Te veel uren in je werk steken en onvoldoende ontspanning ervaren, werkt averechts. Door chronische overbelasting wordt de kwaliteit van je werk al vrij snel negatief beïnvloed, aldus Cees Schenk.
24-uurs moraal
Werk wordt steeds meer overheerst door de 24-uurs moraal. Altijd beschikbaar moeten zijn is de norm. Beschikbaarheid is tot daar aan toe, maar velen verwarren dat met ook altijd maar met je werk bezig moeten zijn. ’s Avonds laat worden er nog berichten met vragen verstuurd, waarop de vragensteller verwacht het antwoord voor dag en dauw al weer te hebben. Laat jij de vraag even voor wat het is, omdat jij denk je de luxe te kunnen veroorloven om ‘normale’ werktijden te hanteren, dan scoor je daarmee geen punten. Als je ook tijd voor jezelf claimt en dus niet altijd beschikbaar bent, loop je het risico dat er getwijfeld wordt aan je motivatie. Het aantal uren dat je werkt, wordt vaak verward met betrokkenheid en inzet.
Slechte investering
Als hard werken niet de gewenste resultaten levert, dan is er natuurlijk maar één oplossing: nog harder werken. Harder werken betekent in de praktijk veelal, vooral langer werken. Niets mis mee. Een gangbare opvatting is dat van hard werken nog nooit iemand ziek is geworden, laat staan dood is gegaan. En zeg nu zelf, als je van je werk houdt dan is een paar uurtjes extra investering per dag natuurlijk gemakkelijk op te brengen. Helaas rendeert die investering over het algemeen slecht.
Neveneffecten
Als je serieus je werk doet wordt je daar moe van. Misschien voel het niet altijd zo, maar allerlei aspecten van ons functioneren gaan langzaam maar zeker achteruit. Iedereen heeft regelmatig tijd nodig om te herstellen. Mensen die langdurig veel langer dan gemiddeld 8 uur werken lopen daardoor structurele risico’s. De vraag is waarom de hardere werkers zoveel werken. Houden ze van hun werk? Krijgen ze hun werk niet af? Of is er de angst dat de gewenste resultaten uitblijven? Het is allemaal om het even. Harde werkers ontwikkelen veelal gedragspatronen, die ongezond zijn en direct invloed hebben op het kwalitatieve werkvermogen. Lange werkdagen maken leidt tot laat en vaak slecht eten, minder slaap, minder intensief bewegen, spanning en minder tijd om door te brengen met diegenen waarom je geeft.
Lichamelijke effecten
Ook al vindt je het werk nog zo leuk, de lichamelijke reactie op de vele uren werk is een stressreactie. En stress betekent verandering van de hormoonhuishouding met als direct gevolg een hogere bloeddruk, verhoogde hartslag en toename van de bloedsuikerspiegel. Een korte tijd verhoogde spanning kan even tot een betere prestatie leiden, maar langdurige overbelasting heeft alleen maar negatieve consequenties. Op den duur is er dan sprake van chronische stress, met effecten als prikkelbaarheid, gewichtstoename, verslechterde concentratie en geheugenfunctie en zelfs hartkwalen.
Kom nu niet aan met argumenten, dat jij zo van je werk houdt en dat jij juist floreert bij spanning, want ondanks de onderlinge verschillen functioneert intern iedereen uiteindelijk hetzelfde.
55-urige werkweek
Mocht je bang zijn te veel tegen de werkmoraal van je werkgever in te gaan door meer op je inzet te letten, dan zijn hier een aantal argumenten gewicht in de schaal leggen en je mogelijk toch over de streep helpen. En bedenk uiteindelijk zal meer rust je prestaties ten goed komen. Zo bleek uit een meta-analyse gepubliceerd in The Lancet dat mensen die 55 uur werken per week, de kans op een hartkwaal 13% hoger te liggen dan mensen die 40 uur per week werken. De kans op het krijgen van een beroerte bleek zelfs 33% meer te zijn. Uit een longitudinaal Engelse onderzoek met ruim 2000 mensen die structureel 11 uur werkten, bleek dat bij een dergelijke werkomvang de kans op het krijgen van een stevige depressie aanzienlijk toenam. Daarnaast namen de onderzoekers ook cognitieve testen af bij de deelnemers aan het onderzoek. Daaruit bleek dat het geheugen en het vermogen tot logische denken sneller achteruit te gaan bij de langwerkers, dan bij degene die niet meer dan 40 uren werkten.
Anders investeren
Voor de meeste van ons geldt dat we zaken direct en volledig willen proberen op te lossen. Als we ergens bijna mee klaar zijn dan willen we dat bij voorkeur even afmaken. Als er zich plots iets nieuws aandient dat een duidelijk risico of een kans levert, dan willen we dat direct aanpakken. Even wachten en er morgen met frisse energie aan beginnen zal altijd beter en sneller blijken te zijn. Maar neen, velen leven met een andere werkelijkheid. Direct aanpakken dan is het maar gedaan. Als het aan het einde van een werkdag is dan kost even dit en nog even dat altijd meer tijd en ook zal het de kwaliteit niet ten goede komen. Terwijl uit diverse studies telkens weer blijkt dat we moeten kunnen herstellen, wil die kennis bij velen maar niet echt binnenkomen. Velen zijn waarschijnlijk al te moe om het werkelijk te begrijpen.
Meer brein in bedrijf?
- Waarom meer materialisme onvermijdelijk tot nog meer Volkswagen-taferelen leidt
-
Radicaal stoppen is meestal beter dan doormodderen
-
Zo versterk je de veerkracht van je medewerkers
- Alle columns van Cees Schenk
Foto: Flickr
