Sophie van Gool

Vrouwen verdienen in Nederland per uur gemiddeld 14 procent minder dan hun mannelijke collega’s, blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Sophie van Gool (1991) zet zich actief in om die loonkloof te dichten.

Bij haar werk als consultant op de Zuidas zag ze al snel dat er daadwerkelijk nog veel ongelijkheid is in de beloning van mannen en vrouwen. Aan MT/Sprout vertelde Van Gool eerder: ‘Zowel in de gemiddelde loonkloof, dat het uurloon van vrouwen en mannen vergelijkt als in de gecorrigeerde loonkloof, waar gekeken wordt of mensen hetzelfde verdienen voor gelijk werk, is er nog altijd een gapend gat.’

Na actief geprobeerd te hebben het probleem aan de kaak te stellen en verandering teweeg te brengen bij het kantoor op de Zuidas, vertrekt Van Gool en begint, samen met Erwin Hieltjes, Salaristijger. Het bedrijf helpt individuen met onderhandelen en organisaties om de loonkloof aan te pakken. Die loonkloof pak je volgens haar aan door onderzoek te doen naar gelijke beloning en eventuele verschillen te dichten.

Houdt niet op bij loonkloof

Vorig jaar kwam Van Gools boek ‘Waarom vrouwen minder verdienen – wat we eraan kunnen doen’ uit. Daarmee wist ze veel aandacht te genereren voor de loonkloof. Naast schrijver is Van Gool ook columnist bij het Financieele Dagblad en co-host van de podcast I’m Speaking. Plekken waar ze impact kan maken en haar boodschap met een groot publiek kan delen.

Dat heeft de auteur te danken aan veel mensen, vertelt ze. ‘Mijn boekredacteur Cecilia Schouten, uitgever Sandra Wouters, FD-redacteur Alwine de Jong, mede-oprichter Erwin Hieltjes en mijn podcast co-host Coco van Beveren’, somt ze op. ‘En mijn opdrachtgevers die de loonkloof willen aanpakken en me daarvoor inhuren.’

Wil een organisatie écht divers zijn, dan houdt het volgens haar niet op bij het dichten van de loonkloof. ‘Een divers samengestelde groep werknemers in álle lagen van de organisatie’ is volgens Van Gool nodig. ‘Een veilige werkomgeving waarin verschillende stemmen worden gehoord en mensen zichzelf kunnen zijn. En gedegen, eerlijke HR-processen waarin mensen gelijkwaardig worden behandeld én beloond.’

Goede voorbeeld geven

Het is volgens Van Gool niet alleen belangrijk om te praten over inclusie en diversiteit, het moet ook daadwerkelijk in de praktijk gebracht worden. ‘Neem verschillende mensen aan en neem de sollicitatie- en benoemingsprocedures onder de loep. Spreek je daarnaast uit tegen onrecht en ongepaste opmerkingen.’

Ook (seksueel) grensoverschrijdend gedrag aanpakken hoort daarbij. ‘Geef als directie of manager het goede voorbeeld. Pak daders aan en zorg voor transparante processen waarin mensen melding kunnen maken.’

Feministen Chimamanda Ngozi Adichie (schrijver), Hedy d’Ancona (oud-politica) en Ruth Bader Ginsburg (voormalig rechter bij het Hooggerechtshof van de VS) zijn voorbeelden voor Van Gool. ‘Ngozi Adichie omdat zij goed kan schrijven en vertellen over ongelijkheid. Ze maakt het praktisch en begrijpelijk en gebruikt humor. Hedy d’Ancona omdat zij zich al decennia inzet voor de gelijkheid van mannen en vrouwen. Ze maakt zich hier op inspirerende wijze hard voor en blijft de thema’s onvermoeibaar aankaarten. En Ruth Bader Ginsburg, die zich via de rechtspraak inzette voor gendergelijkheid.’