Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob pleit voor een ‘living company’

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer pleit hij voor een 'living company'.

Van Lenette
Aan Bob
Onderwerp Praat mee met het management!

Hoi Bob,

Dat was weer eens een fijn idee van je: Praat en denk mee met het management! Lever voortaan elke laatste vrijdag van de maand punten in die jij belangrijk vindt! Die bespreken we dan de maandag erop in het MT! Nou, het is nu vrijdag half drie en ik heb inmiddels 86 reacties op de mail. Wil je die echt allemaal maandag bespreken?

Lenette Verkouteren
HRM Operations Director

 

Hoi Lenette,

Hè zeg, waarom kunnen jullie nou niet eens een keer dingen van een positieve kant bekijken? 86 reacties, dat is toch mooi? Dat betekent dat onze mensen betrokken zijn, dat ze voelen dat ze deel uitmaken van een living company. Dan is 86 reacties juist een goed teken. Oké, het wordt lastig om ze maandag allemaal te bespreken en van een reactie te voorzien, zeker met al die andere urgente punten die nog op de agenda staan, zoals de laatste review van Q1 en die almaar zeurende factureringskwestie met Brown and Hamley, maar we gaan ons best doen en, belangrijker nog, we zullen en kunnen er als management veel van opsteken. Al met al stel ik voor dat we maandag als MT om 8 uur beginnen.

Bob

 

Bob,

Al begin je om 6 uur, dan red je het nog niet. Dit is gewoon een veel te ongerichte actie. Zal ik je eens een reactie voorleggen, zomaar een willekeurige: ‘Waarom is er op ons toilet op de vierde etage altijd maar één rol wc-papier? Dit geeft een erg onzeker gevoel, namelijk dat je op het eind van de middag het toilet bezoekt en te laat merkt dat er geen papier meer over is.' Moet dat echt in en door het MT besproken worden?

Lenette Verkouteren
HRM Operations Director

Lenette,

Nou ja, dat is wel een beetje een flauw voorbeeld, bovendien makkelijk op te reageren met de mededeling dat we ervoor zullen zorgen dat de voorraad wc-papier op peil wordt gehouden. Er zullen toch heus wel meer zinnige, relevante reacties bijzitten?

Bob

 

Bob,

Ja, een hoop clichés, dunkt me. Ik noem maar wat: ‘Ik vind dat de communicatie binnen onze organisatie verbeterd moet worden en het lijkt me goed dat daartoe een beleidsplan komt.' Daar kun je als management toch niks mee?

Lenette Verkouteren
HRM Operations Director

 

Lenette,

Nou, dat weet ik nog zo net niet. Die man of vrouw die dit mailt kon best eens gelijk hebben, het is wat mij betreft een zinnig, relevant signaal.

Bob

 

Bob,

Bob, kom op zeg, in elke organisatie waar ook ter wereld vinden medewerkers dat de communicatie verbeterd moet worden en dat daartoe een beleidsplan moet komen. We hebben de laatste 5 jaar 3 van die plannen gemaakt, inmiddels hebben we een intranet dat tweemaal daags wordt ververst, 1 keer per week krijgt iedereen een digitale newsletter en elke werknemer heeft inmiddels de gewoonte om in elke mail het halve gebouw te cc'en. Ja, dat zou pas een gezonde reactie zijn geweest: ‘Kan er alsjeblieft wat minder gecommuniceerd worden in deze organisatie?' Ik zit nu trouwens op 95 reacties. Nummer 95 komt van iemand die meent dat ons huidige managementinformatiesysteem faalt. De 14 attachments die erbij zitten heb ik nog niet doorgenomen.

Lenette Verkouteren
HRM Operations Director

 

Lenette,

Doe toch niet zo cynisch, Lenette. We weten allemaal dat ons managementinformatiesysteem gebreken heeft. Misschien heeft deze man of vrouw wel de oplossing. Zijn er overigens ook nog ideeën over mij, mijn manier van leidinggeven? Kan ik me daar alvast op voorbereiden.

Bob

 

Bob,

Oh jawel, Bob, een hele reeks, bereid je maar goed voor dit weekend. Reactie nummer 13: ‘Kunnen wij niet een meer dynamische directeur krijgen die weet wat hij wil? Lijkt me zo'n verademing!' Nummer 43: ‘Zou u als leidinggevende het goede voorbeeld willen geven en uw energieverslindende auto van de zaak inruilen voor een zuinig model?' En dan deze nog, nummer 94: ‘U heeft 3 jaar geleden laten weten dat het tijd werd om op te stappen, tijd voor nieuwe uitdagingen, maar u zit er nog steeds. Hoe zit dat?'

