Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob volgt de nieuwste trend uit Amerika

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering volgt hij de nieuwste trend uit Amerika.

VAN Bob
AAN John
ONDERWERP Lunch?

Beste John,
Dit is een uitnodiging voor een etentje, een lunch. De komende maanden wil ik namelijk elke week met een van onze mensen uit eten. Gewoon om te weten te komen wat er zoal leeft binnen het bedrijf. Laat maar even weten wanneer het jou het beste uitkomt, John.
Bob

Meneer Bob,
Sorry, maar ik begrijp dit even niet. U wilt met mij eten, maar wie bent u? De enige Bob die ik ken is Bob Vermeulen, van de badmintonclub. Bent u dat? Maar waarom wilt u dan met mij eten?
John Hagoort
Junior Facility Manager

Beste John,
Nee, ik ben niet die van de badmintonclub, ik ben de directeur van het bedrijf waar je werkt en in die hoedanigheid wil ik met je uit eten. Het is informeel en uiteraard ook discreet. Je mag zeggen wat je wilt. Dat klinkt misschien vreemd, maar zo gek is dit niet hoor, John. In Amerika is het een echte managementtrend: directeuren die elke week met een personeelslid lunchen. Zodat zo'n directeur weet wat er allemaal leeft op de werkvloer.
Bob

Beste directeur,
O, u bent het! Ja, natuurlijk ken ik u, van de kantine en uit de lift! Nou zeg, ik voel me wel vereerd. Wat goed dat u dit doet. Maar weet u wel zeker dat u met mij wilt eten? Ik ben maar een eenvoudige facility manager hoor. Al zeg ik altijd wel: zonder mij kan er hier intern natuurlijk niet worden verhuisd.
John Hagoort
Junior Facility Manager

Beste John,
Daar geef je zelf al het antwoord, John! Daarom is het goed om met jou te eten. Dan kunnen we het onder meer hebben over of dat allemaal wel nodig is, die voortdurende interne verhuizingen. En of dat niet allemaal wat efficiënter kan. Kijk, dat kom ik alleen te weten door met de mensen zelf te praten tijdens zo'n etentje.
Bob

Beste directeur,
Ja, daar slaat u de spijker op zijn kop. Vorige week verhuisde de afdeling Sales voor de helft naar de vierde etage terwijl de staf op de zesde blijft en dan weet je al dat over een paar weken die staf zegt: dit is wel erg onpraktisch, wij gaan ook maar naar de vierde. Niemand die daarover nadenkt. Best stom. Ja, niet van u hoor, u lijkt me juist het type dat wél over van alles nadenkt, maar u kunt niet alles natuurlijk, al lijkt u me wel een echte duizendpoot.
John Hagoort
Junior Facility Manager

Beste John,
Wat jij schrijft, dat is weer zoiets waar we het over kunnen hebben: dat er wat betreft interne verhuizingen geen pro-actief beleid wordt gevoerd. Daar kun jij best je steentje aan bijdragen, dat zie ik wel: jij hebt dingen snel door. Samen kunnen we bespreken hoe we een stukje intern verhuismanagement kunnen creëren. Mooi toch?
Bob

Beste directeur,
Nou zeg, ik voel me steeds meer gevleid! Ik voel me zelfs al een beetje een manager. Mijn chef Frans zegt altijd dat ik dingen niet zo snel zie en dat ik niet veel potentie heb. Maar nu ik u zo hoor, weet ik zeker dat Frans het verkeerd ziet. Dat is misschien ook wel goed: dat we het over het functioneren van Frans hebben, als ik natuurlijk zo vrij mag zijn. Dat zie ik dan namelijk ook wel weer vanaf de werkvloer: dat Frans niet zoveel potentie heeft. Hij is bijvoorbeeld ook niet zo goed in staat om zijn mensen te enthousiasmeren, ja, wat dat betreft zou hij eens meer naar u moeten kijken, hoe u dat nou doet, dat leidinggeven, daar zou hij nog wat van op kunnen steken.
John Hagoort
Junior Facility Manager

Beste John,
Ik wil altijd erg graag over management praten, John, al is het wellicht verstandig om het niet te veel over personen te hebben. Nou, laten we spijkers met koppen slaan. Kun jij misschien over twee weken?
Bob

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Beste directeur,
Zou het eerder kunnen? Ik heb namelijk een contract voor bepaalde tijd dat over twee weken afloopt en Frans wil niet verder met me. Ik denk dat diep van binnen Frans erg onzeker is en mij als een bedreiging ziet en daarom van me af wil. Dat zijn van die dingen, daarvoor moet je op de werkvloer zijn om die te zien, en daarom zijn die Amerikaanse managementetentjes van u natuurlijk ook zo'n geweldig idee: u hoort nou eens direct en objectief wat er zoal speelt in uw bedrijf. Kunt u niet toevallig deze middag al?
John Hagoort
Junior Facility Manager

Bekijk de andere mailwisselingen van Bob de Manager.

