Een groeiend aantal liefhebbers stapt in zijn vrije tijd in een klassieke auto om een stukje te gaan toeren. En zo kon het dat de allereerste Classic Novotel Maastricht een laaiend succes werd.
Eén ding moeten we goed begrijpen: de Classic Novotel Maastricht is géén rally. Het is een toertocht. Een ritje voor klassieke auto´s, die met een net tempo – bestuurder met pijp in de mond en weekendsjaal om – door een fraai landschap toeren. Liefst met een open dak, hoewel dat op deze nog behoorlijk frisse zaterdag in april bepaald geen onverdeeld genoegen is. Organisator Gunnar Souren, in het dagelijks leven directeur van Novotel Maastricht, kan het niet vaak genoeg zeggen. Sommige deelnemers zouden eens het lef kunnen hebben om de 250 kilometer door het Limburgse, Belgische en Duitse heuvelland te gebruiken als een echt rallycircuit. Daar krijg je gedonder van met de autoriteiten. Overigens is dat geen vreemde gedachte als je het deelnemersveld van zo´n 120 auto´s overziet. Drie heus niet zo oude Ferrari´s staan gebroederlijk naast een zestal Porsches. Een paar Cobra´s steekt leuk af tegen een viertal spiksplinternieuwe sportwagens van het nostalgische, maar razendsnelle Duitse merk Wiesmann, een Bentley uit de jaren negentig doet aan Engelse paardenkrachten, samen met zo´n 25 TVR´s van verschillende generaties. En de aankleding van de ingang van het hotel maakt de atmosfeer er al niet rustieker op. Links naast de deur een felblauwe Subaru, uitgerust met alles wat een rallywagen tot een rallywagen maakt, en rechts een geluidsbox die een cd met racegeluiden te horen geeft. Je zou bijna aan de bedoelingen van de organisatie gaan twijfelen. Maar er zijn ook een hoop mooie oude modellen te bewonderen, van de legendarische Jaguar E-type en de Citroen SM (het model waar Johan Cruijff in de jaren zeventig in rondreed) tot een paar oude MG´s uit de jaren vijftig, Triumphs uit de jaren zestig en een prachtige witte Austin Healey. Een aantal al te recente Fiat Barchetta´s en een in behoorlijk vervallen staat verkerende Volkswagen Scirocco uit de jaren tachtig detoneren dan weer enigszins. Maar ja, het is de eerste keer, moet Souren gedacht hebben, en dan moet je niet al te kritisch wezen.
Doorrijden
Dat er daadwerkelijk 120 auto´s zouden komen opdagen, had Souren begin vorig jaar – toen hij het plan voor de tocht besloot door te zetten – niet durven hopen. Aanvankelijk druppelden de aanmeldingen dan ook tergend langzaam binnen. Pas toen hij in de zomer besloot een persbericht aan de verzamelde media te sturen, kwam er vaart in. Enkele publicaties volgden en plotseling kwamen ze met tientallen tegelijk. Daar zal ongetwijfeld het feit aan hebben bijgedragen dat Souren de prijs voor de deelnemers aan het evenement laag heeft gehouden: 160 euro voor twee overnachtingen, twee ontbijten en twee diners, en dat alles voor twee personen, en dan ook nog eens de hele organisatie van de toertocht erbij. Alle deelnemers zijn het erover eens: het is geen geld. Rijk hoeft Souren er dan ook niet van te worden. “Normaal is dit een weekend waarin we weinig te doen hebben en nu zitten we vol. Dit is de basis voor een jaarlijks terugkerend evenement. Volgend jaar zal de deelnameprijs zeker stijgen.” Bijgevolg is het deelnemersveld een prettige mengeling van vermogende collectioneurs en rechtgeaarde hobbyisten en alles wat daartussen zit. Want net als tennis, golf en al die andere ooit exclusieve bezigheden, is ook de wereld van de klassieke auto onderhevig aan een heuse democratiseringsgolf. Veel ondernemers, maar ook managers, consultants en natuurlijk een enkele garagehouder. En velen hebben hun aanhang meegenomen in traditionele rolverdeling: vader rijdt, moeder navigeert. Vijf uur en een kwartier schat Souren dat de snelste rijder over het parcours zal doen. “Maar dan moet-ie behoorlijk hard doorrijden.” Tot zijn verbazing komt de eerste deelnemer minder dan 5 uur na de start binnen, in een opgevoerde groene Fiat Barchetta. Paniek en opwinding wisselen elkaar af in de ogen van de organisator. “Ai, die zijn stevig tekeer gegaan.”
De bestuurders en hun auto
01-02 > Rotterdammer Ricky Berendsen bezit een restaurant in Sittard. De Cobra heeft hij enkele jaren geleden vooral gekocht om af en toe mee te ontsnappen aan zijn stressvolle bestaan. “Ik heb nog even speciaal door de modder gereden. Je komt met zo'n auto toch niet schoon aan de start.”
03> Jan van Thoor, houthandelaar te Margraten met zijn Triumph TR uit 1965 is een rechtgeaarde hobbyist. Een paar duizend kilometer per jaar rijdt het autootje. Meestal navigeert zijn zoon.
04 > 'De Wiesmannetjes'
05 > Medisch consultant Dolf Meeuws uit Chaam in zijn Wiesmann, samen met een goede vriend. “Toen ik een periode veel in het buitenland moest zijn en niet zo lekker in mijn vel zat, heeft mijn vrouw hem voor me gekocht. Om me op te vrolijken.”
06 > De heer en mevrouw Sauren uit Roermond bezitten een prachtige MG uit de jaren vijftig. Een paar jaar geleden kocht hij hem voor na zijn pensionering. Zijn vrouw vindt het prachtig. “Hij had eerst een motor. Op een dag heb ik voorgesteld een auto te nemen. Kon ik mee.”
07 > Arie Hulsteijn is directeur van het rayonkantoor van de ING Bank in Arnhem. Samen met zijn klant-sinds-mensenheugenis Jan Hachmang die kermisexploitant is, rijdt hij rond in een van de vier Porsches van weer een andere klant: dakdekkerbedrijf Acoma, dat ook nog een Ferrari in de strijd heeft gegooid. Hulsteijn: “Die had op weg hierheen al een bon te pakken.”
