Vorige week dinsdag viel het doek voor het jonge modebedrijf Cravatta Pelliano. ‘Het faillissement is door het bestuur zelf aangevraagd’, zegt advocaat Marijke Welter van DVWD Advocaten names curator Esther Kommer. ‘We kunnen niet op de oorzaken ingaan. Daarvoor moet u het eerste verslag afwachten.’
In 2012 kozen we Steijn Pelle en Bernd Damme, twee van de vier oprichters, tot de winnaars van de Sprout 25 onder de 25-lijst van meest veelbelovende jonge ondernemers. Met veel flair wisten ze hun plannen te presenteren. Wat begon als een merk dat de aloude stropdas weer hip zou maken, zou worden uitgebouwd tot een groot modemerk waar jassen, shirts en allerlei andere kledingstukken aan de man gebracht zouden worden. En dan het liefst zoals Apple zijn spullen verkoopt. Via een netwerk van showrooms waar de consument aan de kleding proeft, advies krijgt, en het vervolgens online of in de winkel bestelt, en thuis geleverd krijgt.
Ook zou de ouderwetse manier van distributie tot het verleden gaan behoren: geen kleding die vooraf per seizoen wordt ontworpen, maar een businessmodel gebaseerd op mass customization en direct leveren aan de klant. Die klant zou de voering en de stof van de jas of de print van de stropdas kunnen bepalen. Hun ambitie werd in de herfst van 2012 beloond met een financiering van de Rabobank, die de ondernemers een geldlening van bijna 300.000 euro verschafte. Het plan is voortijdig gestrand. ‘Het is een zware periode nu. Alles is er nu op gericht om het netjes af te handelen’, laat Steijn Pelle in een reactie weten.
Rabobank trekt zich terug; mislukken tweede financieringsronde
Volgens Pelle is het misgegaan bij de tweede financieringsronde, die niet succesvol was. ‘Er kwam niet voldoende cash binnen en we kwamen tijd te kort om een investeerder aan te trekken.’ De ondernemer zegt dat hij en Damme deze zomer de boer op zijn gegaan om een bedrag van ‘enkele tonnen’ op te halen om de volgende stap in het bedrijf te realiseren. Ze zouden onder meer met een textielondernemer/investeerder en it-investeerder om tafel zijn gegaan. ‘We waren dichtbij, maar we waren in een lastige positie terecht gekomen, waardoor we partijen uiteindelijk niet meekregen.’
De Rabobank, die de lening als een kortlopende schuld had verstrekt, wilde de financiering niet meer voortzetten. ‘Ik kan hier niet verder op ingaan omdat er nog steeds een juridisch conflict is.’ Hoewel de bank zes maanden daarvoor dus vertrouwen had in de startup, werd het haar te heet onder de voeten. Volgens de ondernemer is het bij het begin van het modeavontuur bij alle partijen, dus ook de bank, duidelijk geweest dat de onderneming hoge opstartkosten zou hebben. In 2012 leed de onderneming namelijk een verlies van bijna 121.000 euro. ‘Er is altijd uitvoerig due dilligence geweest’, aldus Pelle. Over de motieven en redenen waarom de bank zich afkeerde wil de ondernemer geen commentaar geven.
Nijpend tekort aan cash
De startup, die volgens de ondernemer al aan 120 winkels in elf landen leverde, belandde in een situatie van cashtekort waardoor de noodzakelijke investeringen voor het ontwerp en de productie voor het winterseizoen ook niet meer mogelijk waren. Er heeft daarop een sanering plaatsgevonden waarbij een aantal personeelsleden is ontslagen. ‘Uiteindelijk hebben we in november de conclusie getrokken dat we het faillissement moesten aanvragen. Het viel allemaal niet meer te managen.’
Waarom dan vlak voor het faillissement de naam van de bv is veranderd naar Vallea Michi BV? ‘Dat hebben we gedaan om de merknaam veilig te stellen bij het faillissement. We zijn er door de rechter-commissaris voor gecomplimenteerd.’
Cravatta Pelliano is in 2011 opgericht door vier jonge ondernemers. Naast Pelle en Damme – de man achter zonnebrillenwebshop Eyewear – zaten ook designer Marin Licina en jurist Adriaan Buyserd erin. Buyserd is medio 2012 uit het management gestapt. Volgens Pelle waren de andere 3 tot de dag van het faillissement nog aandeelhouders. Waarom Damme vlak voor het faillissement niet meer als bestuurder vermeld staat? ‘De suggestie wordt gewekt dat hij het schip zou hebben verlaten. Dat is niet waar. We zaten in een transitie. En daarbinnen was het zo dat Bernd de rol van adviseur zou krijgen. Op eenzelfde manier had ik volgend jaar misschien afstand gedaan van mijn rol als ceo, mocht dat nodig zijn geweest. We zijn goede vrienden, hoor.’
Over een mogelijke doorstart wil de ondernemer zich niet uitlaten. ‘Dat is aan de curator. Voor ons is duidelijk dat we ons eerst willen bezinnen. Het is te vroeg om over de toekomst te praten.’
Mislukte turnaround
De transitie betrof volgens Pelle de overgang naar een zogeheten ‘voorraadloos model’. Na een aanloopperiode – eind 2012 stond er voor zo’n 80.000 euro aan voorraden op balans – waarin er werd gewerkt ‘op de oude manier’, zou er naar dit nieuwe model worden toegewerkt. Ze hadden een persoon die de verkoop richting wholesale deed, zegt de ondernemer. Het Rabogeld zou voornamelijk zijn opgegaan aan de productontwikkeling en het doorontwikkelen van de it. In de showroom – het kantoor van Pelliano – werd er al mee geëxperimenteerd. Klanten konden er advies krijgen, de producten naar eigen smaak laten maken. In Italië werd het product bij een kledingfabriek gemaakt en ongeveer twee weken later direct uitgeleverd bij de klant.
Hoe het maken en verzenden van telkens één product uit kan? Er wordt door verschillende kledingfabrieken ingespeeld op de trend van mass customization. Die fabrieken produceren dan in hun ‘daluren’ voor bedrijven als Cravatta Pelliano. De uitdaging voor het bedrijf was onder meer om zo’n grote schaal te bereiken dat deze nieuwe manier van bestellen en leveren sneller zou kunnen en rendabel zou worden. Cravatta Pelliano zou zo de leveringstermijn hebben willen terugbrengen. ‘We geloven echt dat dit de weg vooruit is. We hebben de laatste maanden weken van 90 uur moeten maken. Het is gewoon erg jammer dat het niet gelukt is.’
