Geen producten in de winkelwagen.
Zes kandidaten voor de titel Manager van het Jaar proberen krampachtig hun nervositeit te verbergen in 'het zweetkamertje'. “Jongens, het is een makkie!”
“Ik zag mezelf in dat filmpje, en ik voelde me toch geconfronteerd met het feit dat ik slis. Dat weet ik natuurlijk al m'n hele leven en het is ook nooit een probleem voor me geweest. Maar op zo'n moment, voor zo'n volle zaal, is dat toch weer confronterend.” Onno Bruinsma van Van Elst Grafische Afwerking is net terug van het kruisverhoor door de jury en lijkt vooral onder de indruk te zijn van zijn eigen optreden in het bedrijfsfilmpje dat zijn vragenkwartier heeft ingeleid. “Ach joh,” reageert Hai Berden van Seacon Logistics bemoedigend. “Mijn topverkoper stottert, maar waar je hem ook heen stuurt, over de hele wereld, hij haalt de business binnen.”
De zes finalisten voor de Manager van het Jaar-verkiezing zijn solidair met elkaar. De een is wat zelfverzekerder over zijn kansen op de eindoverwinning dan de ander, maar ze zijn vast van plan om de onderlinge sfeer niet door de competitie te laten bederven.
Berden en Bruinsma zijn dan al aan de beurt geweest. De anderen zitten aan de ronde tafel in 'het zweetkamertje' – de lounge waar de genomineerden hun gang naar het kruisverhoor afwachten – te keuvelen over elkaars bedrijven, de weg die hen naar deze finale heeft gebracht en de toestand in de wereld in bredere zin. Paul Smeets van bouwbedrijf Smeets Groep is even apart gaan zitten om De Telegraaf te lezen. Hij oogt opmerkelijk rustig. Bij binnenkomst had hij al aangegeven weinig last van zijn zenuwen te hebben. “Dat komt straks wel. Maar ik moet niet te vroeg zijn met het opbouwen van de spanningsboog. Het gaat om dat ene moment en dan moet je goed zijn. Meer valt daar ook niet over te zeggen.” Hij blijft nog even in de voetballingo om te illustreren wat hij bedoelt. “Herman Kuiphof vroeg ooit aan Cruyff wat er door hem heen ging toen hij zijn schot in het doel zag verdwijnen. En Cruyff zei: 'Ik dacht: zo die zit'. Daar had dat interview eigenlijk moeten stoppen, want meer was er niet over te zeggen.” Je zou bijna gaan denken dat Smeets zelf niet zo'n prater is. Maar niets is minder waar. In de zaal ontpopt hij zich als een zelfverzekerde animator die het publiek weet te bespelen en en passant de jury en presentator Aad van den Heuvel regelmatig op het verkeerde been zet. Alleen zal hij z'n spanningsboog nog even moeten oprekken, want Smeets is pas als laatste aan de beurt.
Arrogant
“Jongens, het is een makkie!” Steven Hond van Flevodruk komt zichtbaar opgelucht terug van zijn 'examen'. Hij is de enige die vooraf openlijk toegaf flink zenuwachtig te zijn. Zodanig zelfs dat hij 's morgens in zijn auto een foutje had gemaakt bij het intoetsen van de routeplanner. Deze had hem consequent, van Harderwijk naar Noordwijk, over de binnenwegen van de scenic route gevoerd. Een autorit van bijna drie uur was het gevolg. “Maar ach, het is prachtig weer, dus we hebben ervan kunnen genieten.” Hond vond de jury inhoudelijk nogal tegenvallen. “Dat klinkt misschien een beetje arrogant, maar ik vond de meeste vragen al te simpel. Ik kreeg bijna het idee dat ze me niet helemaal serieus namen.”
Ook Michel Geurts van Hotel Inntel heeft dan zijn vuurdoop al ondergaan. Geurts had zich terdege voorbereid met een dag mediatraining en had daarvan geleerd dat hij vooral zichzelf moet blijven. Of dat gelukt is? “Ja, ik had het idee van wel.” Hij had zelfs een antwoord toen juryvoorzitter Floris Maljers (ex-Unilever-topman) vertelde dat het hem de avond tevoren niet was gelukt om op de reserveringssite van zijn hotelketen te komen. Geurts: “Uw provider is zeker Chello?” Hij kreeg de zaal op zijn hand en laat dan ook weten vol vertrouwen te zijn over de afloop.
Op de vraag welk jurylid de venijnigste vraag heeft gesteld, noemen bijna alle genomineerden Sylvia Tóth. Zo verraste ze Jacques Parson van Kappé International – uitbater van de taxfree winkels op Schiphol en een aantal andere internationale luchthavens – met de vraag wat de top 10 van vrouwenparfums is. “Ik dacht, oh god, nou moet ik.” Verder dan vijf was Parson niet gekomen. La Tóth kende genade en nam er genoegen mee. Close call voor Parson, die graag nog even met jurylid Willem Vermeend had gebokst over de afschaffing van het taxfree winkelen voor EU-burgers. Maar die is niet komen opdagen. “Jammer.”
Tijdens het vragenvuur van Aad van den Heuvel en het publiek is het echter Paul Smeets die de show steelt. De anderen doen hun best, maar de titel gaat naar de Limburgse bouwboer met de charmante glimlach, die in zijn slotwoord laat zien een echte bouwvisionair te zijn. Hij pakt de publieksprijs er en passant bij en wordt besprongen door de aanwezige media.
De volgende dag bellen we hem op met de vraag der vragen: wat ging er door je heen? Smeets: “Zo, die zit.”
