Levi9 Global Sourcing had vorig jaar al dochterbedrijven in Servië, Hongarije en Roemenië. Is het directeur Gijs de Rooij (38) ook gelukt om te nearshoren naar Oekraïne en Turkije?
De acquisitie van een bedrijf in Oekraïne werd begin dit jaar voltooid. Daarmee verdubbelde het aantal medewerkers van het automatiseringsbedrijf bijna: van 160 naar ruim 300. “Het gaat eigenlijk heel goed”, concludeert een tevreden Gijs de Rooij. “De omzet is in 2007 met honderd procent gegroeid en dat zet door. Bovendien werden we een half jaar geleden consistent winstgevend.”
Het klantenbestand is inmiddels uitgebreid richting Zuid-Europa; naast Nederland en Duitsland heeft Levi9 nu ook opdrachtgevers in Zwitserland en Frankrijk. Niet alleen het aantal klanten groeit, ook de grootte van de opdrachten. Dus moeten De Rooij en collega’s Bernhard van Oranje en Menno de Jong op zoek naar nieuwe medewerkers. Daarvoor richten ze hun pijlen nog verder oostwaarts, op Wit-Rusland.
“Mensen vragen of we steeds verder naar het oosten moeten om de kosten laag te houden”, vertelt De Rooij. “Maar we zoeken goede mensen. Novi Sad, waar we ons eerder vestigden, is het Apeldoorn van Servië. Oekraïne is groter, dat betekent meer it’ers. En ja: de kosten zijn lager.”
In eerste instantie zijn klanten vaak niet zo happig om werk in Oost-Europa weg te zetten, weet De Rooij. “Het is onze kracht en uitdaging om de koudwatervrees weg te nemen. Daarom moeten wij in Nederland aanwezig zijn. Dan weet een klant dat hij te maken heeft met iemand die in de buurt zit, mocht er iets misgaan.”
Het voordeel van nearshoring is de relatief korte afstand en het ontbreken van tijdsverschil. De trek naar het oosten eindigt volgens De Rooij dan ook ver voor China of India. “Ergens in het oosten van Oekraïne of midden in Rusland houdt het op.” (HvdK)
