Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob en de Kersttoespraak

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer zet hij z’n managers eens goed in het zonnetje.

VAN:  Karin
AAN:  Bob
ONDERWERP: De kersttoespraak

Hoi Bob,
Heb je je kersttoespraak voor woensdag al klaar? Ik wil even weten hoe lang hij duurt, dan kan ik het programma ­opstellen en op intranet zetten. O ja, een vriendelijk verzoek, en niet alleen namens mezelf: je doet hem dit jaar toch niet opnieuw als PowerPoint? Trek je dit niet persoonlijk aan, hoor, maar toen je dit vorig jaar deed vonden veel medewerkers dit niet zo kerstachtig en ook niet zo spontaan.
Karin

Hoi Karin,
Ja, dat was wel een lesson learned. Zo rond de dertigste sheet zag ik mensen echt onrustig worden en dat is inderdaad niet de bedoeling. Ik wou het dit jaar dan ook veel persoonlijker aanpakken, zonder PowerPoint, een beetje uit de losse pols zelfs, maar dan wel heel goed voorbereid, want ik vind dat je – als je van ­nature niet zo spontaan bent – die spontaniteit heel goed moet voorbereiden. Mijn idee is nu om een aantal managers in het zonnetje te zetten. Managers die dit jaar iets bijzonders hebben gedaan. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een Janine van ­Marketing… Lijkt je dat wat? Denk anders even mee.
Bob

Bob,
Ja, het is in elk geval weer iets anders dan een PowerPoint. Maar Janine lijkt me geen gelukkig voorbeeld, die is een paar weken ­geleden met slaande deuren vertrokken en sindsdien vinden we elke dag wel een lijk in de kast. Dat zou je moeten ­weten. Misschien Robert van Sales? Die scoorde dit jaar ver boven het gemiddelde.
Karin

Karin,
Robert? Nou, nee hoor, dat kan ik niet. Of ik hem nou op onze barbecue tegenkom of ’s ochtends vroeg in de lift, altijd begint hij weer over zijn bonusregeling en dat hem dit is toegezegd en dat… Echt zo’n ik-eerst-manager. Nee, dan een Martijn, dat vind ik echt een teamplayer. Of heet hij nou Martin? Je weet wel, die lange man, die altijd zo vrolijk is.
Bob


Bob,

Ik denk dat je Maarten bedoelt. Hij is ­inderdaad wel een teamplayer, maar een beetje extreem. En dat vinden velen toch best irritant. Wat je ook aan hem vraagt, hij zegt altijd dat hij het eerst met zijn team zal bespreken, en daarna hoor je nooit meer iets. Wat dacht je van Joris?
Karin

Karin,
Alsjeblieft zeg, Joris. Hij heeft me een jaar lang tijdens het MT-overleg onderbroken met ­zinnen als: ‘Maar Bob, die discussie ­hebben we 2 maanden geleden al ­gehad…’ ‘Maar Bob, dat besluit is 8 ­weken geleden al genomen…’ ‘Maar Bob, wat je nu zegt is toch echt iets anders dan wat je 6 weken geleden zei…’ Ik krijg af en toe het gevoel dat hij alles opneemt. Dan ­liever Frank, die is het tenminste altijd met me eens tijdens het MT.
Bob

Bob,
Frank? Dat méén je niet! ‘Helemaal mee eens’, dat is ongeveer het enige wat hij zegt, tegen echt iedereen. Die heeft ook dit jaar weer kans gezien om geen enkel standpunt in te nemen. Dan liever Leonie. Of zeg ik nu iets heel verkeerds?
Karin

Karin,
Gaat die roddel over haar en mij nu nog steeds door het gebouw? Ik heb toch al uitgelegd dat ik haar toen niet omhelsde maar dat ze bijna was uitgegleden omdat de vloer van mijn kantoor net was schoongemaakt en dat ik haar toen probeerde overeind te houden en… nou ja zeg, ik wil het er niet eens meer over hebben. Maar goed, ik zie het al voor me, al die ­gezichten als ik haar eruit pik, komt weer dat hele roddelcircus op gang. Doe maar niet. ­Annejet dan? Of heb ik daar zogenaamd ook al iets mee gehad?
Bob

Bob,
Nee, dat niet. Maar ze heeft wel een ­andere baan. Ook zo wat om iemand te prijzen als uitstekend manager als die ­vervolgens per 1 januari bij de concurrent aan de slag gaat. We liggen trouwens qua concurrentiebeding juridisch flink overhoop met haar en vanochtend in de lift keek ze me niet eens aan, ja, dat is dan jarenlang zogenaamd je beste vriendin, die trouwens – en dan hou ik er echt over op hoor, Bob – her en der vertelt dat je binnen dit bedrijf als vrouw alleen ­hogerop komt als je Leonie heet.
Karin

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.


