Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering deelt hij zijn zorgen met de hr-manager.
Van Bob
Aan Heleen
Onderwerp Wat is er met Richard?
Hoi Heleen,
Heb jij enig idee wat er met Richard aan de hand is? Na z’n vakantie maakt hij nou niet bepaald een vrolijke indruk en tijdens het MT zegt hij nauwelijks wat. Ik maak me eerlijk gezegd een beetje zorgen over hem. Maar aan de andere kant weet ik vandaag de dag ook niet meer zo goed of je nou rechtstreeks aan je medewerkers kunt vragen of er privé iets aan de hand is of dat je dan juist frontaal de privacy van je mensen aantast. Kun jij me hier misschien bij helpen?
Bob
Bob,
Goed dat je het vraagt! Ik heb daar tijdens mijn vakantie toevallig net veel over gelezen. Onder andere het voortreffelijke boek ‘De dunne lijn tussen privé en werk’ en ook het minstens even sterke ‘Als het thuis niet goed gaat… hoe gaat het dan op werk?’ Ja, ik zat weer eens niet stil, dat zie je wel! Het komt er kort gezegd eigenlijk allemaal op neer dat privé en werk vandaag de dag zo weinig gescheiden zijn dat problemen – privé of werk – ook als vanzelf meegenomen worden van de ene naar de andere sfeer. Zó herkenbaar! Je weet, of misschien weet je dat eigenlijk niet, gek eigenlijk, dat we als manager soms zo weinig van elkaar weten, maar goed, onze oudste, onze Jaap-Jan, die heeft volgens ons Asperger, wat meteen verklaart waarom hij zo hoogbegaafd is en dus niet goed meekomt op de havo. En je begrijpt, het is natuurlijk echt niet zo dat zoiets meteen uit mijn systeem is als ik hier ’s ochtends om negen uur binnenkom. Te meer daar Jaap-Jan me ook constant belt, dan is hij dat weer kwijt, dan weer dat… typisch iets voor hoogbegaafde kinderen. Dan blijf je daar toch in je hoofd mee bezig.
Zoiets geldt ook voor mijn relatie. Ik zat in Frankrijk en keek op een gegeven moment naar Ruud en dacht: het lijkt wel een vreemde. Zó vreemd, na 18 jaar huwelijk. Wanneer, dacht ik, wanneer hebben wij nou nog voor het laatst leuke, wilde seks gehad? Bob, ik kon het me echt niet meer herinneren. We zaten in zo’n restaurantje, Jaap-Jan was met zijn iPad bezig, en we wisten bij god niet meer wat we tegen elkaar moesten zeggen. Dan kom je terug en denk je: ik ben 42 is dit het nou, hr-manager bij een divisie, een raar kind en een man die eigenlijk niet communiceert? Dat kun je echt allemaal niet thuis achterlaten als je naar je werk gaat. Is ook de reden dat ik de laatste tijd zoveel make-up op heb en wat flirterig doe, wat je misschien was opgevallen, misschien ook niet, aan jou merk ik dat eerlijk gezegd nooit zo. Ja Bob, een vrouw die een beetje aandacht nodig heeft….
Aan de andere kant, dus redenerend als hr-manager: natuurlijk kun je werk en privé niet scheiden, zeker niet anno 2014, maar tezelfdertijd moet een manager wel altijd professioneel zijn en blijven. Hij of zij kan toch echt niet elk probleem van thuis zomaar hier op tafel leggen. Dan wordt het echt onwerkbaar.
Heb je hier wat aan?
Heleen Vermeer
Vice-president HR-management
Heleen,
Nou, eerlijk gezegd is me nog niet helemaal duidelijk wat precies je advies is. Moet ik Richard nou wel of niet vragen naar zijn privé-situatie?
Bob
Bob,
Oh, sorry, ik dacht dat ik wel duidelijk was. Maar wellicht kwam ik ook wat verwarrend over. Logisch. Hoop dat je het begrijpt. Vanochtend heb ik een telefoontje van de huisarts gehad. Dat knobbeltje tussen m’n tenen, nou ja, het hoeft niks te zijn, maar hij vindt toch dat er nog eens goed naar gekeken moet worden… En dat hoor je dan, zo op je werk… zie dan nog maar eens gewoon door te vergaderen.
Maar goed, dat vroeg je niet. Dus nogmaals, in het algemeen gesteld: privézaken zijn privézaken, die laat je als professioneel manager thuis. Maar soms lukt dat dus niet. Dat zal bij onze Richard vast ook wel het geval zijn, denk ik zo. Dan zit er eigenlijk maar één ding op: dat je er gewoon naar vraagt. Recht op de man af. Leuk is het niet, ga daar maar vanuit, maar laat het maar gewoon over je heenkomen, het is voor Richard zelf vast ook een hele opluchting als hij zijn verhaal even aan iemand kwijtkan. En dan kun je daarna met hem in gesprek om een modus te vinden om die moeilijke thuissituatie toch ook nog een beetje werkbaar te maken op het werk.
Heleen Vermeer
Vice-president HR-management
Hoi Richard,
Misschien bemoei ik me wel met zaken die me helemaal niet aangaan, hoor, dan moet je het ook gewoon zeggen. Maar ik vroeg me af: is er misschien iets? Privé, bedoel ik. Je bent zo stil de laatste tijd, ook gisteren weer, tijdens het MT. Als ik iets voor je kan doen, dan moet je het zeggen, hoor.
Bob
Hé Bob,
Wat aardig van je! Jezus man, het gaat inderdaad niet best met me. De wortel van m’n verstandskies blijkt helemaal scheefgegroeid en raakt nu overal zenuwen. Ik word er gek van. Vrijdag ga ik naar de kaakchirurg. Maar tot die tijd ben ik bijna verdóófd van al die pijnstillers die ik de hele dag neem. Geen pretje, maar goed.
Met jou alles goed verder?
Richard
