Geen producten in je winkelwagen.
Jarenlang deed Jitse Groen bitter weinig op sociale media. Maar de laatste paar maanden is hij er behoorlijk actief. Niet alleen om nieuwe activiteiten van zijn bedrijf aan te kondigen of lovende woorden uit te spreken over zijn medewerkers. Maar ook om links en rechts van zich af te slaan.
Wie Groen volgt, ziet dat hij bekvecht met analisten (‘I am amazed how bad these analists have become’, twittert hij op 11 mei), journalisten (‘Willen jullie onze naam niet door het slijk halen? Dank!’ op 30 april) en met concurrenten.
Saillant voorbeeld van dat laatste is de fittie met Dara Khosrowshahi, de topman van Uber. Diens bedrijf kondigde eind april in een interview met de Financial Times aan dat dochter Uber Eats ook in Duitsland wilde starten.
Ga anders eerst belasting betalen (…) voor je een oprichter advies gaat geven hoe hij zijn bedrijf moet leiden
Jitse Groen beschuldigt de Uber-bestuurder er in een tweet van dit expres via de Britse krant bekend te laten maken om de beurskoers van Just Eat TakeAway te drukken. Waarop Khosrowshahi hem fijntjes adviseert wat minder op de koers te letten en wat meer op de gang van zaken binnen zijn bedrijf. Groen reageert bits: ‘Ga anders eerst belasting betalen, geef je bezorgers minimumloon en betaal sociale premies voor je een oprichter advies gaat geven hoe hij zijn bedrijf moet leiden.’
Thank you for the advice, and then if I may .. Start paying taxes, minimum wage and social security premiums before giving a founder advice on how he should run his business.
— Jitse Groen (@jitsegroen) April 21, 2021
Jitse Groen is een lefgozer
Een Nederlandse ceo die in het openbaar zo uithaalt, is opmerkelijk. In Amerika zijn ze wat dat betreft – denk aan Tesla-baas Elon Musk die analisten ook geregeld aanvalt – meer gewend.
Jitse Groen heeft bovendien ook een andere kant. Hij is ontwapenend nonchalant, het lijkt soms of het hem allemaal aan komt waaien. Een lefgozer noemt de Belgische zakenkrant De Tijd hem. Miljardendeals lijken voor hem vanzelfsprekend en ‘winst maken is geen kunst’.
Groen is verder opvallend toegankelijk voor journalisten, zolang ze tenminste geen domme vragen stellen. Binnen de eigen gelederen geniet hij als ceo gezag omdat hij nagenoeg alles weet van zijn bedrijf. Logisch, hij zit er als oprichter langer dan iedereen. Groen is een van de weinige techondernemers die zijn bedrijf niet alleen groot maakte en naar de beurs bracht, maar de touwtjes ook daarna in handen hield.
Het verhaal van de student die zin had in een pizza en er in een straal van 60 kilometer geen kon krijgen, is inmiddels wel bekend. Het was het moment waarop Jitse Groen (toen 21 en naar eigen zeggen meer geïnteresseerd in roeien en feesten dan zijn studie bedrijfsinformatietechnologie) het concept van Thuisbezorgd bedacht. Hij knutselde een website in elkaar en regelde jarenlang alles zelf. Of het nu ging om contacten met horeca-ondernemers, de interne processen, de marketing of bezorgers aannemen.
Verslavende app
‘Hij is een bikkel, een manager die heel goed weet hoe alles in elkaar zit, juist omdat hij het zo lang alléén heeft gedaan’, zegt analist Nico Inberg van de AandeelHouder.nl daarover. Hij volgt Groen sinds deze in 2016 aankondigde met zijn bedrijf naar de beurs te gaan. ‘Jitse heeft de markt voor het bezorgen van maaltijden bedacht, opgezet en uitgerold. Hij was in de lead, ook toen het bedrijf groter werd. Hij wil altijd de touwtjes in handen houden.’
Dat gemak, dat heeft Jitse bedacht. Die app is goud waard
Inberg herinnert zich zijn ongeloof toen een medewerker van Thuisbezorgd tijdens een analistenbijeenkomst voorspelde dat ‘consumenten hooked zouden zijn, zodra ze die app eenmaal op hun telefoon hebben’. ‘Nu zie ik dat het waar is. Je kunt als gezin verschillende dingen tegelijk bestellen. Voor de een sushi, voor de ander Italiaans. Dat gemak, dat heeft Jitse bedacht. Die app is goud waard. Want die laat zien wat de massa denkt.’
Nummer-1-positie
Thuisbezorgd heet na de overname van Just Eat inmiddels Just Eat Takeaway en is actief in meer dan twintig landen. Dankzij verschillende overnames is het bedrijf uitgegroeid tot de op een na grootste maaltijdbezorger ter wereld. Het heeft naar eigen zeggen alleen al tussen de 200.000 tot 250.000 bezorgers in dienst. Groens volgende doel is om Amerika te veroveren. Daarom kondigde hij vorig jaar de overname van concurrent Grubhub aan. Terwijl de fusie met het Britse Just Eat amper was verteerd.
Je kent me toch, ik ben nooit tevreden
Groen wil de nummer één van de wereld worden, dat is waar hij de laatste jaren koortsachtig aan werkt. In zijn visie is de marktleider in een volwassen markt niet meer in te halen door concurrenten. Gekscherend zei hij daar zelf in Het Parool over: ‘Je kent me toch, ik ben nooit tevreden.’
Dat was vijf jaar geleden. Intussen is zijn doel een stuk dichterbij gekomen. Als de aandeelhouders van Grubhub tenminste instemmen met de deal.
Niet meer in de lead
Dat laatste is nog maar de vraag, zegt Nico Inberg. ‘De beurskoers van Just Eat Takeaway ligt op dit moment een stuk lager dan toen Groen zijn bod een jaar geleden uitbracht. Hij betaalt de deal volledig in aandelen, dus voor de Amerikaanse aandeelhouders is het nu allemaal veel minder aantrekkelijk.’
De cijfers spreken voor zich: de monsterdeal (zwaar bevochten omdat ook Uber op Grubhub aasde) is geen 6,6 miljard euro meer waard, maar 30 procent minder, nog geen 5 miljard euro.
Het is schadelijk wat hij nu doet. Je bereikt er niks mee
Dat verklaart volgens Inberg waarom Groen zo om zich heen slaat op Twitter. ‘Hij is niet meer in de lead nu, hij is afhankelijk van die beurskoers. Die wordt door grote concurrenten, zoals Uber en Doordash, al wekenlang naar beneden gepraat. Die grote jongens willen het liefst voorkomen dat hij voet aan wal zet in de VS.’
Daar tegen tekeer gaan op sociale media werkt volgens hem niet. ‘Het is schadelijk wat hij nu doet. Je bereikt er niks mee, het komt geagiteerd over. Daar houden beleggers niet van.’
Jitse Groen is een controlfreak
Mocht de overname van Grubhub doorgaan, dan nog zal het wennen zijn voor ‘controlfreak’ Groen. Zijn aandeel in het de nieuwe combinatie verwatert tot effectief 7 procent.
Inberg: ‘Dat is niet veel, daarmee kan Jitse zijn stempel niet meer drukken zoals voorheen. Andere aandeelhouders, die misschien speculatiever zijn ingesteld, zullen hem gaan dwingen om dingen te doen die hij niet wil. Wat dat betreft is het wachten tot er aan zijn stoelpoten wordt gezaagd.’
