Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob werkt gewoon door op vakantie

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In nummer 64 leert Bob dat werk en vakantie naadloos in elkaar overlopen. 

VAN Peter de Vos 
AAN Bob
ONDERWERP de begrotingsvoorstellen

Bob,
Hoe is je vakantie? Sorry dat ik je even stoor, maar je zei zelf: mail me als je me nodig hebt. Zou je eigenlijk liever willen bellen, maar ik begrijp dat je je mobieltje op je bureau hebt laten liggen. Hoop dat deze boodschap je bereikt: Hoofdkantoor zit met ZEER GROTE SPOED te wachten op onze voorlopige begrotingsvoorstellen. Jij zou die sturen, maar ZE HEBBEN NIKS ONTVANGEN en zijn nu ERG ONSTEMD. Kun je svp zsm wat van je laten horen?!
Peter de Vos,
Deputy Chief

Hoi Peter,
Sorry dat je wat lang moest wachten, maar ik zie je boodschap nu pas. Ik heb inderdaad geen mobiel bij me en op m’n appartement werkt mijn laptop niet, wat ze me toch beloofd hadden, maar volgens de eigenaar ligt het aan mijn modem, denk ik tenminste, want die man spreekt alleen Italiaans, en nu ben ik in een internetcafé in Siena, maar dat is wel lastig, want ik ben op vakantie met mijn twee kinderen en die zitten nu op de stoep te jengelen dat ze zich zo vervelen en dat er geen strand in de buurt is, en ik kan ook geen kant op want mijn auto is kapot en pas eind deze week klaar, denk ik tenminste, want die monteur spreekt alleen Italiaans.

Maar goed… raar van die stukken. Die heb ik ze gezonden de dag dat ik op vakantie ging. Maar misschien is er iets misgegaan. Ze zijn genummerd First Budget Proposals 1 tot en met 7 en zitten in mijn privé-documenten. Wil je ze geheel vertrouwelijk richting Hoofdkantoor mailen? Ik blijf hier even wachten op je antwoord.
Bob



Hoi Bob,
Capice! Maar ik heb wel je wachtwoord nodig!
Peter de Vos,
Deputy Chief

Hoi Peter,
Sorry dat je even een uurtje moest wachten, maar ik was de kinderen even kwijt. Die waren in een fontein gaan zitten en al doende kreeg ik ruzie met de politie. Maar goed… mijn wachtwoord is MARLEENTJE (nee, da’s niet die Marleen van Marketing maar eentje die jij niet kent!). Laat even weten of het lukt, graag snel, want ‘t is hier heel heet en druk en de kinderen eisen nu cola.
Bob

Hoi Bob,
Hij doet niks op MARLEENTJE. Doe ik wat verkeerd?
Peter de Vos,
Deputy Chief


Peter,
Stom! Helemaal vergeten dat ik net twee weken terug m’n wachtwoord heb veranderd in VALERIETJE (dat is níet die van Sales!). Probeer dat maar. Wacht ik weer even hier, even zonder computer trouwens, want er staan drie boze Italianen achter me die mijn plaats willen innemen.
Bob

Bob,
VALERIETJE werkt! Maar ik kan niet in je privé-documenten. Kun je zsm laten weten hoe dat moet, want Hoofdkantoor belde tussendoor nog dat hun geduld opraakt en dat het met jou altijd hetzelfde liedje is.
Peter de Vos,
Deputy Chief


Peter,
Ben ik weer. Die Italianen zijn godzijdank vertrokken en de kinderen zitten nu met een fles cola op de stoep te jengelen. Ja, sorry, maar ‘t is hier ook zo heet en hectisch: om in mijn privé-documenten te komen heb je een apart wachtwoord nodig. Dat is FRANCIENTJE. Hou dat aub voor je, Peter, al die wachtwoorden, en dat je niet denkt dat dit allemaal vriendinnen van me zijn. Verder moet Hoofdkantoor niet zeuren. Die nitwitten moeten blij zijn dat ze überhaupt nog wat van me ontvangen.
Bob

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Bob,
FRANCIENTJE werkt (wat zijn het dan eigenlijk, Bob, nichtjes van je?). Ik ga nu al die stukken bijeengaren en verzenden. Ik heb intussen Hoofdkantoor namens jou gemeld dat die nitwitten niet zo moeten zeuren, nou, daar waren ze even goed stil van. En vervolgens meldde die Van Deurzen dat ie je meteen op de eerste dag dat je terugbent wil spreken op Hoofdkantoor, in bijzijn van de bestuursvoorzitter, en toen bromde hij nog: ‘Dan zullen wij meneer eens meedelen wat wij precies van hém denken’. Nou Bob, dat was het, goeie vakantie nog en de groeten aan je kinderen!
Peter

Afbeelding: Flickr (Rico)

Waarom ik DEI niet van onze website haal – en andere ceo’s dat ook niet zouden moeten doen

De snelheid waarmee Amerikaanse bedrijven hun diversiteitsbeleid afbouwen, is ronduit verontrustend, vindt Charlie MacGregor, ceo van hotelketen The Social Hub. Los daarvan is het ook gewoon onverstandig. ‘Al die organisaties wil ik een simpele vraag stellen: hoe denk je klanten aan te trekken als je geen diverse teams hebt?’

charlie macgregor the social hub diversiteit inclusie beleid
Charlie MacGregor, ceo van The Social Hub: 'Ik hoop - en denk - dat veel bedrijven gewoon aan het 'Trump-washen' zijn.'

Terwijl de wereld om ons heen razendsnel verandert, wil ik graag stilstaan bij iets dat ik moeilijk te bevatten vind. De snelheid waarmee grote Amerikaanse bedrijven hun DEI-beleid afbouwen, is ronduit surrealistisch en verontrustend om te zien.