Ook ik heb mensen verdrietig gemaakt door te snelle conclusies te trekken

Het is een herkenbare managementfout: te snel oordelen, te weinig luisteren. Ervaren ceo Ineke Kooistra deelt in haar column hoe ze daar zelf de mist mee in ging - en wat ze ervan leerde.

leiders luisteren oordelen

Het is een bekende uitspraak: ‘Als je wilt dat een situatie verbetert, zul je eerst zelf moeten verbeteren.’ Maar oh, wat blijft dit ingewikkeld. Vooral in situaties waarin je op het punt staat een knoop door te hakken: afscheid nemen van iemand, of een beslissing doordrukken omdat jij ervan overtuigd bent dat jouw oplossing de beste is.

Toch is het cruciaal om juist op die momenten eerst naar jezelf te kijken.

De weg ernaartoe

In een eerdere column schreef ik: ‘echte leiders luisteren’. Die woorden klinken simpel, maar ze blijven keer op keer relevant. Zelfs als je als leider weet welke richting of strategie nodig is, draait leiderschap niet alleen om het einddoel, maar ook om de weg ernaartoe. Want hoe je daar komt, maakt het verschil tussen bouwen aan een sterkere organisatie of schade aanrichten – soms zonder dat je het zelf doorhebt.

Neem bijvoorbeeld een situatie waarin je ervan overtuigd bent dat het beter is dat iemand jouw team verlaat. Je kunt kiezen voor de directe aanpak: een kort gesprek, de boodschap overbrengen, pleister er snel af en klaar. Jij hebt je rugzak geleegd, slaapt weer lekker en kunt door.

Verbeter je daarmee echt de situatie? Vaak niet. Onuitgesproken emoties blijven hangen en in een organisatie heeft dat altijd impact. Op de cultuur, op de samenwerking en zelfs op de loyaliteit van andere teamleden – juist die mensen die je misschien dolgraag wilt behouden.

De kracht van luisteren en afstemmen

Hier ben ik zelf in het verleden ook de mist in gegaan; ook ik heb mensen verdrietig gemaakt door te snelle conclusies te trekken. Het mooie is dat ik ervan heb mogen leren en gelukkig achteraf relaties kon herstellen.

Wat wetenschappelijk wordt onderschreven is dat luisteren een van de krachtigste tools van leiderschap is. Uit onderzoek van Zenger & Folkman (2016), gepubliceerd in Harvard Business Review, blijkt dat effectieve luisteraars niet alleen aandachtig luisteren, maar ook reflecteren, samenvatten en vragen stellen. Dit creëert wederzijds begrip én vertrouwen.

Lees ook: Een slimme leider geeft geen oplossingen, maar stelt vragen

Talking stick

Een techniek die ik omarm, komt uit de Indiaanse traditie: de talking stick. Het principe is simpel, maar effectief. Neem de tijd om uit te leggen waarom je niet tevreden bent, hoe je de situatie ziet, en wat jouw gedachten en verwachtingen zijn. Vraag daarna de ander om jouw woorden samen te vatten. Zo weet je of de ander écht heeft geluisterd.

Vervolgens geef je ruimte voor reflectie: hoe ziet de ander de situatie? Wat is hun analyse? Dit vereist dat jij luistert – actief en zonder oordeel.

Wat gebeurt er door dit proces? Twee dingen. Ten eerste ontstaat er een gedeeld begrip. Zelfs als jullie het niet eens zijn, weet je allebei dat je serieus genomen bent. Ten tweede is er ruimte voor onverwachte doorbraken. Misschien ontdekt de ander een oplossing die je zelf nog niet had gezien. Of misschien bevestigt het proces juist dat afscheid nemen de enige juiste keuze is – maar dan wel met wederzijds respect en begrip.

Kleine aanpassingen, grote impact

Het mooie is dat deze aanpak vaak niet meer tijd kost dan de directe route. Sterker nog, de tijd die je investeert in een goed gesprek, verdien je dubbel en dwars terug. Je bouwt aan vertrouwen, een sterkere cultuur en duurzame oplossingen.

Dit alles begint bij bewustwording. Stop, kijk in de spiegel en stel jezelf de vraag: heb ik echt geluisterd? Soms is dat alles wat nodig is om een situatie te laten kantelen.

Dus mijn uitnodiging voor vandaag: neem deze gedachte mee. Geen groot nieuws, maar een kleine herinnering. Misschien is dit net wat je nodig hebt om vandaag iets heel goeds te doen – voor jezelf, voor een ander en voor de organisatie.

Lees ook deze columns van Ineke Kooistra: