Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Een drukke manager in het wild

Heb je wel eens een drukke manager in het wild gezien? Ik sprak er laatst nog een. Julia. Vijf minuten na de starttijd van onze afspraak krijg ik een appje: ze is wat later. Joh.

Na een half uur strompelt ze dan toch het café in Utrecht binnen. Zo te zien heeft haar oor een intieme relatie met haar mobiel. Ik bestel maar vast een dubbele espresso. Julia zijgt ineen op de bank tegenover me, veegt wat verwaaide haren uit haar ogen en doet ondertussen haar uiterste best om het telefoongesprek te beëindigen. Pas als ze ophangt valt het me op hoe onrustig haar ogen staan. En hoe uitgeput ze toont, met haar ingevallen wangen. ‘Maar het kan ook niet anders’, vertelt ze. Ze heeft de verantwoordelijkheid gekregen over een groot, bedrijfskritisch project. En het team is flink in de problemen geraakt door de wanprestaties van een leverancier. Stiekem denk ik, dat ze die adrenaline wel lekker vindt. Wat Julia wil, is meer tijd voor het coachen van haar medewerkers. En voor het uitpuzzelen van de onderliggende oorzaak van al die problemen. Maar als ze ‘s avonds laat nog op kantoor zit, heeft ze al haar tijd en energie nodig om een hele berg e-mails te beantwoorden en het systeem bij te werken. ‘Waarom vraag je niet iemand uit je team om dat voor je te doen?’ probeer ik nog. Maar dat begrijp ik verkeerd. ‘Projectmanagement is managerswerk. Dat kun je niet aan gewone medewerkers overdragen’, pareert Julia. ‘Daar is er weer een,’ denk ik dan. ‘Een harde werker.’ Veel leidinggevenden hebben ergens diep in hun hart, bewust of onbewust last van het ‘manager-of-the-universe-syndroom’. Ik trouwens ook. Ik denk dat ik de afgelopen drie decennia al wel tien keer ontslag heb moeten nemen van die functie. En wat mij opvalt: the universe draait eigenlijk prima door! Heel veel managerswerk kun je prima uitbesteden. Projectmanagement bijvoorbeeld. Als jij de vergadering voorzit, de hete aardappels uit het vuur haalt en de belangrijkste knopen doorhakt, kun je nog steeds de regelkant prima overlaten aan iemand anders. Agenda’s maken, uitnodigingen versturen, notulen uitwerken, het projectsysteem tip-top in orde houden. En niet te vergeten: alle projectleden om de dag even bellen om te checken of ze hun deadlines wel echt gaan halen. Waarom doe jij die telefoontjes zelf? Waarom maak jij die afspraken en stuur je die mailtjes? Ben jij soms de enige in het bedrijf met een typediploma? Zo’n nieuwe taakverdeling is meteen een stuk goedkoper. Wat kost het wel niet per uur als jij mensen achter hun broek aan zit, mailtjes archiveert en vergaderzaaltjes regelt? Bakken en bakken met geld. Maar kostenefficiënt is het niet. Laat dat werk lekker doen door iemand die dertig euro per uur kost. Dan houd jij tijd over voor het werk wat alleen jíj kunt doen: het analyseren en oplossen van serieuze problemen, coachen van je teamleden, de visie bewaken. En dan kom je tenminste ook op tijd, wanneer je een keer met mij koffie gaat drinken.
Foto: Getty

Na een half uur strompelt ze dan toch het café in Utrecht binnen. Zo te zien heeft haar oor een intieme relatie met haar mobiel. Ik bestel maar vast een dubbele espresso. Julia zijgt ineen op de bank tegenover me, veegt wat verwaaide haren uit haar ogen en doet ondertussen haar uiterste best om het telefoongesprek te beëindigen.

Wat een manager moet

Pas als ze ophangt valt het me op hoe onrustig haar ogen staan. En hoe uitgeput ze toont, met haar ingevallen wangen. ‘Maar het kan ook niet anders’, vertelt ze. Ze heeft de verantwoordelijkheid gekregen over een groot, bedrijfskritisch project. En het team is flink in de problemen geraakt door de wanprestaties van een leverancier. Stiekem denk ik, dat ze die adrenaline wel lekker vindt.

Wat de manager wil

Wat Julia wil, is meer tijd voor het coachen van haar medewerkers. En voor het uitpuzzelen van de onderliggende oorzaak van al die problemen. Maar als ze ‘s avonds laat nog op kantoor zit, heeft ze al haar tijd en energie nodig om een hele berg e-mails te beantwoorden en het systeem bij te werken.

‘Waarom vraag je niet iemand uit je team om dat voor je te doen?’ probeer ik nog. Maar dat begrijp ik verkeerd. ‘Projectmanagement is managerswerk. Dat kun je niet aan gewone medewerkers overdragen’, pareert Julia.

Managerswerk

‘Daar is er weer een,’ denk ik dan. ‘Een harde werker.’ Veel leidinggevenden hebben ergens diep in hun hart, bewust of onbewust last van het ‘manager-of-the-universe-syndroom’. Ik trouwens ook. Ik denk dat ik de afgelopen drie decennia al wel tien keer ontslag heb moeten nemen van die functie. En wat mij opvalt: the universe draait eigenlijk prima door!

Heel veel managerswerk kun je prima uitbesteden. Projectmanagement bijvoorbeeld. Als jij de vergadering voorzit, de hete aardappels uit het vuur haalt en de belangrijkste knopen doorhakt, kun je nog steeds de regelkant prima overlaten aan iemand anders. Agenda’s maken, uitnodigingen versturen, notulen uitwerken, het projectsysteem tip-top in orde houden. En niet te vergeten: alle projectleden om de dag even bellen om te checken of ze hun deadlines wel echt gaan halen. Waarom doe jij die telefoontjes zelf? Waarom maak jij die afspraken en stuur je die mailtjes? Ben jij soms de enige in het bedrijf met een typediploma?

Kostenbesparing

Zo’n nieuwe taakverdeling is meteen een stuk goedkoper. Wat kost het wel niet per uur als jij mensen achter hun broek aan zit, mailtjes archiveert en vergaderzaaltjes regelt? Bakken en bakken met geld. Maar kostenefficiënt is het niet. Laat dat werk lekker doen door iemand die dertig euro per uur kost. Dan houd jij tijd over voor het werk wat alleen jíj kunt doen: het analyseren en oplossen van serieuze problemen, coachen van je teamleden, de visie bewaken. En dan kom je tenminste ook op tijd, wanneer je een keer met mij koffie gaat drinken.