Sta je nog drie keer per week in de sportschool en kom je al beter voor jezelf op op je werk? Het laten slagen van je goede voornemers vereist een bereidheid om oude gewoontes op te geven. Daarnaast moet je goed weten waaróm je iets wil veranderen. En zelfs als je aan deze twee voorwaarden voldoet, kun je een knagend gevoel krijgen dat wat je nastreeft het niet meer waard is. Het is belangrijk om naar dit onderbuikgevoel te luisteren, schrijft Fast Company. Misschien is het opgeven van goede voornemens zo gek nog niet.
Doorzettingsvermogen en vastberadenheid
In de werksfeer worden doorzettingsvermogen en vastberadenheid vaak verheerlijkt. Uit onderzoek blijkt dat vastberadenheid de nummer één indicator is van hoge prestaties en dat deze kwaliteit factoren als strategie, IQ, talent of vaardigheid overtroeft. Wat we hierbij vaak vergeten, is dat doorzettingsvermogen en vastberadenheid grenzen hebben. Door blijven gaan terwijl je ongelukkiger, ongezonder en almaar drukker wordt, is zonde van je tijd.
Bovendien laten we voor ieder doel dat we nastreven een andere kans schieten. Daarom kan het stoppen met een goed voornemen ook juist een goede keuze zijn en deuren openen.
Ambitie versus jezelf voor de gek houden
We zijn als mensen geneigd om te overschatten hoeveel we in een bepaalde hoeveelheid tijd kunnen doen. Dit zorgt ervoor dat we doelen stellen die we vervolgens niet halen. We prijzen graag mensen die het onmogelijke doen, maar er zit een dunne lijn tussen ambitieus zijn en jezelf voor de gek houden. Natuurlijk moet een doel enigszins ongemakkelijk zijn, want als je angst en onzekerheid ervaart, groei je.
Maar je houdt jezelf voor de gek als je beperkingen negeert waar je geen invloed op hebt. Binnen afzienbare tijd de carrièreswitch van advocaat naar dokter maken, of binnen het nieuwe jaar promotie maken terwijl je ergens net werkt: je hebt weinig controle over factoren die hierbij meespelen, zoals de eisen van een medische opleiding of de plannen voor het nieuwe jaar van het bedrijf.
Andere prioriteiten
Ook kun je er onderweg achterkomen dat een voornemen niet (meer) bij je past, geen prioriteit (meer) is, of teveel energie kost. Misschien streefde je een positie als leidinggevende na, om erachter te komen dat je daar gestrest van wordt. Of, zo schrijft Fast Company, misschien wilde je je juridische carrière omgooien voor een leven als banketbakker, maar blijk je dit beroep tijdens een stageperiode in een bakkerij te haten. Zie het leven als een reeks experimenten en behandel en evalueer je goede voornemens overeenkomstig.