Karin,

Zullen we het maar niet doen? Ik word nu al moe als ik aan al die scheve gezichten denk. Ik hou wel een kort en krachtig praatje waarin ik alle managers bedank voor hun constructieve en collegiale inzet dit jaar, oké?
Bob


Bob,

Lijkt me het beste. Vergeet ook niet te ­zeggen dat we het allemaal samen doen, dat komt altijd wel goed over met kerst.
Karin

Meer Bob de manager?

Natuurlijk overwicht is aan te leren: zo ga je van chihuahua naar olifant

Jij bent de expert, maar in vergaderingen kom je er amper tussen. Je begint met je uitleg, maar je wordt onderbroken of zelfs gekleineerd. Wat jij mist is natuurlijk overwicht. Het goede nieuws: dat is aan te leren.

natuurlijk overwicht marinda hall still ze gaat wat zeggen

De knop van Marinda Hall gaat om wanneer ze als 15-jarige een bijbaantje krijgt in een subtropisch zwemparadijs. Het is haar taak om op te letten: wie leegt zijn fles shampoo in het bubbelbad? Wie smeert zich in met mayonaise om sneller van de glijbaan te gaan?

Ze doet eerst haar mannelijke collega’s na, maakt zich groot en schreeuwt tegen bezoekers dat ze moeten ophouden. Het gevolg: ze wordt totaal genegeerd of ze krijgt een grote bek terug. Soms wordt ze zelfs in het water gesmeten. Afdruipen, maar dan letterlijk.

Zo leert Hall dat ze voor meer natuurlijk overwicht gewoon haar eigen stijl moet ontwikkelen. Ze zoekt voortaan oogcontact en geeft subtiele nee-knikjes aan jongens die de fout in dreigen te gaan. Dat werkt, ook omdat niemand gezichtsverlies lijdt.

Natuurlijk overwicht is niet zo natuurlijk

Natuurlijk overwicht is dus niet zo natuurlijk. Het vereist zelfkennis, het goed kunnen inschatten van situaties en het publiek. En de flexibiliteit om gedrag en de boodschap aan te passen om het doel te bereiken. Maar die mix moet wel authentiek blijven; kopiëren en acteren werkt niet.

Vandaag staat Hall als dagvoorzitter op vele podia in Nederland, werkt ze als communicatiedeskundige en expert in natuurlijk gezag. Op 15 mei wordt haar eerste boek Stil, ze gaat wat zeggen gelanceerd. Daarin vertelt ze over dat bijbaantje in het zwembad, maar er staan meer eigen ervaringen in.

Ze helpen allemaal om uit te leggen hoe je van binnen en van buiten meer natuurlijk gezag kweekt. Hall koppelt aan de lancering van haar boek een symposium en de oprichting van een nieuw genootschap voor vrouwen.

Het spotlight-effect helpt

Voor MT/Sprout focussen we op een aantal tips uit haar boek die werken voor iedereen: m/v/x. Wat doe je niet en wat doe je wel om je natuurlijk gezag te versterken?

Niet doen: je publiek vertellen hoe bloednerveus je bent voor die presentatie. Zelfs al staan de rode vlekken in je nek en het zweet in je handen, schrijft Hall. Door je zenuwen te delen, geef je je toehoorders een ongemakkelijk gevoel. Ze kunnen je namelijk op dat moment niet helpen.

Lees ook: Dit is de grootste blunder bij presentaties (die bijna iedereen maakt)

Wel doen: vertel iemand die je vertrouwt hoe nerveus je bent. Vraag hem of haar om een bemoedigende knik, glimlach of duim omhoog tijdens je presentatie. En als die collega niet aanwezig is, vertrouw dan wat meer op het spotlight-effect.

Mensen denken vooral aan zichzelf, niet aan jou. Je bent niet het centrum van de aandacht, de wereld draait echt niet om jou. Zelfs wanneer je op het podium staat, zitten mensen vaak niet op te letten.

