Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

‘Ik besefte: deze route is eindig’

Iedereen heeft een moment in zijn loopbaan waarop het kwartje valt. In MT belichten we de komende weken de carrièrekeuzes van onze Goudhaantjes. Deel 12: Steven Klooster, CEO TravelBird.

Foto: Getty
Foto: via LinkedIn

Steven Klooster
Goudhaantje in 2016, 2017
CEO TravelBird

Keerpunt: Een wandeling naar huis

‘Ik werkte in private equity bij een topfonds in Londen. Ik vond het niet superleuk, en was er eerlijk gezegd ook niet heel erg goed in. Het ging prima, ik was alleen geen uitblinker. Mijn voornaamste motivatie voor het werk was het geld.

Op een dag liep ik naar huis, keek om me heen en ineens besefte ik me: “Deze route is eindig”. Het team zat in een reorganisatie en er was net een nieuwe leider. Ik bedacht dat dit het moment was om eruit te stappen. Toen ben ik gaan nadenken, wat wilde ik dan?

Negativiteit

Als onderdeel van mijn werk, praatte ik veel met startups. De oprichters van dat soort bedrijven kwamen bij ons presenteren en ik merkte dat ik veel energie kreeg van het contact met ze. Vervolgens hadden wij intern dan een bespreking waarbij we het alleen maar erover hadden waarom ze het niet zouden gaan redden. Daar werd ik negatief van.

Ik ben toen gebleven tot mijn bonus, zo was ik dan ook wel weer, en ben toen gaan praten over een vertrekregeling. Ik kreeg zes maanden mee en heb die tijd gebruikt om te gaan praten met allerlei bedrijven. Uiteindelijk kwam ik via mijn netwerk bij Lyst, een hele kleine startup. Ik heb daarvoor 80 procent van mijn salaris ingeleverd, wat echt wel grote gevolgen had. We konden ons huis niet meer betalen en zijn mede daardoor uit Londen weg gegaan.

Blessing in disguise

Maar ik dacht ook: “ik heb nu nog geen kinderen, nu kan ik me dit soort stappen nog veroorloven.” Ik merk dat ik hier goed in ben, beter dan ik ooit geweest ben in de private equity. In die zin is het een soort blessing in disguise dat ik niet zo heel succesvol was bij Warburg Pincus, want ik weet niet of ik dan wel was opgestapt.’

Goudhaantjes

Goudhaantjes zijn jonger dan 45 jaar, hebben al een bliksemcarrière achter de rug en rammelen nu ongeduldig aan de poorten van de wereldwijde bestuurskamers. In oktober komt de nieuwe lijst met Goudhaantjes uit, in de aanloop daarnaartoe besteden we aandacht aan de mensen op de lijst van 2017.

Ken jij zelf een Goudhaantje die niet in de lijst van 2018 mag ontbreken, geef hem of haar dan door via de Goudhaantjes tiplijn. 

Eerder in deze serie:

Chris Moojen, Managing Director Benelux bij Veritas Technologies:  ‘Bij Google zag ik een cultuur waaruit ik nooit meer weg wilde’

Lizet Friesen Leibbrandt, CFO bij HAK: ‘Het gevoel van vrijheid en het feit dat je niemand boven je hebt vond ik heerlijk

Celine Bent, hoofd innovatie bij BAM: ‘In Atjeh zag ik hoe erg de mens de natuur aan het vernietigen is’.

Claire Dumas, CEO bij ABN AMRO Hypotheken Groep: ‘Ik nam ontslag en ben vertrokken’

Danny Benima, CFO Zuid Europa bij Arcadis: ‘Ik dacht eerst een bedrijf is een bedrijf en de cultuur is overal hetzelfde

Marie-Pauline Lauret, Corporate director Internal Audit bij AkzoNobel: ‘Het was een heel intensieve tijd, maar ik merkte ook dat het me gemakkelijk afging’

Emlyn van der Wal, op sabbatical: ‘Van stilzitten is geen sprake’

Nanouke van ’t Riet, COO Qbuzz: ‘In een ander land word je weer op scherp gezet’

Jelle Ritzerveld, Chief Risk Officer Holdings bij Aegon: ‘Je werkt je hele leven in de marge van een detail’ 

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Aart van Haren, CEO Vomar: ‘De interactie tussen klant en team, ik vond het mooi’

Onno Dwars, Directeur bij Ballast Nedam Development :‘Als er iets moet veranderen, moeten we dat zelf doen’