Vrees oogt als trouw

Blijven hangen in een baan die geen voldoening geeft, ontneemt je op den duur alle energie. Waarom blijven mensen dan werk doen dat ze als een noodzakelijk kwaad ervaren?

Laconiek

Een groepje van medewerkers uit dezelfde sector die zo’n drie à vier keer per jaar bij elkaar komen om relevante ervaringen te bespreken, ervaren allemaal de structurele veranderingen in hun branche. Al enige tijd ervaren ze de druk van een op handen zijnde reorganisatie die hier en daar feitelijk al is ingezet. Ze spreken er wat laconiek over, want geen van hen verwacht er de dupe van te worden.

Jaloezie

Dan meldt een van hen dat hij de nieuwe baan die hem is aangeboden, heeft geweigerd. Zijn argumentatie was volgens het sociaal plan legitiem en zo onderhandelt de betrokkene nu over afvloeiingsvoorwaarden. De anderen zijn bijzonder geïnteresseerd: 'Hoe krijg je dat voor elkaar en hoeveel zal de afvloeiingsregeling opleveren?' Uit hun commentaar blijkt dat ze met enige jaloezie naar de potentiële afvloeiing kijken. 'Als ik de kans kreeg…' , of 'Zoiets helpt je toch om zaken weer eens opnieuw te overwegen.'

Vrees

Waarom blijven mensen werk uitvoeren dat ze liever zouden verlaten? Het salaris, de secundaire en tertiaire arbeidsvoorwaarden worden veelal als argument gegeven. Dergelijke argumenten klinken allemaal logisch, maar feitelijk is het de onderliggende vrees die maakt dat mensen ondanks een flinke dosis tegenzin hun baan toch maar blijven uitvoeren. De dagelijkse tegenzin is blijkbaar minder ellendig dan de vrees voor de verandering.

Niet doen wat je inspireert

Vrees is misschien wel de belangrijkste emotie die ons weerhoudt om het leven te leiden dat we eigenlijk prefereren. De vrees dat we niet goed genoeg zijn voor dat andere waar we heimelijk over fantaseren. Wat zal er allemaal te gebeuren als we succesvol worden? Of wat als de verandering een mislukking wordt? Nee, dan maar blijven doen wat we doen. Je weet wat je hebt en nooit wat je zal krijgen, is de volkswijsheid waar menigeen zijn onrustige ziel mee sust.

Moed gevraagd

Moed is niet de afwezigheid van angst en vrees. Moed is datgeen dat maakt dat je iets gaat ondernemen, ondanks de vrees dat het mis kan gaan. Moed is natuurlijk ook niet zomaar blind iets anders gaan doen en je huidige, weinig inspirerende baan verlaten. Dat is geen moed, maar dat is roekeloos.

Ter wille van

Om te gaan doen wat je wel weer dagelijks inspiratie en energie geeft, zal je eerst moeten weten wat belangrijk voor je is. Als je weet ‘ter wille van welke opbrengst' je van werkkring wil veranderen, dan zal dat je de moed leveren om ook daadwerkelijk te veranderen. Ook zonder afvloeiingsregeling.

Het kan anders

De volgende drie stappen stellen je in staat om goed na te gaan wat voor soort werk het beste bij je past:

– Het verschil maken

Wat is het verschil dat je wilt maken met de bijdrage die jij dagelijks met je werk en je directe werkomgeving wilt toevoegen? Wil je een betekenisvolle bijdrage leveren, zelfstandig kunnen werken, creatief kunnen zijn, of juist deel uit maken van een team?

– Waarom

Als je van baan wilt veranderen, is het van belang dat je zelf het werkelijke ‘waarom’ doorgrond hebt. Het kost meestal wel wat moeite om scherp te krijgen om welke redenen je het risico wilt lopen om de veilige maar nauwelijks inspirerende baan te verruilen voor de baan van je ambitie. Naast het verlies aan zekerheid bestaat het risico dat je mislukt of dat de baan helemaal niet past bij je ambitie. Je moet dus heel goed weten waarom je het wilt, om de kans op succes zo groot mogelijk te maken.

– Criticasters

Als je de moed bij elkaar raapt om de belangrijke veranderingen in gang te zetten, dan kan er een stemmetje in je hoofd ontstaan: 'Waar is dit nu voor nodig, je hebt toch alles goed op orde? Stel, dat je mislukt in je nieuwe ambitie, wat dan?' En is het niet je eigen innerlijke stem, dan zijn het zorgzame anderen die je proberen te behoeden voor grove fouten. Dat zal je aan het twijfelen brengen. Als je vantevoren vaststelt hoe je op dergelijke adviezen zal reageren, dan helpt dat je om niet van je pad af te wijken. 'Dank voor alle goed adviezen en ik ben me bewust van de risico’s, maar ik heb me zo goed mogelijk voorbereid en ik weet dat het voor mij goed is.'

De winst

Als je jezelf serieus neemt in wat voor jou van belang is in je dagelijkse werk, dan zal je in ieder geval in 40 werkzame jaren geen 70.000 uren verdoen zonder dagelijkse inspiratie.