Als sollicitant heb ik in de categorie ‘bizar' één ervaring. Nota bene was de plaats van handeling de poort van USG, een firma die zich beweegt in de markt van de flexwerkers. Zij, bij uitstek, moeten weten hoe het spel van aantrekken te spelen. Zou je zeggen.
Het was ergens in juni. Vijf minuten voor afgesproken tijd meld ik mij bij de slagboom. "Voor wie komt u?" Ik noem de naam van mijn contactpersoon. Het is even stil voordat de receptioniste de onheilspellende woorden uitspreekt: "O, dus u bent een sollicitant? Dan moet ik u helaas teleurstellen. Ons parkeerbeleid staat het niet toe u een parkeerplaats aan te bieden. U kunt het beste omkeren en achter het station parkeren."
Inmiddels staat er een aantal auto's achter mij. Hoezo omkeren? Hoezo achter het station? Na veel gemanoeuvreer arriveer ik bij het station. Geen geld bij me, Maar ja het was vroeg toen ik vertrok… Terug naar die onverbiddelijke slagboom en ik doe mijn verhaal. De poort opent zich. De receptioniste reageert wat schaapachtig op mijn suggestie om voortaan sollicitanten binnen te juichen met: "Goedemorgen mevrouw Bakker, u kunt uw auto kwijt op dek 1 en we zien u graag bij de receptie."
Toch zet zo'n episode de toon: u mag blij zijn dat wij overwegen u eventueel aan te nemen. Met weemoed denk ik terug aan de tijd waarin bedrijven moeite deden om een gastvrije en professionele indruk te maken. Tijden die weerkeren. Een krappe arbeidsmarkt schaaft de mores wel bij.
Lilian Bakker werkt al twintig jaar in de wondere wereld van HR.
