Saskia Stoker

Saskia Stoker (1987) trekt bij de Hogeschool van Amsterdam (HvA) de kar om de hogeschool divers en inclusiever te maken. De PhD-kandidaat en docent-onderzoeker staat met name bekend om haar inzet voor gendergelijkheid. Zo was Stoker onder meer betrokken bij de discussie over de naamsverandering van het Conradhuis naar het Jakoba Mulderhuis.

Ook regelde ze dat de expositie #MYOWNGENDER in het Wibauthuis te zien was. In die expositie zijn mensen geportretteerd die zich niet als man of vrouw identificeren.

In 2021 was Stoker genomineerd voor de Joke Smit Aanmoedigingsprijs. Dat is een prijs vanuit het ministerie van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap voor mensen en organisaties die zich hard maken voor vrouwenemancipatie. Binnen het onderwijs zet Stoker zich onder meer in voor het ontwikkelen van inclusief onderwijs en het aan de kaak stellen van stereotypen in onderwijsmateriaal.

Aanpakken stereotyperingen

Ze onderzocht de rol van vrouwen in lesmateriaal. Omdat de voorbeelden die ze tegenkwam erg stereotyperend waren, introduceerde Stoker het vak ‘gender blender’. Ook doet ze onderzoek naar de positie van vrouwelijke ondernemers en hoe die verbeterd kan worden.

‘De huidige onderwijsaanpak binnen het ondernemerschapsonderwijs leidt bijvoorbeeld niet tot gelijke kansen voor toekomstige ondernemers. Het omzetten van deze inzichten in de gender gap naar concrete acties doe ik onder andere binnen het Europese WeRIn-project naar genderinclusie in het ondernemersklimaat.’

Ook voor haar PhD aan de VU richt Stoker zich op dat thema. Het onderwerp is: Embedding female entrepreneurs in entrepreneurial ecosystem(s). ‘Mijn bijdrage is tweeledig: zowel in het veranderen van de toekomstige professionals binnen het onderwijs als in het onderzoek naar de kansen van deze professionals.’

Verzamel voorbeelden

Stoker steekt veel tijd in het begeleiden van studentenambassadeurs bij de HvA. ‘Dat zijn studenten die een jaar lang op allerlei manieren diversiteit en inclusie bespreekbaar moeten maken onder hun medestudenten. Dat leidde in 2021 bijvoorbeeld tot het ‘planten’ van een diversiteitsboom in de hal van de Faculteit Gezondheid. Het is een felgekleurd kunstwerk waar HvA’ers suggesties konden opschrijven voor een inclusievere hogeschool.’

Een ultieme diverse en inclusieve organisatie zorgt er volgens Stoker voor ‘dat onderlinge verschillen van elkaar, in termen van kwaliteiten, talenten, beperkingen, ambities, sekse, gender, leeftijd, sociaaleconomische achtergrond, seksuele voorkeur, nationaliteit, religie, leiden tot dezelfde kansen.’ Om dat te bereiken is het belangrijk om goede voorbeelden te verzamelen die inclusie bevorderen. Daarnaast is het juist ook belangrijk om te leren van dingen die mis zijn gegaan.

‘Reflecteer daarop met een inclusielens. En communiceer er daarna over als organisatie.’ Het moet voor medewerkers ook mogelijk zijn om, eventueel anoniem, inclusieaanvragen te doen om dingen te organiseren of te bedenken die bijdragen aan een inclusief werkklimaat. ‘Ondersteun bijvoorbeeld met budget of met ondersteuning op gebied van beleid en interne regelgeving.’

Madeleijn van den Nieuwenhuizen is een voorbeeld voor Saskia Stoker. Met wetenschappelijke kennis, die zij ontwikkelt tijdens haar PhD, stelt ze stereotypering, misinformatie, kwalijke framing en afwezigheid van bepaalde groepen in de Nederlandse journalistiek aan de kaak op haar Instagramkanaal Zeikschrift.