Tem die bewijsdrang

Niet doen: overcompenseren wanneer je je onzekerheid wil verbloemen. Je bent jezelf dan groter aan het maken dan je bent. Je bezig met hoe deskundig je overkomt. Hoe je slim kunt inhaken met je opmerkingen.

Juist omdat je zo met jezelf bezig bent, legt Hall uit, mis je de connectie met je gesprekspartner en sla je de plank mis.

marinda hall
Marinda Hall is een expert in natuurlijk overwicht. Foto: Peter Roelofs

Bewijsdrang gaat ook over kilo’s aan woorden gebruiken om een zo compleet mogelijk beeld te schetsen. Vooral in online vergaderingen is dat een valkuil, omdat je de reacties van de luisteraars niet goed kunt zien, vooral de non-verbale niet.

Zie dat niet als een signaal om jouw punt op een andere manier uit te gaan leggen, meer voorbeelden te geven, of verder te gaan verdiepen. Betrouwbaar overkomen is niet alles wat jij weet of belangrijk vindt in de hoofden van anderen te persen.

Wel doen: Gun jezelf de rust in je hoofd om te focussen op je werk in plaats van je imago. Maak je opmerkingen, wanneer ze relevant zijn, niet wanneer je onzekerheid oplaait.

Betrap je jezelf erop dat je maar aan het doorratelen bent? Stop, zegt Hall. Onderbreek jezelf, zeg dat het wel genoeg is geweest van jouw kant. Vraag liever hoe je collega’s ertegen aankijken.

Lees ook: Waarom assertief zijn niet helpt bij grenzen stellen

Loop niet op de troepen vooruit

Niet doen: de oplossing in de groep gooien, zelfs al zie jij die van mijlenver aankomen. Dat zal alleen maar tot weerstand en frustratie leiden. Jij hebt al de kans gehad om over risico’s, stakeholders en andere zaken na te denken.

De anderen niet en dus word je genegeerd of wordt jouw oplossing meteen aan de kant geschoven.

Wel doen: Natuurlijk overwicht gaat niet over op de troepen vooruitlopen. Het gaat over ze meekrijgen en over invloed hebben. Geef je collega’s de tijd en de ruimte om zelf tot een conclusie te komen.

Breng eerst het probleem in de groep. Laat de anderen er even over nadenken. Wanneer ze er klaar voor zijn, breek je in op het gesprek met de oplossing. Formuleer die oplossing niet als een vraag, wees stellig, kort en krachtig en kom met duidelijke argumenten.

Maak van die chihuahua een olifant

Niet doen: bewegen als een chihuahua. Druk doen, zigzaggend door de kamer gaan, snel afgeleid zijn, onrustige blikken werpen, zo beschrijft Hall jouw gejaagde gedrag. Daarmee wek je alleen maar de indruk dat je zenuwachtig bent.

Zo maak je de mensen om je heen onrustig. Je laat ze namelijk onbewust denken aan gevaar, ze worden alert.

Wel doen: gecontroleerd en bewust bewegen, levert meer aanzien op. Laat je inspireren door de bewegingen van de olifant, is de tip van Hall. Doelbewust, kalm, jij laat je niet gek maken en door niets intimideren.

Sta rechtop, zo straal je meer kracht uit. Houd je hoofd stil in plaats van schuin en knik niet te vaak om iets te bevestigen. Let ook even op je gezicht wanneer je geconcentreerd bent. Frons je je wenkbrauwen en knijp je je ogen dicht?

Lees ook: Nerveus? Zo krijg je je zenuwen onder controle

Let op je resting bitch face

Met zo’n resting bitch face lijk je chagrijnig, afwijzend, veroordelend, waarschuwt Hall. Mensen worden dan bang van je. Voeg iets toe aan je uitdrukking. Hou je duim en wijsvinger bij je kin, zodat je een meer denkende houding aanneemt.

Loop je altijd met een Barbie-glimlach rond? Dan vragen de mensen zich af of die wel echt is. Maskeer je hiermee je onzekerheid? Wil je soms aardig worden gevonden? Je komt met een brede glimlach wel warm over, maar ook minder competent. Zet die glimlach dus niet vast op je gezicht, wees selectiever voor meer natuurlijk overwicht.

marinda hall stil ze gaat wat zeggen

Stil, ze gaat wat zeggen – Iedereen overtuigen met natuurlijk gezag is geschreven door Marinda Hall. Het boek is onder meer te bestellen via managementboek.nl.

.

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

.