Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob komt terug van vakantie

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer komt hij uitgerust terug van vakantie.

VAN Bob
AAN Robert-Jan
ONDERWERP Terug van weggeweest

Hoi Robert-Jan,
Ik ben weer terug van vakantie, helemaal klaar om maandag weer aan de slag te gaan! Ik ben wel benieuwd hoe het bij jullie was. Maakte me een beetje ongerust, omdat er niet gebeld werd en mijn Blackberry ook leeg bleef, maar besloot uiteindelijk toch zelf geen contact op te nemen. Je moet dingen ook eens met rust kunnen laten, toch? Maar zeg eens, hoe was het zo zonder mij? Best stressvol zeker?
Bob

Dag Bob,
Ben je nu alweer terug? Ik dacht eerlijk gezegd dat je nog een week vakantie had. Het ging hier opvallend goed. Druk, maar de stress viel wel mee en niet op de laatste plaats: de sfeer was heel goed. Dat kwam ook door die deal met Kenningdale, je weet wel, waar jij al maanden mee bezig was en die je eigenlijk al had opgegeven. Maar tijdens je vakantie heeft Maarten het opgepakt en geloof het of niet: binnen een week was het rond. Dat gaat toch mooi om 2,3 miljoen omzet! We hebben het met z'n allen gevierd met een personeelsbarbecue. Láng geleden dat we als bedrijf zo'n geslaagd feest hadden. Jammer dat je er niet bij was.
Robert-Jan

Robert-Jan,
Nou, gefeliciteerd met die deal. Ik begrijp het eerlijk gezegd niet goed, want Kenningdale en ik, we kwamen er gewoon niet uit. Maar oké, als het Maarten wel gelukt is, dan zeg ik – want zo sportief ben ik wel: knap werk. En ook leuk dat het personeelsfeest zo geslaagd was, al vind ik dat je me daarover wel even had kunnen bellen of mailen.
Bob

 

Bob,
Ja, sorry. Helemaal vergeten, vanwege de drukte en ook vanwege de euforie, denk ik. Want we hadden ook Tom nog: die heeft een deal gesloten met ADK uit Keulen. Je weet wel, dat bedrijf waarvan je zei: nul komma nul kans dat we daar omzet uit halen. Nou, het is Tom toch gelukt. Geen 2,3 miljoen misschien, maar toch mooi 800k. Je weet nog dat Tom vlak voor je vakantie zei dat hij er helemaal doorheen zat? Nou, hij is nu helemaal opgefleurd. Mooi toch?
Robert-Jan

Robert-Jan,
Ja, heel mooi Robert-Jan. En het is nou ook weer niet zo dat ik heb gezegd dat er met ADK helemaal niets te winnen viel. Ik had alleen zo mijn twijfels. Maar blij dat Tom die twijfels heeft weggenomen en dat hij helemaal is opgefleurd. Hoe waren trouwens de contacten met Hoofdkantoor en de Raad van Bestuur? Heb je nu net als ik ervaren dat er met die mensen nauwelijks een normaal gesprek te voeren valt?
Bob

Bob,
Nou, nee hoor, dat viel alleszins mee. Ze waren natuurlijk zeer tevreden over die twee deals en stuurden zelfs een taart. Vond ik best ontroerend. En de bestuursvoorzitter belde me persoonlijk om ons team te feliciteren met die deals en hoewel jij hem steevast ‘de slager' noemt en ‘meneer bullebak', moet ik zeggen dat hij in dat gesprek erg enthousiast en stimulerend overkwam, zelfs warm. Volgende week ga ik met hem eten, dat wilde hij nadrukkelijk. Ik heb hem gezegd dat ik dat toch vreemd vind, dat hij met de adjunct gaat lunchen en de directeur er dan niet bij is, maar dat vond hij geen punt. En weet je wat? Hij blijkt net als ik verzot te zijn op barokmuziek. Ik hoorde van jou altijd dat hij een complete cultuurbarbaar zou zijn, maar dat valt dus best mee.
Robert-Jan

