Bob is divisiedirecteur van een groot concern, hij doet zijn best. In deze nieuwe aflevering probeert Robert-Jan hem te waarschuwen.
Van Robert-Jan
Aan Bob
Onderwerp Dreigende burn-out
Bob,
Ik moet je echt wat vertellen. Het is best moeilijk voor me, dus ik doe het ook met grote schroom. Maar de situatie is deze: ik zit erdoorheen. Heel eerlijk gezegd: ik zit er echt helemaal doorheen, ik kan de druk niet meer aan, ik zie als een berg op tegen elke werkdag. Ik heb hier lang over gepiekerd, maar ik vind dat jij, als mijn directeur en leidinggevende, dit als eerste behoort te weten.
Robert-Jan
Robert-Jan,
Ik lees net je mailtje. Ik schrik er wel even van, behoorlijk zelfs, maar laat ik ook maar heel eerlijk zijn: jouw mailtje is zó herkenbaar. Ik heb ook best van die dagen dat ik het helemaal niet meer zie zitten, dat ik met de grootst mogelijke tegenzin naar mijn werk rijd. Gisteren had ik dat nog. God, wat háát ik die maandagen met zijn MT-meetings. Dat eindeloze, o zo voorspelbare gezeur… zó vermoeiend. Ik sleep me daar echt doorheen, Robert-Jan, dat mag je gerust weten. Het klinkt raar, ik weet het, maar je mailtje doet me stiekem best wel goed. Dat ik toch denk: hé, Bob, je bent niet de enige binnen deze club die hiermee zit. Maar hou dit alsjeblieft onder ons, oké?
Bob
Bob,
Dat is erg openhartig van je. En nee, natuurlijk ga ik dit allemaal niet doorvertellen, maar ik vrees dat ik toch niet echt tot je doordring. Ik denk namelijk dat ik richting een burn-out ga, ja, zo erg is het momenteel met me gesteld. Ik ben alleen nog maar moe. Kan me nergens meer toe zetten. En tegelijkertijd slaap ik ook nog eens heel slecht. Ik word ’s ochtends als een wrak wakker, heb grote moeite me te concentreren… Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud, Bob. Niet lang meer, dat is zeker. Snap je dat?
Robert-Jan
Robert-Jan,
Maar natúúrlijk snap ik dat. Weer zo herkenbaar! Dat heb ik ook, dat constant moe zijn en dan toch ’s nachts almaar naar het plafond liggen staren en dan ’s ochtends een wrak, ja. Verschrikkelijk gewoon. Misschien is het ook wel de tijd van het jaar, denk je ook niet? We snakken natuurlijk met z’n allen toch naar de lente, naar wat vrolijkheid en zon. Maar tot die tijd slépen mensen als jij en ik zich elke dag naar het werk. Weet je wat ik gisteren dacht tijdens de meeting over de eerste kwartaalcijfers, je weet wel, over die eerste bijstelling naar beneden? Ik dacht: wat kan mij het eigenlijk schelen, zo’n bijstelling naar beneden? Dat dacht ik serieus! Kun je nagaan! Intussen hoorde ik mezelf wel op ernstige toon zeggen: ‘Dit is erg slecht nieuws.’ Daar schrok ik wel even van hoor, zeg ik er eerlijk bij. Heb jij dat ook, Robert-Jan? Dat je af en toe, en steeds vaker, maar doet alsof? Dat je zeg maar jezelf niet meer helemaal serieus neemt? Dit houden we wel onder ons, toch?
Bob
Bob,
Het kan goed zijn dat jij het ook moeilijk hebt, Bob. Maar daar heb ik nu helemaal niets aan. Luister nou eens naar me: ik sta op het punt van uitvallen!
Robert-Jan
Robert-Jan,
Hé, daar heb ik ook last van: dat plotselinge uitvallen naar mensen. Vanochtend nog, foeterde ik zomaar ineens mijn PA uit, om niks eigenlijk. Grappig dat jij dat ook hebt. Nou ja, niet grappig eigenlijk, eerder best sneu, maar je begrijpt wat ik bedoel. Weet je wat trouwens helpt, Robert-Jan, nou ja, een beetje dan? Motorrijles! Ja, oké, dat klinkt misschien erg midlifecrisisachtig, maar joh, het houdt mij wel mooi overeind. Ik kan het je in elk geval van harte aanbevelen.
Bob
Bob,
Ik geloof dat ik nog steeds niet helemaal duidelijk overkom. Ik heb het niet over motorrijles, noch over een midlifecrisis. Ik heb het erover dat ik het niet meer trek, dat ik gewoon de energie niet meer heb om me elke dag helemaal te geven, dat het kaarsje bijna uit is bij mij, dat ik op instorten sta, en eerlijk gezegd helemaal niet wil weten dat jij je PA uitfoetert, maar je gewoon wil waarschuwen.
Robert-Jan
Robert-Jan,
Weer zo herkenbaar, Robert-Jan. Dat kaarsje brandend houden, zoals jij zegt, dat kost mij ook steeds meer moeite. Ik heb ook van die dagen dat ik denk: ik laat de boel de boel. Maar ja, we moeten verder, hè. En je wilt elkaar toch niet in de steek laten… Nou, ik zie je straks wel bij die meeting over ons vernieuwde intrinsieke managementrapportagesysteem. Getver… Daar heb ik al helemaal geen zin in, maar goed… Zie je dan!
Bob
Robert-Jan,
Ik zag je niet op de meeting. Heb je het zo druk?
Bob
Robert-Jan,
Hé, Robert-Jan, waarom antwoord je niet meer?
Bob
Meer avonturen van Bob de manager?
>> Dit artikel komt uit de printeditie van MT. Abonnement?
