Met de lente in de bol is de kans groot dat managers de boel op zijn kop willen zetten. Maar wilt u wel echt veranderen? Een hoop energie spenderen aan iets wat u eigenlijk niet wilt, is zonde van de tijd blijkt uit de casus van Podiumauteur Michiel Maassen.
Heeft u al samen met uw partner gewinkeld de afgelopen twee weken? En heeft u die overweldigende kleurenpracht in de modewinkels gezien? Als je ook maar een klein beetje van kleur houdt, dan is het nu puur genieten. Enig pijnpuntje bij het zien van al die uitbundigheid, is het vermoeden dat de volgende mode-explosie er een van pure grijstinten gaat worden.
Maar daarover nu niet getreurd. Want de enige reden die ik kan bedenken voor al die alomtegenwoordige extravagantie is de grote behoefte aan verandering. Het is lente. Niet alleen in de kledingwinkels, maar het is ook lente om u heen, in de tuin, op straat, op kantoor, de werkvloer, zelfs bij uw leidinggevenden. Grote kans dat u daarom deze week te horen krijgt: 'we gaan veranderen'.
Wat we het liefst van al veranderen – als we willen veranderen – is de manier van denken in onze organisaties. Het oude denken is eensklaps uit en er moet 'nieuw' gedacht worden. Creatief en innovatief. Dus gaan we brainstormen; interactief met elkaar sparren. Alles gaat ondersteboven in onze veranderdrift. Oude beproefde kaders en methoden zijn bijkans verboden.
Lentestorm
Ik herinner me zo'n lentestorm waarin ik werd verzocht een verzuimtraining op te zetten voor de kaderleden in de organisatie. Omdat alles op een nieuwe manier moest worden benaderd, werden de overbekende hulpmiddelen ongewenst verklaard en zochten we onze nieuwe weg naar het bereiken van de hoofden en harten van onze kaderleden via het medium van de interactieve discussie. Elkaar aanspreken, bekritiseren, aanmoedigen, ideeën uitwisselen, en vruchtbaar worden. Ik herinner me nog levendig hoe er op het scherpst van de snede werd gediscussieerd. Tal van suggesties rondom verzuim vulden het geestelijk werk. Bijna bezwangerd voelden we de vrucht van ons gemeenschappelijk denken groeien.
Aan het eind van die brainstormstuip volgde de evaluatie van de dag. Gespannen zat ik klaar met papier en potlood. Wat zou ik mogen opschrijven? De hoogst leidinggevende was als eerst aan het woord. Hij vond de hele opzet wel aardig, maar miste vooral een belscript of gespreksscript. En ook een hand-out van al wat was besproken, achtte hij noodzakelijk. Het behandelen van casussen was weliswaar leerzaam, maar het handvat ontbrak. Je moest toch iets hebben om je aan vast te kunnen houden.
Ook anderen die het woord mochten voeren, bleken vooral behoefte te hebben aan een houvast voor de verzuimgesprekken. Graag dus een bel- en/of gespreksscript. Teleurgesteld bedacht ik dat ik veel te revolutionair te werk was gegaan. Veranderen? Prima. Maar dan niet via een revolutie. Een evolutie met een duidelijke doelstelling is vaak al lastig genoeg te realiseren. En owee als het dreigt te gaan lijken op een echte lente, dan blijkt pas dat echte lente iets is voor de natuur, voor buiten en soms voor de mode. Een seizoen later is alles weer mooi grijs. O ja, met een paar tintjes zwart en wit ertussen. Is er toch iets veranderd.
Eerdere bijdragen:
-
Let op uw woorden
-
Zakelijke passie en privépassie kunnen samengaan
-
Ontmasker de sollicitant
-
Generatie Z en de piramide van Maslow
Over de auteur:
Dit artikel is geschreven door Podiumauteur Michiel Maassen, HR-directeur bij Norbert Dentressangle.
Over het Podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'.