Robert-Jan,
Nou, als jij per se met die man alleen wilt eten, zonder mij, dat moet kunnen. Dat soort dingen, daar zit ik helemaal niet mee, echt, geen probleem, ik gun het je van harte. Waar ga je trouwens met hem eten? Zeker in zo'n pseudo-moderne nep-Toscaanse ballentent?
Bob

Bob,
Nee, bij hem thuis. Ook zo toevallig: we blijken allebei koken als passie te hebben. Zie je het voor je, de bestuursvoorzitter en ik, schorten aan, samen achter het fornuis?
Robert-Jan

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Robert-Jan,
Ja, ik zie het echt helemaal voor me. Ik geloof dat ik wel genoeg ben bijgepraat. Zie je maandag bij het MT.
Bob

Bob,
Oh, dat vergat ik nog: er is maandag geen MT. We hebben tijdens je vakantie proefondervindelijk vastgesteld dat één keer in de twee weken MT meer dan voldoende is. En dat je er echt geen dagdeel voor nodig hebt: een uurtje is genoeg, mits je het maar goed voorbereidt en voorzit. Je kunt maandag dus best wat later komen, Bob. Of nog een weekje vakantie erbij nemen, geen enkel probleem.
Robert-Jan

Meer Bob de manager?

Europa straks derde wereld? Innovatieleider dreigt openluchtmuseum te worden

Over honderd jaar zou de EU weleens de nieuwe 'derde wereld' kunnen zijn, schrijft startup-founder Lennart Kooy in een opinieartikel. 'Moeilijk voor te stellen vanuit je luie stoel, kijkend naar je grote nieuwe tv, maar als je naar de cijfers en trends kijkt, lijkt het eerder waarschijnlijk dan een fantasie.'

europa innovatie lennart kooy
'Als ik moet kiezen tussen een Amerikaanse of Europese oplossing, neig ik automatisch naar de Amerikaanse optie', schrijft startup founder Lennard Kooy.

Stel je voor dat ‘onze’ AI-robots het zware werk doen voor Amerikaanse en Chinese orchestratie-AI’s, vergelijkbaar met hoe goedkope arbeid uit Afrika en Zuidoost-Azië wordt ingezet om te produceren wat wij nodig hebben.

Stel je voor dat de EU alleen nog waarde heeft als toeristische bestemming voor Amerikanen en Chinezen, waar zij onze gebouwen en kunst bewonderen als overblijfselen van een beschaving die ooit de wereld leidde. Zoals wij nu naar Egypte reizen om ons te vergapen aan de piramides en farao’s. Europa als openluchtmuseum.

Het verval van Europese innovatiekracht

De EU heeft vrijwel al zijn innovatiekracht verloren. Er zijn nauwelijks sectoren waarin Europa nog een leidende positie heeft. Vijftig jaar geleden waren de economieën van de oorspronkelijke EU-landen en de VS nog vergelijkbaar in omvang. Vergelijk je dezelfde zes EU-landen van toen met de VS nu, dan is Amerika meer dan twee keer zo groot. Dit is het resultaat van decennia waarin Europa zijn voorsprong heeft verspeeld.

De cijfers spreken boekdelen. In de afgelopen vijftig jaar heeft de EU slechts een handvol bedrijven voortgebracht die een marktwaarde van meer dan 10 miljard euro hebben bereikt. In de VS zijn dat er honderden, en in China tientallen.

Dit gaat niet alleen over beurswaarde: het betekent dat de echte economische macht, de beslissingsbevoegdheid en de richting van innovatie steeds meer in Amerikaanse en Chinese handen komt te liggen. De welvaart verschuift daarmee naar de regio’s waar deze bedrijven hun hoofdkantoren hebben. Het is een stille maar gestage exodus van economische invloed.

Lees ook: Europa’s pijnlijke conclusie: onze beste startups vluchten naar Amerika

Stabiliteit boven innovatie

Hoewel de EU officieel één interne markt vormt, blijft de praktijk anders. Onze markten zijn versnipperd: elk land heeft zijn eigen regels, taal en culturele barrières. Daarbij verdrinken we in regelgeving die bedoeld is om ons te beschermen, maar die innovatie juist verstikt.

