Na vier jaar actief te zijn geweest in de agrarische IT vond er een overname van het bedrijf plaats, en daarin was geen plaats meer voor de hoogbetaalde verkopers. Na het nieuwe personeel wegwijs te hebben gemaakt in het klantenbestand en een laatste vette uiteindelijke afrekening te hebben ontvangen, is omgezien naar een nieuwe uitdaging.
Die werd via het netwerk snel gevonden bij een bedrijf dat een exportmanager zocht voor haar producten in de agrarische sector. Bij de eerste evaluatie, een jaar later, heb ik mij hardop afgevraagd wat de doelstelling van mijn functie nu precies was. Oftewel: “wat is de meetlat van succes van mijn activiteiten ?” Dat bleek te zijn: “het voorkomen dat de concurrentie voet aan de grond kreeg in de veraf gelegen gebieden”. Hiervoor was dat budget van ruim een ton gereserveerd; voor alle reis- en verblijfskosten.
Toen ook in latere jaren deze kosten de mijlpaal van een kwart miljoen overstegen, bij een maar licht stijgende omzet en afwezigheid van concurrentie op de markt, heb ik mij dan ook zelf voorgehouden dat dit niet erg was: het gewenste succes werd behaald. Dat het beter kon was volgens het bedrijf geen criterium bij de bepaling van de hoogte of waarde van het succes.
Maar ik zag mij dit niet doen voor het restant van mijn carrière; zigeuner van de firma, levend in hotels en op luchthavens met de opzet om de concurrentie niet tegen te komen.
Bij de volgende evaluatie is dan ook besproken hoe mijn suggesties van efficiëntie en omzetverhoging te incorporeren in mijn functioneren. Mij is verzocht een schets te maken van de nieuwe functie, het werkgebied, de standplaats en het businessplan. Duidelijk was al dat dit waarschijnlijk niet binnen de bestaande arbeidsovereenkomst gerealiseerd zou kunnen worden, maar verzelfstandiging had toch al mijn eigen voorkeur.
Vervolgens kwam er echter een wisseling van de wacht in het bestuur van onze businessunit. Mijn functioneren en resultaten werden nu ook tegen het financiële licht gehouden, waarbij uiteraard de torenhoge kosten flink opvielen. De behoefte om dit te verlagen viel uiteraard goed te combineren met mijn gedachten van carrièreontwikkeling en afgesproken werd dat de details van een toekomstige samenwerking, zoals uitgelegd in de gevraagde schetsen, besproken zouden worden na mijn vestiging als zelfstandige in de kern van mijn werkgebied in Zuidoost-Azië.
Om een lang verhaal flink in te korten: die besprekingen zijn er nooit geweest. De intentie om die te houden is er ook nooit geweest; zelfs zo uitgesproken voor de rechtbank. Ik had de marketingdoelstelling, een afzetgebied met een straal van 500 kilometer rond Groenlo, verkeerd begrepen.
Nu ben ik adviseur van de minister van landbouw van één van de landen uit mijn beoogde werkgebied; een activiteit die mij is aangedragen door degene die voor mij de kosten van het zelfstandigheiddebacle heeft voorgeschoten. De moraal van dit verhaal? Weet welke definitie van succes gebruikt wordt door je leidinggevende(n).
(naam bekend bij de redactie)
