Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob werkt gewoon door op vakantie

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In nummer 64 leert Bob dat werk en vakantie naadloos in elkaar overlopen. 

VAN Peter de Vos 
AAN Bob
ONDERWERP de begrotingsvoorstellen

Bob,
Hoe is je vakantie? Sorry dat ik je even stoor, maar je zei zelf: mail me als je me nodig hebt. Zou je eigenlijk liever willen bellen, maar ik begrijp dat je je mobieltje op je bureau hebt laten liggen. Hoop dat deze boodschap je bereikt: Hoofdkantoor zit met ZEER GROTE SPOED te wachten op onze voorlopige begrotingsvoorstellen. Jij zou die sturen, maar ZE HEBBEN NIKS ONTVANGEN en zijn nu ERG ONSTEMD. Kun je svp zsm wat van je laten horen?!
Peter de Vos,
Deputy Chief

Hoi Peter,
Sorry dat je wat lang moest wachten, maar ik zie je boodschap nu pas. Ik heb inderdaad geen mobiel bij me en op m’n appartement werkt mijn laptop niet, wat ze me toch beloofd hadden, maar volgens de eigenaar ligt het aan mijn modem, denk ik tenminste, want die man spreekt alleen Italiaans, en nu ben ik in een internetcafé in Siena, maar dat is wel lastig, want ik ben op vakantie met mijn twee kinderen en die zitten nu op de stoep te jengelen dat ze zich zo vervelen en dat er geen strand in de buurt is, en ik kan ook geen kant op want mijn auto is kapot en pas eind deze week klaar, denk ik tenminste, want die monteur spreekt alleen Italiaans.

Maar goed… raar van die stukken. Die heb ik ze gezonden de dag dat ik op vakantie ging. Maar misschien is er iets misgegaan. Ze zijn genummerd First Budget Proposals 1 tot en met 7 en zitten in mijn privé-documenten. Wil je ze geheel vertrouwelijk richting Hoofdkantoor mailen? Ik blijf hier even wachten op je antwoord.
Bob



Hoi Bob,
Capice! Maar ik heb wel je wachtwoord nodig!
Peter de Vos,
Deputy Chief

Hoi Peter,
Sorry dat je even een uurtje moest wachten, maar ik was de kinderen even kwijt. Die waren in een fontein gaan zitten en al doende kreeg ik ruzie met de politie. Maar goed… mijn wachtwoord is MARLEENTJE (nee, da’s niet die Marleen van Marketing maar eentje die jij niet kent!). Laat even weten of het lukt, graag snel, want ‘t is hier heel heet en druk en de kinderen eisen nu cola.
Bob

Hoi Bob,
Hij doet niks op MARLEENTJE. Doe ik wat verkeerd?
Peter de Vos,
Deputy Chief


Peter,
Stom! Helemaal vergeten dat ik net twee weken terug m’n wachtwoord heb veranderd in VALERIETJE (dat is níet die van Sales!). Probeer dat maar. Wacht ik weer even hier, even zonder computer trouwens, want er staan drie boze Italianen achter me die mijn plaats willen innemen.
Bob

Bob,
VALERIETJE werkt! Maar ik kan niet in je privé-documenten. Kun je zsm laten weten hoe dat moet, want Hoofdkantoor belde tussendoor nog dat hun geduld opraakt en dat het met jou altijd hetzelfde liedje is.
Peter de Vos,
Deputy Chief


Peter,
Ben ik weer. Die Italianen zijn godzijdank vertrokken en de kinderen zitten nu met een fles cola op de stoep te jengelen. Ja, sorry, maar ‘t is hier ook zo heet en hectisch: om in mijn privé-documenten te komen heb je een apart wachtwoord nodig. Dat is FRANCIENTJE. Hou dat aub voor je, Peter, al die wachtwoorden, en dat je niet denkt dat dit allemaal vriendinnen van me zijn. Verder moet Hoofdkantoor niet zeuren. Die nitwitten moeten blij zijn dat ze überhaupt nog wat van me ontvangen.
Bob

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Bob,
FRANCIENTJE werkt (wat zijn het dan eigenlijk, Bob, nichtjes van je?). Ik ga nu al die stukken bijeengaren en verzenden. Ik heb intussen Hoofdkantoor namens jou gemeld dat die nitwitten niet zo moeten zeuren, nou, daar waren ze even goed stil van. En vervolgens meldde die Van Deurzen dat ie je meteen op de eerste dag dat je terugbent wil spreken op Hoofdkantoor, in bijzijn van de bestuursvoorzitter, en toen bromde hij nog: ‘Dan zullen wij meneer eens meedelen wat wij precies van hém denken’. Nou Bob, dat was het, goeie vakantie nog en de groeten aan je kinderen!
Peter

Afbeelding: Flickr (Rico)

De terugkeer van angstgedreven management – en waarom het zal falen

Elon Musk eist wekelijkse verantwoording: geen e-mail, geen baan. Een toxische werkcultuur mag tijdelijk resultaten boeken, maar verstikt uiteindelijk wat elke organisatie nodig heeft, schrijft auteur en historicus Marc Vollebregt. 'Werk is meer dan een rigide lijst van taken.'

donald trump elon musk angst management
Foto: Getty Images

De wereld verandert. De afgelopen maanden heb ik met verbazing het nieuws gevolgd. De geopolitieke verschuiving die we op dit moment zien, zal ook de manier veranderen waarop we werken en organisaties leiden.

