Dit zijn de genomineerden voor de grootste imagoschade:
René Berkvens (CEO Damen Shipyards)
Damen Shipyards, al jaren een paradepaard voor de Nederlandse maakindustrie, krijgt er in oktober 2018 flink van langs in het NRC. Tegen de grootste scheepsbouwer van Nederland loopt al jaren een strafrechtelijk onderzoek wegens vermeende corruptie in het buitenland. De scheepsbouwer zou smeergeld hebben betaald in het buitenland en daarmee door Nederland onderschreven regels voor ethisch zakendoen hebben overtreden.
Uit onderzoek van NRC en Lighthouse Reports blijkt dat Damen Shipyards in diverse landen zaken heeft gedaan met diverse dubieuze tussenpersonen die gelinkt kunnen worden aan corruptiebetalingen. Het gaat om transacties in Sierra Leone, Ghana, Togo, Libië, Brazilië en Chili. Bij het bedrijf zou een doorgeslagen verkoopcultuur heersen. ‘Ze wilden bij Damen helemaal geen bonnetjes voor een declaratie zien. Ze wilden uitgaven zien. Weten dat er wordt gespendeerd aan klanten. Het draait om vrienden maken, trakteren op cadeautjes en sigaren’, zo meldt een oud-werknemer aan NRC Handelsblad.
Ralph Hamers (CEO ING)
Het was geen goed jaar voor Ralph Hamers te noemen. In maart was er nogal wat ophef rondom het salaris van de topman, dat met 50% omhoog zou gaan. In alle commotie hield Hamers zich stil, maar volgens president commissaris Jeroen van der Veer was de verhoging helemaal terecht. Hamers zou een salaris hebben van een speler in de Jupiler league terwijl hij Champions league speelt, klaagt hij in het FD.
Helaas was Nederland niet onder de indruk van deze metafoor en werd een paar dagen later het voorstel onder grote maatschappelijke en politieke druk ingetrokken. Maar daarmee was de kous nog niet af. In september moest Hamers door het stof omdat de bank niet genoeg deed om witwassen tegen te gaan. Om vervolging te voorkomen kwam ING met het OM een schikking van 775 miljoen euro overeen in vier witwaszaken waarin de bank als verdachte was aangemerkt. ‘We zijn echter tekortgeschoten verklaarde Hamers.
Dertje Meijer (voormalig directeur Pathé)
Een havenvrouw die een bioscoopketen ging leiden. Voor Dertje Meijer zelf was het een volledig logische stap. Ze is niet alleen een liefhebber van film en bioscoopbezoek, ook heeft ze een grote ervaring en voorliefde voor infrastructuur en techniek, ook terug te zien in haar werk bij Schiphol en vliegtuigbouwer Fokker. Het is kennis die in de bioscoopwereld met grote investeringen in vastgoed en techniek juist goed van pas komt. Niet alleen moet de consument goed worden bediend, maar ook zijn de relaties met filmdistributeurs, gemeenten en vastgoedontwikkelaars van groot belang, zo schrijft het FD bij haar aantreden.
Lang zit ze er niet, eind maart wordt ze samen met de financieel directeur Edwin Slutter op non-actief gesteld. De reden wordt niet genoemd, alleen dat de familie Seydoux, eigenaar van Pathé geen vertrouwen in haar zou hebben. In november komt naar buiten waarom Meijer weg moest: ze was het slachtoffer geworden van CEO-fraude die het bedrijf ruim 19 miljoen euro kostte.
Paul Polman (CEO Unilever)
In het debacle rondom de afschaffing van de dividendbelasting speelde Paul Polman een hoofdrol. Tot dan toe was Polman, die sinds 2009 aan het roer stond bij Unilever vooral geroemd vanwege de duurzame ambities die hij voor het bedrijf had. ‘In zekere zin misbruik ik Unilever, in de hoop dat ik zo een echt verschil kan maken. Dat kan hier ook: 80 procent van de wereldeconomie wordt bepaald door het bedrijfsleven, daar moet het dus ook gebeuren’, zegt hij in het FD.
Maar zijn tot dan toe kreukloze imago loopt een deuk op rondom de afschaffing van de dividendbelasting. Het bedrijf lobbyt er al jaren voor, en met succes. In 2017 wordt het opgenomen in het regeerakkoord. En hoewel er veel politieke tegenstand is, gaat Rutte er pal voor liggen. Nee, hij doet dit niet omdat een multinational er om heeft gevraagd, dit is groter. Maar als de topman van de betreffende multinational belt dat het hoofdkantoor niet naar Nederland komt, dividendbelasting of niet, is het voorstel snel van tafel.
Polman is geërgerd, in een interview met het AD steekt hij die ergernis niet onder stoelen of banken. Hij verwijt de media onjuistheden te verkondigen en op de suggestie dat zijn erfenis vooral de dividendbelasting zal zijn antwoordt hij: ‘Dat is toch volledig belachelijk. Ik denk dat jij in een te klein land woont en te klein denkt. Ik denk dat de meeste mensen in de wereld wel zien wat wij als bedrijf aan het doen zijn. Ik denk niet dat ik me ergens voor hoef te verontschuldigen.’
Olga Zoutendijk (voormalig president commissaris ABN AMRO)
Minder dan tien woorden worden er gewijd aan het vertrek van Olga Zoutendijk, voorzitter van de raad van commissarissen in mei. Binnen de bank was onvrede over haar functioneren. Volgens ingewijden – iets wat Zoutendijk zelf ontkende – zou zij zichzelf naar voren hebben geschoven als opvolger van bestuursvoorzitter Gerrit Zalm. Een andere reden voor haar vertrek zou zijn geweest dat zij zich te veel bemoeide met de strategie en operationele zaken.
Afgelopen jaren vertrok een groot aantal beleidsbepalende functionarissen bij de bank. Het FD schreef dat ten minste vijf beleidsbepalende functionarissen bij De Nederlandsche Bank klaagden over haar optreden. In een persbericht erkent ABN Amro dat de manier van leidinggeven van Zoutendijk intern ter discussie stond. Ook bevestigt ABN Amro dat die discussie een rol heeft gespeeld bij haar beslissing om geen tweede termijn te ambiëren.
