Controle
Timemanagement suggereert dat alles eindelijk onder controle is, maar als werk anno nu ergens door gekenmerkt wordt dan is het wel zijn oneindigheid. Er is altijd de mogelijkheid om iets meer te doen, dat ene mailtje nog even te beantwoorden of nog even te blijven zitten voor dat ene rapport op de late avond. Er komt geen einde aan, en dus zal volledige controle uitblijven.
Het blijft niet alleen bij werk: ook privé willen we zo efficiënt mogelijk zijn. Maar levert dat ons de rust op die timemanagement pretendeert te kunnen geven? Volgens de Britse krant is het slechts een illusie. ‘Productiviteit presenteert zichzelf als een nieuwe manier van werken, terwijl het beter begrepen kan worden als een zoveelste manier. Zo werkt het via precies hetzelfde psychologische principe als werk: ons voldoende afgeleid houden om ons niet constant angstig af te vragen wat we eigenlijk precies doen met ons leven.’
