Geen producten in de winkelwagen.
Jarenlang werkte de Haagse Geesje Mosies (38) als projectmanager. In 2006 ging ze aan de slag bij Logica/CMG. “Een mooie baan. Ik verdiende een klap met geld en had het er prima naar m’n zin.” Maar het idee om een eigen bedrijf te starten speelde al langer door haar hoofd. “In de baan daarvoor, waarin ik een softwareproject runde met ontwikkeling op de Filippijnen, was ik tachtig uur per week in touw. Bij Logica nog maar zo’n veertig-vijftig, dus ik had dertig uur per week over.”
Tijd die ze gebruikte om aan dat eigen bedrijf te werken. Via haar schoonfamilie – actief in de textielindustrie – was ze met de modebusiness in contact gekomen en dat interesseerde haar. “Alle theorieën over de globalisering kun je in die branche terugvinden. Ik vond het razend interessant om uit te vinden welke weg een C&A-blousje aflegt voor het in het rek hangt. Ze reisde wel eens mee naar een textielfabriek. “Een soort snoepwinkel, met al die kleuren en materialen. Maar je zag er ook de enorme afvalstromen en de vervuiling.”
Geknoopt matje
Mosies had het boek ‘Cradle to Cradle’ gelezen en vatte het plan op om juist met de enorme hoeveelheden textielafval die overbleven tijdens het productieproces, iets te gaan doen. Ze wist alleen nog niet wat. “Op een gegeven moment was ik met een familielid in Brazilië, bij een textielfabrikant, om te lunchen met een medewerkster daar. Daar zag ik een matje op de vloer liggen, gemaakt van verknipte jersey. Nou was ik zelf – altijd strak in mantelpak – helemaal niet zo’n creabea, maar ik vroeg haar hoe ze dat matje geknoopt had. ‘Dat heb ik niet geknoopt, maar gehaakt’, zei ze. En ze leerde mij ter plekke haken. Toen wist ik wat met die stofresten wilde gaan doen: verknippen en verwerken tot materiaal waarmee je kunt haken. En ik dacht: ‘Als ik dit al leuk en ontspannend vind, dan is hier vast een markt voor’.”
Het was 2007 en het bedrijfsplan kreeg steeds vastere vorm. Ze bedacht een naam voor het bedrijf – Hoooked – en product – Zpagetti. Vervolgens vond ze een bevriende vormgever bereid om een logo te ontwerpen en bouwde met haar buurman – ook een IT-er – haar eerste website. “Ik had het idee dat ik naast m’n baan een leuk webwinkeltje zou beginnen. Ik had de Linda-vrouw voor ogen als doelgroep. Mooi en hip, maar niet té. En ze moesten natuurlijk open staan voor iets nieuws.”
Sabbatical
In 2008 ging ze met een vriendin naar de hobbybeurs in Utrecht. “We zaten daar en vroegen ons af: wie komt hier, wat doet ze hier en waarmee gaat ze naar huis?” De introductie van haar nieuwe handwerk-categorie bewaarde ze voor een kleinere beurs enkele maanden later in Zwolle. “We stonden daar met een kleine stand en die was binnen een dag uitverkocht.” Ze werd benaderd door winkels en er was – weliswaar nog op kleine schaal – al meteen media-aandacht. Mosies: “Het is meteen heel hard gegaan. Binnen een half jaar had ik een groothandel en leverde ik aan dertig winkels.”
Mosies’ baan liep nog vier dagen per week door, wat haar op ging breken. “Op een gegeven moment reed ik op de snelweg bij Amersfoort bijna tegen een vrachtwagen omdat ik zo vermoeid was geraakt.” Van haar werkgever mocht ze een sabbatical van drie maanden nemen en toen ze daarna haar baas sprak over hoe verder, zei die: ‘Follow your dream.’
Duurzaamheid als bijzaak
De vraag bleek nog veel groter dan ze ooit had vermoed. Zpagetti werd een rage en Hoooked is nu een miljoenenbedrijf – meer wil ze niet over haar omzet kwijt – waarvan de producten in vele landen, van Zweden tot in de VS en Australië, worden afgenomen. Mosies heeft nu in Nederland tien tot vijftien mensen in dienst en in Portugal en Turkije zijn nog eens vijftig mensen werkzaam voor haar bedrijf. Daar worden de textielstromen geselecteerd en verwerkt tot eindproduct.
Ondertussen levert ze ook producten (tassen en manden o.a.) van gerecycled plastic en gecertificeerde bamboe. (o.a. haaknaalden en knopen). “De filosofie van dit bedrijf is dat alles wat we leveren, van restmaterialen is gemaakt of op verantwoorde wijze is geproduceerd.” Na de zomer wil ze voor het eerst met een ecologisch verantwoord en volledig biologisch afbreekbaar product op de markt komen.
De duurzaamheid van haar producten ziet ze slechts als een bijzaak voor het stormachtige succes ervan. “Ik vind het zelf belangrijk en het verschaft mijn bedrijf ongetwijfeld sympathie, maar als ik al te hard op de duurzame trom ga slaan, schrik ik ook een hoop mensen af. Ik meld het dus wel, maar doe er niet al te fanatiek over.”
Do-it-yourself-trend
De belangrijkste succesfactor is volgens Mosies vooral dat haar product stijlvol en grof is, waardoor je vrij snel een flinke lap kunt haken. “Vrouwen hebben niet meer de tijd om een hele winter te gaan zitten breien. Het moet gewoon in enkele dagen af zijn, en dat kan hier prima mee. En verder past het helemaal in de do-it-yourself trend van tegenwoordig.”
Ondertussen heeft ze vier boeken met ideeën en patronen gepubliceerd, waarvan het eerste aan de tiende druk toe is. Is ze uiteindelijk toch een creabea geworden. “ Euh ja, dat klopt. Ik geloof dat ik dat eigenlijk wel leuk vind.”