Als oprichter en ceo van The Social Hub vraag ik me af wat dit eigenlijk over ons zegt.

Ik moet er meteen bij zeggen dat ik dit schrijf vanuit een bevoorrechte positie. Ik ben een witte, heteroseksuele en valide man, ik heb een opleiding kunnen genieten en een fijne opvoeding gehad. Mijn hele leven lang heb ik kunnen profiteren van de voordelen die onze samenleving biedt.

‘Anti-waarden’

Laten we eens kort stilstaan bij wat het acroniem DEI eigenlijk betekent: Diversiteit, Gelijkheid en Inclusie. Laat die woorden even op je inwerken. En stel je dan voor wat het betekent als je dit niet steunt, als je juist het tegenovergestelde nastreeft: Uniformiteit, Ongelijkheid en Uitsluiting.

Het is toch ondenkbaar dat je anno 2025 in de westerse wereld een team zou willen leiden op basis van die ‘anti-waarden’ – zeker als je een breed en internationaal publiek probeert aan te spreken.

Lees ook: Diversiteit staat onder druk: nu komt de echte test voor leiders

DEI kreeg momentum als een gezamenlijke reactie op de moord op George Floyd in 2020, door een witte politieagent, midden op de dag en vastgelegd op camera. Het onweerlegbare bewijs vormde de aanleiding voor de Black Lives Matter-protesten die zomer en ontketende een golf van steunbetuigingen voor meer diversiteit, gelijkheid en inclusie.

Samen met de bredere bewustwording die de MeToo-beweging had gebracht, kwam een pijnlijke waarheid naar boven. Een waarheid zo oud als de mensheid zelf: onze samenlevingen en economieën zijn geen gelijk speelveld. Ze bevoordelen structureel een bepaald type mens: de witte, heteroseksuele man. Mensen zoals ik, dus.

Succesvoller en winstgevender

Het was een kantelpunt dat de Amerikaanse mythe – hard werken is de weg naar succes – ontkrachtte. In plaats daarvan werd pijnlijk duidelijk hoe diepgeworteld de systematische ongelijkheid is. Het bood de wereld een uniek moment van zelfreflectie.

Al in juni 2020 publiceerde het World Economic Forum een DEI-toolkit voor bedrijven. Wat me vooral opviel, was dat daarin niet alleen het morele belang werd benoemd, maar ook het zakelijke. Dat is geen hogere wiskunde. De wereld ís divers.

Bedrijven die een inclusieve werkcultuur creëren en het volledige potentieel van menselijke diversiteit benutten, zijn succesvoller. Dat blijkt ook uit de cijfers: uit een onderzoek van McKinsey blijkt dat bedrijven met een divers managementteam tot 39 procent winstgevender zijn dan organisaties zonder.

Lees ook: ‘Trumps oorlog tegen ‘woke’ is precies wat diversiteit nodig heeft

Bij The Social Hub bedienen we een wereldwijd klantenbestand. Net als de vele S&P 500-bedrijven die hun DEI-beleid inmiddels aan het terugdraaien zijn. Aan die organisaties wil ik een simpele vraag stellen: hoe denk je die klanten aan te trekken als je geen diverse teams hebt? Teams die de mensen aan de top kunnen helpen om de wensen, behoeften en uitdagingen van groepen met een andere achtergrond dan zijzelf te begrijpen? Groepen die, als je ze optelt, de meerderheid vormen?

Balans vinden die werkt

Een veelgehoord argument is dat DEI ‘te ver is doorgeschoten’. En ja, er zijn extremen aan de linkerkant die intimiderend kunnen zijn. Maar het is aan ons – mijn collega-ceo’s – om hierin een balans te vinden die werkt voor zowel onze mensen als onze bedrijven.

Want voor mij zijn een divers personeelsbestand en een eerlijk en inclusief personeelsbeleid vanzelfsprekend. Wij willen en hebben een divers team; we geven iedereen gelijke kansen en doen ons best om alle medewerkers zich welkom en gezien te laten voelen. Dat is tenslotte precies wat we ook elke dag doen voor onze gasten.

Lees ook: Nederlandse bedrijven gaan niet mee in Trumps oorlog tegen DEI

Onze hubs zijn veilige, gastvrije plekken voor iedereen. Ons hotel in het centrum van Amsterdam was tijdens Pride bijvoorbeeld de officiële Pride Hub, al onze locaties hebben genderneutrale toiletten en ons netwerk van ambassadeurs bestaat uit mensen met diverse achtergronden, waarvan velen tot LGBTQIA+-gemeenschap behoren.

Daarnaast ben ik bijzonder trots op onze TSH Talent Foundation, waarmee we ‘changemakers scholarships’ aanbieden: huisvesting en ontwikkelingskansen voor briljante maar kansarme studenten, die we willen helpen hun potentieel te benutten. Afgelopen herfst werd onze inzet beloond toen we een B Corp werden, een enorme mijlpaal voor ons.

‘Trump-washen’

Ik ben van nature een superoptimistisch persoon, dus een groot deel van mij hoopt – en denkt – dat de grote internationale bedrijven die het mes in hun diversiteitsbeleid zetten gewoon aan het ‘Trump-washen’ zijn: een oude, witte, mannelijke bullebak tevreden houden door die drie letters van hun websites te halen, maar ondertussen geen echte anti-DEI-acties ondernemen.

Maar ik kies ervoor het anders te doen. Ik sta er trots voor: wij steunen DEI. Als je het mij vraagt, is dit de enige weg.