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Lenette Verkouteren
HRM Operations Director

 

Meer Bob de manager?

Europa straks derde wereld? Innovatieleider dreigt openluchtmuseum te worden

Over honderd jaar zou de EU weleens de nieuwe 'derde wereld' kunnen zijn, schrijft startup-founder Lennart Kooy in een opinieartikel. 'Moeilijk voor te stellen vanuit je luie stoel, kijkend naar je grote nieuwe tv, maar als je naar de cijfers en trends kijkt, lijkt het eerder waarschijnlijk dan een fantasie.'

europa innovatie lennart kooy
'Als ik moet kiezen tussen een Amerikaanse of Europese oplossing, neig ik automatisch naar de Amerikaanse optie', schrijft startup founder Lennard Kooy.

Stel je voor dat ‘onze’ AI-robots het zware werk doen voor Amerikaanse en Chinese orchestratie-AI’s, vergelijkbaar met hoe goedkope arbeid uit Afrika en Zuidoost-Azië wordt ingezet om te produceren wat wij nodig hebben.

Stel je voor dat de EU alleen nog waarde heeft als toeristische bestemming voor Amerikanen en Chinezen, waar zij onze gebouwen en kunst bewonderen als overblijfselen van een beschaving die ooit de wereld leidde. Zoals wij nu naar Egypte reizen om ons te vergapen aan de piramides en farao’s. Europa als openluchtmuseum.

Het verval van Europese innovatiekracht

De EU heeft vrijwel al zijn innovatiekracht verloren. Er zijn nauwelijks sectoren waarin Europa nog een leidende positie heeft. Vijftig jaar geleden waren de economieën van de oorspronkelijke EU-landen en de VS nog vergelijkbaar in omvang. Vergelijk je dezelfde zes EU-landen van toen met de VS nu, dan is Amerika meer dan twee keer zo groot. Dit is het resultaat van decennia waarin Europa zijn voorsprong heeft verspeeld.

De cijfers spreken boekdelen. In de afgelopen vijftig jaar heeft de EU slechts een handvol bedrijven voortgebracht die een marktwaarde van meer dan 10 miljard euro hebben bereikt. In de VS zijn dat er honderden, en in China tientallen.

Dit gaat niet alleen over beurswaarde: het betekent dat de echte economische macht, de beslissingsbevoegdheid en de richting van innovatie steeds meer in Amerikaanse en Chinese handen komt te liggen. De welvaart verschuift daarmee naar de regio’s waar deze bedrijven hun hoofdkantoren hebben. Het is een stille maar gestage exodus van economische invloed.

Lees ook: Europa’s pijnlijke conclusie: onze beste startups vluchten naar Amerika

Stabiliteit boven innovatie

Hoewel de EU officieel één interne markt vormt, blijft de praktijk anders. Onze markten zijn versnipperd: elk land heeft zijn eigen regels, taal en culturele barrières. Daarbij verdrinken we in regelgeving die bedoeld is om ons te beschermen, maar die innovatie juist verstikt.

In Silicon Valley gedijt men op ambitie en risico’s, waar falen wordt gezien als een essentiële stap naar succes. In Europa is falen echter een smet op je cv, een teken van onbekwaamheid dat je jarenlang achtervolgt.

Deze culturele angst voor mislukking zorgt ervoor dat veel potentiële ondernemers hun dromen nooit durven najagen. We hebben een systeem gecreëerd dat stabiliteit boven alles verkiest, maar vergeten dat echte vooruitgang vaak voortkomt uit het nemen van risico’s.

Voorkeur voor Amerikaans

Tot overmaat van ramp kiezen we technologisch gezien bijna standaard voor Amerikaanse producten en diensten. Niet alleen omdat ze vaak beter zijn, maar ook omdat we succes eerder toekennen aan vreemden in San Francisco dan aan onze buren.

Zelf betrap ik me hier ook op. Als ik moet kiezen tussen een Amerikaanse of Europese oplossing, neig ik automatisch naar de Amerikaanse optie. Dit is een self-fulfilling prophecy: door ons gebrek aan vertrouwen in Europese innovatie maken we het onze eigen bedrijven nóg moeilijker om te groeien en excelleren.

Is herstel mogelijk?

Herstel begint met erkenning en acceptatie van het probleem. Maar de vraag is of deze achteruitgang überhaupt nog te keren is. En zo ja, hoe veranderen we dan van koers voordat het te laat is? Want als we zo doorgaan, wordt Europa misschien nog sneller een openluchtmuseum dan we denken.