In Silicon Valley gedijt men op ambitie en risico’s, waar falen wordt gezien als een essentiële stap naar succes. In Europa is falen echter een smet op je cv, een teken van onbekwaamheid dat je jarenlang achtervolgt.

Deze culturele angst voor mislukking zorgt ervoor dat veel potentiële ondernemers hun dromen nooit durven najagen. We hebben een systeem gecreëerd dat stabiliteit boven alles verkiest, maar vergeten dat echte vooruitgang vaak voortkomt uit het nemen van risico’s.

Voorkeur voor Amerikaans

Tot overmaat van ramp kiezen we technologisch gezien bijna standaard voor Amerikaanse producten en diensten. Niet alleen omdat ze vaak beter zijn, maar ook omdat we succes eerder toekennen aan vreemden in San Francisco dan aan onze buren.

Zelf betrap ik me hier ook op. Als ik moet kiezen tussen een Amerikaanse of Europese oplossing, neig ik automatisch naar de Amerikaanse optie. Dit is een self-fulfilling prophecy: door ons gebrek aan vertrouwen in Europese innovatie maken we het onze eigen bedrijven nóg moeilijker om te groeien en excelleren.

Is herstel mogelijk?

Herstel begint met erkenning en acceptatie van het probleem. Maar de vraag is of deze achteruitgang überhaupt nog te keren is. En zo ja, hoe veranderen we dan van koers voordat het te laat is? Want als we zo doorgaan, wordt Europa misschien nog sneller een openluchtmuseum dan we denken.

Source.ag wil eerste Nederlandse Agtech-unicorn worden

In samenwerking met B. Amsterdam - Met 37 miljoen euro aan investeringen en klanten in 18 landen werkt het Amsterdamse Source.ag aan een ambitieuze missie: wereldwijde voedselzekerheid vergroten door AI. 'We willen de eerste Nederlandse Agtech-unicorn worden.’

Voor zijn start als ondernemer, werkte Rien Kamman bijna 10 jaar voor de Boston Consulting Group (BCG). ‘Daar liet ik decision support systems voor typisch grote industrieën bouwen’, vertelt Kamman. ‘Ik zag dat je met de juiste AI-toepassingen héél veel waarde kunt creëren, zoals voor een vloot vliegtuigen of een staalproducent, maar dat frustreerde mij op een gegeven moment ook wel. Zulke krachtige technologie, waarom werd die zo weinig gebruikt voor toepassingen met maatschappelijke waarde?’

Die vraag liet hem niet meer los. In 2020 nam hij samen met compagnon Ernst van Bruggen ontslag en trokken ze een jaar lang door het Westland. Samen op onderzoek. ‘Ik ben er wel grijs van geworden’, lacht hij. ‘Want op een gegeven moment heb je nog maar twee maanden spaargeld, maar wél een hypotheek en twee kinderen. Het risico betaalde zich gelukkig uit: precies op tijd haalden we de eerste investeringen binnen.’

AI in de kas

Zo werd Source.ag in hetzelfde jaar nog geboren. De Agriculture Technology (AgTech)-scaleup ontwikkelt AI- en datasystemen die glastuinders helpen hun productie te optimaliseren. ‘We maken gebruik van plantenbiologie-simulaties die rekening houden met verschillende zaadvarianten, genetica en locaties’, vertelt Kamman. ‘Onze software ondersteunt telers bij belangrijke beslissingen zoals het bepalen van het optimale startmoment van het seizoen, oogsttiming en teeltstrategieën — zónder dat er een investering in nieuwe hardware nodig is.’

‘Door bestaande kastechnologie te combineren met onze AI-gestuurde inzichten, helpen we telers hun output te maximaliseren met minimale grondstoffen’, aldus Kamman. ‘We richten ons specifiek op professionele kastelers die al gewend zijn aan hoogwaardige technologie, maar hun beslissingen nog grotendeels op ervaring baseren.’

