Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering neemt Elly afscheid. Of was het nou Ellen?
Van Marianne
Aan Bob
Onderwerp Afscheidsspeech voor Ellen van marketing
Hoi Bob,
Ik weet niet of de boodschap is overgekomen, maar vrijdag a.s. neemt Ellen afscheid en ze heeft laten weten dat ze het zéér op prijs zou stellen als jij een speechje zou houden. Hou je daar svp rekening mee?
Marianne
Hoi Marianne,
Tuurlijk, dat wil ik best doen. Maar even een vraagje: welke Ellen?
Bob
Bob,
Nou nou, Bob, ben jij nou de people manager? Ellen, die ken je toch wel? Ze zit op marketing, is ergens midden 30, niet echt blond of bruin en… nou ja, dat geef ik toe, niet zo’n opvallend type.
Marianne
Marianne,
Zegt me eerlijk gezegd nog steeds niks, maar dat geeft niet, ik hou altijd graag een afscheidsspeech, zeker als de werknemer dat zelf zo op prijs stelt. Kun je mij wel wat input leveren?
Bob
Bob,
Jawel hoor: Ellen is sinds 7 jaar Deputy Associate Marketing Services. Ze staat bekend als een op zich wel harde werker, maar is ook zo onzeker als wat. Ze kan ook absoluut niet tegen stress en maakt onder druk véél fouten. Man, wat zij allemaal vergeet, niet afmaakt, half afmaakt, voor zich uitschuift, verkeerd inschat… Volgens collega’s is ze de halve dag bezig met het maken van to do-lijstjes en daarna weer een lijst met de hoogste prioriteiten van die lijstjes en daar maakt ze dan weer een apart briefje van, ongelooflijk, en dan nog die eeuwige puinzooi op haar bureau…
Marianne
Marianne,
Ja, ik krijg nu wel een soort beeld van haar. Heb je niet ook een leuke anekdote die ik kan verwerken in mijn speech?
Bob
Bob,
Wij stuurden haar een tijdje terug naar de cursus Clean Desk Management. Was wel nodig, in haar geval. Maar ze vergiste zich in de dag! Komt ze aan in de zaal, is daar niemand! Raakt ze weer helemaal in paniek… Nog zo eentje: gaat ze naar de cursus Get Organized! For Dummies, loopt ze in dat Bilderberg hotel bij de verkeerde cursus binnen, iets met ebita’s berekenen, en komt daar pas heel laat achter en schiet dan helemáál in de stress en durft niet meer te zeggen dat ze verkeerd zit, maar ze weet ook niet wat een ebita is… Wat hebben we gelachen! Leuk toch?
Marianne
Marianne,
Ja, op zich wel, maar is het allemaal ook niet een beetje sneu? Ik kan daar vrijdagmiddag toch moeilijk mee aankomen. Het moet bij een afscheidsspeech toch ook een beetje leuk blijven. Vertel iets over haar privéleven, man, kinderen. Verrassende hobby’s? Kan ik daar wat mee?
Bob
Bob,
Heeft ze niet. Maar wil ze wel heel graag, een man en kinderen. Ze date zich suf op internet, maar tot nog toe zonder resultaat. Zit ze na zo’n mislukte date weer de hele dag met dikke tranen achter haar beeldscherm en komt er van werken helemaal niets terecht. Wat op zich wel goed is, want dan maakt ze ook geen fouten (grapje Bob, bruikbaar voor je speech?). Verder spaart ze dozen en doosjes, uit allerlei landen, antiek en modern, vindt ze interessant. Kun je wel raden hoe we haar achter haar rug om noemen: De Doos. Is dat wat?
Marianne
Marianne,
Je maakt het me niet echt makkelijk. Ik vind dat je als directeur altijd ernaar moet streven dat werknemers je bedrijf met een goed gevoel verlaten. Dus ik kan moeilijk vrijdag gaan vertellen dat ze een verwarde, dommige stressdoos is, wanhopig op zoek naar een man… Zeg, nou vraag ik me toch af: waarom laten we zo iemand eigenlijk hier zeven jaar lang in die functie zitten?
Bob
Bob,
Ik vind dit niet het moment om daarover te beginnen. Ik vind het eerlijk gezegd ook van weinig respect getuigen richting Ellen, net nu ze afscheid neemt. Of wou je daarover beginnen? ‘God mag weten waarom je nooit ontslagen bent…’
Marianne
Marianne,
Sorry, het kwam ineens zomaar in me op. Nou, ik kom er wel uit denk ik. ‘Zeven jaar onopvallend… maar wel grote inzet… elke dag weer werken onder hoogspanning… je stond er vaak alleen voor… Het ga je goed, Elly!’ Iets in die richting?
Bob
Bob,
Maak van ‘Elly’ even ‘Ellen’. Verder helemaal top. Niets meer aan doen.
Marianne
=> Alle mailwisselingen van Bob de Manager
