Geen producten in de winkelwagen.
Wie was de grondlegger van Oad?
Dat was Gerard ter Haar. Hij kocht in 1922 een bus à 4000 gulden, door zijn eigen motor te verkopen. Ter Haar was tot dan toe als buschauffeur in dienst bij de Hengelosche Bierbrouwerij. In 1925 stichtte hij met Bernard Brok de Twentsche Automobiel Maatschappij, dat in een half uur van Borne naar Hengelo en Almelo reed. Een spoorlijn richting Almelo bestond niet en dus viel er met personenvervoer over de weg veel geld te verdienen. Het waren de tijden van de ‘wilde diensten’. Ter Haar was lang niet de enige die personen over de zandwegen van Twente vervoerde.
Later kocht het bedrijf meer bussen in voor nieuwe lijnen. Soms waren dat auto’s van Ford die omgebouwd moesten worden. In 1938 had Ter Haar 15 bussen tot zijn beschikking. En die wist hij dapper in bezit te houden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Toen de Duitsers zijn bussen in beslag wilden nemen, haalde hij de bussen uit elkaar en verstopte de onderdelen. Zelf dook hij onder.
In de jaren ‘50 nam in het naoorlogse Nederland de welvaart dermate toe dat er meer geld werd uitgegeven aan vakanties en dagtoerisme. Ter Haar sprong hierop in en begon in de zomermaanden met het aanbieden van toervervoer. Dat werd een groot succes. De focus van het bedrijf kwam in de jaren daarna meer en meer op toerisme te liggen. Gerard ter Haar organiseerde niet alleen meer busreizen in Nederland, maar ook daarbuiten.
Wie breidde het bedrijf uit?
Dat is Joop, de zoon van Gerard ter Haar. Als chauffeur, reisleider en bovenal werkstudent toerde hij in de jaren ‘60 door Europa. Zijn studie werktuigbouw in Delft liep daardoor wat uit. Maar hij wist toch al dat hij het bedrijf van zijn vader zou overnemen. Dat deed hij eind jaren zestig. Hij kocht zijn vader en diens twee partners uit, en breidde de activiteiten van het bedrijf uit.
Ter Haar kocht daarna een personenvervoerstak van het familiebedrijf Müller Transport, dat in Salland en Twente uitgegroeid is tot een bekende voedseltransporteur. De uitbreiding van de diensten was voor Ter Haar reden om de bedrijfsnaam om te dopen tot Overijsselse Autobusdiensten (Oad). Het kantoor verhuisde naar Holten. Busreizen in binnen- en buitenland werden steeds beter aangekleed, zodat ook aan service en eten en drinken meer en meer verdiend werd.
Hoe kwam de landelijke doorbraak?
De landelijke doorbraak kwam toen Oad een reisgids in de jaren ‘70 ging uitgeven. Vanaf dat moment bereikte het een breed publiek, dat bovendien in de destijds uitdijende verzorgingsstaat steeds meer geld kon uitgeven. Oad speelde er handig op met innovaties als de slaapbus, de skibus, de lage instapbus, de fietsbus, de minibus, de rolstoelbus en de spectaculaire Oad Jumbocamper.
“Dat streekvervoer,” zo moppert Ter Haar begin jaren tachtig tijdens een interview, “kan véél beter. Er moet een betere aansluiting komen tussen treinen en openbaar vervoer en daarbij moeten ook minder traditionele middelen als taxi’s en minibusjes worden ingezet.” Daarmee werd Joop de grondlegger van de treintaxi.
Vanaf de jaren ’80 ging Ter Haar ook de lucht in met Oad. Midden jaren ’90 brak dat segment echt door, dankzij de introductie van een aantal intercontinentale vliegvakantiebestemmingen. Oad kon zich vanaf die jaren doorontwikkelen tot één van de grootste allround reisorganisaties en reisagenten van ons land. Het verzorgde de reis van de huisdeur tot aan het vakantiecomplex. Ook naar verre bestemmingen buiten Europa, zoals Indonesië of Mexico.
Hoe stond het er de afgelopen jaren voor?
In 2009 nam Julius, de zoon van Joop, het roer over. Bij Oad werkten inmiddels meer dan 1700 werknemers, verspreid over 20 dochteractiviteiten. Daarmee behoorde het tot de top 4 van de reisbedrijven in Nederland.
Er waren echter signalen dat het niet goed ging met het bedrijf. Op een omzet van circa 600 miljoen euro werd in het laatste verslagjaar 2010-2011 een verlies van 22 miljoen euro geleden. Het bedrijf kon niet in de zwarte cijfers terugkeren. Dit werd vooral duidelijk toen in maart dit jaar een reorganisatie werd doorgevoerd. Er werden 180 werknemers ontslagen.
Het bankroet is natuurlijk aan de ene kant een gevolg van de economische crisis, waardoor minder Nederlanders met vakantie naar het buitenland gaan. Daarnaast heeft de crisis een verschuiving van vakantieboekingen naar het internet versneld. Het internet was een achilleshiel van Oad, dat lang aan een netwerk van reisbureaus (Globe) heeft vastgehouden.