Van ervaring naar data

‘Door onze systemen kunnen telers sneller het optimum bereiken in nieuwe situaties’, vertelt Kamman. ‘Bijvoorbeeld: een Nederlandse tomatenteler die uitbreidt naar Frankrijk hoeft niet jaren te experimenteren om de ideale teeltstrategie te vinden voor dat andere zonprofiel: onze software kan verschillende scenario’s risicovrij simuleren. We slaan een brug tussen puzzelstukjes academisch onderzoek en praktijkkennis. Dat vangen we in software en systemen die het schaalbaar maken.’

Voedselproductie fundamenteel anders aanpakken

Het is voor Kamman onderdeel van een onderliggende intrinsieke motivatie. ’Source.ag bestaat omdat toegang tot groente en fruit een basisrecht zou moeten zijn, maar dat is nu niet het geval’, zegt Kamman. ‘Met 800 miljoen mensen die te weinig calorieën binnenkrijgen en 3 miljard mensen die onvoldoende toegang hebben tot groente en fruit — zelfs in Europa en Noord-Amerika — moeten we de voedselproductie fundamenteel anders aanpakken.’

A billion dollar company

Die maatschappelijke missie vertaalt zich ook in harde groeicijfers. Source.ag ondersteunt momenteel 300 telers in ongeveer 18 landen, die samen één miljard kilogram groenten en fruit produceren voor zo’n 60 miljoen consumenten. En in vier jaar tijd heeft Source.ag via drie investeringsrondes opgehaald, ter waarde van 37 miljoen euro.

Maar de ambitie reikt verder, zegt Kamman. ‘We willen zo snel mogelijk naar een billion dollar company that reaches a billion people positively. Misschien is dat de innerlijke Amerikaan die in mij spreekt, door mijn tweejarige ervaring in New York, maar ik denk dat we soms wel groter mogen durven dromen. Voor Source.ag hebben de ambitie om de eerste Nederlandse AgTech-unicorn te worden, maar wél met een positieve impact op de wereld.’

‘Dat maakt het ook wel heel clean. Niet iets heel slechts doen voor de wereld en af en toe wat doneren. Als wij ons doel bereiken, betekent het dat we een positieve impact hebben op het inkomen van boeren én op voedselproductiviteit. Omzet is niets anders dan dat je waarde voor je klanten levert en zij bereid zijn om een stukje waarde terug te geven.’

Constante transformatie

De groei van twee naar honderd medewerkers in vier jaar tijd vraagt om continue aanpassing. ‘Je bent de facto iedere zes tot negen maanden een ander bedrijf’, zegt Kamman. ‘We zijn begonnen in een klein kantoor in de hoek van de eerste verdieping, en konden steeds een stukje erbij nemen naarmate we groeiden. Nu zitten we op de vierde verdieping in een groot kantoor. Die flexibiliteit was onmisbaar, want als startende onderneming weet je nooit precies hoe snel je gaat groeien.’

Die groei vraagt wel om een bepaalde mentaliteit, zegt Kamman. ‘Je moet snel durven accepteren dat het niet meer hetzelfde bedrijf is. In het begin was ik een founder, nu ben ik een CEO, verantwoordelijk voor honderd medewerkers en driehonderd klanten. Dat vind ik ook heel erg leuk, maar het is ook de uitdaging. Je moet jezelf rigoureus iedere zes tot negen maanden blijven uitvinden.’

Voortrekkersrol Nederland

Vanuit het kantoor in B. Amsterdam kijkt Kamman verder dan alleen de groei van zijn eigen bedrijf. Hij ziet in de uitdaging van wereldwijde voedselzekerheid een sleutelrol voor Nederland. ‘We staan bekend om onze inventieve oplossingen op gebied van waterbouw én watermanagement, maar we hebben hier ook zoveel zaadveredelaars, hardwarebouwers, kasbouwers, klimaatsystemen en sensoren.’

‘We hebben hier alle puzzelstukjes in huis om wereldwijd impact te maken op voedselzekerheid’, concludeert Kamman. ‘We kunnen het niet alleen, maar Nederland kan een voortrekkersrol spelen om die drie miljard mensen te helpen.’