Want een zorgwekkende trend is bezig aan zijn terugkeer: management door angst. Neem als voorbeeld Elon Musks recente eis dat Amerikaanse overheidsmedewerkers wekelijks een e-mail sturen met wat zij die week gedaan hebben. Geen e-mail gestuurd? You’re fired!

De maatregel zou moeten leiden tot een hogere productiviteit, maar werkt contraproductief. Waarom? Omdat deze is gebaseerd op een fundamenteel misverstand over wat werk echt is, en op een achterhaald idee van hoe mensen tot hun beste werk komen.

Een onveilige werkplek

Deze maatregel schreeuwt wantrouwen. En daar zit de grootste schade. Het suggereert dat medewerkers wekelijks hun waarde moeten bewijzen om hun baan te behouden. Maar als mensen continu hun bestaan moeten rechtvaardigen onder dreiging van ontslag, wordt de werkplek onveilig.

En wat krijg je dan? Angst, stress en collega’s die hun eigen hachje proberen te redden — in plaats van eerlijkheid, autonomie en een goede samenwerking.

Laten we duidelijk zijn: een toxische werkomgeving kán ‘werken’. De geschiedenis zit vol met voorbeelden. Maar tegen welke prijs? Burn-outs, een hoog personeelsverloop, medewerkers die hun stress meenemen naar huis.

En ja, misschien werkt Musks aanpak op de korte termijn. Maar geef het een paar maanden en de scheuren worden zichtbaar: gedemotiveerde teams, een uittocht van talent, verlies van ervaring en kennis en een gebrek aan innovatie. Wat is een organisatie nog waard als de beste mensen vertrekken?

Lees ook: Wanneer de baas een tiran is presteert iedereen slechter

De obsessie met meetbaarheid

De fixatie op wat zichtbaar is, in plaats van wat waardevol is, vormt een probleem. Werk is meer dan een rigide lijst van taken.

Impact meten in bulletpoints lijkt logisch, maar gaat voorbij aan de realiteit van werk. De meest waardevolle bijdragen laten zich niet in cijfers vatten: een collega ondersteunen in een moeilijke situatie, een complex probleem doorgronden, de sfeer in een team bewaken. Door alleen te belonen wat meetbaar is, riskeer je het verwijderen van precies die elementen die een organisatie op de lange termijn succesvol maken.

In een angstcultuur zullen medewerkers waarschijnlijk zich waarschijnlijk effectiever en efficiënter voordoen dan daadwerkelijk het geval is. En wie durft er nog risico’s te nemen of te innoveren als elke week een test is om te bewijzen dat je mag blijven?

Mensgerichte organisaties

Het alternatief? In plaats van te leiden met angst, zouden organisaties zich moeten richten op wat de mens écht nodig heeft: een omgeving waarin mensen zich veilig, gewaardeerd en gemotiveerd voelen. Al decennia lang laat onderzoek van Edward Deci en Richard Ryan zien dat mensen drie dingen nodig hebben om hun beste werk te leveren: autonomie, competentie en verbinding.

Autonomie is de sleutel. Mensen leveren hun beste werk wanneer ze voelen dat ze zelf beslissingen kunnen nemen, deze kunnen afstemmen op hun eigen interesses en niet continu onder druk worden gezet door een externe factor.

Hoe stimuleer je dat gevoel van autonomie? Laat onnodige controle los en stop met micromanagen. Laat medewerkers zelf bepalen hoe, wanneer en met wie ze werken. Vervang top-down controle door systemen die vertrouwen en samenwerking bevorderen.

Start de dag met een korte stand-up waarin iedereen deelt wat ze gisteren hebben gedaan, wat ze vandaag gaan doen en of ze ergens hulp bij nodig hebben. Werk met een gedeelde takenlijst waarop duidelijk is wie waarvoor verantwoordelijk is. Check-in met je collega’s: hoe gaat het met ze en hoe zouden ze nog meer willen bijdragen?

Lees ook: Leiders, hang niet langer de held uit. Het mag best een beetje menselijker

Meer dan management

Maar dit gaat niet alleen over productiviteit en management. Dit gaat over het soort organisaties dat we willen bouwen. Over de wereld waarin we willen werken en de manier waarop we onze levens willen leiden.

In plaats van angstgedreven management uit het verleden terug te halen, moeten we vooruitkijken. Laten we werkplekken creëren waar mensen zich vertrouwd, gewaardeerd en betekenisvol voelen. Werk kan — en moet — beter dan dit.

Let’s make work human again.