Monique van der Ende (directeur BAM Telecom )

Het is zo belangrijk dat je leidinggevende in je gelooft. Voor Monique van der Ende (1986) is die steun bepalend geweest voor haar succes, laat ze aan MT/Sprout weten. ‘Dat maakte dat ik tot veel meer in staat was dan ik voor mogelijk hield.’

Ze is nog niet zo lang directeur bij BAM Telecom. Deze zomer is ze overgekomen van KPN, waar ze werkzaam was als salesdirector voor de zakelijke markt. Dertien jaar lang heeft ze bij de telecomgigant in verschillende managementfuncties gewerkt.

Haar succes wijt ze aan ‘oprecht geïnteresseerd’ zijn in mensen en hun drijfveren. ‘Ik ben ervan overtuigd dat iedereen talenten heeft. Ik krijg er energie van om die talenten te ontdekken, uit te vergroten en hier zelf van te leren.’

Regelmatig op de werkvloer

Die verbinding is cruciaal voor een goede leider. ‘Ik zie vaak genoeg leidinggevenden die geen idee hebben hoe het er op de werkvloer aan toegaat. Ik heb me hier zelf altijd aan gestoord. Daarom geef ik prioriteit in mijn agenda om regelmatig mee te lopen.’

Met een monteur op pad, meeluisteren op de servicedesk, meekijken met engineering… ‘Zo krijg je veel meer gevoel van wat er goed gaat en wat niet. Dit maakt het makkelijker om de juiste prioriteiten te stellen, maar ook om uit te leggen waarom we bepaalde keuzes maken.’

Als next generation manager zweert Van der Ende bovendien bij vertrouwen en waardering. ‘Geef je team richting en doelen mee, maar bepaal niet hoe ze daar moeten komen, want dat kunnen ze vanuit hun eigen expertise vaak veel beter en sneller.’

Echt vertrouwen

En als het dan even tegenzit, dan moet je ‘als leider opstaan en achter je mensen blijven staan.’ Zo creëer je pas echt vertrouwen. Al even bewust viert ze de successen en mijlpalen. Die waardering geeft iedereen weer een boost voor het volgende doel.

Zelf krijgt ze daar ook bakken energie van, maar dan ligt er wel een valkuil op de loer. ‘Ik leg snel verbanden, verbind daaraan conclusies en vorm een strategie. Maar ik moet oppassen dat ik niet al begin te rennen terwijl de rest nog bij de startlijn staat.’