Hoe om te gaan met de combinatie van carrière maken en kinderen kriigen? Matthijs Mons, partner bij IG&H Consulting & Interim, over zijn zoektocht naar balans.
Bijna twee jaar geleden ben ik vader geworden van een zoontje, Jasper. Inmiddels is mijn vrouw hoogzwanger van onze tweede, die zich over enkele weken gaat melden. Voor zover je zoiets kunt plannen, natuurlijk. Ik mag wel zeggen dat wij inmiddels ervaringsdeskundige beginnen te worden in de uitdagingen die het krijgen van kinderen en het onderhouden van een carrière met zich meebrengen.
Wij zijn beiden ondernemer. Mijn vrouw Sonja werkt onder de naam Visys als zelfstandig adviseur in de gezondheidszorg. En recentelijk heb ik mij ingekocht als partner van IG&H Consulting & Interim, een groot consultancybedrijf met 130 eigen medewerkers. We zijn beiden gedreven mensen, continu op zoek naar uitdagend werk. En allebei ervaren we geregeld de druk die het ondernemerschap en in mijn geval ook het werkgeverschap met zich brengt.
De investering
Gelukkig hebben we ons vooraf goed gerealiseerd wat er op ons af zou komen met de geboorte van onze kleine man. En we hebben heel gericht onze dromen nageleefd vóórdat we aan kinderen begonnen. Want die waren niet altijd eenvoudig verenigbaar met ouderschap. Zoals onze maandenlange safarireis door Afrika. Zo heb ik er bewust voor gekozen om op vrijdagen een ‘papa-dag' te plannen. Ik streef ernaar om zeker drie werkdagen per week thuis mee te eten. En ik breng en haal de kleine op vaste tijden.
Kortom: ik heb me heel bewust voorgenomen dat de ‘investering' in mijn kinderen me uiteindelijk meer waard is dan de investering die ik heb gedaan om aandeelhouder te worden van IG&H. Ik wil hoe dan ook geen slechte vader worden, want ik realiseer me dat ik mezelf dat nooit zou kunnen vergeven. Achteraf daar achterkomen is bovendien altijd te laat.
En ja, als ik eerlijk ben is het soms best lastig. Mijn collega partners bij IG&H hebben allemaal te maken met een thuissituatie die hen meer flexibiliteit geeft. En in spannende werksituaties kan er best de nodige druk op de ketel komen. Belangrijk is dan dat je er thuis met elkaar uitkomt, dat je van elkaar kan overpakken en dat je begrip hebt voor elkaar. En gelukkig lukt ons dat tot dusverre redelijk goed, hoewel het echt niet altijd soepel gaat.
Ik heb ook concessies gedaan buiten mijn werk. Zo neem ik weinig tijd meer om te sporten, terwijl dat wel een belangrijke passie van me is geweest. Maar er moesten ergens keuzes worden gemaakt en dan maar zo.
Het cliché is waar
In mijn optiek is er niet één waarheid. Ik denk dat je continu moet blijven zoeken naar de juiste balans. En dat is gewoonweg niet altijd eenvoudig. Want de huidige maatschappij stelt net als het ouderschap hoge eisen en bovendien doe je daar zelf vaak nog een schepje bovenop. Waar die balans precies ligt is volgens mij voor iedereen verschillend.
Daarbij ontkom je er waarschijnlijk niet aan om keuzes te maken. Tussen je carrière of je familiebijdrage. Tussen jouw carrière of die van je partner. Tussen je familieleven of je sociale leven. Tussen verstoppertje spelen met je zoontje, of zelf op de racefiets klimmen. Of, voor de liefhebber: tussen al die dingen en je eigen nachtrust.
Maar het cliché is waar: kinderen verrijken je leven. De energie die zo'n kleine in zich heeft en overdraagt is onnavolgbaar. Door even te genieten van zo'n smurf maak je een waardeloze werkdag toch zo weer goed? En van het relativeringsvermogen van zo'n uk kunnen de meesten van ons nog veel leren. Ik wel in ieder geval. Succes met uw eigen zoektocht naar balans!
