In het boek Strategieën van de Serengeti worden bedrijfsstrategieën ingedeeld naar aanleiding van het Afrikaanse dierenleven. Het levert leerzame momenten op.
Het afgelopen decennium is Coca-Cola met nieuwe uitdagingen geconfronteerd. Nadat het bedrijf al eerder te maken kreeg met veel Cola-imitaties (van Albert Heijn Cola tot Virgin Cola) zijn er nu ‘idiële’ varianten bijgekomen. Bijvoorbeeld religieuze cola, met GERECENSEERD:
Strategieën van de Serengeti
Stephen Berry
(Hajefa, 464 pagina’s)name ‘islam-cola’; frisdrank op de markt gebracht om mensen aan te spreken die zich vanuit een islamitische achtergrond afkeren van het zo Amerikaanse Coca-Cola. Of ‘gewetenscola’, op de markt gebracht voor mensen die de voorkeur geven aan kleine, lokale bedrijven, in plaats van de grote Amerikaanse multinational.
In sommige markten, bijvoorbeeld in Frankrijk, hakt dat er flink in bij Coca-Cola.
Zebra-tactiek
Zoals Stephen Berry beschrijft zou Coca-Cola verschillende tactieken uit het repertoire van de zebra kunnen aannemen. Bijvoorbeeld terugvechten (zebra’s hebben sterke achterpoten en kaken en kunnen een stevig robbertje vechten). In het verleden heeft Coca-Cola inderdaad gevochten: het bedrijf bestreed namaak-cola’s met juridische stappen en marketingcampagnes. Maar dat zou nu onverstandig zijn, het zou de anti-Amerikaanse gevoelens aanwakkeren. Dat zou het alleen maar erger maken.
Een andere zebra-tactiek is vluchten, Coca-Cola zou zich uit islam-markten kunnen terugtrekken, jammer maar helaas. Maar het bedrijf heeft tot een andere zebrastrategie besloten: het doet niks. De ‘freeze-strategie’, aldus Berry. Stilstaan en zien of het gevaar vanzelf overwaait. Hoe levensvatbaar zijn die nieuwe idiële cola’s eigenlijk? Kunnen dergelijke kleine bedrijfjes een internationaal distributienetwerk opzetten? Kunnen ze hun kwaliteit waarborgen? Misschien kan een tegenaanval in de toekomst nodig zijn, maar voorlopig houdt het bedrijf zich stil.
Vertaalslag
Strategieën van de Serengeti is een boek waarin de Britse consultant Stephen Berry de overlevingsstrategieën van Afrikaans groot wild naar het bedrijfsleven vertaalt. Er bestaan hardnekkige mythes rond strategie, schrijft hij. Bijvoorbeeld dat het erg ingewikkeld is (‘als het paren van olifanten – iets wat op hoog niveau plaatsvindt met veel gegrom en gekreun en waarna het een aantal jaren duurt voordat je enig resultaat ziet’). Met het boek probeert hij strategie inzichtelijker en toegankelijker te maken.
Boeken waarin pasklare strategische recepten worden gepresenteerd, moeten met enige argwaan worden benaderd. Voor strategie bestaan geen eenduidige oplossingen: het is nooit divercificeren óf concentreren. Wat de beste oplossing is, ligt aan de omstandigheden van dat moment. Outsourcing is vaak een strategische optie, maar zeker niet altijd en onder alle condities.
Wat dat betreft is Strategieën van de Serengeti een prima boek. Het geeft geen gefixeerde oplossingen maar vertelt veel case stories van bedrijven die met bepaalde vraagstukken geconfronteerd werden, en wat ze ermee hebben gedaan. De biologische informatie over hoe de dieren in het Serengeti-park zorgen dat ze in leven blijven, bieden daar een raamwerk omheen.
Soms zijn die vergelijkingen wel wat flauw en soms worden ze te ver doorgevoerd. De auteur zit duidelijk op zijn ‘praatstoel’ en zou wel wat vaker to the point mogen komen met zijn strategische vergelijkingen. Op die manier krijg je wel (bijna) 500 pagina’s vol. Maar daar zijn dan ook aardig wat leerzame verhalen in vervat.
Nu en dan éven snellezen, is het devies.
Eerdere boekrecensies:
- De crisis opgelost – Het verraad van de financiële wereld, Georges Ugeux
- Frisse blik op bekend terrein – Dossier Supertrends, Carl Rohde, Norbert Mirani, Goos Eilander
- Menig zakenman handelt onetisch – Als goede mensen slechte dingen doen, David de Cremer
Management Team neemt elke vrijdag een nieuw (management)boek onder de loep. Eerdere recensies
