Bob is divisiedirecteur van een groot concern hij doet zijn best. In deze aflevering polst hij Maarten over een nieuw probleempje.
Van Bob
Aan Maarten
Onderwerp vertrouwelijk: mijn nieuwe pa
Hoi Maarten,
Kun je dit mailtje alsjeblieft confidentieel behandelen? Ik heb namelijk een wat raar probleem. Ik moest daarbij meteen aan jou denken, want volgens mij had jij enkele jaren ook zo’n probleem en het zou me trouwens ook niet verbazen als het onder managers vaker voorkomt, maar dat niemand ervoor uit durft te komen. Het zit zo: ik heb sinds twee maanden een nieuwe PA. Saskia heet ze. In het begin dacht ik nog: wow zeg, díe weet van wanten, zó efficiënt allemaal. Maar langzamerhand is ze zich steeds meer met mijn agenda gaan bezighouden, en eerlijk gezegd ook met mijn manier van leidinggeven. Herken je dat van toen? En hoe los je dat op? Want ik vind dat er eigenlijk toch wel een beetje een merkwaardige situatie aan het ontstaan is, moet ik je zeggen.
Bob
Bob,
Dat herken ik hélemaal. Die van mij heette Agnes, een klein, broos vrouwtje – maar intussen! Ze begon in haar eerste week al meteen mijn hele agenda te herschikken. Had ik ineens allemaal lege plekken, kon ik lekker mijn mail bijhouden, echt geweldig. Een half uur voor elke meeting gaf ze me dan alle relevante stukken en na een tijdje had ze daarin ook zelf allerlei belangrijke dingen onderstreept en in de kantlijn dingen gezet als ‘Let op! In deze alinea proberen ze je te naaien!’ En dat klopte dan ook nog! En ineens zag je mensen aan tafel ook denken: hé zeg, oppassen, Maarten is ineens wel heel alert en slim bezig. En toen kreeg ik ook dat gevoel dat jij nu hebt: hoort dit wel?
Maarten
Maarten,
Héél herkenbaar. Die Saskia van mij vat stukken samen op een A4’tje, met aan het eind: ‘5 punten om extra op te letten’. Ook zo wat: namen we onlangs iemand aan voor IT, waren we zelf allemaal erg tevreden mee, zegt zij, heel voorzichtig trouwens: ‘Ik weet niet of dit wel goed gaat aflopen.’ Nou, je raadt het al: het wordt dus binnen de kortste keren een puinhoop op IT, die vent er weer uit, en dan denk ik dus: hoort dat nou wel, een PA die het wel ziet en een heel MT niet? Het brengt, zeg maar, de hiërarchie in verwarring. En op alles wat ik vraag – ‘Kun je dit… Kun je dat…’ – komt altijd maar weer als antwoord: ‘Is al geregeld.’ Griezelig gewoon.
Bob
Bob,
Ja, let maar op: dat gaat steeds verder. Agnes zei op een gegeven moment een afspraak met best een grote klant af. Ik zei: ‘Dat kan niet hoor, voor die klant heb ik áltijd tijd, dag en nacht.’ Zegt zij: ‘U moet wel beseffen dat dit bedrijf ernstige liquiditeitsproblemen heeft.’ Een maand later blijkt die klant failliet. Komen er opeens collega’s met bewonderende blikken op me af: ‘Knap Maarten, dat jij dat zag aankomen.’ Tja, wat zeg je dan? Dat mijn PA de markt 10 keer beter leest dan ik? Een vrouwtje van 28?
Maarten
Maarten,
Die van mij is 24! En die doet dat ook allemaal, afspraken afzeggen, of juist ineens inplannen. Zij bepaalt nu eigenlijk voor mij wat en wie belangrijk is en wat en wie niet. Mijn cfo zegt: ‘wow Bob, welke workshop heb jij in godsnaam gevolgd?’ Wat moet ik dan zeggen? Dat ik tegenwoordig een PA heb die het allemaal veel beter begrijpt dan ik? Ken je trouwens dat gevoel? Dat je zo iemand geweldig vindt, maar anderzijds dat je ook… nou ja, toch ook een enorme hekel aan haar begint te krijgen? Omdat ze je zelfvertrouwen zo ondermijnt. Die efficiency, maar ook die eeuwige glimlach van d’r – ik word het soms zó zat. Maar dan zegt ze weer zacht: ‘Let op pagina 16, Bob, tweede alinea…’
Bob
Bob,
Bij mij werd het zelfs een haat/liefdeverhouding. Op een keer werd het me gewoon te veel en schreeuwde ik naar haar: ‘Als je het zo goed weet, ga dan zelf het MT voorzitten, trut!’ Liep ze boos weg. Ik moest echt sméken of ze terugkwam, want dat krijg je ook: je denkt dat je echt niet meer zonder zo iemand kan.
Maarten
Maarten,
Maar hoe ben je er vanaf gekomen dan, van die Agnes? Lost zoiets vanzelf op?
Bob
Bob,
Jazeker. Die types zijn namelijk veel ongeduldiger dan wij managers. Na 11 maanden had ze mijn hele manier van werken gereorganiseerd en ook mijn kijk op cijfers en manier van leidinggeven en vond mevrouw het ineens geen uitdaging meer. Sindsdien heb ik weer zo’n ouderwetse secretaresse die onder werktijd voortdurend op datingsites zit en verder geen idee heeft wat ik allemaal doe. Qua bedrijfsvoering is het wel een stap terug voor mij, maar alles bij elkaar: heerlijk!
Maarten
Maarten,
Dat stelt me gerust. Moet nu trouwens stoppen, want Saskia is hier en ze zegt me dringend nodig te hebben.
Bob
