Wat is het?
Een kredietunie is eigenlijk precies zoals de Rabobank ooit begonnen is: als een boerenleenbank waarin boeren met elkaar een coöperatie oprichtten om hun bedrijven te financieren of juist overtollig geld aan het werk te zetten. Het moderne jasje ziet er nog steeds zo uit: ondernemers – dat hoeven geen boeren te zijn – verenigen zich in een coöperatie en lenen elkaar geld uit. Hierbij geldt: de sterkere (lees: gearriveerde ondernemer) helpt de zwakkere (de kleine, ambitieuze ondernemer die bij de bank tegen een dichte deur aanloopt).
Wat heb je aan een kredietunie?
Als kredietnemer word je dus lid van een vereniging. Je hoeft niet per se een gezelligheidsmens te zijn, maar je kunt wel een flinke dosis coaching verwachten: de ervaren ondernemers delen graag hun kennis, vooral om het risico van hun leningen te verkleinen. Als je dat prettig vindt heeft deze financieringsvorm dus zeker meerwaarde ten opzichte van geld lenen bij een bank. Bij banken draait het om transactiebankieren, bij kredietunies om relatiebankieren, zo prijzen de financiële coöperaties zichzelf aan. Het is vooral geschikt voor bedrijven die start- of groeifinanciering zoeken tot een bedrag van 250.000 euro. Deze doelgroep is momenteel niet aantrekkelijk voor banken om in te investeren vanwege de hoge kosten en risico’s. Daar springen de kredietunies op in. Ze hebben nu nog niet veel vermogen aan weten te trekken. Deze vorm van kredietverstrekking lijkt vooral geschikt voor de bakker om de hoek of de lokale schoonheidssalon met uitbreidingsplannen.
Wie zijn de aanbieders?
Straks mogelijk heel veel, nu moeten we het doen met een handvol pioniers. Sinds 2011 is het fenomeen kredietunie komen overwaaien uit de Angelsaksische landen, al wordt het daar vooral ingezet om consumenten van krediet te voorzien. In Nederland: is er nog geen goede wettelijk basis voor de kredietunie. Officieel moet een unie een bankvergunning aanvragen en dat is voor een regionaal of brancheclubje met enkele tientallen leden geen doen. De Nederlandsche Bank en AFM hebben in januari laten weten, dat kredietunies alleen zogeheten perpetuele obligaties mogen uitgeven om zonder bankvergunning te kunnen opereren. Ondernemers die hun geld in het potje stoppen moet daar in principe dus voor eeuwig afstand van doen. Via een omweg kunnen kredietunies daar wel met winstuitkeringen op ledencertificaten een mouw aan passen. Er is nu een handvol kredietunies: de Bovag heeft de Kredietunie Mobiliteitsondernemers, er bestaat een Kredietunie Zeeland en ondernemers in Gelderland kunnen terecht bij COP Veluwe. En er is een wet in de maak: dinsdag hield het CDA in de Tweede Kamer een pleidooi om de kredietunies in Brussel mogelijk te maken. Als die er door is, zullen meer schapen over de dam gaan. Er zijn 92 kredietunies in de maak, 52 van brancheverenigingen, 40 van regionale en lokale ondernemersverenigingen. Kijk voor een overzicht en meer informatie op de sites van de Verening van samenwerkende kredietunies en Kredietunie Nederland.
Wat zijn de kosten en risico’s?
Kredietunies zijn gebouwd op persoonlijk vertrouwen en contact. Er zijn wel onderzoeken die aantonen dat in de VS bijvoorbeeld het aantal ‘defaults’ bij coöperatieve leningen een stuk lager ligt dan bij kredieten verstrekt door banken. Ook kun je aannemen dat de ondernemers die hun geld er insteken een belang hebben om de unie te laten slagen. Je zult wel langs een ballotagecommissie moeten. Ook bij een kredietunie moet je dus met een overtuigend verhaal aankomen. Het advies van Kredietunie Nederland aan haar leden is met de rentepercentages niet te gaan concurreren met banken. Banken kunnen veel goedkoper geld aantrekken, maar kredietunies hebben minder overhead. Bedenk: de charme van een kredietunie is dat het juist geen grote ambtelijke organisatie is. Daardoor is er ook veel mogelijk. Je krijgt er een zakelijk netwerk bij. Bedenk voor jezelf goed wat voor advies je wilt: een coach die je helpt bij de financiële huishouding of juist iemand die je helpt je bedrijf uit te bouwen.
