Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Een Friese rouwdouwer, maar ook een aardige vent

Oud-werkgeversvoorman Hans de Boer is vannacht onverwacht overleden. De Boer (66) was iets meer dan zes jaar boegbeeld van VNO-NCW, eerder was hij voorzitter van MKB Nederland.

Hans de Boer gold als iemand die geen blad voor de mond nam. Dat leverde hem behalve lof onder ondernemers ook behoorlijk wat kritiek op. Zijn uitspraak in 2015 dat mensen met een uitkering labbekakken waren die aan het werk moesten, leidde zelfs tot doodsbedreigingen. De Boer bood zijn excuses aan. Later zei hij: ik heb jarenlang mijn best gedaan voor jongeren en voor allochtonen. Ik ben geen asociale pik.’

Friezen zijn geen diplomaten, daar was De Boer het levende bewijs van. Toch was hij ook een aimabel mens en een goeie onderhandelaar, zegt Ingrid Thijssen die hem als ondernemersboegbeeld opvolgde. Zij benadrukt dat De Boer altijd keihard heeft gewerkt. Hij wilde na zijn afscheid meer met zijn vrouw gaan reizen en uiteindelijk misschien ook weer ‘iets in de business’ doen. Het is er allebei niet van gekomen, de Boer kreeg een hersenbloeding die hem fataal werd.

‘Door de coronacrisis zit Nederland weer in de shit’

De Boer, econoom van huis uit, bleef door de corona-uitbraak langer aan als werkgeversvoorman dan gepland. Of zoals hij het zelf omschreef: ‘Door de coronacrisis zit Nederland weer in de shit’. En daar wilde hij bij helpen. Net als toen hij in 2014 bij VNO NCW begon. De Boer: ‘Niemand gaf meer een cent voor de kans op economische groei. Maar ik dacht: als we ervoor gaan in Nederland, is the sky the limit. Gelukkig kreeg ik gelijk (…) Met als gevolg de laagste werkeloosheid ever’.

Hoewel de coronacrisis nog niet bezworen is, droeg De Boer het stokje in het najaar over. Met trots. ‘Ik ben echt een dankbaar man. Dat ik dit in mijn leven twee termijnen heb mogen doen. Voor een eerzaam doel. (…). En ik heb vooral ook heel veel plezier gehad: je krijgt met allerlei mensen te maken (…) ik heb me af en toe de tranen gelachen. En ik ben natuurlijk veel het land in en op handelsmissies geweest.’

De Boer was niet alleen een vergadertijger

Hans de Boer bereikte misschien wel het meest in zijn nadagen. Hij was betrokken bij de totstandkoming van het Pensioenakkoord tussen minister Koolmees en werkgevers en werknemers. Ook maakte hij afspraken over het doorstromen van vrouwen naar de top en een arbeidsongeschiktheidsregeling voor ZZP-ers. Maar hij was niet alleen een vergadertijger. De Boer leidde de Taskforce Jeugdwerkloosheid tijdens het tweede kabinet-Balkenende en was commissaris en ondernemer.

Hans de Boer behaalde zijn gymnasiumdiploma en studeerde daarna econometrie en openbare financiën aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Hierna was hij wetenschappelijk medewerker bij het Instituut voor Onderzoek van Overheidsuitgaven. Van 1986 tot 1994 had hij een eigen economisch adviesbureau, dat hij in 1994 verkocht aan KPMG. Daarna was hij voorzitter van MKB-Nederland (van 1997 tot 2003) en zat vijf jaar in het dagelijks bestuur van de Sociaal-Economische Raad (SER). Per 1 juli 2014 volgde hij Bernard Wientjes op als voorzitter van VNO-NCW. Tot september 2020 vervulde hij deze functie. Bij zijn afscheid kreeg hij de koninklijke onderscheiding tot Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau. Hij was lid van het CDA.
De Boer was getrouwd en kreeg twee kinderen.

Het belangrijkst wat De Boer nalaat is dat het beeld dat Nederland van zichzelf heeft, is veranderd, vindt hij zelf. ‘We mogen dan als klein landje misschien niet meer zijn dan een vliegenpoep op een lampenkapje (…) maar we hebben wel een grote en sterkte economie. Daar zijn we met zijn allen trotser op geworden. En daar heb ik wel een steentje aan bijgedragen denk ik.’

Premier Rutte twittert dat ‘een dierbare vriend’ is overleden. Hij noemt De Boer iemand met een echt ondernemershart die zich vol overgave en energie inzette voor het Nederlands bedrijfsleven. Ook FNV-voorzitter Han Busker reageert geschokt. Tegen het FD zegt hij: ‘De afgelopen jaren zijn we op verschillende onderwerpen samen opgetrokken (…) En hoe erg we op sommige onderwerpen ook van mening verschilden, als we tot een akkoord kwamen, stond Hans voor zijn woord en de afspraken die gemaakt werden.’